ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [SF] Dae x Jae - If You 2
Title :: If You
Couple :: Jong Daehyoun X Yoo Youngjae
Author :: dkP0oN
Rate :: PG
"เลโล่ย่าห์" ยอแะโนเรียพร้อมับวิ่ริ่ไปหาเ้าอื่อ
ปั!
ยอแบโ๊ะเสียั เรียวามสนใานที่นั่อยู่
"เป็นไรฮยอ อใหม" เลโล่สะุ้ใ หันไปอออบอย่าเนียนๆ
"ไม่้อเลย นายทิ้ฮยออีแล้ว ทำไมนายล้าทิ้ัน ออบ นาย็เหมือนัน!" ยอแบ่นอย่าเ็บใ ทำไมล้าทิ้ฮยอที่น่ารัไเลัน!
"เอ่อ..." เลโล่ที่ไม่รู้ะอบยัไ เลือที่ะเียบเป็นำอบแทน ็เมื่อืนยอแฮยอเมาหนัว่าเิม แล้ว็ไม่นู้ะทำยัไี ็เลยส่่อให้นที่้อารูแลแทน ะเรียว่า็ไม่เิ ้อเรียว่า้อารแล้มาว่า ้วยวามที่เป็นน้อที่ี ็ส่่อเลยรับ หมหน้าที่
"พวนายนี่มันริๆเลย ะไม่ไปับพวนายแล้ว!" ยอแว่าพร้อมับี้หน้าลาโทษ ่อนะนั่ลร้ามับทั้สอน
"ฮยอโนแฮยอนฮยอแล้เหรอ?" ออบถาม้วยวามใสื่อ แ่ื่อที่เอ่ยออมาทำเอายอแมออย่าสสัย
"อะไรนะ นายรู้ัไ้แฮยอนอะไรนั่น้วยเหรอ?" ยอแถามพร้อมับว้าอเสื้อออบอย่าหาเรื่อ
"วยแล้วไ" เลโล่บ่นับัวเอเบาๆ พร้อมับพยายาม่วยออบไป้วย
"อะไรัน เป็นนัเลเรอะ?" เสียทะเล้รแสนุ้นัึ้น้านหลัยอแ ไม่้อหันไปมอ็รู้ว่าเป็นแฮยอน
"เหอะ นายอีแล้ว ะมาหาเรื่อันรึไ!" ยอแหันไปมออย่าไม่สบอารม์
"ันไม่ไ้มาหานาย ันมาหาออบ่าหา ออบบี้ อบในายมา อ่ะ เอามาฝา" แฮยอนอบอย่าไม่สนใยอแ ่อนะหันไปพูับออบ พร้อมให้ล่อนมในมือ
"ไม่เป็นไรหรอฮยอ อบุสำหรับนมนะฮะ" ออบยื่นมือไปหยิบล่อนม ่อนะส่ยิ้มาหยีไปให้
"แบ่เลโล่้วยล่ะ ูสายามันมอฮยอสิ" แฮยอนบอ่อนะนั่ลที่นั่ว่า้ายอแ
"อะไรฮยอ ผมไม่ไ้มอัหน่อย" เลโล่พูะที่มือ็แย่ล่อนมในมือออบมาแะอย่าไม่เรใ
"..." ยอแเียบมอทั้สามนุยัน ผมว่าผมเริ่มะรู้แล้วว่าทำไมผมถึไ้ไปอยู่ในห้อนไม่พึประส์แฮยอนถึสอวันิ เพราะไอ้น้อสุที่รัสอนรหน้าผมมันสนิทับไอ้นที่นั่้าผมอย่าเนียนๆ มันสนิทันแบบสุๆเลยนี่หว่า!! ผมัเือแล้วนะ
"เอ่อ... ยอแฮยอ" ออบเรียยอแ เมื่อรู้สึถึรัสีอำมหิ เมื่อหันไปมอ็้อรีบ้มหน้าุๆ ็ยอแฮยออนนี้หน้าโหโรๆ
"ทำหน้าอะไรอนายน่ะ หิวรึไ" แฮยอนพูพร้อมับยื่นหน้ามาใล้ ทำให้ยอแ้อถอยหน้าหนี
"ไม่ใ่ว่าแฮยอนฮยอหิวเรอะรับ" เลโล่พูสวนึ้นมาไมู่บรรยาาศที่อนนี้ยอแำลัสสายาพิาไปให้แฮยอน ึ่แฮยอนไม่ไ้เรลัวเลยแม้แ่น้อย
"อ่าว อยู่ันพร้อมหน้าเลย" เสียหนึ่ัึ้น้านหลัเลโล่ เรียวามสนใายอแไ้เป็นอย่าี เมื่อมันือเสียอยุฮยอนั่นเอ "เป็นอะไรไปยอแ ไปโรธใรมาล่ะนั่น?" ยุถามเมื่อหน้ายอแูอารม์เสียสุๆ แม้ว่าะเห็นหน้ายุฮยอ็ไม่สามารถทำให้เาอารม์ีไ้ แ่มันลับทำให้เารู้สึแย่มาว่าเิม ทำไมผม้ออบยุฮยอ้วยนะ วามิหนึ่แวบึ้นมาในหัวยอแอยู่ๆน้ำาเ้ารรม็ไหลออมาแบบไม่รู้ัว ยอแพยายามห้ามน้ำา แ่ลับลายเป็นว่าสะอื้นนัวโยแทน
"เห้ย! ยอแนายเป็นอะไร" ยุใเมื่ออยู่ีๆยอแาที่อนแรทำหน้าโรธ็เปลี่ยนมาเป็นร้อไห้ ยุยื่นมือเ้าไปหวัะปลอบแ่ับโนน้าๆยอแบัมืออออย่าแร ่อนยอแะถูลาออไปาโ๊ะ
"อย่าร้อสิเห้ย!! เฮ้อ" หลัาที่แฮยอนลายอแออมา ็มาหยุอยู่ที่อรถแทน แฮยอนมอยอแที่อนนี้ปล่อยโฮอย่าไม่สนใอะไรเลย
"ฮึ นายไม่เ้าใหรอ ฮืออออออ" ยอแว่า ่อนะร้อไห้่อ ให้ายเถอะ ทำไมผมหยุร้อไม่ไ้ แ่ผมิถึยุฮยอับฮิมานฮยอยืนอยู่้วยันในวันนั้นผม็ไม่สามารถหยุร้อไห้ไ้เลย
"ริๆเล้ย เฮ้อ" แฮยอนบ่นับัวเอพร้อมถอนหายใอย่าเหนื่อยใ ่อนะว้ายอแเ้ามาอ พร้อมับลูบหัวเบาๆ
"อย่าร้อสิ ันไม่อยาปลอบ"
"็ไม่ไ้อให้มาปลอบ ฮึ ัหน่อย" ยอแสวน แ่็ยอมให้อีนอปลอบ บาทีเาวรัใายุฮยอไ้แล้วสินะ
"พอไ้แล้วน่า เสื้อันเปียหมแล้วเนี่ย" แฮยอนันยอแออเพื่อใหู้ผลานอัวเอที่อนนี้ไหล่แฮยอนเริ่มเปียแล้ว
"ิ ปล่อยเลย ไปไหน็ไป" ยอแผลัแฮยอนอย่าแร ลืมไปแล้วว่ายัโรธแฮยอนอยู่ เมื่อี้แ่อารม์มันพาไปเท่านั้นแหละ!!
