คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : Hotel
-ัน์-
“สวัสี่ะ เ็อินนะะ” พนัาน้อนรับสาวสวยทัมารับหลัาพวเราเินเ้ามาในโรแรม “อไว้ในนามุอะไระ”
“อัศุมาลินี่ะ” แพนวินเป็นนอโรแรมอบลับไป
“อเป็นพัเียู่หนึ่ห้อนะะ” พนัานรวสอบ้อมูลารอผ่านหน้าออมพิวเอร์่อนะอบลับมา
“ิันอไว้สอห้อนะะ” แพนวินทำหน้าแปลใ “่วยรวสอบอีทีสิะ”
พนัานหันไปเ็้อมูลอีรั้่อนะหันหน้าอารอมาใหู้
“นี่่ะ ุอัศุมาลินีอไว้หนึ่ห้อพั เียู่่ะ”
“แอผิรึป่าวยายแพนวิน” นิ้หันมาุใส่รับ
“สสัยูะผิแน่เลย อรี่นะพวแ” แพนวินทำหน้าหอยเลยรับ
“ไม่เป็นไรมึ” ผมเินเ้าไปหาพนัาน “แล้วถ้าะเ้าพัเพิ่มพอะมีห้อว่าไหมรับ”
พนัานหันไปเ็ในอมพิวเอร์สัพั “อนนี้ห้อถูอเ็มหมแล้ว่ะ”
“วยแล้วไ” นิ้หันมาทำหน้าุใส่ แ่็เป็นไปามาละรับ ่ววันหยุส่วนให่ห้อพั็มัะถูอนเ็ม โยเพาะโรแรมที่มีโปรโมั่นลราาพิเศษแบบโรแรมนี้
“เอาไี” ยุทธเรียทุนหันมาถาม
“ั้นสาวๆนอนนี่ แ่หนุ่มๆไปหาที่พัที่อื่นีไหม” นนเป็นนเสนอมารับ
“ั้นอโทษนะพวแ ไม่น่าเลย น่าะเ็ให้ีะ่อน” แพนวินทำหน้าเศร้าเลยรับ
“เห้ย ไม่เป็นไรมึ” นนหันไปบไหล่
“ไม่เป็นไรๆ” ยุทธ็หันไปยิ้มให้ พร้อมับผม
“ั้นมึสอนเ็อินเลย เี๋ยวพวูรีบไปหาที่พั่อน” ผมเสนอไปรับ เพราะอนนี้็เริ่มึแล้ว สามทุ่มว่าๆ อให้มีโรแรมถูๆว่าสัแห่เถอะรับ
“ั้นไปรถผมละันรับ” ิมที่เียบมานานพูึ้นรับ ทุน็โอเามนั้น
“พรุ่นี้มาเอันที่นี่เ้าโมนะ” ยุทธบอสาวๆ พร้อมับทิ้รถไว้ให้หนึ่ัน เราทยอยนอึ้นรถหรู ่อนะออวิ่ลับเ้าไปในัวเมือ
“มึหาในูเิลเลยนน” ผมหันไปหาเพื่อนที่นั่อยู่้านหลั
“เนี่ยูับยุทธ่วยันูอยู่” นนอบลับมา ส่วนผม็นั่มอริมสอ้าทาไป้วย
รถวิ่ผ่านัวเมือเรื่อยๆ นนับเลี้ยวเ้าไปถนนเลียบทะเล
“ะไปไหนเนี่ย” ผมหันไปถามนับ
“ผมมีที่หนึ่ราาไม่แพ สนใไหมรับ” ิมหันมาบอ
“เห้ย ที่ไหนว่ามาเลยไอน้อ” นนรีบอบรับ้อเสนอเลยรับ “เอาบรรยาาศีิทะเล ถูๆนะมึ”
“ไอถูๆ ิทะเลอมึอนเวลาป่านี้ มึะไปหาที่ไหนรับุนน มีทีุ่หัวนอน็ีแล้วไหม” ผมหันไปมอหน้ามัน “มีามที่ร้ออไหมรับุิม”
