คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 3.1 - เด็กสาวผู้น่าสงสาร
บทที่ ๓
เด็กสาวผู้น่าสงสาร
“โอ๊ย” คนถูกหักข้อมือร้องเสียงโหยหวน
ประตูรั้วเก่าถูกกระชากเปิดสุดแรง ร่างสูงกำยำวิ่งตรงไปยังจุดผิดสังเกตที่เขามองเห็นเป็นอันดับแรกทันที พริ้งพลอยวิ่งตามไปติดๆ ไม่สนใจเสียงแหกปากโวยวายของเจ้าของบ้าน
ภาพแรกที่เห็นคือสุนัขสีดำรูปร่างผอมเกร็นกำลังเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องเล็กห้องหนึ่งที่ทำจากแผ่นไม้เก่า ทันทีที่มันเห็นคนเดินมาทางหลังบ้าน เจ้าสุนัขแสนรู้ก็รีบวิ่งมาหาคนแปลกหน้าพร้อมส่งเสียงครางหงิงๆ หางของมันตั้งชี้ตรง สายตาอ้อนวอนของมันมองไปยังห้องที่ปิดประตูลงกลอนแน่นหนา สัญชาตญาณบางอย่างกำลังเตือนให้ทั้งสองรู้ว่า ภายใต้บานประตูไม้เก่าสีถลอกล่อนนั้น อาจมีร่างของคนที่พริ้งพลอยกำลังตามหาอยู่ในนั้นก็เป็นได้
“พวกมึงเป็นใครวะ!”
เสียงนักเลงห้าวจัดดังขึ้นจากทางด้านหลัง ชายร่างใหญ่ผิวคล้ำยืนถือปืนจังก้า วินาทีที่อีกฝ่ายยกอาวุธน่ากลัวจ่อไปยังผู้บุกรุก หัวใจของพริ้งพลอยร่วงหล่นอยู่ที่ปลายเท้า สองมือน้อยๆ เกาะแขนโรมไว้แน่น
“พี่โรม” น้ำเสียงหวาดกลัวสุดชีวิต ดวงหน้าหวานซีดเซียว กัดริมฝีปากล่างจนห้อเลือด
“ไม่ต้องกลัวนะ” โรมกระซิบบอก มือหนากุมมือเย็นยะเยือกของน้อง ลูบแผ่วเบาให้เธอคลายกังวล
“อยู่ตรงนี้” เขาบอกเธอ ทำท่าจะเดินเข้าหาผู้มีอาวุธ
“ไม่นะ” พริ้งพลอยรีบรั้งเอาไว้ ส่ายหน้ามองเขาทั้งน้ำตา
“พี่ไม่เป็นอะไร เรายืนอยู่ตรงนี้นะ อยู่นิ่งๆ ไม่ต้องตกใจ”
โรมจับมือนุ่มออกจากแขน รอยยิ้มอบอุ่นของเขาปลอบประโลมให้เธอมีสติ พริ้งพลอยสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามไม่ตื่นตระหนก สายตาสอดส่องรอบๆ กายเพื่อหาอาวุธมาป้องกันตัว
“มึงคิดว่ามึงใหญ่มาจากไหนวะ ถึงกล้าบุกรุกบ้านคนอื่น”
ผู้ที่มาพร้อมอาวุธอันตรายตะคอกเสียงเหี้ยม สายตาขวางโลกพร้อมจัดการกับคนแปลกหน้า
“ออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้ ถ้ามึงไม่อยากเจอดี”
ข่มขู่หวังให้อีกฝ่ายเกรงกลัว โรมเพียงแต่ชูสองมือขึ้นเหนือศีรษะเล็กน้อย ไม่ได้มีท่าทีหวั่นเกรงว่าจะถูกทำร้ายจากฝั่งตรงข้าม
“ใจเย็นก่อน” เสียงเรียบนิ่งแต่ฟังดูเยือกเย็น
“ใจเย็นเหี้ยอะไร! พวกมึงบุกรุกบ้านกู ถ้าไม่ออกไปกูเอาตายแน่”
คนมีอาวุธในมือไม่น้อมรับความประนีประนอมจากผู้บุกรุก มันขยับข้อมือยกขึ้นเพื่อให้ปลายกระบอกปืนเล็งไปยังร่างของโรมได้อย่างเต็มที่ พริ้งพลอยหลุดเสียงกรี๊ดเบาๆ ออกมาจากลำคอ หัวใจแทบหยุดเต้นเมื่ออีกฝ่ายขยับเท้าเข้ามาใกล้รัศมีที่ทั้งเธอและโรมยืนอยู่
“เราออกไปจากที่นี่กันเถอะค่ะ”
นาทีนี้พักเรื่องปาหนันไว้ก่อน ต่อให้เป็นห่วงลูกศิษย์มากแค่ไหนก็ไม่กล้าเอาชีวิตมาเสี่ยงอยู่ดี จิตใต้สำนึกเบื้องลึกตะโกนสั่งให้เธอพาโรมออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด
แต่ดูเหมือนโรมจะไม่คิดเช่นเดียวกับเธอ นอกจากไม่เกรงกลัวเขายังยิ้มเยาะเพื่อยั่วยุอารมณ์คนตรงหน้าให้เดือดจัดขึ้นไปอีก
“มึงอยากลองดีใช่ไหม” ชายร่างใหญ่กัดฟันกรอด เตะถังน้ำที่วางอยู่บนพื้นกระเด็นติดกำแพง
“ไอ้ชาติ เอ็งเบาๆ หน่อยดิวะ เดี๋ยวชาวบ้านก็ตื่นกันหมดพอดี”
หญิงวัยกลางคนพูดแล้วมองซ้ายมองขวาด้วยท่าทีระแวดระวัง
“ฉันไม่สนแล้วแม่ ไอ้เหี้ยนี่แม่งกวนตีน!”
ฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ
E-Book พี่โรมคลั่งรัก
ราคาโปรโมรชั่น 140 บาท
ฝากความรักแซ่บๆ แบบฉบับพี่โรมด้วยจ้า
ไปโหลดกันน้า
ความคิดเห็น