คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #133 : เข้าหอ 1 (18+)
เสียรีร้อโหยหวนอววิามามายนับไม่ถ้วนที่ำลััออมาอย่า่อเนื่อ
มัน่าเป็นเสียเพลล่อมเ็ที่แสนไรเพาะเสียยิ่ะไร!?
นาราุ
ำลัอารม์ีมาเป็นพิเศษหลัาไ้ลิ้มลอรสาิอววิาที่แสนสิ้นหวั ไม่ว่าะพยายามหนีาวามทรมานนาไหนสุท้ายาแล้วพวมัน
็โนโ่สีำทมิฬ
ว้าววิาึเ้ามาภายในโลแห่ิใอีไห่อยู่ี!! ววิาอพวนัรบึ่เทพนับว่ารสาิไม่เลวเลย
ยิ่ภายในวิอพวมันมีรสาิอวิาอสูรมามายอี้วย ารทาน็เหมือนารเสี่ยวเพื่อลิ้มลอรสาิที่ไม่้ำัน
แ่ิ็น่าทานเสียแล้ว
ลับมายัภายในานเลี้ย
ทุอย่าผ่านไป้วยีสุท้ายแล้วีไห่ำลัเฝ้ารอโอาสอัวเอ
เนื่อมาามันเป็นธรรมเนียมอโล ที่ะให้เ้าสาวเ้าไปรอภายในห้อเหาๆนเียว
แ่ิ็อยาะเ้าไปร่วมสุ้วยแล้ว
เฝ้ารอ่มอารม์ภายในร่าายอัวเอไม่ให้มันระเบิออมาราวับนบ้า
“ แหม แหม
ลูายอแม่นี่หื่นระหายริๆ ”
“ พี่าย สีหน้าูน่าลัวมาเลย่ะ ”
รอยยิ้มน้อยๆปราออมาบนใบหน้าอายหนุ่มผมาว
แน่นอนว่าเาไม่เยผลาโอาสในารแสวามรั้วยอร่าบาอหล หนิหนิ
น้อสาวัวน้อยอเาที่มีพลัอผลปีศาแสนร้ายา!! ีไห่ทำารหยิแ้วลมๆอนาอย่าโหร้ายนเ็สาวน้ำาลออย่าน่าสสาร
น่าสสารริริ๊
“ อูย!? อ่อยอ่าอี่อ้า ”
“ พูภาษาอะไรันยัยาลาเปาน้อย ”
เสียหัวเราะที่ัออมาพร้อมับยอมปล่อยให้น้อสาวอนเป็นอิสระ
่อนะหันไปมอแสสว่าสีทอที่เปล่ประายอยานอวาศรอบๆมัน่าสวยามเสียริ
ถ้าหาไม่ิว่าพวมันเป็นฝีมืออเ้าบ่าวแสนร้ายาอย่าเา!!
แมามายที่้อหลั่เหื่อเย็นอาบฝ่ามืออัวเอ้วยวามหวาลัว!!
ายที่สามารถำรีวิอยู่ภายในอวาศไ้
แถมยัสามารถเปลี่ยนแปลร่าายอัวเอเป็นแหล่พลัานอมะ!!
ไม่าย้วยผลอารโมีทาายภาพ
เมื่อิว่าถ้าหาลายเป็นศัรูับายหนุ่มผมาวไม่เท่าับว่าพวมันไ้
้าวเินไปยัปาทาอยมโลแล้วหรือ!? ั้แ่เิมายัไม่เยนพิเศษแบบมันมา่อน
เมื่อทุอย่าเ้าทีเ้าทา
พ่อา็ยอมปล่อยให้เามายัห้อพัอหลินเอ๋อร์ อ่า
เาไ้ยินเสียหัวใเ้นแรอัวเออย่าัเน
นึภาพอัวเอที่มีหิสาวนอื่นไม่ออเลยแม้แ่นิเียว!!