"หึ" แฮยอนยิ้มมุมปาน้อยๆ ่อนะว้า้อมือยอแแล้วพาเินออไปาบริเวรที่ยืนอยู่
"เฮ้ย! ะไปไหน ปล่อยนะเว้ย!!" ยอแโวยวาย ่อนะสะบัมือนหลุ แล้วยืนมอหน้าแฮยอนอย่าไม่ไว้ใ
"สายาแบบนี้อนายมันหมายวามว่ายัไน่ะ ? ันแ่ะพาไปหาอะไริน ันหิว!" แฮยอนมอหน้ายอแนิ่ๆ เมื่อสายาอยอแมันสื่อว่า 'ะพารูไปที่แปลๆรึเปล่าฟร๊ะ'
"ะามมา้วยีๆ หรือะให้ลาไป" แฮยอนพูึ้นอีรั้ ่อนะหันหลัเินนำไป ยอแึ่อยๆเินามไปห่าๆ
"..."
ระหว่าทาเิน็ไม่ไ้มีประโยสนทนาอะไรมามาย ที่ริผมไม่ไ้อยาามมาหรอนะ ็แ่หิวเหมือนันเท่านั้นแหละ เราสอนเินามทาไปเรื่อยๆ ่อนที่แฮยอนะหยุลที่ร้านบะหมี่้าทา ผมเินามแฮยอนเ้าไปในร้าน ภายนอมันูเล็ๆ แ่เ้าไปแล้วร้านมัน็ให่พอสมวร แฮยอนเินเ้าไป้านในอร้านอย่าำนาน ่อนะไปนั่ที่โ๊ะมุมในสุอร้าน
"สั่เลย ันเลี้ยเอ" แฮยอนบอ่อนะยื่นเมนูมาให้
"หือ? ันินเ่นะ" ผมบอ่อนะ้มมอเมนูในมือ าอนแรที่ิว่ามันเป็นร้านบะหมี แ่วามริมันไม่ใ่เลย มัน็แ่ร้านอาหารธรรมา มีทุอย่า ให้ายเถอะ อยู่ใล้แ่นี้ ทำไมผมไม่เยรู้ันะ
"หึ ินไปเถอะ ัน่ายให้ไ้ล่ะัน" แฮยอนยิ้มมุมปานิๆเหมือนะำๆ ำอะไรอมัน ผมไม่ไ้เล่นละหน่อย
หลัาที่ผมนั่ินานที่หนึ่ไป ผม็สั่านที่สอ ที่ริผมไม่ไ้ินเ่อะไรเลยรับ แ่อยาแล้ไอ้นที่ะเลี้ยเยๆ แ่ันลายเป็นว่า นเลี้ยมันินเ่เอะั้น
"ินอี็ไ้นะ ันยัไม่อิ่มเลย"แฮยอนบอ ่อนะัอาหาริน่อ โธ่ ผมะท้อแแล้วเนี่ย ินมามันปวท้อนะเฟ้ย!!
"ไม่เอาแล้ว นาย็รีบๆินสิ ันะลับบ้าน!" นี่มัน็เย็นแล้ว้วย ผมมอแฮยอนที่ยัิน่อไปอย่าไม่สะทสะท้าน นี่มันะินให้อิ่มถึวันพรุ่นี้เลยรึไัน
"น่าๆ เี๋ยวไปส่ๆ" ผมไม่ไ้อยาให้ไปส่ัหน่อย แ่ทำไมผม้อรอมัน้วยเนี่ย ถ้าผมะลับ็ลับไ้อยู่หรอ แ่มา้วยันแล้ว ะลับ่อนมัน็ยัไๆอยู่
หลัาินอะไรันเสร็เรียบร้อยแล้ว ึ่ผม็รอมันินไปอีเือบรึ่ั่วโม แฮยอน็มาส่ผมที่บ้านริๆ ระหว่าทา็มีทะเลาะันบ้า แ่โยรวมแล้ว แฮยอน็เป็นนีเหมือนันนะ ถ้าไม่รวมที่ผมเมาแล้วไปื่นที่ห้อมันถึสอวัน
"อโทษนะ.." แฮยอนบอหลัาที่ผมเ้ามาในรั้วบ้านำลัะปิบ้านไล่มันอยู่แล้ว
"หือ? เรื่ออะไรอนาย ?" ผมถามอย่าสสัย ็เินมา้วยัน มัน็ไม่ไ้ทำอะไรผมัหน่อย?
