เรื่องทะเลาะของผองเพื่อน

ให้ตายสิ อยากตายกะเพื่อนเราจิงๆนะเนี่ย...
เดี๋ยวเล่าให้ฟัง
1
2
3

เอาล่ะ....

เมื่อวานมันมีประชุมผู้ปกครองอ้ะนะ แล้วพวกกลุ่มเรามันนัดกันไว้ว่าจะไปซ้อมเต้นเพลงลูกทุ่งอ้ะในวันประชุมน่ะแหล่ะ เราก้อแหกตาตื่นตั้งแต่ 6 โมง( 6-7โมงนอนเล่น)
กว่าจะไปได้ถึง 8แปดโมง โห อุตส่าห์เร่งแม่แทบหัวขาด เมื่อไปถึง แม่ก้อไปลงทะเบียน ส่วนเรา เราขอแม่ว่าจะไปซ้อมเต้นใต้ตึก เราก้อไป ไอ้เชี้ย เจอแค่ไม่กี่คนที่นั่งฟังเพลงอยู่ แต่ หนึ่งในนั้นไม่มีไอ้จูน (คนที่นัดน่ะแหล่ะ)
เราก้อถามๆไปเนอะ มันก้อบอกกันว่าจูนเนี่ยไปข้างนอก เราก้อไม่สนใจปล่อยมันไปนั่งฟังบอลลูนไป
แล้วไอ้มีนเพื่อนเรามันหิวน้ำ มันก้อพากันออกไปข้างนอก (ข้างในแมร่งไม่มีขาย)
พอออกไปก้อเจอไอ้จูน มันไปซื้อของที่เซเว่นว่ะ มันเดินกลับมาหาพวกเรา แล้วมันก้อบอกว่ากลับเข้าไปอย่าลืมซ้อมนาเว้ย เค้าจะไปรอ.. นี่แหล่ะ มันบอกอย่างนี้ พวกเราก้อเออออห่อหมกไปตามๆกัน พอซื้อน้ำเส็ด อีครูประจำชั้น 2 ของเรามันก้อบอกว่า ลูกขึ้นไปห้องโสตสิ เค้ามีหนังใหม่ๆให้ดูด้วยนะ ดูไปจะได้ไม่รบกวนพวกผู้ปกครอง
เออ..ใช่ๆ เราก้อไปห้องโสตกัน พอไปถึงก้อนั่งดูงั้นแหล่ะ ดูๆไป เอ๊ะเรื่องนี้คุ้นๆนี่หว่า ไอ้ห่า เอ๊ย หนังใหม่บ้าเมิงแสะ นาเนียร์ น่ะ อีนู๋เอ๋ย เราก้อจำใจนั่งดูจนถึงครึ่งเรื่อง มีน้องประมาน ป.4 คนหนึ่งจาขอครูออกไปข้างนอก แม่ง อีเหี้ยครูนั่นก้อบอกไปว่า ไม่ให้ออกจะออกไปทำไม อยู๋ในนนี้แหล่ะ อีก 20นาทีให้ออกทุกคน พวกกลุ่มเราที่เข้าไปแล้วมันเริ่มใจคอไม่ดีแล้วอ้ะ รวมถึงเราด้วย พอผ่านไป 20นาที อีครูนั่นก้อไม่ให้ออก ยังมีเด็กคนหนึ่งร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหลไปขอครูออกจากห้องนั้นด้วยซ้ำ แต่ครูนั้นก้อไม่ให้ออก ทางห้องโสตมันมีลูกกรงทางที่จะไปห้องน้ำอ้ะนะ พวกกลุ่มเราก้อเข้าไปอ้ะ ไอ้เมล เพื่อนสนิทคนหนึ่ง มันเอาโทรสับกดเบอร์โทรหาไอ้จูน ตอนแรกๆพวกเราก้อนึกว่าจูนอยู่ใน ห้องโสตก้อเข้ามาตามหาปรากดว่าไม่มีไง แล้วครูก้อไม่ให้ออก ก้อเหมือนถูกขังทั้งเป็น เด็กประมาน 100กว่า ยัดเข้าอยู่ได้ อึดอัดโคตรเลยอ้ะ ไอ้เมลมันโทรสับไปหาจูน ถามว่า
"มึงอยู๋ไหนวะ มึงไม่ได้อยู่ห้องโสตใช่ป้ะ"
ไอ้จูนมันก้อบอกว่า "ตอนนี้กูอยู่โรกะไอ้ฟางและฝ้าย"
ไอ้เหี้ย ไอ้เมลช็อกเลยอ้ะ (ไอ้ฝ้ายนี่คือเดกใหม่ ที่ร้ายแรง)
ไอ้เมลช็อกเส็ดมันก้อร้องไห้ออกมา มันด่าไอ้จูนว่า