ถ้าหาบอว่ารั็้อทำให้มันเป็นริ นั้นแหละเา เมื่อเรียมใเสร็แล้ว็เปิประู้าวเินเ้าไปภายในห้อ
“ อ๊ะ!? าบ้าีมาเร็วเินไปแล้ว!! ”
“ หลินเอ๋อร์ เธอสวยมา ”
“ ้าไปแล้วย่ะ!! ”
เสียหวานล่าวออมาพร้อมับแสท่าทาเินอายออมา
นาเินอายริๆแม้ว่าพวเราะเยอาบน้ำ้วยันแถมยัมีบทลโทษที่ไปลั้นแล้อีฝ่ายเอาไว้เยอะ
ยิ่ิสอแ้มอหิสาว็ลายเป็นสีแอย่าน่ารัน่าั
หาทั้เ้าที่ส่ายไปมาอย่ามิอาห้ามวามรู้สึปิิยินีภายในอไ้!!
“ อ่า อาะ้าเินไปแ่บอเลยว่า
หลินเอ๋อร์อผมเวลานี้ามที่สุ ”
ายหนุ่มผมาวเฝ้ารอโอาสมาลอ
เมื่อมีโอาสสัว์ร้ายป่าเถื่อนแบบเาหรือะไม่ยอมว้าโอาสรหน้าไว้
มือหนาับมือเรียวบาอไห่หลินึ้นมาูบที่หลัฝ่ามืออย่าอ่อนโยน!?
หวานหอมมา ทำเอาแทบลั่เลย็ว่าไ้
เมื่อมีโอาสเาเฝ้ามอเรือนร่าอวบอิ่มอนา้วยสายาหื่นระหายแบบริั!!
“ …….าบ้า
สายาน่าลัวไปแล้วย่ะ ”
“ เมื่อมีโอาส
สัว์ร้ายแบบผมะไม่ผลาโอาสแน่นอน ”
ีไห่ล่าวออมาแบบหน้าไม่อาย!!
ในเมื่อเา้อารแสเ้าอแล้ว็ไม่ำเป็น้ออ่อนโยน
เมื่อิไ้แบบนั้นเาไม่รอ้า่อยๆีเสื้อบาอหิสาวอย่าป่าเถื่อน!! ท่าทาัืนเล็น้อยที่แสออมาทำเอาหัวใอเาเ้นแร!! อ่า มันเ้นแรนเหมือนะทะลุออมาาออัวเอเลย!?
ทา้านอไห่หลินเอ็ไม่แ่าัน
ารัืนามพิธีเท่านั้นเอ ทั้ที่ภายในออนานั้นำลัะระเบิ้วยวามสุที่เ็มไปหม!! ยิ่เาแสท่าทาุันแถมยัป่าเถื่อนออมามานาไหน ็ยิ่ทำเอานาเือบะัวลอย้วยวามสุ
ทั้หมมันเป็นวามผิอาบ้ารหน้า!!
“ ร…..รุนมาเินไปแล้ว
าบ้า ”
“ ็หลินเอ๋อร์อบแบบรุนแรไม่ใ่เหรอ ”
เมื่อายหนุ่มล่าวบํทำารัเบาๆที่้นอาวเนียนอหลินเอ๋อร์อย่าโหร้าย
เสียหวานที่เผลอราออมาทำเอาบรรยาาศภายในห้อหอ้อหวานละมุน้วยวามรั!! หลัาที่โนีไห่ีระาเสื้อผ้าออไปนหม
เรียว่าวัน่อมาไม่้อใส่เลย!! เา้อมอเรือนร่าอหลินเอ๋อร์นทั่ว
ผิวาวอมมพูามธรรมาิ
ออไปทาาวมาว่าปิเล็น้อย หาทั้เ้าเลื่อนึ้นมาปปิุลับอร่าายอย่ายอภูเาทั้สอลูหรือปาถ้ำศัิ์สิทธิ์อแม่นาิ้อ
แ่ว่ามีเหรอที่เาะไม่เล่นสนุับสวนพิเศษอร่าายนาอย่าปลายหูี้ั้บนหัวอหลินเอ๋อร์่อนะเริ่มิรรมอสามีภรรยา
หิสาวที่นอนรอบนเียโนร่อม้วยร่าอยอบุรุษที่สยบทุอย่าเอาไว้เทียบเท้าอัวเอมาแล้ว
เาเป็นสามีอนาในอนนี้ แถมำลัสัมผัสใบหูอนาอย่าโหร้าย ิ้อสาวพยายามลั้นห้ามเสียราหวานอน
ถ้าเผลอหลุออมาไปปีศาร้ายรหน้ายิ่ทรมานนแน่นอน
แผล่บ!! แผล่บ!!