“มีิรับ” ิมหันมาอบหน้าาเย “นี่ไรับ ถึละ” รถมาอหน้าประูรั้วไม้ทาสีาว ทุนในรถ่าพาันเล็ๆ ิมบีบแรรถสัพั ่อนะมีหิสาวเปิประูรั้วเินมาหา
ิมลระล้าๆ
“อาว ุหนูสวัสี่ะ” หิราเอ่ยทัออมา่อน “ทำไมไม่บอป้าล่วหน้าล่ะะว่าะมา”
“พอีุละหุนะรับ รบวนป้าแ่ม้วยนะรับ” ิมอบลับไป
ป้าแ่มเินไปเปิประูรั้วให่ เพื่อให้รถับผ่านเ้าไป หน้าบ้านเป็นสวนหย่อมพายาวไปามทาเ้า ้านวามือมีบ้านหลัเล็ๆั้อยู่ ส่วน้านในสุ เป็นบ้านไม้ั้นเียวยใ้ถุนสูแบบโบรา ทาสีาวทั้หลั ิมับรถเ้าไปอในโรอ้าน้า
“นี่บ้านพัอรอบรัวผมเอรับ” ิมหันมาบอ ในะที่นอื่นๆำลัวาามอไปรอบๆ เป็นบ้านพัาอาาศทีู่ีสมับานะอนรวยริๆรับ มีสวนสวยหน้าบ้าน และ้านหลั็ะิทะเล “พัฟรี ไม่ิเิน สบายๆิทะเล พอไหวไหมรับ”
“ยอไปเลยิม” นนยิ้มีใเลยรับ่อนะเปิประูออไปสำรว
“เป็นลูนรวยมัน็ีแบบนี้นี่เอ” ยุทธหันมายิ้ม่อนะเินามนนออไป
“บอั้แ่แร็สิ้นเรื่อละนะ” ผมหันไปมอหน้ามัน
“บ้านสวยไหมรับหมอ ลไปูัน” ิมเปิประูเินลไป ป้าแ่มเินเ้ามาุยับเาสัพั่อนะเินนำเ้าไปเปิไฟัวบ้าน
“เี๋ยวป้าไปัห้อให้สัรู่นะะ” ป้าแ่มเินมาบอะที่เราำลันอเ้าไปในบ้านรับ
ผมมอสำรวไปทั่ว ูเหมือน้านในบ้านะแ่แบบสไร์ึ่โมเิร์นผนัทาสีาวทำใหู้สะอาาเหมือน้านนอ มีเฟอร์นิเอร์หรูในห้อรับแ โทรทัศน์อนาให่ ห้อรัวนาพอเหมาะ พร้อมโ๊ะิน้าวที่มุมหนึ่ ห้อน้ำที่ยื่นออไป้านหลั ้าๆเป็นระเบียยาวสำหรับนั่พัผ่อน สัเเห็นบันไสำหรับเินลไปสวน้านหลั มีประูสำหรับห้อนอนสอห้อ
“เี๋ยวพี่นนนอนับพี่ยุทธห้อหนึ่ แล้วหมอนอนับผมนะรับ” ิมี้ห้อนอนบอทานนับยุทธ่อนะถือเป้ผมและเ้าอีห้อหนึ่ไป
“เห้ย เี๋ยวิ ทำไมผม้อนอนับนาย้วย” ผมรีบเินามเ้าไป “อไปนอนับเพื่อนนะ”
“เป็นเียเี่ยวทัู้่นะรับ นอนเบียสามนไม่ไ้” ิมหันมาอบ
“นอนพื้น็ไ้เหอะ” ผมหันไปอบ
“มึอย่าเรื่อมานะัน์” นนเป็นนหันมาบอรับ “มาบ้านแฟน็นอนับแฟนสิวะ”
“ไม่ใ่แฟนโว้ย” ผมโวยลับไปรับ เพื่อนแ่ละนยัไม่เลิล้ออีรับ “ไม่ใ่็ือไม่ใ่”
นนับยุทธหัวเราะ่อนะเินเ้าห้อไปรับ
“ะเ้ามาไหมรับ” ิมหันมาเรียผม ผมเลยำยอมรับ เินเ้าไปหามันในห้อ