"ทุเรื่อเลย อโทษนะ โยเพาะเรื่อเมื่อสอวัน่อน" แฮยอนบอพร้อมับมอหน้ายอแนิ่ ยอแเียบ่อนะหันหลัเินเ้าบ้านไป โยไม่ไ้บอลาอะไร
ผมปิประูบ้านอย่ารวเร็ว ่อนะหายใเอาอาาศเ้า ไม่รู้ว่าัวเอลืมลั้นหายใไปไ้ยัไ
ไอ่บ้าเอ๊ย!! มาอโทษอะไรล่ะ
เมื่อนึย้อนไปแล้ว็อายเบาๆแฮะ นอาะอายที่เมาแล้วทำอะไรไปบ้า็ไม่รู้แล้ว ยัอายที่ื่นมา็โผล่อยู่ในห้อแฮยอนอี แ่ทั้ๆที่็ูเหมือนผมะโนแล้ แ่ผม็ไม่ไ้โรธอะไรมามาย แ่อนนี้ผมลับรู้สึว่าัวเอหน้าร้อนแปล ทั้เรื่อที่ิ และเรื่อที่เพิ่ะเอเมื่อรู
ิ๊ๆ
เสีย้อวามเ้าทำเอาผมสะุ้สุัวอย่าใ ่อนะ่อยๆหยิบโทรศัพท์ออมาาระเป๋าาเ
า : สุหล่อ
‘ันอยาุยับนาย พรุ่นี้เอันหน่อย’
ยอแมอหน้าอโทรศัพท์อย่าใ้วามิ ิว่าทำไม่วเวลาที่เอแฮยอนแ่ไม่ี่วัน ทำให้เ้าเปลี่ยนไปไ้นานี้
“ยอแฮยอ เป็นไรไปอ่ะ ทำไมเียบๆ” เลโล่พูึ้น เมื่อทนวามเียบไม่ไหว ถึมันะเป็น่วพัลาวันที่ผู้นเินสวนันไปมามามาย็าม
“ป่าวนี่ อย่าพูมาน่า ทำานไป” ยอแอบ่อนะหยิบหูฟัึ้นมาใส่
“ฮยออ่ะ อย่าทำแบบนี้สิ” เลโล่บ่นับัวเอ ่อนะหยิบโทรศัพท์ มาโทรหาแฟนัวเอ “ออบอ่า ว่ามั้ย มาหาหน่อยสิ” เสียอเลโล่ลอยเ้าหูอยอแอย่าัเน ยอแเพิ่มเสียเพลึ้นให้ัึ้นไปอี ทั้ๆที่ปิ็ฟัเสียัพออยู่แล้ว ยอแมอหน้าเลโล่เล็น้อย่อนะ้มหน้าทำาน่อไป เมื่อเลโล่ทำหน้ายู่ไม่สบอารม์ ่อนะโทรศัพท์โทรหาใรอีน่อไป
“เลโล่! ่วยทำาน้วยเ่” ยอแถอหูฟัออ ่อนะโวยวายเสียั “เลิุยโทรศัพท์ไ้แล้ว” แล้วยอแ็ลับไปั้ใทำาน่อ โยมีเลโล่นั่หน้ายู่ทำานอยู่้าๆ
“เลโล่ทำหน้าอะไรอนายเนี่ย ฮ่าๆๆ” ยุที่โผล่มาแบบไม่ทันให้ั้ัว นั่ลร้ามเลโล่ ่อนะยื่นมือมาโยหัวเลโล่เบาๆ
“ยอแฮยอแล้” เลโล่ฟ้อแบบอนๆ ยุหันไปมอยอแอย่าสสัย ึ่มัน็ผิปิริๆ
“นายไปทำอะไร่อนรึเปล่าล่ะ?” ยุถามเสียเบา เลโล่ึส่ายหน้าปิเสธ ไม่ไ้ทำอะไรัหน่อย ็แุ่ยโทรศัพท์แล้วลืมทำานแ่นั้นเอ ยุพยัหน้ารับรู้่อนะหันไปหายอแ่อ
“เป็นไบ้า ่วนี้สบายีมั้ย ?” ยุพูพร้อมับโบมือไปมาหน้ายอแเพื่อเรียร้อวามสนใ ่อนะียิ้มว้าแถมท้าย ยอแึหูฟัออ่อนะทำหน้าสสัยส่ไปให้
“ฮยอว่าอะไรนะ ผมออีรอบ” ยอแถาม้วยหน้าานิ่ๆ ่อนะ้มลทำาน่อ
“อ่า แ่ถามว่าสบายีมั้ยน่ะ ว่าแ่านรีบส่เหรอ?” ยุบอ่อนะถาม่อ เพราะนรหน้าูะริัและั้ใมา แบบนี้สินะเลโล่มันเลยหน้ายู่แบบนั้น
“็ไม่ไ้รีบส่หรอฮะ แ่มันว่าๆ็เลยอยาทำให้เสร็” ยอแอบ ทำให้ยุและเลโล่เียบและมอหน้าันอย่าเ้าใ สสัยะไปโรธอะไรมาแน่ๆ
“ยุี้!!” เสียเรียยุัึ้น้านหลัอยุ เสียัพอะเรียวามสนใานรอบๆบริเวไ้เป็นอย่าี
“อ้าว!! มายัไเนี่ย ? ็บอว่าเี๋ยวไปรับไ” เมื่อหันไป็พบับฮิมานที่ำลัเินเ้ามาใล้ ่อนะนั่ล้าๆยุอย่ารวเร็ว
“็เลิเร็ว็เลยมาหา่อนไ” ฮิมานอบ ่อนะส่ยิ้มให้ับทุน
“แฮยอนฮยอ” เลโล่เรียบุลมาใหม่เสียั เรียวามสนใานที่โ๊ะไ้เป็นอย่าี แ่ไม่ใ่ับยอแ ที่อนนี้ำลันั่ัวแ็นิ่อยู่ับที่ ไม่ล้าแม้แ่ะเยหน้าหน้าึ้นไปมอนมาใหม่
