ลำดับตอนที่ #46
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : บทที่ 15: หวาน(4/4)
“อย่าทำแบบนี้สิ เราสัาันแล้วนะว่าะไม่ทำแบบนี้”
ปายใ้ไม้เ็แล้ว... ไม้เ็ที่ว่าือทำหน้าาน่ารัแล้ว็พูเสียอ่อนแถมยัทำหน้าาน่าสสารอี ใผมบายิ่ทิู่เปียน้ำ่อนะใอ่อนปวเปียปล่อยปายให้เป็นอิสระไป ปายลุึ้นยืนแล้วลับมาทำสายาุผมลายๆ ผมยันัวเอลุึ้นแล้วึมือเธอไปที่ระเบียที่อนนี้ฟ้าลายเป็นสีมืแล้ว ยัีที่พอมีาวให้เห็นอยู่บ้า ผมอปายา้าหลัเรายืนมอฟ้ารหน้า้วยัน โยที่ไม่ไ้พูอะไรออมา
“สวยเนอะ แ่ที่เียใหม่มันมีเยอะมาว่านี้มาเลยแหละ ”
“ะพาเราไปูไ้ไหม เราอยาไป”
ปายหันมายิ้มให้ผมอย่าสใสแล้วพยัหน้า ผมยิ้มออมาทันทีที่ไ้เห็นแววาที่ประายแสเหมือนวาวบนฟ้า ผม้มลประทับริมฝีปาลบนลุ่มผมหอมรุ่นอปาย แล้วโยัวไปมา
“ิวรัปายนะ...รัปายมาๆเลย”
“รู้แล้วน่า....”
ปายหันมาพูเบาๆระหว่าที่ผมเอาาไปเยไหล่เล็ๆอเธอ ปายเอียศีรษะเ้าหาผม ่อนะเอามือน้อยๆมาลูบศีรษะผมไปมา
“นายิว่าันใ่ายหรือเปล่าิว”
“ใ่ายอปายืออะไร”
“เ่น..ให้อภัยนาย่ายเินไป ยอมให้นายึ้นห้อทั้ที่เพิ่รู้ัไม่ี่เือน ยอมให้นายูบทั้ๆที่ยัไม่ไ้บัน ”
“ฟัเราให้ีๆนะ...ถ้าเธอใ่าย เราใ่ายว่า แ่เห็น็อบแล้วอุส่าห์หน้า้านามีบั้แ่วันแรๆ ไม่่ายว่าเหรอรับ ิวไม่อยาให้ปายิแบบนั้นนะ เรื่อวามรัมันไม่มีเ์อะไรเลย ไม่มีผิไม่มีถู มีแ่วรหรือไม่วรเท่านั้นเอ แล้วอีอย่า เราสอนไม่ไ้ทำอะไรเสียหายสัหน่อย แ่นอนับมืออันแ่นี้เอ”
ผมพูเบาๆพร้อมับระับอ้อมแนให้แน่นึ้น ผมไ้ลิ่นหอมอ่อนๆมาาัวอปาย เราสอนยัเยหน้ามอฟ้าที่มีวาวายแสอยู่บนนั้น ผมเหลือบาไปมอผู้หิอีนที่อยู่ในอ้อมแนผม สีหน้าอปายมีวามสุนผมละสายาไปาเธอไม่ไ้
“นี้..หลับาสัแปบสิ เรามีอะไระให้”
ปายหันมามอผมพร้อมแววาสสัยเล็น้อย่อนะปิาลอย่าว่า่าย ผมเอามือล้วเ้าไปที่ระเป๋าาเอัวเอ แหวนที่ผมแอบไปื้อมาที่ร้านทอ มันไม่ใ่แหวนวให่อะไรแ่มาาน้ำพัน้ำแรอัวเอ เป็นแหวนทอวเรียบๆที่ไม่มีลายอะไรและผมิว่ามันน่าะเหมาะับนที่เรียบ่ายแ่ามเหมือนับปาย ผมเอื้อมมือไปว้าแนที่อยู่้าัวอปายมาับไว้
“ลืมาไ้รับ”
ผมสวมแหวนลนิ้วอปายทันทีที่เธอลืมาึ้นมา ผมแอบเอานิ้วไปวัมาเรียบร้อยแล้ว มันึสวมลนิ้วปายไ้อย่าพอี ปายยิ้มว้าทันทีที่เห็น่อนะระโเ้ามาอผม นี้น่าะเป็นรั้แรที่เธอระโเ้ามาอผม่อน ผมอรัเอวน้อยๆนั้นเ้ามาิับลำัว
“ันะรัษามันอย่าี ะไม่ถอเลย อบุนะ”
“ิวรัปายนะ...”
“ัน็รันายเหมือนัน”
ผมและปายเยหน้าึ้นมาสบาัน่อนที่ปายะยื่นหน้ามาุ้บริมฝีปาผมเบาๆ ผมยิ้มให้เธอ.....ผู้หิที่สวยและามที่สุในีวิอผม เธอเ้ามาสร้าวามสุให้ับผม ผม้ออบุเธอที่ทำให้หัวใผมเ้นแรไ้อีรั้ และ้ออบุปายที่ทำให้ผมเป็นนที่ีึ้น ท่ามลาอาาศเย็นๆารนี้ ยัมีผมที่อเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอหนาว แ่ในอนา็ะยัมีผมที่อยู่้าๆเิบโเรียนรู้และฝ่าฝันอุปสรร่าๆไป้วยัน เ่นนี้ เสมอไป.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น