War the End สงครามที่จบลง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ใครจะรู้ว่าหลังจากที่การตีกันของวัยรุ่นนั้น อาจจะเป็นการพลิกชีวิตของเด็กพวกนั้นไปเลยก็ได้ ชีวิตวัยรุ่นเหมือนทางแยก แล้วเด็กหนุ่มทั้ง 6 คนจะพบกับเรื่องราวอะไร 

ติดตามได้ใน War the End

เนื้อเรื่อง

--- 

 

"เฮ้ย ไอสัส มันวิ่งไปทางนั้นแล้วเว้ย "

 

เสียงของกลุ่มวัยรุ่นที่ยกพวกตีกันทุกเย็นวันศุกร์ดังไปทั่วซอยในถนนฮงแด

 

"แม่งอย่าให้กูเจอตัวมันนะ กูเอามันตายแน่ข้ามมาถิ่นกูหรอ" ราวี เด็กหนุ่มพูดขึ้น

 

"อย่างทำเป็นเก๋าไปมึง ตอนมันมากูเห็นมึงทำท่าจะวิ่งหนี" ฮงบิน เพื่อนรักเพื่อนสนิทของราวีบอก

 

"โธ่ ! ไอถั่วมึงก็พูดซะกูอายเลย ไม่ใช่แบบนั้น ก็พวกเลโอ กับเอ็นยังไม่มานิหว่า จะให้เดียวๆไปเลย แล้วใครจะยืนเท่ๆข้างมึงละ"

 

ราวีตอบกลับไปพร้อมกับเอามือไปโอบไหล่ฮงบิน

 

"ไหนๆๆ มันไปไหนกันหมดแล้ว"  ซังฮยอกวิ่งผมทองเข้ามาหาฮงบิน กับราวี

 

"ไอเปี๊ยก มึงไปไหมมา มันไปกันหมดแล้วเว้ย มันมากันแค่ 5 คนเอง กูให้มึงไปเลโอกับเอ็น มึงไปนานโคตรนะ"  ราวีโบกหัวฮยอกไป 1ที

 

"อะไรอะ ก็พี่เค้าบอกผมว่า ขอตีกิลนี้เสร็จจะรีบตามมาผมจะรู้หรอว่าเกมพี่เค้าจะนานขนาดไหน" ฮยอกเอามือลูบหัวตัวเอง

 

"แล้วพี่เป็นไงกันบ้าง คงไม่เป็นไรหรอกมัน พี่ฮงบินยังหล่อเหมือนรูปปั้นอยู่เลยเนี้ย"

ฮยอกหันไปดูฮงบิน และหันมาหัวเราะกันราวี

 

"เฮ้ย กูมาแล้ว" เลโอ เดินล้วงกระเป๋ากางเกง ในคอใส่สร้อยกางเขนที่แม่เค้าทิ้งไว้ให้ก่อนจะทิ้งเลโอไว้กับพี่สาว

 

"แหม ไม่มาซะพรุ่งนี้เลยละครับ" ราวีพูดประชดกลับไป

 

"ได้หรอ งั้นกูไปแหละ" เอ็น หนุ่มผมแดงสีแสบตาพูดท่าทีกวนประสาทกลับไป 

 

"ไปกันเหอะ กูหิวแล้ว" เลโอพูดเสียงเรียบๆ 

 

เอ็นหันไปมองแว๊บนึง แล้วทำหน้าตากวนประสาท

 

"เออ งั้นไปร้านเคนมันแล้วกัน มันเตรียมเนื้อของโปรดมึงไว้ด้วยนะ" เอ็นพูดแต่น้ำเสียงแผงประชดประชัด

 

"ฮัคยอน กูบอกให้เลิกพูดเรื่องนั้นได้แล้วไง" เลโอทำท่าจะเดินไปต่อยเอ็น 



-- แกร๊งง -----

"เฮ้ย ว่าไงวะเคน เป็นไงลูกค้าเยอะไหม" เอ็นถามเคน แต่สายตาเคนมองไปที่เลโอ 

เลโอเดินตรงไปทางเคาร์เตอร์กาแฟและชงกาแฟลาเต้ที่ตัวเองชอบด้วยตัวเอง

"พี่เคนครับ สิงพี่เลโอไปเลยไหมครับ" ฮยอกพูดกวนประสาททำให้เคนหันมาจะตีฮยอก

เอ็นเลยลากฮยอกออกไปก่อนที่ฮยอกจะโดนเคนตี

"ถั่วเราไปนั่งกันตรงนั้นเถอะ เคนมันบอกว่ามุมนั้นจัดไว้ให้เราสองคน" ราวีลากฮงบินไปโซนที่นั่งของร้านที่จัดไว้เพื่อรอวันคริสมาสที่จะมาถึงเป็นโซนของคู่รัก มีตุ๊กตาแมวอยู่สองตัว

"วี่ นายจะกินอะไร ชั้นเอาแบบเดิมนะ" ฮงบินบอกตัดบทไปเพราะสนใจเล่นเกมในมือถือมากกว่าอะไร

"งั้นเดี๋ยวชั้นไปบอกพี่เคนให้นะ"  ราวีเดินไปที่เคาร์เตอร์สั่งน้ำส้มปั่นกับ ขนมปังราดคาราเมลมาให้ฮงบิน

"ถั่ว กินก่อนเหอะ ค่อยเล่นเกม" ฮงบินเงยหน้ามองและก็ก้มลงไปเล่นเกมต่อ 

มืออีกข้างของฮงบินก็เอื้อมมาปัดน้ำส้ม ทำให้หกเลอะราวีจนฮงบินตกในวางโทรศัพท์ทิ้้งไว้แล้วรีบเข้าไปดู

