คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : [Send] Island crazy เกาะสุดร้าย นายน่ารัก !
ชื่อนักวิจารณ์
ชื่อเรื่อง :: Island crazy เกาะสุดร้าย นายน่ารัก !
บทนำ ::
เสียงนกนางนวลที่บินเป็นวงกลมอยู่เหนือเกาะที่ไม่ใหญ่นัก <ตรงนี้เราว่ามันผิดมุมมอง ในธรรมชาติเมื่อเราบรรยายมักจะบรรยายจากสิ่งที่ใหญ่ไปหาเล็กมากกว่านะคะ> พวกมันบินสู่เบื้องล่างเพื่อหวังจะสวาปามสิ่งมีชีวิตเล็กๆนับร้อย ที่เพิ่งเบิกตามองดูโลกเป็นครั้งแรก มันบินโฉบลงมา กรงเล็บที่สามารถดับชีพสิ่ง <สิ่งตัวนี้หมายถึงอะไรเหรอคะ>สัตว์น้อยที่เพิ่งลืมตาแล่นเข้าสู่เบื้องล่างเรื่อยๆ<ประโยคนี้อ่านแล้วงงมากเลยไม่เข้าใจว่าจะพูดถึงสัตว์น้อยหรือตัวที่บินโฉบลงมา>
<นกฉกเต่ามันประหลาดมากเลย เป็นไปได้หรือเปล่าเราไม่รู้ แต่กระดองเต่ามันแข็งนกไม่น่าทำแบบนั้น>
เขาลุกขึ้นไปหาที่ลูกเต่าตัวอื่นๆที่คลานต้วมเตี้ยม และแขกที่ไม่ได้รับเชิญ <ประโยคท้ายมันไม่สัมพันธ์กันอ่ะ>
"นอกจากนี้นกนางนวลมีประชากรมากขึ้นทุกปี ปีต่อไปประชากรเต่าทะเลคงจะลด
ฟ้าว เบิ้ม ! เสียงเหมือนเครื่อนงโดยสารขนาดใหญ่ตกลงกระทบกับแผ่นดินอย่างรุนแรง ทำให้ของภายในบ้านสั่นไหวไปไม่กี่วินาทีก่อนที่จะกลับมาเป็นปกติ สองพี่น้องสะดุ้ง ก่อนจะมองหน้ากัน
การบรรยาย ::สำหรับในเนื้อหาของบทนำเราคิดว่าการบรรยายของเธอพยายามสื่อภาพต่างๆ ให้ออกมาเห็นชัดที่สุด แต่เราคิดว่ามันมีคำเกินที่อยู่ในประโยคไปก็ไม่มีผมต่อความหมายของประโยคอยู่เยอะ อ่านแล้วสะดุดไม่ลื่นไหล แต่ถ้ามองโดยรวมเราคิดว่ามันก็โอเคนะคะ อยู่ในระดับที่อ่านรู้เรื่อง
เนื้อเรื่อง ::
บทที่หนึ่ง
แสงอาทิตย์เจิดจ้าผ่าสว่าง <ผ่าสว่าง??> ท้องทะเลสีครามตระการตา หาดทรายสีสวยที่เหมือนมีกากเพชรประดับ นกนางนวลลบินร่อนไปมา
... ฉันจำได้แค่นั้นแหละ หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้แล้ว <คือถ้าจำได้แบบนี้จะตกใจทำไมที่ห้องที่ตื่นมาไม่ใช่ห้องของตัวเอง นั่งอยู่บนเครื่องบินแล้วรู้เหตุการณ์ขนาดนั้น ตกใจได้ แต่ไม่น่าตกใจแล้วอารามปรมาณว่าทำไมไม่ใช่ห้องนอนของฉัน>
ชายร่างสูงปริศฯา ปริศนาผิวขาวนวล กล่าวทักทาย พร้อมยกถาดอาหารออกมาจากประตูหอยอีกห้องหนึ่ง ซึ่งฉันแน่ใจว่าน่าจะเป็นห้องครัว
บทที่สอง
