ตอนที่ 22 : EP.19 : เค้กอร่อย..? [100 per.]
19
(เค้กอร่อย..?)
วันนี้มาถึงแล้ว วันเกิดพี่เอ็น...
ฮึ่ย! ตื่นเต้นอ่ะ ><
นี่ผมยอมลงทุนติดลูกโป่งทั้งผับเลยนะ เมื่อกี้แวะไปดูสถานที่จัดงานแล้ว โคตรอลังการจริงๆแหละ ผมว่าคนที่เที่ยววันนี้คนแปลกใจว่าทำไมลูกโป่งแม่งเกลื่อนขนาดนี้อ่ะ
แต่ก็ดี ผมโอเคนะ รู้สึกลึกๆว่าพี่เอ็นชอบแน่ๆเลย ><
“อะไรของมึง แค่วันเกิดพี่เอ็นป่ะ ตื่นเต้นอะไรเยอะแยะ” ไอซองทำหน้าเนือยๆเมื่อเห็นผมทำท่าลุกรี้ลุกรนจนน่ารำคาญ -..-
“แหม่มึง กูไม่รู้ว่าจะใส่ชุดอะไรดี”
“โอ๊ยมึง มึงใส่ชุดนี้ไปพี่เขายังมองว่ามึงดูดีเลยมั้ง”
“กูก็รู้ว่ากูใส่อะไรก็ดูดี แต่ไม่ต้องชมกับโต้งๆก็ได้ กูเขิน”
“แหวะ!”
=..=
“พี่เจสัน พี่อยู่ไหนอ่ะ” พวกพี่เข้าเลิกเรียนแล้ว ผมรีบปลีกตัวออกมาจากคลาสเพื่อโทรเช็คพี่เจสันทันทีว่าพี่เขาเริ่มแผนรึยัง
(พี่อยู่ใต้ตึก A ไอเอ็นใหญ่มันคิดว่าพวกพี่ลืมวันเกิดมันจริงๆนะ โคตรหงอยเลยน่าสงสารมันว่ะ)
“น่าพี่นิดเดียวเอง” ผมอยากเห็นพี่เอ็นตอนนี้จังอ่ะ จะน่ารักขนาดไหนน้า ><
(แล้วนี่จะให้พี่พามันไปเลยเปล่า เราเรียนเสร็จรึยัง)
“คือพี่ปลีกตัวมาเอาเค้กแทนผมได้มั้ยอ่ะ อาจารย์เหมือนจะสอบเลท” ตอแหลทั้งนั้นจ้า ก็ผมสัญญากับโบว์ไว้แล้วหนิ คนดีใช่ป่ะ =..= “เออแล้วก็เพื่อนผมที่เป็นเจ้าของร้านเบเกอรี่เค้าจะไปด้วยพี่รับมาเลยนะ”
(ได้ๆ เดี๋ยวเราส่งโลเคชั่นมาให้พี่ได้เลย)
“ขอบคุณคร้าบบบรักพี่น้าาาา จุ๊บๆ”
(หยุดเลยเดี๋ยวไอเอ็นใหญ่มาเชือดคอพี่)
“ฮ่าๆๆ งั้นชีสไปเรียนก่อนนะครับ ประมาณทุ่มกว่าๆก็ทยอยกันไปแล้วกัน เดี๋ยวคนน้อยแล้วพี่เอ็นไม่ซึ้ง”
(เล่นแรงนะน้องชีส)
“ก็แหม่ มากกว่านี้พี่เอ็นก็ทำมาให้ผมแล้วนี่นา ^^”
ก่อนที่พี่เจสันจะหมั่นไส้ผมไปมากกว่านี้ผมก็กดวางสายไปก่อนจะรีบกลับเข้าห้องเรียนที่ตัวเองปลีกตัวออกมานานเกิ๊น
แล้ว... นี่อาจารย์เขาสอนเรื่องอะไรวะ นี่กูออกไปคุยโทรศัพท์แป็บเดียวสอนเร็วไปเรื่องไหนแล้วเนี่ยยยยย
โซแซ็ด TT
“ไปเร็วชีสกลับหอกัน” พอสิ้นเสียงที่อาจารย์บอกเลิกคลาส ไอซองก็โพล่งขึ้นมาจนผมสะดุ้ง
“รีบอะไรขนาดนั้นวะ” ผมขมวดคิ้วใส่มันพร้อมกับมองด้วยสีหน้าเบื่อหนาย
“รีบกลับไปเลือกเสื้อผ้าไงยะ ที่จะใส่ไปปาร์ตี้งานวันเกิดผู้มึงไง!”