"ไอ้ควาย มึงเอามือถือกูไปแล้วมึงก้อไปเที่ยวโรกันสามคน แล้วแกจะเรียกกูมาซ้อมเต้นทำไมวะ พวกเค้าเสียความรู้สึกนะเว้ย พวกแกรู้สึกถึงความรู้สึกของพวกกูบ้างไม๊  กว่าจะแหกตามาตื่นได้ รีบมาที่นี้ก้อเสียเวลาป่าวอ้ะเด่ะ แล้วตอนนี้ก้อโดนขังกะพวกกลุ่มเราอยู่ในห้องโสตอ้ะ จะออกไปก้ออกไม่ได้ แล้วมึงก้อมาหนีไปเนี่ยนะ อีค___ย ฮืออออ"

ไอ้เมลร้องไห้เลยแหล่ะ พอเมลมันว่าเล่าให้พวกเราฟัง กอร์ชชช มันกล้าทำได้ไงวะ เบ๊บมันร้องไห้เลยอ้ะ เพราะมันอุตส่า ซ่อมวิทยุเพื่อจะเอามาซ้อมเนี่ย


ไอจูนมันก้อเงียบไปแล้วมันก้อบอกว่า
"ถ้าแกอยากได้ก้อนั่งรถแดงมาเอาที่โรเองดิ เค้าจะรอ"

ดูมันพูดสิพี่น้อง ให้ตายสิ เป็นเพื่อนกันไม่เห็นน่าจะทำอย่างนั้นเลยอ้ะ แง้ๆๆ(เกือบร้อง)


กว่าจะอกกจากห้องโสตก้อปาไปชั่วโมงนึงพอดี ผู้ปกครองมันขึ้นไปประชุมข้างบนห้องเรียนหมดแล่ว โคตรเวงเลยอ้ะ

พวกเราก้อไปนั่งใต้ตึกกัน ร้องไห้กันเป็นแถบเลย น่าเอ็นดู

เราก้อไปนั่งเล่นกะเพื่อนอีกคนที่มันไม่ร้อง แต่เราก้อรู้ว่ามันก้อเสียฟามรู้สึกเช่นเรา

มันก้อร้องไห้กันจนไม่หยุดเลยอ้ะ พอนานๆเข้า ก้อเปิดบอลลูนฟังกัน โอ้ยยย มันส์ไม่มีไอ้จูนและฟางอยู่ก้อมีความสุขเว้ย(แค่คิดแค่ตอนนั้น)

เราก้อเต้นกันไปถ่ายรูปถ่ายวีดีโอกันมั้ง จนในที่สุดไอ้จูนมันก้อเดินมาใต้ตึกที่เรากำลังดูวีดีโอบอลลูนที่ถ่ายตะกี้อยู่ ตอนนั้นเราไม่รู้นะว่าไอ้จูนเดินมาแล้ว เราก้อดูไปงั้นๆแหล่ะ

แล้วมันก้อตะโกนมาเลยว่า

"พวกมึงทำไม่ซ้อมกันล่ะ มานั่งเล่นอะไรกัน ไหนใครรร้องไห้ แล้วพวกมึงจะโทรมาด่ากูทำไม หา"

แล้วตกใจเลยอ้ะ มันตะโกนมาดังมากๆ

จนเต้องบอกมันว่า ใจเยนๆๆ

เราก้อถามไอ้จูนมันไปเพราะจูนบอกว่าห้ามเงียบ เราก้อถามไปเลยน๊า ถามว่า

"แล้วทำไมแกไปที่โรล่ะ"
"แล้วไปเนี่ยจะไปทำไม"

ไอ้จูนบร้าส์ มันบอกว่าห้ามเงียบเราก้อพูดแล้วแต่มันเจือกไม่ตอบ เออเอากะมันส์

แต่ไอ้ฟางตอบแทน โคตรเจ๋งเลยแมร่ง..
มันบอกว่า

"ที่กูไปที่โรเพราะกูอยากไปแต่กูไปแต่ B2 S จูนกะฝ้ายมันไปโร"

แล้วตอนนี้ไอ้ฝ้ายมันก้อหายศรีษะมันไปไหนก้อไม่รู้..
เรารู้ว่าไอ้จูนและไอ้ฟางไม่ได้โกด(เราไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ)

เพราะเราไม่ได้โทรไปด่ามันแต่เราว่ามันโกดไอ้เมลเพราะเมลมันโทรไปก่อกวนตลอดเวลาเลยอ้ะ

เราก้อไม่สนอาไร เพราะพ่อแม่เราลงมาแล้วเราก้อวิ่งไปหาแม่เลย แมร่งไม่สนใจมันละ

ปล.ขอโทดนะ ที่ใช้คำไม่สุภาพอ้ะ

..ก้อคนมันเครียด..

อ่านแล้วก้อเม้นท์ด้วยน๊ะ


คุณจะเป็นยังไงถ้ามีเพื่อนแบบนี้..??

ถือเป็นการระบายด้วยละกันนะ