Fic Attack on titan เฮฮาไททัน ป่วนหน่วยสำรวจ (เอลวิน x oc)

ลำดับตอนที่ #2 : เจสซิก้า

    

      'เดินหน้าเต็มตัว!!!!'

      เสียงหัวหน้าเอลวินตัวละครโปรดของเจสซิก้าลูกครึ่งยักษ์ครึ่งแวมไพร์มนุษย์ ดังออกมาจากโทรศัพท์ในมือ เจสซิก้าตั้งใจดูอย่างตื่นเต้นเธอไม่เคยเบื่อกับเรื่องนี่ ด้วยเพราะการปูเรื่องที่ดี ไหนจะนิสัยตัวละครที่เป็นเอกลักษณ์ถึงจะมีบางตัวที่น่ารำคาณไปบ้าง แต่มันก็ทำให้เจสซิก้าราชาของเผ่ายักษ์ไม่อาจวางโทรศัพท์ลงได้เลย

      "เจสซิก้าเปิดประตู!!" 

     เสียงเจคน้องชายคนต่างพ่อส่งเสียงขัดอารมณ์ได้อย่างพอดี เจสซิก้าได้แต่ร้องจิ แต่ก็ยอมเดินลงไปเปิดประตูให้น้องชาย

      " โทษทีร้านเหล้ายังไม่เปิดคะ" 

     " ตลกรึไง ฉันจะมานอนที่นี่ต่างหากมีอะไรให้กินบ้าง"

      ชายหน้าตาดี ออกวัยรุ่นหน้าหวาน เดินเข้ามาราวกับเป็นบ้านตัวเอง หน่ำซ้ำยังถามหาของกินอีก 

     "ทำไมนายไม่วิ่งกลับบ้านไปซะ" 

     "ฉันเป็นเสี้ยวแวมไพร์นะ แล้วฉันใช้แต่น้ำแข็งด้วยไม่ได้บ้าพลังเหมือนเธอสักหน่อย!!"

      

     ตึง!! 

     "กินน้ำรองท้องไปแล้วกัน เดียวฉันทำสเต๊กให้" 

     เจสซิก้าจงใจกระแทกแก้วน้ำลงกับโต๊ะเนื่องด้วยรำคาญน้องชายตัวเอง แถมยังมาขัดจังหวะตอนกำลังดูไททันอีกแต่เพราะน้องชายของตนยังเรียนหนังสืออยู่ อีกทั้งยังเป็นโรคไม่ถูกกับห้องครัวจับอะไรก็พังไปหมดตัวเองจึงยอมเข้าครัวไปทำสเต็กให้กิน 

     "เอาเนื้อสุกๆนะ" 

     เจคตะโกนบอกพี่สาวพร้อมกับเปิดทีวีเพื่อดูรายการฆ่าเวลารอ ผ่านไปได้เพียงครู่เดียวเจคผู้ที่ความอดทนต่ำ เดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อดูว่าสเต็กเนื้อของตนทำถึงไหนแล้ว สิ่งที่เห็นมีแต่เนื้อที่อยู่บนกระทะแต่ไร้ร่างพี่สาว

      "สเต๊กมันจะสุกได้ไงวะ เตาก็ไม่จุด"

      "เจคเดียว!! เดียวฉันทำเอง!!" 

     ตูม!!!!!

     

      เจสซิก้าเตือนน้องชายไม่ทัน ห้องครัวกับเจคเป็นสิ่งที่ไม่ควรอยู่ด้วยกัน ไม่รู้เพราะอะไรเมื่อไรที่เจคได้เข้าห้องครัวมักจะเกิดอุบัติเหตุตลอด 

     "เจคดับไฟ!!!" 

     เจสซิก้าเดินลุยไฟอย่างไม่เกรงกลัวเพราะร่างกายเธอมีพลังต้านทานสูงหรือก็คือเป็นร่างกายที่แข็งแกร่งดุจหิน แต่ไม่ใช่กับน้องชายของเธอที่มีร่างกายเป็นมนุษย์ธรรมดา

      เปลวไฟขนาดใหญ่ถูกแช่แข็งเจสซิก้ารู้ได้ว่าน้องชายเธอยังไม่ตายแต่เขาอยู่ไหนละ รอบตัวมีแต่ควันที่เหมือนจะมีเยอะผิดปกติ เจสซิก้าเรียกน้องชายตัวแสบหวังให้ตอบรับ 

     "อยู่นี่!!" 

     "เจค!!" 

     เจสซิก้าวิ่งไปหาต้นเสียงเห็นร่างของน้องชายอยู่กลางควันไฟ กำลังเดินมาหาตนเองเช่นกัน เจสซิก้ารีบอุ่มน้องชายวิ่งออกมาทันที 

     สวบ 

     หญ้า? นี่บ้านฉันมีสนามหญ้าตั้งแต่เมื่อไร? หรือว่าฉันจะวิ่งทะลุออกมาจากบ้าน?

     เจสซิก้าวิ่งออกมาได้สักพักก็วางเจคลงกับพื้นสำรวจร่องรอยความเสียหายตามตัวน้องชาย

     "เจครู้สึกแย่ตรงไหนไหม?" 