“แหม่สัส ไม่ตื่นเต้นเลยเนอะคนเรา” เพราะไอซองเป็นคนเดียวที่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นเรื่องนี้เลย มันบอกว่าไร้สาระ พอมันมาเร่งให้เรารีบกลับหอกันด้วยเหตุผลนี้ผมก็ขอกัดมันหน่อยแล้วกันนะ หมั่นไส้คนปากแข็ง -____-
“กูแคนเซิลนัดแฟนเพื่อมึงเลยนะเว้ย”
“ซาบซึ้งจังจ้าาาาาา” ผมแกล้งลากเสียงยากที่เปี่ยมไปด้วยความจิตใจให้ไอซองก่อนจะลุกขึ้นเพื่อที่เตรียมกลับหอ “ไปๆ กลับกัน”
“เออมึง แล้วอีซีอ่ะ?”
“เดี๋ยวมันตามไป มันมีอัดอะไรก็ไม่รู้” ผมตอบตามที่รู้ เพราะเมื่อเช้าก่อนจะออกมาเรียนไอซีก็ทำหน้ายุ่งๆมาบอกผมว่ารุ่นพี่เรียกให้ไปอัดเสียง ผมก็ไม่ได้ถามรายละเอียดอะไรมากแค่รู้ว่ามันจะมาสายสักชั่วโมงนึง
“เฮ้อ คิวแน่นจริงๆเพื่อนกู กูก็ชนะการประกวดดาวเดือนคู่กับมันนะทำไมกูไม่เห็นยุ่งเหมือนมันเลยวะ” แน่ล่ะเชี่ยฟาง เดือนมันก็ต้องดังกว่าดาวอยู่แล้วป่ะวะ มึงแม่งไม่รู้จักโลกนี้ซะแล้ว =..=
“เออจริงๆพวกมึงก็เอาแฟนพวกมึงไปด้วยก็ได้นะ กูสั่งอาหารมาเยอะกลัวกินไม่หมดว่ะ”
“ไม่อ่ะ จริงๆ พอกูยกเลิกนัดมันไปมันก็ไม่ว่างแล้ว น้องฝึกงานต้องปิดงบบริษัท” อ่อ... ลืมไป ผัวไอซองมันทำงานเป็นผู้จัดการบริหารงบประมาณบริษัทนี่หว่า น่าเสียดายเนอะ กะจะเอายาเบื่อวางแม่งซะหน่อย..