“ทำอะไรันอยู่ เลโล่นายแล้ยอแเหรอ ูทำหน้าสิ” แฮยอนที่เพิ่มาถึพูแว เลโล่ไ้แ่ทำหน้าะร้อไห้ส่ไปให้ นีู่ยัไว่าเ้าแล้ยอแฮยอ โธ่
“...” บุลที่ถูพาพิเียบ ทำให้ประโยแวเป็นอัน้อยุิล
“ยอแอ่า ันมีอะไระุยับนาย อเวลาแปปสิ” หลัาเียบมาสัพั แฮยอน็พูึ้นทำลายวามเียบล
“ไม่ไ้หรอ ันทำานอยู่” ยอแอบปิเสธอย่ารวเร็ว
“ทำไมอ่ะฮยอ ไม่รีบส่ไม่ใ่เหรอ? พั่อน็ไ้” เลโล่พูึ้น้วยวามื่อ ่อนะเียบเสียลเมื่อไ้รับสายาพิาายอแ
“ไม่ว่าๆ แล้วัน็ไม่อยาุยับนาย้วย” ยอแบอ่อนะหันไปมอหน้าแฮยอนอย่าไม่พอใ
“อ่า ถึันะไม่่อยรู้เรื่อ แ่ันว่านายสอนุยันีๆ่อนีว่านะ” ฮิมานพูึ้นหลัานัู่สถานาร์อยู่นาน ไม่้อรอให้ใรพูอะไร่อ แฮยอน็ึยอแิมือลาออไปาโ๊ะะแล้ว
“ปล่อยนะเว้ย นายเห็นันเป็นอะไร ลาไปลามาอยู่นั่นแหละ” ยอแโวยวายเสียั พยายามสะบัมือให้หลุ แ่รั้นี้มันไม่่ายเลย
“นาย่วยฟััน่อนสิ!!” แฮยอนพูพร้อมับบีบ้อมืออยอแแรึ้น
“โอ๊ย! ะพู็พูสิ แ่ปล่อยมือ่อนไ้มั้ย!!” แฮยอนปล่อย้อมือยอแออ่อนะถามำถามที่ทิ่มแทิใยอแอย่าแร
“นายโรธอะไรันรึเปล่า?” แฮยอนถามเสียแผ่ว
“...” ะให้บอยัไีล่ะ ะว่าโรธ็ไม่เิ ไม่ใ่สิ นที่ผมโรธน่ะ มันือัวผมเอมาว่า
“นายอย่าเียบสิ ถึเราะเพิ่รู้ัันไ้ไม่นาน แ่สำหรับันมันไม่ใ่เลย..” เสียอแฮยอน่อยๆแผ่วเบาล นผม้อเี่ยหูฟั ั้ใะมาพูับผมหรือับัวเอันแน่เนี่ย !!
“ห๊ะ! นายพูอะไร ันไม่่อยไ้ยิน” ยอแถาม้วยใบหน้าสสัย
“ันะบอว่า ัน! อบ! นาย!” แฮยอนบอเน้นย้ำทีละำเสียัพอให้ไ้ยินันสอน ่อนะ้อหน้ายอแริันใหาย
“ไม่ นายแล้ันอีแล้วใ่มั้ย!! ?” ยอแพุอย่าไม่เื่อ ใ่ มัน้อแล้เาอีแล้วแน่ๆ
“นายเื่อันสิ ันอบนายมาั้นานแล้ว”
“ะนานแล้วไ้ยัไ เราเพิ่รู้ัันนะ!” ยอแสวน เพิ่รู้ัันเมื่อสามสี่วัน่อนเอไม่ใ่รึไัน!!
“ันรู้ันายมานานแล้ว แ่แ่นายไม่รู้ัันเท่านั้นเอ..” แฮยอนบอเสียเศร้า “ันอยาให้นายลอเ็บเอาไปิู ันิว่าันสามารถูแลนายไ้ีว่ายุฮยอแน่นอน” แฮยอนพูเสริม
“ทำไมนายรู้เรื่อยุฮยอ เลโล่บอนายใ่มั้ย! ..ไ้เอีแน่เลโล่” ยอแถามอย่าใ ่อนประโยหลัะบ่นับัวเอเบาๆ
“ไม่้อไปโทษเลโล่หรอ ันรู้อันเอแหละ ็ันอยมอนายลอนี่” แฮยอนบอ ่อนะเินมาว้ามือยอแไปับ “นาย่วยเ็บเอาเรื่ออเราไปิ้วยนะ” แฮยอนพูเสริม่อนะปล่อยมือยอแออ แล้วเินนำลับไปาทาที่ามา
เรื่ออเราอะไรเล่า!!! ไอ้บ้าเอ๊ย!
ยอแยืนเินับำพูทีู่เหมือนไม่มีอะไร ่อนะเินามลับไปที่โ๊ะที่ทำาน้าอยู่
----------------------------------------------------------------------------
ไรท์ลับมาา่ายแล้ว่ะ อโทษที่หายไปะนานเลย
อนนี้ำลัอยู่ใน่วพัฟื้น่ะ เพราะอนนี้ำเหลือเิน TT TT
ไรท์เอาิบิแมาไถ่โทษแล้วันนะะ อย่าโรธไรท์นะ ฮ่าๆๆ
ใรอยาแลแบนเนอร์แปะไ้เลยนะะ ไรท์็พยายามทำอยู่
ฮ่าๆๆ ยัไม่มีไอเียีๆเลย orz
:) Shalunla
Couple :: Jong Daehyoun X Yoo Youngjae
Author :: dkP0oN
Rate :: PG
"เลโล่ย่าห์" ยอแะโนเรียพร้อมับวิ่ริ่ไปหาเ้าอื่อ
ปั!