“ึแล้วหมอ ไปอาบน้ำนะรับ ะไ้รีบนอน” มันเินไปหยิบผ้านหนู่อนะส่ให้ผม ผมรับมาโยไม่อบอะไร หยิบเสื้อนอนในระเป๋า่อนะเินเ้าห้อน้ำไปรับ
หลัาอาบน้ำเสร็ ผม็ัแเินลับเ้าห้อนอนรับ เห็นิมำลันั่รอูโทรทัศน์อยู่ที่ห้อรับแ พอเห็นผมอาบเสร็มัน็หันมายิ้มให้ ่อนะเินไปอาบน้ำบ้า
ผมสำรวห้อสัพั ภายในห้อแ่แบบเรียบ่าย มีู้เสื้อผ้า โ๊ะทำานนาเล็ โมไฟหัวเีย แ่ที่แปลือไม่มีโทรทัศน์ในห้อ ึ่่าาหลายๆบ้านที่มัะมีโทรทัศน์ในห้อนอนสำหรับมรายารที่อบพร้อมับนอนบนเียนุ่มไป้วย
ผมัแส่ัวเอลนอนบนเีย เอาหมอน้ามาั้นลาไว้ เพื่อแยอาาเออานอีน ผมปิไฟในห้อ เปิไว้เพียแสไฟาหัวเียอีฝั่ ผมพยายาม่มาลนอน และะหลับาวามเหนื่อยล้าไปแล้วถ้าไม่มีเรื่อวุ่นวายในหัวเ้ามาเสีย่อน ผมนึย้อนไปถึเหุาร์่าๆที่เิึ้น ั้แ่มีนนหนึ่้าวเ้ามาในีวิ ไม่สิรับ ้าวเ้ามายุ่วุ่นวายในีวิผมมาว่า นทำให้อนนี้วามรู้สึอผมสับสนไปหม นที่เ้ามาทำให้ผมรู้สึหวั่นไหว ผมวระเรียมันแบบนั้นรึป่าว ผมำลัหวั่นไหวให้ ‘ผู้าย’ นนี้ หลายสัปาห์ที่ผมเฝ้าหาเหุผล และ็อบัวเอไม่ไ้ หรือริๆแล้ว มันอาะเป็นแ่ระบบฮอร์โมนอผมเริ่มผิปิ หรือผมำลัป่วย หรือผมำลัเป็นอะไรันแน่ ยิ่ิ็ยิ่รู้สึหนัๆที่หัว หรือผมวระปล่อยวาบาอย่า แล้วทำามที่ใอยาะทำบ้า
ผมิไปิมานอนนี้วามเหนื่อยล้า็เริ่มเ้ารอบำ ผมสัมผัสไ้ถึแรยุบัวอเีย้าน้า แสไฟถูปิไปแล้ว เ่นเียวับวาอผมที่ำลัะปิล รู้สึถึารพลิัวาใรสันเบาๆ
“หลับรึยัรับหมอ” เสียทีุ่้นเยถามมาเบาๆ ผมนอนนิ่ไม่ไหวิ เอาริๆอนนี้โลแห่วามฝันำลัะพราผมไปละรับ “ฝันีนะรับ”
สิ่ที่รู้สึสุท้ายือเหมือนมีใรเอามูมาเะที่หัวรับ ่อนที่ผมะหลับไป
นัายภาพบำบั ือ เป็นวิาีพ้านวิทยาศาสร์สุภาพ ที่เี่ยว้อับารป้อัน รัษาและัารเี่ยวับารเลื่อนไหวผิปิ ที่เิาสภาวะ่าๆหรือโร โยใ้เทนิ่าๆ เ่น ารหรือนว้วยมือ ารใ้ลื่นวามถี่สู ารใ้วามร้อน ารัหรือยืล้ามเนื้อ้วยเรื่อมือ่าๆ เป็น้น ในประเทศไทยมีหลายะที่เปิสอน อาทิ ะายภาพบำบั ะวิทยาศาสร์ารแพทย์ และะสหเวศาสร์
ความคิดเห็น