“พี่มิวกูติดคลาสพิเศษอ่ะ เด็กจะไปประกวดเลยขอให้พี่เขาสอนเพิ่มเป็นพิเศษ”
“โห่ เสียดายว่ะมาไม่พร้อมหน้ากันเลยจะเปิดตัวพี่เอ็นเป็นทางการซะหน่อย”
“จำเป็นหรอ? แค่นี้เวลาพี่เอ็นมาหอมดก็กัดกูจนบวมทั้งตัวแล้ว” ไอซองส่ายหน้าเบาๆ อย่างไม่คิดมาก “จะป่าวประกาศให้คนทั้งโลกรู้เลยรึไง”
“กว่าพวกกูจะรักกันแบบแฮ็ปปี้ขนาดนี้กูต้องผ่านอะไรมาบ้างห๊ะ ขอกูหวานออกซื่อบ้างจะเป็นไรไป” ผมยังไหล่ไม่ได้แคร์พวกมันมากมาย โบกแท็กซี่แล้วขึ้นไปนั่งรออีเต่าสองตัวคลานตามขึ้นมา
“แล้วอีโบว์มันไปป่ะวะ”
“ไปๆ โบว์ไปให้พี่เจสันไปรับแล้ว”
“พี่เจสัน..? ใช่เพื่อนสนิทพี่เอ็นที่งานดีๆป่ะ” ไอซองมันจำไม่ได้ขนาดนี้เลยหรอวะ... ไม่เอาพี่เอ็นไม่ร้องไห้ =..=
“เออ คนนั้นแหละ”
“หู่ยยยย ตอนนี้เป็นไง แซ่บขึ้นป่ะ”
“ก็หล่ออยู่แหละ แต่สู้กูไม่ได้” อย่าให้พี่เจสันมาได้ยินเชียวนะมึงเอ๊ยยยย -..-
“ปล่อยอีชีสมันมโนไปเหอะมึง อีนี่มันไม่ยอมรับความจริง”
“เชื่ยฟาง...” พอผมจะเอ่ยปากด่าไอฟางทีรถก็มาถึงที่พอดี รอดตัวไปนะมึง
ผมรีบเดินลงจากรถเพื่อปล่อยให้ไอสองตัวที่เหลือจัดการเรื่องเงินไป
ไม่ต้องมาด่าว่าผมไม่เจนเทิลแมนนะ ก็เงินผมหมดไปกับการจัดงานหมดแล้วอ่ะ ไม่สงสารผมกันบ้างหรอ TT
ผมเดินเข้าห้องมาอาบน้ำ แต่งตัวก่อนจะฉีกน้ำหอมกลิ่นใหม่ให้หอมฟุ่ง ผมช้อบชอบกลิ่นนี้พี่เอ็นก็คงจะชอบเหมือนกันนะ เห็นปกติดมผมเป็นว่าเล่น ><
ครืดด.. ครืดด..~
“หื้อ? พี่เอ็นโทรมา?... ชิบหายและ แล้วกูต้องพูดว่าไรวะ - -;" พี่เอ็นโทรมาเรื่องชวนไปเที่ยวแน่เลย แล้วๆๆผมต้องตอบมาอะไรอ่ะ ฮื้ยยยย ><; “ฮะ.. ฮัลโหล”
(น้องชีสเลิกเรียนยังครับ) โอ้ยอย่ามาทำเสียงอ่อนเสียงหวานนะ รู้สึกผิด TT
“อ่า เค้าเลิกเรียนแล้วแหละ... มีอะไรรึเปล่าครับ”
(ว่างรึเปล่า เพื่อนพี่ชวนไปเที่ยวพี่อยากให้ชีสไปด้วยจัง)
“คือว่า... ชีสนัดเพื่อนไปเที่ยวแล้วอ่ะ” ขอโทษ! ฮืออออออออ
(มาหาพี่หน่อยไม่ได้หรอ...) เสียงเศร้าแล้วอ่ะ... ทำไงดีๆ
“วันนี้เป็นอะไรรึเปล่าครับ น้ำเสียงไม่ค่อยดีเลย”
(วันนี้มันเป็นวัน... ช่างเถอะครับ ชีสไปเที่ยวให้สนุกนะ) น้ำเสียงไม่โอเคที่สุด... ฮึก! ชีสขอโทษนะ ><
“ขอบคุณที่เข้าใจนะคร้าบบ ดูแลตัวเองนะ รักพี่เอ็นที่สุดเล้ย จุ๊บๆ” ผมวางสายก่อนจะถอนหายใออกมาเฮือกใหญ่ “ขอโทษนะครับพี่เอ็น TT”
“อีชีส กูใส่เดรสตัวนี้ได้ป่ะ” ไอซองเดินเข้ามาในห้องผมอย่างกับว่าตัวเป็นห้องของมัน
“เฮ้ย! มึงเข้ามาทำไมเนี่ย ถ้ากูใส่กางเกงอยู่จะทำยังไง -“-“ ดีนะที่ผมเร็วกว่า ใส่กางเกงเสร็จแล้วไม่อย่างนั้นนะ... ชิบหาย
“เออน่า มึงสนใจกูก่อน”
“มันไม่สั้นไปหน่อยหรอ ถึงผัวไม่อยู่แต่เพื่อนมึงอยู่นะ” ผัวมันฝากพวกผมดูแลอยู่ด้วย แล้วนี่มันเล่นใส่เดรสสั้นเลยเข่ามาเกือบคืบ แถมยังปิดไหล่อีก
“โห่มึง กูก็อยู่กับพวกมึงเนี่ยแหละ นะกูใส่ชุดนี้ไปนะ” ผมทำท่าคิดหนัก ถ้ามันจะอยู่กับพวกผมก็แสดงว่าต้องอยู่กับพวกเพื่อนพี่เอ็น
แล้วใครไปบ้างวะเนี่ย ไว้ใจได้แค่ไหนกัน TT
“งั้นมึงใส่เสื้อคลุมทับแล้วก็เอาผ้าคลุมขาไปด้วย เดี๋ยวมีคนมาจีบผัวมึงรู้แล้วเดือดร้อนพวกกู” มันเบะปากใส่ผมทีนึงก่อนจะมองดูการแต่งตัวของผมบ้าง
“อะไรของมึง”
“ใส่ขาสั้น?”