ยอแบโ๊ะเสียั เรียวามสนใานที่นั่อยู่
"เป็นไรฮยอ อใหม" เลโล่สะุ้ใ หันไปอออบอย่าเนียนๆ
"ไม่้อเลย นายทิ้ฮยออีแล้ว ทำไมนายล้าทิ้ัน ออบ นาย็เหมือนัน!" ยอแบ่นอย่าเ็บใ ทำไมล้าทิ้ฮยอที่น่ารัไเลัน!
"เอ่อ..." เลโล่ที่ไม่รู้ะอบยัไ เลือที่ะเียบเป็นำอบแทน ็เมื่อืนยอแฮยอเมาหนัว่าเิม แล้ว็ไม่นู้ะทำยัไี ็เลยส่่อให้นที่้อารูแลแทน ะเรียว่า็ไม่เิ ้อเรียว่า้อารแล้มาว่า ้วยวามที่เป็นน้อที่ี ็ส่่อเลยรับ หมหน้าที่
"พวนายนี่มันริๆเลย ะไม่ไปับพวนายแล้ว!" ยอแว่าพร้อมับี้หน้าลาโทษ ่อนะนั่ลร้ามับทั้สอน
"ฮยอโนแฮยอนฮยอแล้เหรอ?" ออบถาม้วยวามใสื่อ แ่ื่อที่เอ่ยออมาทำเอายอแมออย่าสสัย
"อะไรนะ นายรู้ัไ้แฮยอนอะไรนั่น้วยเหรอ?" ยอแถามพร้อมับว้าอเสื้อออบอย่าหาเรื่อ
"วยแล้วไ" เลโล่บ่นับัวเอเบาๆ พร้อมับพยายาม่วยออบไป้วย
"อะไรัน เป็นนัเลเรอะ?" เสียทะเล้รแสนุ้นัึ้น้านหลัยอแ ไม่้อหันไปมอ็รู้ว่าเป็นแฮยอน
"เหอะ นายอีแล้ว ะมาหาเรื่อันรึไ!" ยอแหันไปมออย่าไม่สบอารม์
"ันไม่ไ้มาหานาย ันมาหาออบ่าหา ออบบี้ อบในายมา อ่ะ เอามาฝา" แฮยอนอบอย่าไม่สนใยอแ ่อนะหันไปพูับออบ พร้อมให้ล่อนมในมือ
"ไม่เป็นไรหรอฮยอ อบุสำหรับนมนะฮะ" ออบยื่นมือไปหยิบล่อนม ่อนะส่ยิ้มาหยีไปให้
"แบ่เลโล่้วยล่ะ ูสายามันมอฮยอสิ" แฮยอนบอ่อนะนั่ลที่นั่ว่า้ายอแ
"อะไรฮยอ ผมไม่ไ้มอัหน่อย" เลโล่พูะที่มือ็แย่ล่อนมในมือออบมาแะอย่าไม่เรใ
"..." ยอแเียบมอทั้สามนุยัน ผมว่าผมเริ่มะรู้แล้วว่าทำไมผมถึไ้ไปอยู่ในห้อนไม่พึประส์แฮยอนถึสอวันิ เพราะไอ้น้อสุที่รัสอนรหน้าผมมันสนิทับไอ้นที่นั่้าผมอย่าเนียนๆ มันสนิทันแบบสุๆเลยนี่หว่า!! ผมัเือแล้วนะ
"เอ่อ... ยอแฮยอ" ออบเรียยอแ เมื่อรู้สึถึรัสีอำมหิ เมื่อหันไปมอ็้อรีบ้มหน้าุๆ ็ยอแฮยออนนี้หน้าโหโรๆ
"ทำหน้าอะไรอนายน่ะ หิวรึไ" แฮยอนพูพร้อมับยื่นหน้ามาใล้ ทำให้ยอแ้อถอยหน้าหนี
"ไม่ใ่ว่าแฮยอนฮยอหิวเรอะรับ" เลโล่พูสวนึ้นมาไมู่บรรยาาศที่อนนี้ยอแำลัสสายาพิาไปให้แฮยอน ึ่แฮยอนไม่ไ้เรลัวเลยแม้แ่น้อย
"อ่าว อยู่ันพร้อมหน้าเลย" เสียหนึ่ัึ้น้านหลัเลโล่ เรียวามสนใายอแไ้เป็นอย่าี เมื่อมันือเสียอยุฮยอนั่นเอ "เป็นอะไรไปยอแ ไปโรธใรมาล่ะนั่น?" ยุถามเมื่อหน้ายอแูอารม์เสียสุๆ แม้ว่าะเห็นหน้ายุฮยอ็ไม่สามารถทำให้เาอารม์ีไ้ แ่มันลับทำให้เารู้สึแย่มาว่าเิม ทำไมผม้ออบยุฮยอ้วยนะ วามิหนึ่แวบึ้นมาในหัวยอแอยู่ๆน้ำาเ้ารรม็ไหลออมาแบบไม่รู้ัว ยอแพยายามห้ามน้ำา แ่ลับลายเป็นว่าสะอื้นนัวโยแทน
"เห้ย! ยอแนายเป็นอะไร" ยุใเมื่ออยู่ีๆยอแาที่อนแรทำหน้าโรธ็เปลี่ยนมาเป็นร้อไห้ ยุยื่นมือเ้าไปหวัะปลอบแ่ับโนน้าๆยอแบัมืออออย่าแร ่อนยอแะถูลาออไปาโ๊ะ
"อย่าร้อสิเห้ย!! เฮ้อ" หลัาที่แฮยอนลายอแออมา ็มาหยุอยู่ที่อรถแทน แฮยอนมอยอแที่อนนี้ปล่อยโฮอย่าไม่สนใอะไรเลย
"ฮึ นายไม่เ้าใหรอ ฮืออออออ" ยอแว่า ่อนะร้อไห้่อ ให้ายเถอะ ทำไมผมหยุร้อไม่ไ้ แ่ผมิถึยุฮยอับฮิมานฮยอยืนอยู่้วยันในวันนั้นผม็ไม่สามารถหยุร้อไห้ไ้เลย
"ริๆเล้ย เฮ้อ" แฮยอนบ่นับัวเอพร้อมถอนหายใอย่าเหนื่อยใ ่อนะว้ายอแเ้ามาอ พร้อมับลูบหัวเบาๆ
"อย่าร้อสิ ันไม่อยาปลอบ"
"็ไม่ไ้อให้มาปลอบ ฮึ ัหน่อย" ยอแสวน แ่็ยอมให้อีนอปลอบ บาทีเาวรัใายุฮยอไ้แล้วสินะ
"พอไ้แล้วน่า เสื้อันเปียหมแล้วเนี่ย" แฮยอนันยอแออเพื่อใหู้ผลานอัวเอที่อนนี้ไหล่แฮยอนเริ่มเปียแล้ว
"ิ ปล่อยเลย ไปไหน็ไป" ยอแผลัแฮยอนอย่าแร ลืมไปแล้วว่ายัโรธแฮยอนอยู่ เมื่อี้แ่อารม์มันพาไปเท่านั้นแหละ!!