แผล่บ!! ๊วบ!! ๊วบ!!
เรือนร่าออิสรีไม่มีส่วนไหนที่ไม่อร่อยหรือไม่หอมหวาน!!
ปัุบันเาเื่อแล้วว่าำพูัล่าวเป็นริแท้แน่นอน
เนื่อมาาไ้ลิ้มลอรสาิอใบหูแสนอร่อยาหลินเอ๋อร์ยอรัแล้วนิ
ร่าพยายามเร็ัวเออย่าไม่ไ้ั้ใ อาารัล่าวเา
่อนะทำสีหน้าน่าสสารออมาแทน น้ำาลอ
“ หลินเอ๋อร์ เธอเสร็แล้วเหรอ ”
“ ม…….ไม่ใ่สัหน่อย
”
ำปิเสธแสนหวานที่ัออมา
แทนที่เาะยอมหยุแ่ลายเป็นว่าีไห่เอื้อมมืออนไปสัมผัสับส่วนหาอหิสาวอย่าอ่อนโยนแทน
เสียราที่ัออมาอย่าัเน เพราะ ส่วนหาสำหรับหลินเอ๋อร์แล้ว็นับว่าเป็นุที่มีประสาทสัมผัสไวเป็นพิเศษเหมือนับใบหูอนา
ร่าายอ่อนละทวย
หาที่อนแรปปิเรือนร่าอนาหายไป ปราสาท่านสุท้ายพัทลาย เมื่อเห็นแบบนั้นายหนุ่มที่ำลัร่อมร่าบา็่อยๆเามาับริเวเนินอาวเนียนอหิสาวอย่าอ่อนโยน
มือเรียวบาโอบอออีไห่อย่าอ่อนโยน วามสุ ่วเวลาที่พวเรารอ่อยเสมอมา
“ ไม่เป็นไรแน่นะ หลินเอ๋อร์ ”
“ อืม ันไม่เป็นไรหรอ าบ้าี ”
เมื่อเิเป็นบุรุษยอม้อเล้าโลมนร่าายอ่อนละทวย!! เมื่อเป็นอย่านั้นเาเริ่มารั้นอนแรเลย ้วยาร่อยๆประทับูบริมฝีปาอวบอิ่มอนาอย่าอ่อนโยน
พร้อมับ่อยๆส่อปลายลิ้นอัวเอเ้าไปภายในปาอหลินเอ๋อร์
เพื่อลิ้มลอรสาิวามหวาน่ำอน้ำหวานาธรรมาิ
หลินเอ๋อร์สัมผัสไ้ถึวามอ่อนโยนอีไห่ที่ำลัแสวามรัออมา
อนแราที่นาทำารศึษามาบุรุษโยส่วนมาไม่แ่าาสัว์ป่าไร้สมอ
พวเาะเล่นูโมหิสาวเมื่อมีโอาสเพื่อสนอวาม้อารฝ่ายเียวอัวเอ อ่า
าบ้าอนานับว่าเป็นยอบุรุษที่หาไ้ยายิ่!!
สัมผัสปลายลิ้นแสนอ่อนโยนอหลินเอ๋อร์
ที่เาไ้รับมัน่าเป็นประสบาร์ที่แสนยอเยี่ยม หัวใเ้นเร็วเป็นอย่ามา
อาาศภายในปาเริ่มะหมลไปทำให้หิสาวแสท่าทาัืนออมาเล็น้อย
่อนที่เาะยอมปล่อยให้นามีโอาสไ้พัหายใหลัาที่พวเราสอไู้ื่มับรสสัมผัส!!
เส้นผมสีเินอหลินเอ๋อร์ เาไม่เยสัเมา่อนเลยว่ามันสวยามราวับอัมีที่เปล่ประายไ้นานี้มา่อน
ถ้าหาลอสูมลิ่นอปลายเส้นผมะพบว่ามี ลิ่นหอมอแมพู้วย อ่อนนุ่มราวับเส้นผมไหมน่าสัมผัส
เาไม่เยสัเหรือมีโอาสไ้ลอมา่อนเลย พวเราโนแยาันเสมอ
ท่าทาที่ีไห่แสออมาทำเอาไห่หลิน้อลั้นหายใ้วยวามสุภายในอ
ปลายเส้นผมอนาำลัโนเาูบอย่าอ่อนโยน!! นาเินนไม่รู้ว่าัวเอะเินไ้ยัไแล้ว!!