“แล้วไง”
“อีดอกมาทำห้ามกู มึงสั้นกว่ากูอีก!” มันกอดอกมองผมด้วยสายตาไม่พอใจหน่อยๆ
“มันไม่เหมือนกันซองจ๋า” ผมเดินเข้าไปจับไหล่ไอซองแล้วคลี่ยิ้มเล็ก “กูใส่ไปอ่อยผัวกู ^^”
หลังจากที่ไอซองยอมกลับห้องมันผมก็เดินมาดูตัวเองหน้ากระจกเพื่อเช็คว่าตัวเองเป็นยังไงบ้าง เสื้อสเวตเตอร์สีชมพูที่ตัวใหญ่มากจนแขนผมหลุดเข้าไปในเสื้อเกือบหมด กางเกงขาเดฟสีเข็มที่ขาดตรงเข่าตัดกับสีผิวของผมเป็นอย่างมาก
วันนี้เหมือนต้องมีเครื่องประดับเพิ่มว่ะ.. ผมคิดดังนั้นก็หยิบนาฬิกาสีดำดีไซน์สวยขึ้นมาใส่ก่อนจะเซ็ตผมแบบลวกๆ ใส่โช๊คเกอร์หน่อยดีมั้ย? เกร๋ๆไรงี้
ผมหยิบปลอกคอ(?) สีดำลายเรียบขนาดเล็กที่มาจี้รูปไม้กางเขนมาใส่พร้อมกับสำรวจหน้าตัวเองอีกครั้ง
นี่ต้องทาแป้งมั้ย?
ทาหน่อยล่ะกันเดี๋ยวหน้ามัน
ผมเดินมาเลือกรองเท้าที่ชั้นวางของ ตัดสินใจเลือกคู่สีขาวที่มีหมุดสีทองปักอยู่รอบมาใส่ก่อนจะรีบหยิบของสำคัญ ไปห้องไอพวกนั้น
ผมเคาะประตูแล้วรอมันมาเปิดด้วยนะ พอดีเป็นคนมีมารยาทและยังมียางอาย ถึงแม้ว่าจะเหลือน้อยเต็มทีแล้วก็เถอะ -..-
“อีสัส แต่งตัวกันนานอย่างกับว่าเป็นงานพวกมึงเอง” ผมถอนหายใจเมื่อเข้ามาเห็นสภาพพวกมันทั้งสองคน อีซองนี่ไม่เท่าไร อีเจ๊ของกูเนี่ยแหละ... เจ๊แม่งยังไม่ได้แต่งหน้า แล้วเวลาผู้หญิงแต่งหน้ามันต้องนานขนาดไหนวะ TT
“อะไรวะชีส งานสำคัญขนาดนี้มึงไปหน้าสดหรอ” ไอซองเดินมาจ้องหน้าผมแล้วถอนหายใจ “มาเดี๋ยวกูแต่งหน้าให้”
“อีเชี่ยไม่เอา ไม่แต่ง” ผมพยายามปัดมือไอซองออกเพื่อไม่ให้หน้าผมโดนพลังเครื่องสำอางสุดสะพรึงของไอซอง
“นิดเดียว กูไม่ทำมึงแต๊วแตกหรอก อยู่นิ่งๆ!” ผมถอนหายใจกพร้อมกับค่อยๆผ่อนแรงที่จับมือมันลง เดินมานั่งโซฟาให้มันย่ำยีหน้าของผม กูยอมก็ได้
ผมไม่รู้หรอกว่ามันทำอะไรผม มันก็แค่ทำลงแปรงที่ใต้ผมด้วยสีดำทำให้ผมอึ้งมากๆว่าจะเอาอย่างนี้จริงๆหรอ ไม่พอนะมันยังเอาแปรงมาปัดคิ้วผมด้วย ถึงจะรู้สึกว่ามันไม่มากเหมือนมันเขียนคิ้วก็เถอะ แต่ก็รู้สึกแปลกๆว่ะ
