คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : High School : CHAPTERS 23
Chapters 23
ผมสะลึมสะลือเินลมาารถเป็นนสุท้ายหลัใ้เวลาั้สิอยู่นาน
หลับั้แ่ออาโรเรียนนมาถึที่หมายแล้วนะ
แ่ทำไมผมถึรู้สึว่าผมยัไม่ไ้หลับเลย ่วหนัว่าเิมเ้าไปอี
“ฮ้าวววววววววว”
“แมลบินเ้าปาไ้ละ”
ผมเหล่มอมินฮยอที่เินมาทาผม
่อนะเอียหัวไปบไหล่มัน “่วว่ะ”
“- - แล้วะให้ทำไ
ไปนอนไหมล่ะ”
“ไ้เหรอ”
“ไ้!
แ่้อแลับารโนพี่ยอนู่าเอานะ”
ผมรีบีัวึ้นมาทันทีหลัไ้ยินื่อพี่ยอนู
“ะบ้าเหรอ แ่่ว ไม่ไ้ะไปนอนเล้ยยยยยยย”
“หึๆ”มินฮยอหัวเราะ่อนะยีหัวผม
“แล้วทำไมไปอยู่ันนั้น ันเือบระโลมาารถแล้วนะ ิว่านายรถ”
“อ่า
มันเป็นเหุสุวิสัยอ่ะ”
“สุวิสัยอะไร”
ผมอ้าปาพะาบๆ
ไม่รู้ะอธิบายยัไ่อนะเห็นายุนเินผ่านไป เลยนึึ้นไ้ “็ไม่มีใรนั่ับายุนเลย
นาย็รู้นี่ ายุนมันไม่มีเพื่อนบ”
“อืมๆๆๆ
ไปเหอะ เาะบอเรื่อที่นอนแล้ว”
“ที่นอน”ผมพูอย่าื่นเ้น
“แล้วนอนเลยไ้ไหม”
“- -“
ผมรีบหุบยิ้มทันที
ไหล่มินฮยอลับไป “เออ พูเล่นเยๆหรอน่า”
เราสอนเินไปรวมันรที่นยืนันอยู่เยอะๆ
นมาแมป์รั้นี้ ผมะาสายาน่าะประมาห้าสิบน
ถ้ารวมสภานัเรียน้วย็น่าะประมาหสิบนั่นแหละ มีหลายนที่ผมุ้นหน้าุ้นาอยู่
แ่็อีหลายนเหมือนันที่ผมไม่เยเอ
“อย่าที่เราเห็น
ารั้แมป์ในรั้นี้เป็นแมป์ิอาสา ไม่ไ้มาเพื่อให้ทุนสนุอย่าเียว
แ่้อทำประโยน์ให้ับนอื่น้วย”พี่ยอนูพูใส่โทรโ่
ทุนั้ใฟัันเป็นอย่าี
็แหล่ะ ใรๆเา็ลัวพี่ยอนูันทั้นั้น
แ่ทำไมผมไม่ลัว
พี่ยอนูใีะาย
“ถัไปอีห้าร้อยเมราที่พัอเรามีโรเรียนอยู่
อนนี้โรเรียนปิ และ็เ่ามาแล้ว เรา็เลยมาเพื่อ่อมแมทุๆส่วน
่อนะเปิเทอม อวามร่วมมือทุน้วย”
“รับ”
“ใรที่่อปัหา
ะถูลโทษั้นสูสุ หวัว่าะไม่สร้าปัหาันนะ”
พูบพี่ยอนู็ส่โทรโ่่อให้ีฮยอนที่ยืนอยู่้าๆ
“สำหรับเรื่อที่นอนเราะนอนเ้นท์ันนะรับ มีรายื่อิอยู่รบอร์ ไปู
เอาอไปเ็บ แล้วหนึ่ั่วโมให้มารวมัวันรนี้ เพื่อแบ่หน้าที่ันไปทำ”
“ปะ
ไปูัน”มินฮยอพูแล้วเินออผมพาไปที่บอร์ “ไหนูิ
เทพแะโีไ้นอนนเียวอีหรือเปล่าน้อออออ”
ผมเอ็ลุ้นเหมือนันนะ
อยานอนนเียวอ่ะ เวลาหลับะไ้ไม่มีใรวน ผมไล่สายามอหาื่อัวเอ
“นี่ไมินฮยอ
ื่อนายอ่ะ”ผมพูแล้วิ้มรื่ออมินฮยอ “นอนับีฮยอนอ่ะ”
“อืมมมมม”มินฮยอลาเสียยาว
ในะที่น้าหลัเราสอนพาันโห่ยให่
โห่เพราะอิาไ
มีแ่นอยานอนับีฮยอนันทั้นั้น
“ไม่ีใเหรอ
ีฮยอนเียวนะ”
“็ีใหรอ”มินฮยออบ
แล้วมอผม “แ่ถ้ารนี้เปลี่ยนายูีฮยอนเป็นแฮยอวอนะีใว่านี้นะ”
“อ่า..”ผมยิ้มแห้ๆแล้วหันไปูบอร์หาื่อัวเอ่อ
่อนะมอเห็นรายื่อสุท้ายเลย “เอแล้ว ันนอนับ เฮ้ย!!!”
