คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : สาวน้อย จบ (V1.5)
้าหมิมอไปยัหิสาวที่ำลัร้อไห้ออมา
เธอสูเสียรอบรัวอัวเอไป
ไม่สิพวเาายเธอเป็นทาสไปให้พวุนนามาไป้วยราะมาว่า
เธอมอไปยันรหน้าแ่ออร่า ที่เาปล่อยออมาทำเอาเธอหนาวเย็นยะเยือ
วามหวาลัวที่ะโนทิ้
“ แน่นอน ้าะไม่ทิ้เ้า ”
“ ถ….ถึแม้ว่า้าะไม่บริสุทธิ์นะหรือ
”
“ แน่นอน ”
้าหมิล่าวออมา้วยน้ำเสียอ่อนโยนเป็นอย่ามา
เา่อยๆลูบหัวออีฝ่าย ่อนะถึเ้ามาออย่าอบอุ่น
หิสาว่อยๆร้อไห้ออมา นรหน้าพร้อมที่ปป้อเธอหรือ
แน่นอนว่า้าหมิ่อยๆล้มัวลไปนอน หลัาปล่อยายยามัรออไป
เ้าวัน่อมา
่าวเรื่ออารล้มสลายอพรรนั่าที่แ็แร่และยัอยู่ในเามืออาาัรมาอย่ายาวนาน
โยทีัวอ่ายมีแ่ทรายสีทออยู่เ็มไปหม
พวมันายทุนแ่ไม่หลเหลือร่าายเอาไว้ใหู้เลย
แถมรลาอ่ายยัพบเ้าับสัลัษ์มัรสามหัว
มันไม่ธรรมา เพราะ
มันรารที่มีร่าอายที่น่าะเป็นหัวหน้าอ่ายนั่าแห่นี้
ลมปราที่พวมันรวสอบไม่สามารถระบุออมาไ้อย่าแน่ั แ่ที่พวมันทราบี ือ
เ้าพวนั่าไปยุ่ับนัปรุโอสถมัรแน่นอน เลย้อมาพบเ้าะารรมที่แสนโหร้ายแบบนี้
“ เ้าไ้ยิน่าวหรือยั
วามโรธอมัร ”
“ เรื่อมันเป็นอย่าไรันแน่ ”
“ ้าไ้ยิน่าวมา
พวมันไปยุ่ับนัปรุมัร เลยทำให้พวมัน้อบนนุบที่น่าสมเพ ”
เสียายที่เล่าออมา
เ็มไป้วยวามหวาลัวเป็นอย่ามา มันไม่อยาะรู้เลยว่าพวมันไปยุ่ับผู้อาวุโสมัรไ้อย่าไร
แ่่าวเรื่อที่พวมันโนสัหารอย่าโหร้าย็ระายออมาอย่ารวเร็ว
ราวับไฟป่าที่เผาไหม้ทุสิ่
พวมันเ็มไป้วยวามหวาลัว
แ่ไม่นาน่าวเรื่ออเมล็ยาที่ปล่อยออมาอีรั้อผู้อาวุโสมัร พวมัน่าพาันหวาลัวแน่นอนว่าถ้าพวมันไปเอับนระับนั้น
พ้อหมลมหายใไปั้แ่ ลมหายใแรแน่นอน
้าหมิื่นึ้นมาอนเ้าแบบปิ
่อนะเริ่มารฝึฝนร่าายอนเอเป็นเ่นนี้ทุวัน
ลมปราอมันเลื่อนระับยาึ้นไปทุรั้ราวับารเินึ้นภูเาที่สูเินไป
ร่าายอมันเอ็ำลัพสำเร็วิามปราอสูรั้นสี่
มันะไ้รับหัวใเพิ่มึ้นมาอีหนึ่ว
่อารเลื่อนระับลมปรา ้าหมิเริ่มารโรลมปราไปทั่วร่าาย
ปราสีฟ้ารามออมา
เป็นารบอว่ามันเลื่อนมาเป็นลมปรานภาแล้วสสัยะ้อหาเรื่อทำ้ามเวลาเสีย่อน
มันมอไปยัหิสาวผมเินที่ำลัเรียมอาหารเ้า
ใบหน้าอเธอูีมาว่าเิมเยอะ แถมยัเรียมอาหารพร้อมับทานับมัน
้าหมิยิ้มออมาแบบอ่อนๆ่อนะเริ่มทานอาหารรหน้า รสาิที่บอว่าอร่อย
นน้ำาไหลออมา พรสวรร์ ที่แสนะหน้าลัว
หลัานั้นพวพี่อมัน็เินทามาทานอาหาร้วย
ทำเอาเธอ้อทำอาหารเพิ่มอีเล็น้อย แ่็มาว่ารึ่อทัพเสียอี
ไม่นานอาหาร็หมห้ออมันพร้อม้าหมิที่ยิ้มออมาแบบอ่อนๆ
่อนะเรียเธอมานั่้าๆมัน
“ ะว่าไปเ้ามีื่อหรือไม่ ”
“ ไม่มีเ้า่ะ ”
“ ่อานี้ เ้าะมีื่อว่า ลู่
ีหรือไม่ ”
“ ีเ้า่ะ ”
หิสาวยิ้มออมาอย่ายินี
่อนะเอาหัวอนเอมาถูไถที่หน้าออ้าหมิ
แน้ายอมันสสัยะ้อหาวิธีในารสร้าพวเหล็หรือแนลมาแทนเสียหน่อยแล้ว ้าหมิิแบบนั้น่อนะมอไปยัพี่ายอเ้าอร่า้าเทียน