"วี่ ขอโทษๆ เด๋วไปเอาทิชชู่มาเช็ดให้นะ" ฮงบินรีบวิ่งไปหยิบทิชชู่ที่เคาร์เตอร์และกลับมาเช็ดให้ราวี

"นี้ถ้าไม่ซุ่มซ่ามคงไม่ใช่เจ้าถั่วหรอก กางเกงนี้กลับไปซักให้ชั้นด้วยนะ" ราวีหันมายิ้มให้ฮงบิน จนฮงบินเขินหน้าแดง


--อีกฟากของร้าน ฮยอกกำลังช่วยเลโอต่อโมเดลเรืออยู่ -

เอ็นที่ช่วยเคนเช็ดแก้วเลยถามเคนถึงวันที่เคนสารภาพรักกับเลโอ

"นายโอเคไหม แจฮวานชั้นเห็นนายเงียบไปตั้งแต่วันนั้นแล้วนะ" เอ็นถามเคน

"ฉันโอเคซิ แต่ชั้นไม่อยากให้เลโอเป็นแบบนี้เลย อยากให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม" เคนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า

"ชั้นจะคุยกับเลโอให้แล้วกันนะ " เอ็นพูดพร้อมกับเดินไปทางฝั่งเลโอกับฮยอก

"ชั้นดีใจด้วยนะเอ็น เลโอรักนาย เค้าเลยไม่สามารถรับรักชั้นได้ ฝากนายดูแลเลโอด้วยนะ" 
เสียงที่เคนพูดเบามา จนไม่สามารถจะฟังได้ถ้าไม่ตั้งใจ

"แทคอุน ขอคุยด้วยหน่อยซิ" เอ็นเดินหน้าเครียดไปหา

"มีอะไรฮัคยอนชั้นกำลังต่อเรืออยุ่" เลโอที่ไม่ได้หันมามองกำลังตั้งอกตั้งใจกับการต่อเรือ

"ชั้นจะรอข้างหลังร้านนะ ให้เวลา 1นาที" ทันทีที่เอ็นหันหลังไปเลโอก็เดินตามไปเลย

"โธ่ นึกว่าจะแน่ซะอีก " ฮยอกพูดกับเลโอ เลยโดนเลโอโขกหัวไป1ที

--- หลังร้าน ----


"เคนบอกให้ชั้นมาบอกนายว่า......." เอ็นกำลังจะพูด

"ชั้นรู้ ขอเวลาชั้นทำใจก่อน" เลโอพูดกลับไป

"เลโอ ชั้นไม่อยากให้เพื่อนต้องมาทะเลาะกันนะ" เอ็นพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

คำเรียกชื่อเปลี่ยนไปเพราะเอ็นกำลังโกรธ

"ฮัคยอน ชั้นให้นายเรียกชื่อชั้นใหม่" เลโอหันไปมองหน้าทันทีที่เอ็นเรียกชื่อเลโอที่เป็นชื่อแฝงของเค้า 

"เลโอ เรื่องชื่อซีเรียสกว่ามิตรภาพหรอ ชั้นจะเรียกเลโอ เลโอ.."  

เลโอพุ่งเข้ามาเอามือจับข้อมือเอ็นไว้แน่น และจ้องหน้าเอ็นจนเอ็นตกใจ

"เคนไม่ได้บอกนายหรอ ว่าเหตุผลที่ชั้นไม่สามารถรักเค้าได้เพราะอะไร"

"คะ..คะ...เคนไม่ได้บอกฉัน" เอ็นพูดน้ำเสียงตะกุกตะกัก

"ที่ชั้นรักเคนไม่ได้ เพราะฉันไม่คนรักอยู่แล้ว และเพราะแบบนี้ ชั้นถึงไม่อยากให้เคนต้องเจ็บ"

"แล้วใคร..."

เอ็นกำลังจะพูดต่อ เลโอเลยมองตาและทำท่าจะจูบเอ็น ทำให้เอ็นหลับตาพริ่ม *3*
 
เลโอทำท่าจะจูบ แต่กลับไปกระซิบที่หู "แล้วใครละที่ชั้นไม่ยอมให้เรียกชื่อแฝงเพราะเหมือนไม่เป็นคนในครอบครัวชั้น ก็มีแค่นายไงฮัคยอน"

"แล้วลืมตาได้แล้วนะ จะหลับตาทำไม คิดว่าชั้นจะจูบนายหรือไง บ้าบอ" 

เลโอปล่อยมือ และเขกหัวเอ็นไป พร้อมกับเดินออกไปหน้าร้าน

เอ็นทำหน้าหงุดหงิด "ไอบ้า จองแทคอุน นายตายแน่"

หลังจากที่เลโอเดินเข้ามาก็ไปที่เคาร์เตอร์และเดินไปหาเคน

"นายเปลี่ยนเม็ดกาแฟอีกแล้วหรอ"

"ฮ่ะ...อะไรนะ"

"ชั้นถามว่านายเปลี่ยนเม็ดกาแฟหรอ"

"อ่ะ..อ้ออ ป๋าชั้นซื้อมาใหม่นะ เห็นมาจากไทย เนี้ย"

กาแฟขี้ชะมด

"แหวะ.....นายให้ชั้นกินกาแฟจากขี้เจ้าตัวนี้หรอ เคนนายตายเถอะ"

เลโอวิ่งไล่เคนไปทั่วร้าน

บรรยากาศในร้านที่ฝนตกด้านหน้า และมิตรภาพของเพื่อนที่ดำเนินไปแต่ละวัน