คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue :: Heartbreaking
Tom & Jerry รักนี้...จักจี้หัวใจ
เคยได้ยินมั้ย?
ว่าคนที่กำลังอกหัก สามารถทำอะไรต่อมิอะไรได้ทุกอย่าง โดยไร้ซึ่งสติยั้งคิด ยั้งทำ...
และเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าหากคนๆ นั้น อกหักมาแล้วถึง 12 ครั้งเหมือนฉันล่ะก็...
Prologue “Heartbreaking “
ฉันนั่งหมุนหลอดไปมาอยู่ในร้านขายเครื่องดื่มและของหวานที่หน้ามหาวิทยาลัย ริมฝีปากเม้มแน่น ห่อไหล่ น้ำตาไหลราวกับเขื่อนทะลัก...
‘ถูกหักอกมาแล้ว 12 ครั้ง’
ถอนหายใจออกมา แล้วก็เช็ดน้ำตาอย่างเหนื่อยหน่าย กับตัวเลขที่ครบ 1 โหลพอดิบพอดี
ฉันเริ่มมีแฟนครั้งแรกตอนอายุ 18 ตอนนี้ฉันอายุ 21 แล้ว สรุปว่า ในสามปีที่ผ่านมาฉันถูกหักอกเฉลี่ยปีละ 4 ครั้ง หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ ฉันถูกทิ้งมามากถึงสามเดือนต่อหนึ่งครั้งเลยทีเดียว...
คุณคิดว่ามีผู้หญิงคนไหนถูกหักอกด้วยอัตราเฉลี่ยมากขนาดนี้?
แล้วจะมีผู้หญิงคนไหนที่ถูกบอกเลิกในทุกๆ ครั้ง ด้วยสาเหตุเดียวกันอย่างฉันบ้าง?...
ซึ่งไอ้สาเหตุที่ว่านั้นมันก็แค่...
‘ฉันบอบบางและขี้แยเกินไป เขาอยากมีแฟน ไม่ได้อยากมีลูก!!’
โอ้โห! ฟังแล้วก็เจ็บจี๊ดไปถึงก้อนซิสในทรวงอก ยิ่งฟังซ้ำๆ กันมาแล้ว 12 รอบ มันยิ่งเจ็บซุปเปอร์จี๊ดจนก้อนซิสจะเริ่มกลายเป็นมะเร็ง = =;;;
นึกในใจขึ้นมาก็รู้สึกโมโห ไม่รู้ว่าทำไม ใครๆ ถึงชอบบอกว่าฉันอ่อนแอ ฉันก็แค่รูปร่างผอมบาง อาจจะขี้โรคบ้างเล็กน้อย และชอบเผลอร้องไห้บ่อยๆ ก็เท่านั้นเอง อ่อนแอตรงไหนกันมิทราบ? ...ทีตอนมาจีบก็ทำมาว่าเราน่ารักน่าทะนุถนอม แต่พออยู่ไปสักพักก็หาว่าเราน่ารำคาญ
ฮึ่ม!! ... กัดฟันกรอดเป็นรอบที่ร้อย ใช้หลังมือเช็ดน้ำมูกน้ำตาที่ไหลมาลงเกรอะกรัง พอตัดสินใจว่าจะกลับบ้านแล้วก็หันไปโบกมือเรียกพนักงานรูปหล่อมาเพื่อจ่ายเงิน
“ 79 บาทฮะ” หนุ่มหล่อพูดขึ้นอย่างนุ่มนวล
แต่เอ้ะ! เสียงของเขาดูเล็กจัง...เล็กจนไม่เหมือนเสียงของผู้ชาย เฮ้ย! หรือว่าเขาจะเป็น…
“ลิลลี่ ไปรับออเดอร์โต๊ะสามด้วย”
“ฮะ...รอแปบนะฮะ”
พี่ผู้หญิงตรงเคาเตอร์ตะโกนเรียกพนักงานเสริฟทีกำลังเก็บเงินฉัน แล้วทันใด ร่างทะมัดทะแมงนั้นก็หันกลับไปตะโกนตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูยังไง๊ยังไงมันก็ผู้หญิงชัดๆ แถมยังชื่อลิลลี่ได้อีก!!