“ไหนๆๆๆ”มินฮยอพูเสียื่นเ้นแล้ว้มลไปู
่อนะเยหน้ามามอผม ที่อนนี้อยาล้มทั้ยืนมา
“ทำไมัน้อไ้นอนับหมอนี่้วยอ่ะ
ให้ายเหอะ”
มินฮยอยัไหล่
่อนะบบ่าผมเบาๆ “เ้าแมป์มัน็ี้แหละฮยอวอน
เอาอไปเ็บแล้วรีบออมาเอันนะ”
“อืม”ผมรับำเสียอ่อย
รู้สึหมแรึ้นมาเลย
ที่้อนอนับหมอนั่นน่ะ ผมไม่อยานอน ถ้าให้เลือไ้ผมนอนับนที่ผมไม่รู้ัเลยยัะีว่า
ให้ผมนอนับวอนโฮยัีว่าเลยเอ้า
ใ่
ผมไม่ไ้นอนับวอนโฮ
แ่ผมนอนับ
...
อนฮี
ผมถือระเป๋ายืนอยู่หน้าเ้นท์พัให่
่อนะัสินใมุเ้าไป้าใน หวัว่าอีนที่นอนนี่ะยัไม่มาหรือไม่็ออไปแล้ว
แ่..
“ไ”
ผมผิหวัเ็มๆ
T^T
ผมไม่สนใอนฮี
แ่เลือที่ะเอาระเป๋าวาแล้วเอาอใ้ออมานอระเป๋า
นั่หันหลัให้เ้าเ็นั่นเป็นารบอว่าผมไม่้อาระเสวนาใๆ้วยทั้สิ้น
็บอแล้ว ผมไม่อบหรอ นไม่มีสัมมาารวะเนี่ย
“บอมันหรือยั”
“...”
ผมยัเียบ
ไม่ว่าอนฮีะพูอะไรออมา็าม ึ่ไอ้บ้านี่็พูออมาไม่รู้ัหยุ
ทำอย่าับนไม่เยพูั้นอ่ะ ผมเลยถอเสื้อที่ใส่อยู่ออแล้วเปลี่ยนเป็นเสื้อยืสีำเพื่อเรียมัวออไปทำาน
“โห
าวแบบนี้เยเอแปะเนี่ย”
“-*-“เอำพูนี่ผมหันไปทำสายาอาามาร้ายใส่ทันที
“ยุ่!”
หลัพูไปำเียวผม็เินออมาาเ้นท์
ผมทีมายุนนะ เพราะั้นหลีเลี่ยอนฮีเป็นีที่สุ
“พี่ฮยอวอน!!”
ผมหันไปามเสียเรีย
่อนะวิ่เหยาะๆเ้าไปหายุนโฮ อนนี้มาันรบแล้วทั้มินฮยอ ายุน และอวอน
“เป็นไ
นอนับใรบ้า”ผมถาม
ยุนโฮหัวเราะ่อนะอออวอน
“เราสอนหนีันไม่พ้นน่ะพี่”
“ไ้นอน้วยันเหรอ”
“่ายยยย”อวอนพยัหน้า
“โห่
ีว่ะ”มินฮยอโอรว “ัน็อยานอนับฮยอวอนบ้าอ่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ”ผมหัวเราะ่อนะมอายุน
“เราอ่ะ นอนับใร”
“- -“
“ายุน”
“..เรสิบเอ็”ายุนอบสั้นๆ
ถอนหายใเฮือให่แล้วเินอาไป
ผมมอามเหวอๆ
โธ่เอ๊ย อิมายุนผู้น่าสสาร
เพิ่ะทะเลาะันไปลับ้อไปนอน้วยันั้ห้าืนเนี่ยนะ
ผมอแลเ้นท์ีไหม
...
นี่ๆ
อย่าิไปไลนะ ผมหมายถึว่าผมอย้ายเ้นท์ับวอนโฮน่ะ
ถ้าืนให้ายุนับอนฮีนอนเ้นท์เียวัน โอ๊ย ไม่อยาะิภาพ
แ่็เป็นไปไม่ไ้อ่ะนะ
ถ้าอแลไ้ นอื่นเา็แลันให้วุ่นวายไปหมอ่ะ
“ายุน!!!”ผมะโนเรียเ้าเ็ึนที่เินยัไม่ห่ามานั
เมื่อเาหันมาผม็ยิ้ม “ไฟท์ิ้นะ”
ายุนมอผมนิ่ๆ
พยัหน้า่อนะหันลับไป แ่ผมเห็นนะ
ายุนยิ้ม้วยล่ะ
อนนี้ไม่่อยมีเนื้อหาอะไรมา เป็นเพียารเริ่นนำอารมาแมป์เยๆ
แ่หลัานี้สิ
รับรอว่าเ้ม้นแน่นอนนนนนนนนนนนนนนน
#ฟิเทพแ
ความคิดเห็น