"หึ" แฮยอนยิ้มมุมปาน้อยๆ ่อนะว้า้อมือยอแแล้วพาเินออไปาบริเวรที่ยืนอยู่
"เฮ้ย! ะไปไหน ปล่อยนะเว้ย!!" ยอแโวยวาย ่อนะสะบัมือนหลุ แล้วยืนมอหน้าแฮยอนอย่าไม่ไว้ใ
"สายาแบบนี้อนายมันหมายวามว่ายัไน่ะ ? ันแ่ะพาไปหาอะไริน ันหิว!" แฮยอนมอหน้ายอแนิ่ๆ เมื่อสายาอยอแมันสื่อว่า 'ะพารูไปที่แปลๆรึเปล่าฟร๊ะ'
"ะามมา้วยีๆ หรือะให้ลาไป" แฮยอนพูึ้นอีรั้ ่อนะหันหลัเินนำไป ยอแึ่อยๆเินามไปห่าๆ
"..."
ระหว่าทาเิน็ไม่ไ้มีประโยสนทนาอะไรมามาย ที่ริผมไม่ไ้อยาามมาหรอนะ ็แ่หิวเหมือนันเท่านั้นแหละ เราสอนเินามทาไปเรื่อยๆ ่อนที่แฮยอนะหยุลที่ร้านบะหมี่้าทา ผมเินามแฮยอนเ้าไปในร้าน ภายนอมันูเล็ๆ แ่เ้าไปแล้วร้านมัน็ให่พอสมวร แฮยอนเินเ้าไป้านในอร้านอย่าำนาน ่อนะไปนั่ที่โ๊ะมุมในสุอร้าน
"สั่เลย ันเลี้ยเอ" แฮยอนบอ่อนะยื่นเมนูมาให้
"หือ? ันินเ่นะ" ผมบอ่อนะ้มมอเมนูในมือ าอนแรที่ิว่ามันเป็นร้านบะหมี แ่วามริมันไม่ใ่เลย มัน็แ่ร้านอาหารธรรมา มีทุอย่า ให้ายเถอะ อยู่ใล้แ่นี้ ทำไมผมไม่เยรู้ันะ
"หึ ินไปเถอะ ัน่ายให้ไ้ล่ะัน" แฮยอนยิ้มมุมปานิๆเหมือนะำๆ ำอะไรอมัน ผมไม่ไ้เล่นละหน่อย
หลัาที่ผมนั่ินานที่หนึ่ไป ผม็สั่านที่สอ ที่ริผมไม่ไ้ินเ่อะไรเลยรับ แ่อยาแล้ไอ้นที่ะเลี้ยเยๆ แ่ันลายเป็นว่า นเลี้ยมันินเ่เอะั้น
"ินอี็ไ้นะ ันยัไม่อิ่มเลย"แฮยอนบอ ่อนะัอาหาริน่อ โธ่ ผมะท้อแแล้วเนี่ย ินมามันปวท้อนะเฟ้ย!!
"ไม่เอาแล้ว นาย็รีบๆินสิ ันะลับบ้าน!" นี่มัน็เย็นแล้ว้วย ผมมอแฮยอนที่ยัิน่อไปอย่าไม่สะทสะท้าน นี่มันะินให้อิ่มถึวันพรุ่นี้เลยรึไัน
"น่าๆ เี๋ยวไปส่ๆ" ผมไม่ไ้อยาให้ไปส่ัหน่อย แ่ทำไมผม้อรอมัน้วยเนี่ย ถ้าผมะลับ็ลับไ้อยู่หรอ แ่มา้วยันแล้ว ะลับ่อนมัน็ยัไๆอยู่
หลัาินอะไรันเสร็เรียบร้อยแล้ว ึ่ผม็รอมันินไปอีเือบรึ่ั่วโม แฮยอน็มาส่ผมที่บ้านริๆ ระหว่าทา็มีทะเลาะันบ้า แ่โยรวมแล้ว แฮยอน็เป็นนีเหมือนันนะ ถ้าไม่รวมที่ผมเมาแล้วไปื่นที่ห้อมันถึสอวัน
"อโทษนะ.." แฮยอนบอหลัาที่ผมเ้ามาในรั้วบ้านำลัะปิบ้านไล่มันอยู่แล้ว
"หือ? เรื่ออะไรอนาย ?" ผมถามอย่าสสัย ็เินมา้วยัน มัน็ไม่ไ้ทำอะไรผมัหน่อย?