เย้ยย!! แล้วไอ้หน้าหล่อๆ นี่มันคืออะร๊ายยย!!! O[]O!!
“นะ นี่ค่ะ”
ยื่นเงินให้ด้วยอาการตกตะลึงที่ยังไม่สร่าง พี่ลิลลี่สุดหล่อก็ส่งยิ้มชวนฝันมาให้ฉันอย่างน่าปลื้มใจ
“ขอบคุณฮะ โอกาสหน้ามาอุดหนุนใหม่นะ”
“ดะ เดี๋ยวค่ะ”
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นขั้นหนัก ฉันเลยสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ แล้วก็ตัดสินใจถามพี่เค้าไปตรงๆ
“พี่เป็นผู้หญิงรึเปล่าคะ?”
คำถามของฉันทำให้พี่ลิลลี่เลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ แต่สุดท้ายเขาก็เปลี่ยนเป็นกระตุกยิ้มเท่ห์ๆ ที่มุมปากหนึ่งที แล้วตอบคำถามฉันมาอย่างเรียบง่าย
“เปล่า...พี่เป็นทอมฮะ”
พูดจบก็พลิกตัวกลับไปส่งบิลที่เคาเตอร์ ก่อนจะเดินอย่างทะมัดทะแมงไปรับออเดอร์ต่อที่โต๊ะสาม
เฮ้ย!! เท่ห์อ่ะ นี่มันโค ตะ ระ แมนเลย
แบบนี้น่ะเหรอ ที่เรียกว่าเข้มแข็ง เป็นผู้หญิงแบบนี้จะไม่ถูกใครหาว่าบอบบางใช่มั้ย!!
ดีล่ะ!! ได้การแล้ว ฉันตัดสินใจว่าต่อไปนี้จะยึดเอาพี่ลิลลี่เป็นตัวอย่าง เปลี่ยนแปลงตัวเองจากสาวบอบบางกระโปรงชมพูไปเป็นบุคคลเท่ห์ๆ ที่เรียกว่า ‘ทอม’
คิดได้แล้วก็ตัดสินใจเดินออกจากร้านไปอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง สองเท้ารีบสาวไปยังร้านตัดผมที่อยู่ใกล้ที่สุด เปิดประตูเข้าไปแล้วก็หย่อนก้นนั่งลงตรงหน้ากระจกด้วยความมาดมั่น
“พี่คะ เอาทรงนี้เลยค่ะ”
ชี้รูปของนักร้องเกาหลีบนโปสเตอร์ที่ติดอยู่บนกำแพงร้าน ผมสั้นระต้นคอย้อมสีแพลทินัมบลอนด์คล้ายๆ กับเลดี้กาก้าเวอร์ชันผู้ชาย โฮ่ๆๆ! เอาอันนี้แหละ เท่ห์สุดยอด
ในขณะที่ผมยาวสลวยถูกตัดลงไป สายตาของฉันก็จ้องมองรูปบนโปสเตอร์สลับกับหน้าตัวเองในกระจก พลางท่องอยู่ในใจซ้ำไปซ้ำมา...
‘...ฉันจะแมน ฉันจะร้าย จะไม่บอบบาง ไม่ร้องไห้ขี้แยอีกต่อไป!!!’
และต่อไปนี้ ถ้ามีใครถาม ฉันจะหันไปตอบเขาอย่างภาคภูมิใจว่า...
‘ผมชื่อทับทิม เป็นทอมฮะ...”
เอ้ะ !! ไม่ได้สิ ชื่อทับทิมมันหญิงไป เอาแบบนี้ดีกว่า...
‘ผมชื่อทิม ผมเป็นทอม...ยินดีที่ได้รู้จักฮะ’
นั่นแหละใช่เลย ต่อไปนี้โปรดเรียกฉันว่า มิสเตอร์ทิม! เจนเดอร์เป็นทอม มีผมสีทอง คาแรคเตอร์ โคตรสตรอง และไม่งอแงขี้ร้อง เหมือนอย่างที่เคยเป็น! ...ok?
ความคิดเห็น