“เฮ้ยๆ ปากด้วยหรอ มันจะไม่เลอะใช่มั้ย” ผมร้องท้วงตอนเห็นมันหยิบลิปสติกขึ้นมาถือ
“รู้จักคำว่าลิปมันเปลี่ยนสีม่ะ”
“ไม่..”
“อีโง่” มันส่ายหน้าก่อนจะลงลิปมันที่ว่าที่ปากให้ผม จังหวะเดียวกับไอฟางที่เดินออกมาจากห้องนอนพอดี
“หูยย โคเรียนบอยมากอ่ะไอชีส” มันเดินดุ่มมามาข้างผมก่อนจะหันไปคุยกับไอซอง “นี่มึงแต่งหรอ”
“เออดิ”
“หล่อว่ะ ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง” ไอฟางเบะปากใส่ผมก่อนจะลุกขึ้นยืน “ไปเหอะ เดี๋ยวช้าไปกันหมด”
“เออๆ ไปๆ”
ดีหน่อยที่เดินลงมาจากหอก็มีแท็กซี่ส่งลูกค้าอยู่เราเลยเข้าไปเสียบต่อได้ บอกให้เขาไปส่งทางเข้าหลังร้าน เสียงเพลงดังลอดออกมานอกประตู แสดงว่าคนเริ่มเข้ามาแล้วสินะ
มากันเยอะๆเลย จะได้อลังการ ^^
“พี่นั่งโต๊ะไหนอ่ะ ผมถึงแล้ว”
(อย่าเพิ่งดิ... นี่ 2 ทุ่มเอง เนี่ยมันกำลังนอยด์เลย พวกพี่แอบถ่ายคลิปมันอยู่)
“เฮ้ยพี่ สงสารพี่เอ็นนนน”
(นิดนึงน่า พวกพี่ไม่ได้มีโอกาสได้แกล้งแฟนเราเบื่อๆนะ)
“งั้นผมรออยู่หลังร้านนะ จะเริ่มแผนเมื่อไรก็ไลน์มาละกัน” ผมวางสายจากพี่เจสันแล้วหันมาคุยกับไอฟาง “พี่เจ้าของร้านอยู่ไหนอ่ะ”
“พี่เค้านั่งอยู่ชั้น VIP อ่ะ ไปหามั้ยล่ะ” ผมพยักหน้าก่อนที่พวกเราจะพากันเดินขึ้นชั้นสอง
เอ๊! โต๊ะพวกพี่เอ็นนี่ เวรกรรม... ลืมไปว่ากูจองโต๊ะ VIP ไว้เหมือนกันนี่หว่า แล้วจะเอายังไงเนี่ยโต๊ะ VIP ชั้นนี้มีอยู่ 3 โต๊ะเองง
“ไม่เป็นไรมึง มึงไปหลบอยู่หลังบันได เดี๋ยวกูไปเรียกพี่เขาให้” ไอฟางพูดก่อนจะผลักผมกับไอซองให้ไปซ่อนอยู่ที่ทางขึ้นบันได ไม่นานนักพี่เจ้าของร้านเพื่อนพี่มิวสิกก็เดินมาหาพวกผม
“ไง น้องชีส” พี่เขายิ้มให้ผมพร้อมกับพูดทักอย่างสนิทสนม “โต๊ะแฟนน้องเนี่ยโหวกเหวกจังนะ ฮ่าๆๆๆ”
“แล้วพี่ไปนั่งใกล้โต๊ะแฟนผมทำไมล่ะ” ผมเบะปากใส่พี่เขาก่อนจะชำเลืองมองไปที่โต๊ะ “โหย... ดูแฟนผมดินั่งหงอยเลย”
“ก็เราเล่นบอกเขาว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนหนิ เป็นพี่พี่ก็งอน”
“พี่รู้ได้ไง?”
