เรารักพระเจ้าอยู่หัว

               ขอพระองค์ทรงพระเจริญ...

น้องปุ้ม 

ขอเล่าอะไรๆให้ฟังนะจ๊ะ

เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่เขาทำริชแบรนด์ " เรารักในหลวง "
ออกมานั้น พี่นุชเสียใจมากๆที่จองไม่ได้
เวลาผ่านไป ทางการทำออกมาอีกหลายล้านเส้น
พี่นุชดีใจมากๆ
พี่สาวของพี่นุช ชื่อพี่เบญ
ซื้อริชแบรนด์มาให้จ๊ะ
และนับตั้งแต่ตอนนั้นมาถึงตอนนี้ เกือบจะหกปีแล้วมั๊ง
ที่ข้อมือของพี่นุชไม่ขาดสิ่งนี้ไป
ริชแบรนด์อันแรกขาดเพราะใส่มายาวนานเกินไป
น้องสาวของพี่นุช ชื่อพี่นัทเลยเอาของเค้ามาให้พี่นุช

น้องถามพี่นุชว่า " ทำไมถึงชอบใส่จังเลย กำไลข้อมือเส้นนี้ 

พี่นุชตอบไปว่า
" เพราะรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ รู้สึกมีคนห่วงใยเรา คอยปกป้องเรา
เวลาที่เราท้อแท้อ่อนแอแค่มองไปที่ข้อมือของเรา เราก็หายเหนื่อยแล้ว "
มันเป็นความรู้สึกแบบนี้จริงๆ
ที่ข้อมือของพี่นุชไม่มีเครื่องประดับจ๊ะ
มีแค่ " เรารักในหลวง" เส้นเดียว
และก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ


หลายครั้งเลยตอนที่อยู่ต่างประเทศ
พี่และเพื่อนๆเวลาดูข่าวในพระราชสำนัก
เราจะร้องให้เสมอๆที่เห็นพระองค์ท่าน
มันตื้นตันในหัวใจมากๆ
ตอนที่เห็นพระองค์จะล้ม หัวใจแทบสลาย 

พระองค์แค่พระองค์เดียวเท่านั้น

ที่ทำให้พี่นุชน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัวเสมอๆ
พี่นุชไม่ชอบเข้าไปดูที่ยูทูบนะ
เพราะที่นั่น พี่นุชรับไม่ได้หลายๆอย่างจ๊ะ
พี่นุชเทิดทูลพระองค์เอาไว้ในใจก็พอแล้ว
ไม่ไปประกาศหรือแย้งกับใครเขาหรอก

พ่อพี่นุชพร่ำบอกเสมอๆว่า
 " ลูกเวลาเห็นปฏิทินของในหลวง ลูกอย่าเดินข้ามท่านนะ ต้องเก็บท่านเอาไว้ในที่สูงๆ "

คนเดียวเท่านั้นที่รักคนไทยทั้งประเทศและคนไทยที่อยู่ทั่วโลกแบบไม่มีข้อแม้ใดๆ



ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ

" เรารักในหลวง "

ถูกต้องแล้ว

แต่

พี่นุชกลับมาแก้ข้อความว่า

 " LONG LIVE THE KING "

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

      ขอเล่าเมื่อครั้งก่อนตอนสมเด็จพระพี่นางประชวร ในหลวงท่านเสด็จเยี่ยมที่ศิริราช วันนั้นไปซื้อยาแถวศิริราชพอดี มีโอกาสได้รับเสด็จ พอท่านเสด็จผ่าน ได้เห็นพระองค์ท่านเท่านั้นแหล่ะ อยู่ๆน้ำตามันก็ไหล รู้สึกตื้นตันดีใจอย่างบอกไม่ถูก 
       จนวันหนึ่งมีการประกวดศิลปกรรมช้างเผือกหัวข้อในหลวงของปวงชนชาวไทย ก็มีโอกาสส่งผลงานร่วมด้วย แต่ก็ไม่ได้รางวัลอะไร แค่ได้ร่วมจัดแสดงเท่านั้น แต่แค่นี้ก็รู้สึกดีใจมากแล้ว ก็เลยเอารูปมาฝากด้วยค่ะ




ชื่อภาพ พระผู้ปิดทองหลังพระ เทคนิคปักไหมค่ะ

แนวความคิดของผลงานชิ้นนี้ก็คือ

   จากที่ข้าพเจ้าเคยได้ยิน พระบรมราโชวาท "...การทำงานด้วยน้ำใจรักต้องหวังผลงานนั้นเป็นสำคัญ แม้ไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็นก็ไม่น่าวิตก เพราะผลสำเร็จนั้นจะเป็นประจักพยานที่มั่นคง ที่พูดเช่นนี้ เหมือนกับสอนให้เปิดทองหลังพระ การปิดทองหลังพระนั้น เมื่อถึงคราวจำเป็นก็ต้องปิด ว่าที่จริงแล้วคนโดยมากไม่ค่อยชอบปิดทองหลังพระกันนัก เพราะนึกว่าไม่มีใครเห็น แต่ถ้าทุกคนพากันปิดทองแต่ข้างหน้า ไม่มีใครปิดทองหลังพระเลย พระจะเป็นพระที่งามบริบูรณ์ไม่ได้..." และสิ่งที่ข้าพเจ้าได้เห็นก็คือ ในหลวงของเรา พระองค์ท่านทรงเสียสละ ทุ่มเทพระวรกาย ปฏิบัติพระราชกรณียกิจต่างๆ อย่างหนักหน่วง ด้วยน้ำใจรักเพื่อความสุขของปวงชนชาวไทย โดยหวังที่ผลของงานนั้นเป็นสำคัญ แม้ไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็นก็ไม่ทรงวิตก และผลแห่งงานนั้น ได้สำเร็จเป็นประจักรพยานที่มั่นคง และนั่นแสดงให้เห็นว่า ในหลวงของปวงชนชาวไทย ทรงเป็นทั้งพระเจ้าแผ่นดิน พระมหากษัตริย์ ผู้เป็นพระผู้ปิดทองหลังพระ

        และนี่ก็เป็นผลงานชิ้นแรกและชิ้นเดียวที่ส่งเข้าประกวด เพราะได้รับแรงบันดาลใจจากพระองค์ท่าน ทำให้มีกำลังใจทำผลงานชิ้นนี้ขึ้นมา

ความประทับใจที่มีต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

พระบารมีเหนือกษัตริย์ใดในหล้า ทรงดำริสิ่งมีค่ามหาศาล ยอมสละทุกสิ่งเพื่อกิจการ ให้ทวยราษฎร์ทั่วทุกย่านได้ร่มเย็น บังคมบรมราชเจ้า จอมนรินทร์ เอกอัครบดินทร์ ดิลกหล้า สมเด็จนวมินทร์ มหาราช อวยสุขทุกทั่วหน้า มนัสปลื้มเปรมกมล เฉลิมพระชนม์พรรษามหาราช อภิวาทปิติอภิสมัย วันมหามงคลของชาวไทย ต่างพร้อมใจแซ่ซ้องถวายพระพร พระเอยพระโอบเอื้อ อารี พระกอปรพระกรณี หนักอึ้ง พระบุญพระบารมี แผ่ทั่ว ไทยนา พระห่วงปวงชนซึ้ง สุดพ้นรำพัน ขอพระองค์ทรงพระเจริญ...

“ผมจะเติบโตไปเป็นคนที่ดีของสังคมครับ”