เา่าเป็นบุรุษที่แสนร้ายาแถมยัป่าเถื่อนนหัวใเ้นแร
เสียหอบหายใที่ัออมาอย่าัเน
“ นี่าบ้า ถ้าอลั้นเอาไว้นานั้นทำไหมถึ------- ”
“ ู!!! หลินเอ๋อร์นาม
ผมบอแล้วนิว่าะลืนินทุอย่าอเธอ แน่นอนว่ารวมถึสิ่นี้้วย ”
เมื่อล่าวบเา็สัมผัสับมือเรียวบาอหิสาว
่อน่อยๆสัมผัสปลายนิ้วอนาอย่าอ่อนโยน
แน่นอนว่าสุท้ายแล้วนิ้วอนา็โนอีฝ่ายูเลียลิ้มลอรสาิอมัน หลินเอ๋อร์ะยอมให้นรัอนมาทำแบบนั้นไ้ยัไัน
นาพยายามัืนแ่วามรู้สึเสียว่ามันระายไปทั่วร่าาย!!
อ๊า อ๊า อ๊า
นหน้าายีไห่!!
นาไ้แ่าโทษับารระทำอเา!! ที่ทำารเลียฝ่ามืออนาะมันเปียไปหม แทนที่ะรู้สึแหยแ่ลายเป็นว่ามัน่าน่าลิ้มลอ้วยัวเอ!?
ส่วนที่ายหนุ่ม้อารสัมผัสมาที่สุเป็นเรือนร่าอนาเสียมาว่า
นอาฝ่ามือแล้วเายัอยาะลอสัมผัสแบบอื่นเพื่อลั้นแล้นามาว่า
“ อร๊า!? รนั้นไม่ไ้นะ มันสปร!! อื้ม!! าบ้า ”
รส่วนที่นาร้อออมาเป็นบริเวรัแร้อนานั้นเอ
ะมีผู้ายโริแบบไหนันที่้อาระเลียบริเวนั้นที่เ็มไป้วยสิ่สปร!!
แน่นอนว่าอย่าเอานโริแบบีไห่ไปเทียบับนธรรมาสิ
เาบอแล้วว่า้อารลิ้มลอรสาิอนาทั้หม ็เหมายามำพูเาะทำมันทั้หม!!
ร่าายอหิสาว้อสั่นสะท้านไป้วยวาม้อาร!!
หลินเอ๋อร์้อมอไปยัีไห่ที่ำลับรรเลียบริเวใ้รัแร้เนียนอน
มือเรียวที่ำลัพยายามพลัันหัวอหมาป่าให้ออไปาใ้รัแร้อัวเอ
สุท้ายแล้วนา็้อนอนไร้เรียวแร มิอาัืนเาไ้ัใ ่อไปหวัว่าะไม่เอาที่แปลๆอี
“ อ่า ยัไม่ไ้ลิ้มลอส่วนนี้เลยนิ ”
“ ย….อย่านะ
…อร้อละี อย่าเลย ”
“ เธอ็รู้นิว่าผมเป็นนที่อบทำามใัวเอ
เมื่อล่าวบมือหนาอีไห่็สัมผัสับปลายเท้าเรียวบาอหิสาวอย่าอ่อนโยน
ร่าบาที่ำลัพยายามัืน้วยารึ้อเท้าอัวเอลับมานั้นเอ
ภายในหัวอนาิเลยว่าะ้อเป็นอย่าที่ัวเอิแน่นอน ูสายาอเาที่้อมอมายััวเอสิ
อันรายมาเลย ในหลายๆวามหมาย้วย!!
“ ี นายมันโริ!! ”
“ ฮ่ะฮ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ”
แ่เรียน้ำย่อยเท่านั้นเอ อริมาอนหน้า่าหา!!
ความคิดเห็น