“แฟนเราบ่นอยู่เนี่ยว่าชวนแฟนมาก็ไม่มา เพื่อนนี่ขำกันใหญ่เลย” โอ๊ยเริ่มโกรธพวกพี่เจสันแล้วนะ ขำอะไรกันสงสารแฟนเค้าบ้างมั้ยเนี่ย! “แต่ไม่เห็นเขาพูดเรื่องวันเกิดเลยนะ”
“แฟนชีสก็งี้แหละ ไม่มีคนพูดก็คงคิดว่าลืมกันไปแล้ว แต่พี่เอ็นเขาไม่พูดหรอก” รู้ไง รู้ว่าพี่เอ็นเป็นคนยังไง “ปากหนัก =3=”
“เชี่ย! โอ๊ยพี่เจสันตกใจหมด” อยู่ดีๆพี่เจสันก็มาโผล่อยู่ข้างหน้าผมเฉยเลย
“จะโทรหาอยู่พอดีเลย เริ่มแผนได้แล้วเดี๋ยวดึกกว่านี้แล้วมันขาดใจตาย”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปสั่งลูกน้องให้ปิดไฟปิดเพลงเลยนะ” ผมพยักหน้าพร้อมกับยื่นของขวัญให้ไอซองถือไว้
“ตามพี่มานี่ เค้กพี่ฝากไว้กับดีเจ” เดี๋ยวๆ พี่แกไปฝากเค้กไว้กับดีเจเพื่อ? เจ้าของร้านที่รู้เห็นเป็นใจกับชีสก็อยู่ข้างๆนี่ไง งงใจ “มาๆเดี๋ยวพี่จุดเทียนให้”
“ตื่นเต้นอ่ะพี่ พี่เอ็นจะไม่โกรธใช่มั้ย”
“มันก็อาจจะเคืองๆบ้างนะ” โอ้โห.. พูดขู่หรืออะไร นี่กลัวนะ TT
ผมถือเค้กเดินขึ้นบันไดมาโดยมีพี่เจสันบังไม่ให้แสงเทียนมันเด่นไปกระแทกตาพี่เอ็น แต่ก็ดูเหมือนเจ้าตัวไม่ได้สนใจนักหรอก ซึมเชียว น่าฉงฉานนน TT
พอผมเดินมาอยู่ข้างหลังพี่เอ็น ทั้งไฟและเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่ก็ดับลง ทุกอย่างเงียบสนิทจนกระทั่งไฟสลัวๆเหนือโต๊ะที่เราจองไว้สว่างขึ้น..
“Happy birthday to you...” ผมจึงเริ่มร้องเพลงขึ้นมาเบาๆพร้อมกับเดินไปยืนข้างหน้าพี่เอ็น
พี่เอ็นมองหน้าผมนิ่ง ไม่รู้หรอกว่าโกรธรึเปล่าแต่ผมก็ยังทำเป็นใจดีสู้เสือร้องเพลงแฮ็บปี้เบิร์ดเดย์ต่อ ตอนแรกที่ผมร้องอยู่แค่คนเดียวก็เขินๆนะ แต่ไปๆมาๆทุกคนก็ร้องพร้อมผมซะอย่างนั้น รวมถึงคนที่อยู่ด้านล่างด้วย เพราะว่ามันเป็นคล้ายๆชั้นลอยที่คนข้างล่างเห็นและได้ยินอย่างชัดเจน ที่ที่กำลังจะโวยวายเรื่องที่เพลงดับก็หันมาสนใจพวกเราแทน
พี่เอ็นค่อยๆยืนขึ้นเต็มความสูงพร้อมกับมองไปรอบตัวเองอย่างพิจารณาเหตุการณ์ตรงหน้า เพื่อนๆของพี่เอ็นยิ้มกริ่มกันใหญ่เมื่อเห็นคนอย่างพี่เอ็นมีซีนหน้าขึ้นสีกับเขาบ้าง ก็อย่างที่ว่าแหละพี่เอ็นฟอร์มจัด โดนแบบนี้บ้างจะได้สาสม!