ฉันปล่อยหน้าหยิ่งสโยยโสออกไป <ประหลาดปล่อยหน้า มันคืออะไรเหรอคะ> หากลองมามองรอบกาย
มันน้อยสำหรับทริปนี้แค่ไหน !! <น้อยนี่สื่อถึงอะไรคณะสิ่งที่เกิดขึ้นมันน้อยหรืออะไร อ่านแล้วไม่เข้าใจ ขยายความหน่อยนะคะ คือถ้าเป็นเรื่องระยะทางซึ่งมาต่อหลังจากบ่นว่าผู้ชายคนนี้เป็นแบบนี้ เราว่ามันช้าไป จะกลายเป็นว่าบรรยายกระโดด>
มีอยู่ตอนนึงที่เขียนว่าแฟซิฟิก ลองดูนะคะ
บทที่สาม
"อ๊ะ !! ขอโทษค่ะ ขอโทษ ขอโทษ เดี๋ยวจะรีบเช็ดให้ทันทีเลย ขอโทษจริงๆ"
เขาจับมือนภา เธอหยุดชะงักเมื่อมือเธอได้สัมผัสดับกับมือเขาอีกครั้ง<ตรงนี้เหมือนมีคำเชื่อมที่หายไป อ่านแล้วรู้สึกว่ามันไม่ต่อกัน> ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งสองสบตากัน ..
กาลิเลโอร้องทัก มันเตือนว่าถึงเวลาอาหารของมันแล้ว เลิกเลิฟลี่แพรสชั่นเนเทรี่กันซะที <เราพยายามแปลมากเลย มันเขียนแบบนี้หรือเปล่า lovely passion natery (ก็มั่วไป) เราแนะนำว่าเขียนความหมายภาษาไทยดีกว่านะ>
"จังหวะได้ดีจริงนะๆนกบ้าเอ้ย" <สำนวนมันประหลาดอ่ะ>
มันทำหน้าสะใจใส่พยายามจะสื่อว่า 'แกก็หื่นเหมือนกันน่ะแหละมนุษย์ชีกอ' <เมพเกิ๊น นกทำหน้าจะใส>
"โอย ..มึนหัวชะมัด @___@" ฉันลุกขึ้นมาสะบัดหัวแรงๆเพื่อรื้อฟื้นสติสัมปชัญญะ
ความน่าติดตาม :: พออ่านจบตรงนี้แล้วเราคิดว่านิยายเธอมันอ่านยากนะ สภาพมันเหมือนจะจริงจังมากเกินไป แต่พอทีก็อ่อนเกินไป คาแรกเตอร์ของตัวละครดูไม่นิ่งเลย แล้วเรื่องความสมเหตุสมผลของตัวละครและเรื่องอีก ตอนนี้เหมือนเรื่องกำลังไหลไปเรื่อย เราติดที่นกนั่น คือมันเป็นนกฮูกไม่ใช่เหรอ แล้วแบบ ทำไมมันพูดได้ นกฮูกพูดได้ด้วย !!! น่าประหลาดใจ แล้วมันร้องแกว้กๆ เหรอ มันน่าจะร้องได้อย่างเดียวเป็นฮูกกก ไม่ใช่เหรอ เราคิดว่าธีมเรื่องออกมาโอเคนะคะ แต่ติดที่ภาษาอ่านแล้วเพลีย (ในความรู้สึกส่วนตัวนะ) ถ้าถามว่าจะต้องแก้ยังไง เรื่องนี้มาจากประสบการณ์ล้วนๆ เขียนมากๆ ก็จะรู้และจับทางได้เอง แต่การเริ่มต้นที่ดีคือการอ่านหนังสือเยอะๆ นะคะ ยังไงเราก็เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ นะคะ
ชื่อนิยาย ::
พอใจกับคำวิจารณ์ไหมคะ ::
ต้องการให้เราปรับปรุงตรงไหนไหมเอ่ย ::
ฝากแปะแบนเนอร์ โหวต แอดเเฟบ ด้วยได้ไหมคะ ::
แล้วมาใช้บริการใหม่นะคะ ขอบคุณค่ะ ::
ความคิดเห็น