ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พี่โรมคลั่งรัก #พี่โรมเถื่อนมาก [แซ่บXดุ] มี E-Book + เล่ม

    ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 3.2 - เด็กสาวผู้น่าสงสาร

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 212
      0
      22 ก.ค. 66











    บทที่

    เด็กสาวผู้น่าสงสาร



                ตั้งแต่เป็นนักเลงหัวไม้จนอายุย่างเข้าเลขสี่ ชาติไม่เคยเจอใครอวดดีเท่านี้มาก่อน ปกติพวกที่เขาไปมีเรื่องด้วย แค่เห็นปืนก็พากันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน ไม่มีใครกล้าต่อปากต่อคำหรือยืนลอยหน้าลอยตากวนประสาทเขาแบบที่ไอ้หมอนี่กำลังทำอยู่

                “พวกมึงออกไปจากบ้านกูได้แล้ว เกิดลูกชายกูทำปืนลั่นโป้งป้างขึ้นมา กูไม่รับผิดชอบนะเว้ย” ผู้เป็นแม่ชี้หน้าไล่

                พริ้งพลอยหันไปมองห้องที่ประตูถูกล็อกกลอนปิดตายจากด้านนอก สองความรู้สึกภายในใจกำลังขัดแย้งกันอย่างรุนแรง ใจหนึ่งอยาก
    ละทิ้งทุกอย่างแล้วออกไปจากสถานที่อันตรายแห่งนี้ แต่อีกใจนั้นลังเลกับความผิดปกติหลายอย่างที่เธอและโรมจับสังเกตได้

                อีกทั้งสัญชาตญาณจากสัตว์สี่ขาก็ทำให้ลางสังหรณ์บางอย่างมันชัดเจนมากยิ่งขึ้น เจ้าสุนัขผอมแห้งไม่ยอมลุกไปไหน มันยังคงนั่งเฝ้าหน้าประตูห้องด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ ส่งเสียงครางหงิงในลำคอมองหน้าเธอราวกับต้องการความช่วยเหลือ

                พฤติกรรมน่าสงสัยไม่เพียงแต่พริ้งพลอยกับโรมที่เห็น ชาติเองก็มีท่าทีลุกลี้ลุกลนไม่ต่างกัน

                “พ่อ ไปลากไอ้ดำมา” หันไปบอกบิดาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ตามีทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ ก่อนกวักมือเรียกสุนัขเจ้าปัญหา

                “ไอ้ดำ มานี่” ทว่าคำสั่งนั้นไม่ได้ผล นอกจากไม่ยอมทำตาม มันยังแยกเขี้ยวใส่สามพ่อแม่ลูก

                “ไอ้หมาเวร! เลี้ยงเสียข้าวสุก” ชาติยิ่งหัวเสียเข้าไปใหญ่ เขาขยับเท้าเดินเข้าหาโรมแล้วยื่นมือที่ถือปืนออกไปจนสุดแขน

                “พวกมึงออกไป ถ้าไม่ออกกูยิงแน่!

                เสียงตะคอกกังวานลั่น หมดเวลายืดเยื้อเสียที

                “มึงอยากโดนยิงใช่ไหมหะ!” ชาติหอบหายใจแรงขึ้น ความโกรธแล่นพล่านไปทั้งร่าง อยากจัดการกับไอ้คนอวดดีให้มันหลาบจำ

                “จะยิงก็ยิง เห่าเป็นหมาอยู่ได้”

                โรมเหยียดยิ้มมุมปากพูดท้าทาย

                “พี่โรม พูดอะไรออกไปรู้ตัวหรือเปล่า”

                พริ้งพลอยอยากกัดลิ้นตายให้รู้แล้วรู้รอด เธอรู้ว่าโรมเป็นคนเช่นไร รู้ว่าเขาหยิ่งยโสโอหังและไม่ยอมก้มหัวให้ใคร แต่ไม่คิดว่า
    หน้าสิวหน้าขวานเช่นนี้ เขายังกล้าท้าทายคนที่มีอาวุธอันตรายอยู่ในมือ

                “ยิง” ชายหนุ่มขยับเท้าเข้าหาความเป็นความตายโดยไม่คิดเกรงกลัว กลับกลายเป็นคนขู่เสียเองที่เริ่มรู้สึกถึงเค้าลางหายนะ ชาติกลืนน้ำลายข่มความตื่นตระหนก ปากดำคล้ำเนื่องจากเป็นคนสูบบุหรี่จัดสั่นระริกจนคนที่ยืนอยู่ใกล้ได้ยินเสียงฟันฟางกระทบหากัน

                “ยิงตรงนี้”

                โรมจับมือสกปรกที่กำปืนแน่นเล็งจ่อเข้าที่หน้าผากตัวเอง

                “พี่โรม” พริ้งพลอยจะวิ่งเข้าไปหาเขาแต่ถูกห้ามเสียงเข้ม

                “หยุดอยู่ตรงนั้น” โรมชี้นิ้วมาที่เธอขณะที่มือข้างขวายังคงกดรั้งปลายกระบอกปืนจ่อแนบติดหน้าผาก

                “มึง ปล่อยกูนะเว้ย!” ชาติโวยวาย พยายามจะชักมือหนีแต่พละกำลังของโรมนั้นมีมากกว่า

                “ไอ้ห่าเอ๊ย! มึงปล่อยกู” ชาติยกขาจะเตะไปที่กลางลำตัวของโรม แต่กลายเป็นเขาเองที่ถูกเสยหมัดหนักเข้าที่ปลายคางจนล้มกองกับพื้น

                “ไอ้ชาติ!” สองผัวเมียประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน รีบรุดเข้าไปดูลูกชายที่ถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตา

                “มึงทำลูกกู”




    ฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ



    E-Book พี่โรมคลั่งรัก

    ราคาโปรโมรชั่น 140 บาท

    ฝากความรักแซ่บๆ แบบฉบับพี่โรมด้วยจ้า

    ไปโหลดกันน้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×