“เป่าเค้กสิครับ” ผมยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาขิงคนตรงหน้า นี่ไม่ได้เงียบเพราะโกรธแล้ว นี่เงียบเพราะอึ้งอยู่ต่างหาก พี่เอ็นกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะก้มเป่าเค้กตรงหน้าให้ดับจนหมด ไฟที่โต๊ะเปิดสว่างขึ้นเพิ่งให้เราเห็นหน้ากันชัดๆ
พี่เอ็นยิ้ม... ยิ้มแบบชั่วร้าย =___=;
“เค้กนี้มันอาจจะไม่สวยมาก แต่เค้าอยากบอกว่า... เค้าตั้งใจทำเพื่อพี่เอ็นนะ” ผมคลี่ยิ้มที่คิดว่าน่ารักที่สุดก่อนจะส่งเค้กให้ไอซองเพื่อให้มันเอาไปตัดแบ่งกันในโต๊ะ ก่อนจะเขย่งเท้าเพื่อที่จะขึ้นไปกระซิบข้างหูพี่เอ็น “รักนะครับ รักที่สุดเลย”
“เราน่ะร้ายนะ” พี่เอ็นหัวเราะในลำคอก่อนจะยกตัวผมขึ้นจนลอย กอดแน่นจนผมรู้สึกอึดอัด แต่ในความอึดอัดมันก็แฝงไปด้วยความดีใจนะ ไม่รู้ดิ.. ก็พี่เอ็นมีความสุขอ่ะ >< “พี่ไม่ยอมหรอก”
“ก็แหม่ เพื่อนพี่ก็รู้เห็นเป็นใจกับชีสทั้งนั้นแหละ” ผมหัวเราะร่า พร้อมกับทุบที่ไหล่ของอีกคนเบาๆ “ปล่อยชีสลงเลย คนอื่นมองหมดแล้ว”
“มองแล้วไง? เราทำเซอร์ไพรส์พี่คนไม่มองเลยงั้นสิ?”
“เหมือนกันที่ไหนเล่า! ปล่อยเลยนะ” อืม... นอกจากจะไม่ปล่อยแล้ว พี่เอ็นยังยื่นหน้ามากระซิบข้างหูผมด้วยน้ำเสียงแหบพร่าหน่อยๆอีก..
“กล้าแล้วต้องกล้าให้สุดสิครับ” ยัง.. ยังจะแกล้งกันอีก “ล้อเล่นครับ ฮ่าๆๆ”
“ขี้แกล้งอ่า” ผมทุบที่หน้าอกพี่เอ็นเบาๆตอนที่ถูกพี่เอ็นปล่ออยลง
“นี่ครับ ของขวัญวันเกิด” ผมยื่นกล่องของขวัญขนาดเล็กให้พี่เอ็น พร้อกับส่งยิ้มให้ด้วย
“มีของขวัญด้วย?”พี่เอ็นแกะช้าๆ ผมตื่นเต้นไปหมดลุ้นว่าพี่เอ็นจะชอบของขวัญที่ผมเลือกให้หรือไม่ มันไม่ใช่ของขวัญที่มีราคาอะไร แต่มันเป็นของขวัญที่ผมสั่งทำจากใจมากกว่า “ตุ๊กตา..?”