"ทุเรื่อเลย อโทษนะ โยเพาะเรื่อเมื่อสอวัน่อน" แฮยอนบอพร้อมับมอหน้ายอแนิ่ ยอแเียบ่อนะหันหลัเินเ้าบ้านไป โยไม่ไ้บอลาอะไร
ผมปิประูบ้านอย่ารวเร็ว ่อนะหายใเอาอาาศเ้า ไม่รู้ว่าัวเอลืมลั้นหายใไปไ้ยัไ
ไอ่บ้าเอ๊ย!! มาอโทษอะไรล่ะ
เมื่อนึย้อนไปแล้ว็อายเบาๆแฮะ นอาะอายที่เมาแล้วทำอะไรไปบ้า็ไม่รู้แล้ว ยัอายที่ื่นมา็โผล่อยู่ในห้อแฮยอนอี แ่ทั้ๆที่็ูเหมือนผมะโนแล้ แ่ผม็ไม่ไ้โรธอะไรมามาย แ่อนนี้ผมลับรู้สึว่าัวเอหน้าร้อนแปล ทั้เรื่อที่ิ และเรื่อที่เพิ่ะเอเมื่อรู
ิ๊ๆ
เสีย้อวามเ้าทำเอาผมสะุ้สุัวอย่าใ ่อนะ่อยๆหยิบโทรศัพท์ออมาาระเป๋าาเ
า : สุหล่อ
‘ันอยาุยับนาย พรุ่นี้เอันหน่อย’
ยอแมอหน้าอโทรศัพท์อย่าใ้วามิ ิว่าทำไม่วเวลาที่เอแฮยอนแ่ไม่ี่วัน ทำให้เ้าเปลี่ยนไปไ้นานี้
“ยอแฮยอ เป็นไรไปอ่ะ ทำไมเียบๆ” เลโล่พูึ้น เมื่อทนวามเียบไม่ไหว ถึมันะเป็น่วพัลาวันที่ผู้นเินสวนันไปมามามาย็าม
“ป่าวนี่ อย่าพูมาน่า ทำานไป” ยอแอบ่อนะหยิบหูฟัึ้นมาใส่
“ฮยออ่ะ อย่าทำแบบนี้สิ” เลโล่บ่นับัวเอ ่อนะหยิบโทรศัพท์ มาโทรหาแฟนัวเอ “ออบอ่า ว่ามั้ย มาหาหน่อยสิ” เสียอเลโล่ลอยเ้าหูอยอแอย่าัเน ยอแเพิ่มเสียเพลึ้นให้ัึ้นไปอี ทั้ๆที่ปิ็ฟัเสียัพออยู่แล้ว ยอแมอหน้าเลโล่เล็น้อย่อนะ้มหน้าทำาน่อไป เมื่อเลโล่ทำหน้ายู่ไม่สบอารม์ ่อนะโทรศัพท์โทรหาใรอีน่อไป
“เลโล่! ่วยทำาน้วยเ่” ยอแถอหูฟัออ ่อนะโวยวายเสียั “เลิุยโทรศัพท์ไ้แล้ว” แล้วยอแ็ลับไปั้ใทำาน่อ โยมีเลโล่นั่หน้ายู่ทำานอยู่้าๆ
“เลโล่ทำหน้าอะไรอนายเนี่ย ฮ่าๆๆ” ยุที่โผล่มาแบบไม่ทันให้ั้ัว นั่ลร้ามเลโล่ ่อนะยื่นมือมาโยหัวเลโล่เบาๆ
“ยอแฮยอแล้” เลโล่ฟ้อแบบอนๆ ยุหันไปมอยอแอย่าสสัย ึ่มัน็ผิปิริๆ
“นายไปทำอะไร่อนรึเปล่าล่ะ?” ยุถามเสียเบา เลโล่ึส่ายหน้าปิเสธ ไม่ไ้ทำอะไรัหน่อย ็แุ่ยโทรศัพท์แล้วลืมทำานแ่นั้นเอ ยุพยัหน้ารับรู้่อนะหันไปหายอแ่อ
“เป็นไบ้า ่วนี้สบายีมั้ย ?” ยุพูพร้อมับโบมือไปมาหน้ายอแเพื่อเรียร้อวามสนใ ่อนะียิ้มว้าแถมท้าย ยอแึหูฟัออ่อนะทำหน้าสสัยส่ไปให้
“ฮยอว่าอะไรนะ ผมออีรอบ” ยอแถาม้วยหน้าานิ่ๆ ่อนะ้มลทำาน่อ
“อ่า แ่ถามว่าสบายีมั้ยน่ะ ว่าแ่านรีบส่เหรอ?” ยุบอ่อนะถาม่อ เพราะนรหน้าูะริัและั้ใมา แบบนี้สินะเลโล่มันเลยหน้ายู่แบบนั้น
“็ไม่ไ้รีบส่หรอฮะ แ่มันว่าๆ็เลยอยาทำให้เสร็” ยอแอบ ทำให้ยุและเลโล่เียบและมอหน้าันอย่าเ้าใ สสัยะไปโรธอะไรมาแน่ๆ
“ยุี้!!” เสียเรียยุัึ้น้านหลัอยุ เสียัพอะเรียวามสนใานรอบๆบริเวไ้เป็นอย่าี
“อ้าว!! มายัไเนี่ย ? ็บอว่าเี๋ยวไปรับไ” เมื่อหันไป็พบับฮิมานที่ำลัเินเ้ามาใล้ ่อนะนั่ล้าๆยุอย่ารวเร็ว
“็เลิเร็ว็เลยมาหา่อนไ” ฮิมานอบ ่อนะส่ยิ้มให้ับทุน
“แฮยอนฮยอ” เลโล่เรียบุลมาใหม่เสียั เรียวามสนใานที่โ๊ะไ้เป็นอย่าี แ่ไม่ใ่ับยอแ ที่อนนี้ำลันั่ัวแ็นิ่อยู่ับที่ ไม่ล้าแม้แ่ะเยหน้าหน้าึ้นไปมอนมาใหม่