     "ไม่ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหน?" สองพี่น้องมองรอบตัวเหมือนว่าที่นี่จะไม่ใช่ที่บ้านตนเองและเหมือนจะไม่ใช่ประเทศตนเองด้วย เพราะสังเกตได้จากร่างขนาดยักษ์เดินท่าทางแปลกๆมาหาทั้งคู่ ถึงพ่อเจสซิก้าจะเป็นยักษ์แท้ๆแต่ ไม่ได้ตัวใหญ่กินพื้นที่ขนาดนั้นแค่สูงกว่าคนทั่วไปและมีเขาเฉยๆ!! 

 

     "เจคแกเห็นเหมือนฉันปะ"

      "ครับแถมดูเหมือนว่ามันกำลังวิ่งมาทางนี่ด้วย" 

     เสียงฝีเท้าดังสนั่นแต่ก็ไม่อาจเขย่าขวัญให้สองพี่น้องหวาดกลัวได้ น่ากลัวกว่านี่ก็เคยเจอมาแล้ว ก็แค่ชีเปลือยร่างยักษ์ตัวหนึ่ง

     เจคจัดการแช่แข็งเท้าของไททันทันทีเมื่ออยู่ในระยะ เจสซิก้าก็เปลี่ยนร่างเป็นยักษ์กระโดดไปฉีกเนื้อท้ายทอยของไททัน อย่างไร้ความปราณี 

     "เจ้านี่เหมือนไททันในอนิเมะที่เจอรี่ชอบดูเลยนะ" 

     เจคเรียกชื่อเล่นปนหยอก เจนซิก้าหน้าซีดลงทันที เพราะพึ่งนึกถึงสิ่งที่น้องชายตัวเองพูด ซวยแล้ว นี่เราโดนเตะมาโลกไททันรึเนี่ย..... 

     "เจอรี่?" เจคเรียกพี่สาวเทื่อเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับ

     "อย่าเรียกฉันว่าเจอรี่นะ นั้นมันชื่อหนู" 

     "ครับบบบ แล้วพวกเรามาอยู่ที่ทุ่งหญ้าได้ไง เจสซิก้ามีห้องอัดมิติเหมือนของพวกแม่มดด้วยเหรอ" 

     เจคพูดถึงห้องมิติที่อัดขนาดพื้นที่จริงในห้องๆหนึ่ง แต่ห้องแบบนั้นส่วนใหญ่จะมีแต่พ่อมดแม่มดชอบสร้างกัน แต่พี่สาวตนเองก็ไม่น่าจะสนใจห้องอัดมิติด้วยสิ ไหนจะเจ้าตัวใหญ่เมื่อกี้อีก 

     "ไม่มี ฉันคิดว่าพวกเราโดนเตะมาที่โลกไททัน" 

     "หา?" 

     เจสซิก้าอธิบายให้น้องชายฟังอย่างละเอียด พร้อมกับอ้างอิงถึงไททันที่ถูกฆ่าไป บนต้นไม้ขนาดใหญ่ เพื่อป้องกันไททันจู่โจม 

     "ว้าว นี่ผมหลุดเข้าในโลกชีเปลือยรึเนี่ย"

     เจคที่เจอเหตุการณ์แปลกๆมาเยอะแล้ว พูดอย่างไม่แปลกใจเท่าไรดีซะอีกพรุ่งนี่จะได้ไม่ต้องไปโรงเรียน

     "จะว่าอย่างนั้นก็ได้ ตอนนี่สิ่งที่ทำได้คงต้องเข้าไปในกำแพงหางานหาที่พัก ถ้าโชคดีแม่คงจะจ้างแม่มดไม่ก็ใช้พลังพาพวกเรากลับไป"

       เจคขมวดคิ้วเมื่อเจสซิก้าพูดถึงแม่ของตนเอง

      "แล้วถ้าแม่ลืมพวกเราไปแล้วล่ะ" เจคมองมาที่เจสซิก้าด้วยแววตาเจ็บปวด แม่ของทั้งคู่เป็นครึ่งแวมไพร์ แต่ไม่เคยจะมาสนใจเหลียวแลตัวเอง กับพี่สาวก็มีเพียงแค่คำพูดเพื่อผลประโยชน์ต่อตัวเอง ตั้งแต่เล็กคนที่เลี้ยงเจคมาคือเจสซิก้ากับพ่อของเจสซิก้า ซึ่งพ่อของเจนซิก้าก็ตายไปแล้วด้วยน้ำมือของพี่สาวตนเอง ด้วยเหตุผลบางอย่าง

     "ก็อาศัยอยู่ที่นี่แหละฉันก็คงเปิดร้านเหล้าเหมือนเดิม แล้วนายล่ะ" เจสซิก้าถามน้องชายที่่ใช้ชีวิตอย่างมนุษย์ปกติที่กำลังอยูในวัยเรียนอย่างไร้ความฝัน

     "เฮ้อ พี่ไปไหนผมไปด้วยแล้วกันเพราะพี่รู้จักที่นี่ดีนี่น่า" 

     เจนซิก้ามองน้องชายอย่างอ่อนโยน นานๆทีจะเรียกตนเองว่าพี่จนอดจะขยี้หัวน้องชายอย่างเอ็ดดูไม่ได้ ก่อนจะทำการอธิบายเกี่ยวกับเรื่องไททันให้เจคได้รู้เรื่องรามไปพร้อมๆกับสปอยเนื้อหาของตอนล่าสุดที่เธอไปอ่านมา