“ชอบป่ะ” มันเป็นพวงกุญแจตุ๊กตาแมวสีขาวตาสีฟ้าที่ใส่ชุดกาวน์คุณหมออยู่ “ไอกะปิ ‘^’ ”
“แฟนใครครับ? น่ารักนะเนี่ย” พี่เอ็นยิ้มก่อนจะยีหัวผมแรงๆด้วยความเอ็นดู
“ฮึ่ย หัวยุ่งหมดแล้ว”
“เอ๊ะ... ทำไมใส่ขาสั้นแบบนี้” พี่เอ็นขมวดคิ้วทันทีที่สังเกตเห็นกางเกงที่ผมใส่อยู่ ไม่ชอบหรอกหรอ -3-
“ก็... อยากใส่เฉยๆ”
“พี่ไม่ชอบให้เราใส่แบบนี้ออกข้างนอกเลย”พี่เอ็นลูบต้นขาผมช้าๆพร้อมกับจ้องตาผมเขม็ง “ไว้ใส่ตอนอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอ”
“อยู่กับพี่ชีสไม่ชอบใส่อะไรเลยมากกว่า”
“พูดแบบนี้อยากโดนหรอครับ”
“โดนอะไรหรอ” ผมเอียงคอมองพี่เอ็นตาแป๋ว
“ถ้าชีสอยากโดนเราไปห้องน้ำกันดีกว่ามา” พี่เอ็นทำท่าจะฉุดผมตรงไปที่ห้องน้ำจริงๆอย่างที่พูดทำให้ผมต้องรั้งไว้ก่อน
“อย่าเพิ่งรีบสิครับ คิกๆ”
“มาๆๆ มากินเค้กฝีมือชีสกันค่า~~” ไอซองเดินถือเค้กกับไอฟางและโบว์มาแกจ่ายให้คนที่โต๊ะ ก่อนจะยื่นชิ้นสุดท้ายให้ผม “เหลือชิ้นเดียวอ่ะนะ กินด้วยกันได้ป่ะคะ >.0”
“ได้สิครับ” พี่เอ็นยิ้มก่อนจะรับเค้กมาวางไว้บนโต๊ะ “ชีสกินมั้ย เดี๋ยวพี่ป้อน”
“พี่ไม่กินหรอ”
“พี่เพิ่งกินเหล้านะ พักแป็บนึงสิเดี๋ยวมันไปกลบรสชาติเค้กที่ชีสทำพี่ก็เสียดายแย่”
“ชีสกินแทนก็ได้” มันน่ากิน =.,=
“มาๆ ป้อน” พี่เอ็นตักเค้กเป็นคำเล็กๆมาจ่อที่ปากผม ก็แหม่... แฟนอุตส่าห์ป้อน จะไม่กินก็ยังไงอยู่ ._.
“อาา...อ้าม!” หูยยยยย อร่อยอ่า เนื้อเค้กกับครีมมันเข้ากันมากเลยอ่าาาา ฟิน ><~ “อาหย่อยยย”
“อร่อยหรอ”
“ช่ายยย เค้าทำเองต้องอร่อยอยู่แล้ว”
“ไหนพี่ชิมหน่อย”
พี่เอ็นพุ่งเข้ามาจูบปากผมแทบจะทันทีโดยไม่ให้ผมได้ตั้งตัว พี่เอ็นกัดที่ริมฝีปากของผมเบาๆ ผมอ้าปากพร้อมกับเบียดตัวขึ้นคร่อมตัวอีกคน ลิ้นร้อนกวาดชิมรสครีมที่ยังหลงเหลืออยู่ในปากของผม ผมบดเอวให้แนบชิดกับอีกคนมากขึ้นผมค่อยๆผละออกช้าๆ มองตาพี่เอ็นอย่างอ้อยอิ่ง สายตาที่ดูจะลวนลามผมของพี่เอ็นทำหน้าผมร้อนผ่าวขึ้นมาดึงๆ เหมือนลืมไปว่าโต๊ะนี้ไม่ได้มีแค่เรา...
“อร่อยจริงด้วยแฮะ”
“หวานไปหมดเลย”
มีไม้ไหนงัดมันมาแถค่ะ