“ทำอะไรันอยู่ เลโล่นายแล้ยอแเหรอ ูทำหน้าสิ” แฮยอนที่เพิ่มาถึพูแว เลโล่ไ้แ่ทำหน้าะร้อไห้ส่ไปให้ นีู่ยัไว่าเ้าแล้ยอแฮยอ โธ่
“...” บุลที่ถูพาพิเียบ ทำให้ประโยแวเป็นอัน้อยุิล
“ยอแอ่า ันมีอะไระุยับนาย อเวลาแปปสิ” หลัาเียบมาสัพั แฮยอน็พูึ้นทำลายวามเียบล
“ไม่ไ้หรอ ันทำานอยู่” ยอแอบปิเสธอย่ารวเร็ว
“ทำไมอ่ะฮยอ ไม่รีบส่ไม่ใ่เหรอ? พั่อน็ไ้” เลโล่พูึ้น้วยวามื่อ ่อนะเียบเสียลเมื่อไ้รับสายาพิาายอแ
“ไม่ว่าๆ แล้วัน็ไม่อยาุยับนาย้วย” ยอแบอ่อนะหันไปมอหน้าแฮยอนอย่าไม่พอใ
“อ่า ถึันะไม่่อยรู้เรื่อ แ่ันว่านายสอนุยันีๆ่อนีว่านะ” ฮิมานพูึ้นหลัานัู่สถานาร์อยู่นาน ไม่้อรอให้ใรพูอะไร่อ แฮยอน็ึยอแิมือลาออไปาโ๊ะะแล้ว
“ปล่อยนะเว้ย นายเห็นันเป็นอะไร ลาไปลามาอยู่นั่นแหละ” ยอแโวยวายเสียั พยายามสะบัมือให้หลุ แ่รั้นี้มันไม่่ายเลย
“นาย่วยฟััน่อนสิ!!” แฮยอนพูพร้อมับบีบ้อมืออยอแแรึ้น
“โอ๊ย! ะพู็พูสิ แ่ปล่อยมือ่อนไ้มั้ย!!” แฮยอนปล่อย้อมือยอแออ่อนะถามำถามที่ทิ่มแทิใยอแอย่าแร
“นายโรธอะไรันรึเปล่า?” แฮยอนถามเสียแผ่ว
“...” ะให้บอยัไีล่ะ ะว่าโรธ็ไม่เิ ไม่ใ่สิ นที่ผมโรธน่ะ มันือัวผมเอมาว่า
“นายอย่าเียบสิ ถึเราะเพิ่รู้ัันไ้ไม่นาน แ่สำหรับันมันไม่ใ่เลย..” เสียอแฮยอน่อยๆแผ่วเบาล นผม้อเี่ยหูฟั ั้ใะมาพูับผมหรือับัวเอันแน่เนี่ย !!
“ห๊ะ! นายพูอะไร ันไม่่อยไ้ยิน” ยอแถาม้วยใบหน้าสสัย
“ันะบอว่า ัน! อบ! นาย!” แฮยอนบอเน้นย้ำทีละำเสียัพอให้ไ้ยินันสอน ่อนะ้อหน้ายอแริันใหาย
“ไม่ นายแล้ันอีแล้วใ่มั้ย!! ?” ยอแพุอย่าไม่เื่อ ใ่ มัน้อแล้เาอีแล้วแน่ๆ
“นายเื่อันสิ ันอบนายมาั้นานแล้ว”
“ะนานแล้วไ้ยัไ เราเพิ่รู้ัันนะ!” ยอแสวน เพิ่รู้ัันเมื่อสามสี่วัน่อนเอไม่ใ่รึไัน!!
“ันรู้ันายมานานแล้ว แ่แ่นายไม่รู้ัันเท่านั้นเอ..” แฮยอนบอเสียเศร้า “ันอยาให้นายลอเ็บเอาไปิู ันิว่าันสามารถูแลนายไ้ีว่ายุฮยอแน่นอน” แฮยอนพูเสริม
“ทำไมนายรู้เรื่อยุฮยอ เลโล่บอนายใ่มั้ย! ..ไ้เอีแน่เลโล่” ยอแถามอย่าใ ่อนประโยหลัะบ่นับัวเอเบาๆ
“ไม่้อไปโทษเลโล่หรอ ันรู้อันเอแหละ ็ันอยมอนายลอนี่” แฮยอนบอ ่อนะเินมาว้ามือยอแไปับ “นาย่วยเ็บเอาเรื่ออเราไปิ้วยนะ” แฮยอนพูเสริม่อนะปล่อยมือยอแออ แล้วเินนำลับไปาทาที่ามา
เรื่ออเราอะไรเล่า!!! ไอ้บ้าเอ๊ย!
ยอแยืนเินับำพูทีู่เหมือนไม่มีอะไร ่อนะเินามลับไปที่โ๊ะที่ทำาน้าอยู่
----------------------------------------------------------------------------
ไรท์ลับมาา่ายแล้ว่ะ อโทษที่หายไปะนานเลย
อนนี้ำลัอยู่ใน่วพัฟื้น่ะ เพราะอนนี้ำเหลือเิน TT TT
ไรท์เอาิบิแมาไถ่โทษแล้วันนะะ อย่าโรธไรท์นะ ฮ่าๆๆ
ใรอยาแลแบนเนอร์แปะไ้เลยนะะ ไรท์็พยายามทำอยู่
ฮ่าๆๆ ยัไม่มีไอเียีๆเลย orz
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น