Sweet dream วิจารณ์นิยายฉบับฝันหวาน!

ลำดับตอนที่ #39 : [Send] Be You Controls ภารกิจพิชิตใจเจ้านายแปลกหน้า

ชื่อนักวิจารณ์ :: เฮ้อ...ปวดขี้ (ก่อนอื่นต้องของสวัสดีลูกค้าที่น่ารักคนนี้ก่อนนะคะ ^O^ เราแค่อยากจะบอกว่า เราเป็นนักวิจารณ์สมัครเล่น หากมีข้อผิดพลาดอะไรต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย  หากมีข้อสงสัยอะไร สามารถติดต่อและถามเราได้โดยตรงเลยนะคะ)

ชื่อเรื่อง ::Be You Controls  ภารกิจพิชิตใจเจ้านายแปลกหน้า 

การบรรยาย  :: จากที่เราเห็นมีการสลับมุมมองจากสามไปเป็นหนึ่ง บ่อยครั้งมาก เราแนะนำว่าให้ใช้อย่างใดอย่างหนึ่งไปเลยนะคะ อ่านแบบนี้แล้วสับสน ไม่อิน บางช่วงมีการบรรยายที่อ่านแล้วไม่เข้าใจ ต้องกลับมาอ่านใหม่อีกครั้ง   

เนื้อเรื่อง ::.

บทนำ

ลุกพรุด= ลุกพรวด

ณ เวลานี้ฉันก็ยังคงร้องไห้ต่อไปและหม่าม๊าฉันก็กำลังพูดต่อไป

เรื่อง ... ใช้แค่สามตัวก็พอนะคะ

การนำเสนอปมในตอนบทนำกล่าวออกมาได้ดีนะคะ  ยังไม่มีอะไรมากต้องอ่านตอนต่อไป

ตอนที่ 1

นางเอกของเราไม่รู้สึกแปลกๆ เลยเหรอคะ ตัวเองพยาบามหาเงินมาใช้หนี้แต่ก็ไม่ยักจะห้ามไม่ให้แม่สร้างหนี้ทั้งที่ตัวเองก็เหมือนจะเอาตัวไม่รอดกับหนี้สินในส่วนที่ตัวเองสร้างขึ้นมาเหมือนกัน

คือนางเอกไม่มีรถแล้วนั่งรถสาธารณะไม่ได้เหรอคะ

หงึกหงักหงึกหงึก ??  หมายถึง หงึกหงักๆ ป่ะคะ แต่เท่าที่เราอ่านประโยครวมมันไม่สมควรจะแสดงหงึกหงักเพราะคำนี้แปลว่าติดขัดนะคะ อาจจะใช้คำว่าบุ้ยหน้าไปทางนั้นหรือหันไปทางนั้นเลยก็ได้นะคะ

ค่อนข้างสงสัยนิดนึงนะค นางเอกเนี่ยจบปริญญาโทใช่ไหม แล้วสมัครงานไว้ที่ไหนบ้างไม่มีเท้าความเลยเหรอคะ อีกอย่างพอนางเอกได้รับเหตุ การแจ้งงานนี้มันไม่มีแหล่งอ้างอิงเลยว่ามาจากไหน หรือถ้าไม่ได้สมัครไปจริง แล้วจู่ๆก็สิ่งมาอะไรแบบนี้ น่าจะมีการวิเคราะห์ความเป็นไปถึงความอันตรายของงานด้วยนะคะ อีกอย่างเรื่องเบอร์โทรศัพท์หากสมัครทำงานยังไงก็ต้องกรอกจึงไม่น่าสงสัยที่เจ้านายจะรู้เบอร์ลูกจ้าง

ตอนที่2

ในตอนนี้เราเห็นมีพารากราฟที่แสดงความคิดของนางเอก ความจริงไม่ต้องใส่วงเล็บก็ได้นะคะ เขียนได้เลย

เวลาเป็นบทสนทนาใช้ปีกกาแค่ชั้นเดียวก็พอค่ะ

หลักคือความสมจริงของเหตุผลและการกระทำของตัวละครนะคะ เรารู้สึกว่ามันไม่สมเหตุสมผลดังที่เคยได้กล่าวไว้แล้วในตอนก่อนหน้านี้

ตอนที่3

แจ็คเก้ต = แจ๊คเก็ต

“เพราะฉันแน่ใจว่าเธอเป็นคนเดียว....” กับ “ และลูกชาย...” เป็นประโยคที่เกิดจากคนๆ เดียวพูดดังนั้นไม่ต้อง ใส่ฟันหนูสองช่วงหรอกค่ะ ยุบเป็นประโยคเดียวไปเลย เพราะไม่มีอะไรมาขั้นเป็นพิเศษอยู่แล้ว

รับงานที่แม่สเปนซ์ง่ายจังเลยนะคะ ตอนนี้นางเอกเหมือนคอมพิวเตอร์เก่าๆ ที่ใกล้พังแล้วเลยค่ะ ป้อนอะไรเข้าไปก็รับอย่างเดียวไม่ประมวลผล

เราคิดว่าลีนทำตัวไม่เหมาะสมกับการเป็นลูกจ้างเลยนะคะ บางทีความคิดการกระทำของเธอไม่เหมือนคนจบปริญญาโทเลยด้วยซ้ำ

ตอนที่ 4

ในตอนนี้เราก็ยังคงเจอปัญหาเหมือนในตอนก่อนๆ ที่เคยกล่าวมานะคะ

ความน่าติดตาม :: ในความคิดของเราเรื่องนี้ยังจัดได้ว่าไม่ค่อยน่าติดตามเท่าไหร่ อาจด้วยมากจากความสมเหตุสมผลของตัวละครที่ไม่สามารถทำให้คนอ่านเข้าใจและจิตนาการตามไปด้วยได้ เราแนะนำว่าให้คิดถึงหลักความเป็นไปในธรรมชาติมาก ๆ ต้องคิดว่าถ้าตัวละครทำแบบนี้แล้วผลจะเป็นยังไง คิดแบบนี้แล้วอะไรจะตามมา ไม่ใช่อยากทำอะไรก็ทำนะคะ  การแสดงความคิดของนางเอกทำให้ผู้อ่านเข้าใจเรื่องและคิดตามไปได้มาก แต่ในเรื่องนี้เราคิดว่ายังทำได้ไม่ดีพอ ความคิดนางเอกขาดหลักของความเป็นจริงอยู่มาก เหมือนที่เราได้ทักไปแล้ว ลองรีไรท์เรื่องใหม่ดูนะคะ เห็นว่าเขียนครั้งแรกแล้วทำออกมาได้เป็นเรื่องราวได้ขนาดนี้ก็เก่งแล้ว อย่างน้อยก็ยังมีการผูกปมและเล่าไปถึงอดีตกาลเพื่อทำให้เรื่องน่าสนใจ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ต่อไป ^O^

 

ชื่อนิยาย ::

พอใจกับคำวิจารณ์ไหมคะ  ::

ต้องการให้เราปรับปรุงไหมเอ่ย ::

แอดแฟน โหวต แปะแบนเนอร์ให้ด้วยได้ไหมจ๊ะ ::

แล้วมาใช้บริการใหม่นะคะ ^O^  ::