“ ้าเทียน เ้า่วยเป็นัวแทนอ้าหน่อยสิ
”
“ ัวแทนหรือ ”
“ อืม ”
้าหมิหยิบเอาเมล็ยาสีทอออมา
มันเป็นยาระับแปที่วมบูร์มาที่สุเท่าที่มันะทำมา เป็นยาที่ะเพิ่มลมปราอนเอ
และยายเส้นลมปราให้ให่และหนามาึ้น แถมยัเพิ่มพลัธาุทอในร่าายอี้วย
อหายามา มัรสามหัว
“ …้าหมิ
หรือว่าน้อะเป็นผู้อาวุโสมัร ”
“ อืม ”
้าหมิล่าวออมาแบบนั้น
่อนะมอไปยัพวพี่น้ออนเอ ที่ำลัะลึับารรับรู้วามริรหน้า
พวมันไ้พบเ้าผู้อาวุโสมัร
ที่ใร่าล่าวานออมาว่าเป็นนัปรุยาที่เ่มาที่สุในโล แถมัวยายัมีลิ่นหอมและรสาิที่ยอเยี่ยมเป็นอย่ามา
้าหมิเินออมาาห้อพร้อมับลู่
เธอเป็นผู้มีพลัวิาารฝึฝนะแ่าา ้าหมิเป็นอย่ามา
มันมอไปยัสาวน้อยที่ำลัพยายามินอะไรบาอย่าในอาาศ
เป็นภพที่น่ารัมาในสายาอมัน ทำเอามันหัวเราะออมา้วยวามำัน
้าหมินั่ฝึฝนร่าายอนเอ
เ็บัวเียบปล่อยให้เวลาไหลผ่านไปอย่า้าๆ
มันเฝ้ามอไปยัร่าอหิสาวผมเินรหน้า
ที่ำลัเลื่อนระับ้วยวามเร็วที่น่าะลึ
มันิว่านรหน้าเป็นผู้มาไป้วยพรสวรร์
้าหมิัสินใแล้วว่าะ้อหาพวำรา
วิา มาให้เธอฝึฝนร่าาย
วิาายาไม่เหมาะับเธอเท่ามันที่มีร่าายแ็แร่นหน้าหวาลัว
้าหมิปล่อยให้เวลาไหลผ่านไป โยที่มันไม่ทราบเลยว่า
อนนี้พวศิษย์หลัอสำนัโนโมี นไ้รับบาเ็บไปหลายรายแล้ว
้าหมิออมาาห้อหลัาที่มัน ให้้าเทียนเป็นนายหน้าในารปล่อยยาายให้ับหอี่้า
ที่มีื่อเสียมามาย อนนี้มันำลัลายเป็นผู้อาวุโสอหอาร้าไปเป็นที่เรีบร้อยละ
มันมอไปยัสาวน้อยที่ำลันอนหลับบนัอมัน เธอไม่่าาลูหมาเท่าไร
้าหมิไ้ใ้ีวิที่สบสุเป็นอย่ามา
มันไ้เลื่อนระับอนเอา้านล่า
มาเป็นระับลาๆแทนแถมมันยัมีเสน่ห์่อสาวๆทั่วสำนัเป็นอย่ามา ถึะออแนวหล่อแบบเถื่อนๆโนใสาวน้อย
สาวให่มามายในสำนั
้าหมิเป็นที่ื่นมออพวเธอเป็นอย่ามา
หลัาที่ทราบอย่านั้น มัน็พยายามะไม่แสัวนเท่าไร แน่นอนว่ามันไม่สามารถปปิออร่าอสาวาม้าายอนเอไ้
เธอมีเส้นผมสีเินพร้อมับหาิ้อสอหา้วยัน
แสว่านาเลื่อนระับไปเรียบร้อยละ
ว่าเธอะมีหาเพิ่มึ้นมาเรื่อยๆ ้าหมิเินเ้ามาหอำรารหน้าที่
มีวิาที่แ็แร่มามายอยู่ภายในั้แ่ระับหนึ่ถึระับสิบ
วิาที่มันรอบรออยู่ในอนนี้มีแ่ระับหเท่านั้นเอ วิาายา
ารฝึฝนร่าายอนเอเป็นเส้นทาอเียนที่ยาลำบา
แน่นอนว่ามันเอ็ทราบเ่นันว่า ารเินทาอนเอมันยา
แ่มัน็ุ้ม่าที่ะลอเิน่อไป
้าหมิำลัใ้สิทธิอนเอในารเลือเอาวิาระับเ็มารอบรอ
มัน่อยๆฝึฝนนเอนว่าะแ็แร่
มันมอไปยัั้นำรามามาย วิา
อมันยัไม่่อยะ้าวหน้าเท่าไร หัวอมัรปาออมาแ่สามเท่านั้นเอ ยัาอีทั้หม
หหัวเป็นอย่าน้อย ว่าะสำเร็วิาอย่าแท้ริอี
ไหนะ้อเปลี่ยนมันให้มาเป็นอัวเออี้วย
“ นายท่าน
้าอยาะให้ท่านลูบหัวมาว่านี้ ”
“ อืม ”
้าหมิอบลับไปแบบนั้น
่อนะมอไปยัสาวน้อยที่ำลัอ้อนนเอ แถมยัโนสายาอพวศิษย์เอ
ที่ำลัมอมา้วยสายาอิาอย่าไม่ปิบั
พวมัน่า้อารทาสมาสนอวาม้อารอัวเอ
และเธอเป็นที่หมายาอพวมันทุน
ความคิดเห็น