Honeypooh079

ลำดับตอนที่ #10 : กษัตริย์อยุธยา

พระพายพริ้วระฆังลั่นดังกังวาน                      ศิลาลานจรดทวารเมือง

พิศซากปรางค์กรุงเก่าเคยรุ่งเรือง                                     ใต้มะเฟืองร่มไทรเงาตะวัน

หญ้าหน่อเขียวแทรกซอนพ้นร่องอิฐ              กะจิดริดโบกไหวกวักเรียกฉัน

มาร่วมฟังเรื่องเล่าบุราณกัน                                               ถึงวันวานกรุงอโยธยา

เริ่มต้นแต่อู่ทองผู้ก่อตั้ง                                       พระองค์รั้งยุทธจำเริญหนา

เดชาศึกแผ่ไปสามทิศา                                                        เหนือใต้มาแดนออกน้อมภักดี

ราเมศวรครองต่อได้หนึ่งปี                                พะงั่วตีแย่งฉัตรลบราศี

มิช้านานจัดทัพราญไพรี(ทองลั่น)                                   ลพบุรีกลับสู่อยุธยา

รามราชานครินสามพระยา                                ขอขมาเลยถึงโลกนาถ

ปฏิรูปแผ่นดินให้องอาจ                                                    เหนือราชาตรากฎมณเฑียรบาล

ราชาธิราชรามาธิบดี                                           สร้างพระศรีสรรเพชญพุทธสถาน

พุทธางกูรรัษฎาครองมินาน                                              บัลลังค์ฐานตกถึงชัยราชา

สนมเอกนามลือสุดาจันทร์                                เข้าเกี่ยวพันชู้รักวรวงศา

พระยอดฟ้าศรีศิลป์หนึ่งมรณา                                          ขุนนางข้าเคืองแค้นเข้าต่อกร

ชะตาเมืองตกวูบต้องอาเพศ                              สุริเยศหลบลี้หลังสิงขร

บุเรงนองสิบทิศมาราญรอน                                              ราเมศวรกลับพม่าเยี่ยงประกัน

จักรพรรดิ์เสียบุตรมเหสี                                     สูญช้างดีเงินส่วยเกินฝ่าฟัน

ยามศึกพันพระองค์ลาอาสัญ                                             มุ่งประจัญมหินบุตรองค์รอง

คราแรกพ่ายเสียกรุงแก่หงสา                            กาลล่วงมาสิบห้าปีแสนเศร้าหมอง

จวบนเรศวรองค์ขาวจ้าวทั้งสอง                                       ชาวไทยผองจึ่งได้เอกราชคืน

เสาวภาคย์ทรงธรรมพระเชษฐา                       สมเด็จอาทิตยหายั่งยืน

ปราสาททองฟ้าไชยมิอาจฝืน                                            สมบัติคืนสุธรรมแลนารายณ์

ศิลาหยุดหญ้าน้อยเร่งยุกยิก                               วอนกระซิกเล่าเถิดก่อนจะสาย

หากถึงเพลาราตรีจักเสียดาย                                              คนฟังหายอย่าหาข้ามิเตือน

ฉันหัวเราะขบขันเจ้าตัวเล็ก                               เค้ายังเด็กร้อนนักแอบยิ้มเยือน

นามชาวกรีกฟอลคอนห้ามลืมเลือน                                ผู้ได้เลื่อนเจ้าพระยาวิชาเยนทร์

มวลความรู้เรารับจากต่างชาติ                            พระเพทอาจแกร่งกล้าผันกฎเกณฑ์

คุมกบฎขับฝรั่งฤาโน้มเอน                                 อำนาจเบนขึ้นกับฝ่ายวังหน้า

พระเจ้าเสือท้ายสระบรมโกศ                            ศึกลุกโชติกลางเมืองน่าอ่อนล้า

อุทุมพรสองเดือนเอกทัศน์อ้า                                            พม่าท้าหลบหนีพึ่งเชษฐา

ครั้นลุล่วงกลับทวงราชอาสน์                           นี่ละหนาบั้นปลายนครา

บัดนี้เมืองหลับไหลในพฤกษา                                         หากวิญญาโบราณยังเล่าขาน

อดีตกาลบันทึกให้เรียนรู้                                   มิใช่ดูเพื่อจำไม่แตกฉาน

เคยก้าวผิดจงเลี่ยงจากวันวาน                                            อย่าได้สานเดินซ้ำรอยย่ำยี

สามัคคีคือพลังจับให้มั่น                                    แม้กระทั่งเมตตาในฤดี

อันโลภะโมหะอย่าเสียที                                                    เจ้าจักมีเดชาเจริญไป

ฉันสะดุ้งลืมตากระพริบปริบ                            ดาราวิบพร่างพราวแต้มฟ้าไกล

สิ้นเสียงเล่าเงียบสงัดไร้ผู้ใด                                             ฤาเราไยได้ฟังเรื่องตำนาน

รอยยิ้มผุดความคิดสงสัยฝัน                               นัยน์ตาจับหนองบึงปทุมบาน

จึ่งได้พบหญ้าเขียวแทรกหินลาน                                     เรื่องเล่าขานจากพวกท่านจะไม่ลืม

กระซิบแผ่วถึงหญ้าใบไม้ไหว                          สลบไสลจวบจันทร์ลาข้ามคืน

ทิวาแต้มรำไรเจ้าค่อยตื่น                                                    จิตสดชื่นร่วมฟังเรื่องเล่าใหม่...

คำถามนะคำถามถ้าคุณแน่จริงลองทายซิว่ากษัตริย์ที่ปรากฏในกลอนเพี้ยนๆของเรามีกี่พระองค์ สนุกๆฮ่าๆๆๆๆ