SF/OS HYUNGWON & MONSTA_X

ลำดับตอนที่ #1 : HYUNGWON x MINHYUK : TODAY 1

CR.SHL

 

TODAY 1

            เสียงเพลงเศร้าดังคลอไปทั่วบริเวณ เป็นสิ่งที่ช่วยบิลด์อารมณ์คนมาเที่ยวยามราตรีนี้ได้เป็นอย่างดี แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นคือหนุ่มหล่อ ‘ลีมินฮยอก’ ที่กระดกเหล้าแก้วที่สิบเข้าปากจนหมด แล้วก็นั่งคร่ำครวญถึงการจากไปของคนรัก

            “ทำไม ทำไมวะ ทำไมต้องทิ้งกูไปด้วย กูทำอะไรผิดนักหนา ทำไมต้องปล่อยให้กูอยู่คนเดียว ฮืออออออออออ”

            “- -“คนที่ถูกบังคับให้มาด้วยได้แต่มองเพื่อนด้วยสายตาเอือมระอา ก่อนที่ ‘แชฮยองวอน’ จะยกมือขึ้นลูบไหล่มินฮยอกเบาๆ “มึงก็ใจเย็นดิวะ ทำอย่างกับเขาตายเลย”

            “ให้มันตายซะยังดีกว่าให้มันทิ้งกูนะ”มินฮยอกแหวลั่น ยกมือเรียกเด็กเสิร์ฟ “น้อง เอามาเพิ่มอีกขวดเด๊ะ”

            “เฮ้ยไอ้มิน กูว่าพอก่อนไหม แค่นี้มึงก็เมาเป็นหมาแล้ว”

            “ไม่พอ!!! กูยังไม่เมาสักนิดเดียว ฮืออออออ”

            “แดกเหล้านี่ช่วยให้มึงหายเศร้ามากงั้นดิ”

            “ถ้าหายแล้วกูจะเป็นงี้ไหมล่ะ ช่างแม่ง กูจะไม่หยุด กูจะแดกแม่งให้เมาจนต้องไปนอนกับหมาเลย”

            ฮยองวอนส่ายหน้าเบาๆ เลิกห้ามทันที “งั้นก็ตามใจมึง”

            อยากจะทำอะไรก็ทำไปเลย เบื่อจะห้ามแล้ว มันรู้น่ะสิว่าไม่มีทางเมาไปนอนกับหมาแน่ เพราะยังไงซะเขาก็อยู่ เดี๋ยวก็แกล้งปล่อยให้นอนกับหมาจริงๆซะเลยนี่

            วันนี้มินฮยอกอกหักจากแฟนที่คบกันมาสามปี ก็เลยต้องไปลากฮยองวอนผู้ซึ่งเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนประถมออกมาเป็นเพื่อน จุดประสงค์หลักของมินฮยอกคือให้ฮยองวอนมาเก็บเขากลับบ้านอย่างปลอดภัยต่างหาก เพราะรู้ว่าไอ้เพื่อนเวรนี่มันเด็กอนามัย มันไม่ยอมเมาหรอก

            “แม่งเอ๊ย กูไม่ดีตรงไหนวะมึง กูแย่มากนักเหรอ”มินฮยอกคร่ำครวญ จับไหล่ฮยองวอนเขย่าแล้วปล่อยโฮไม่แคร์สายตาคนรอบข้าง “โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ทิ้งกูทำไม”

            “คือตอนแรกมึงก็ไม่ค่อยแย่หรอกนะ แต่บอกตรงๆ ตอนนี้มึงโคตรน่าสมเพชเลย”ฮยองวอนพูดเบาๆ มองไปรอบๆที่เริ่มมีคนซุบซิบ บางคนก็หยิบมือถือมาถ่ายคลิปเพื่อนเขาเลยด้วยซ้ำ “มองอะไรกันล่ะครับ ไม่เคยเห็นคนเมาเหรอ”

            แค่เพียงเท่านั้น ทุกสายตาต่างก็หันหนีทันทีเมื่อเจอเสียงโหดๆ บวกกับหน้านิ่งๆเข้าไป

            เพื่อนเขา เขามีสิทธิ์สมเพชมันได้คนเดียวไหม คนอื่นอย่าได้กล้ามองเพื่อนเขาแบบนั้นเชียว ฮยองวอนจะไม่ทน

            “กูว่ามึงพอเหอะ กลับบ้านกัน พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า”

            “ไม่อาวววววววววว”มินฮยอกลากเสียงยาว กระดกแก้วเหล้าที่เพิ่งผสมเข้าปากรวดเดียวอีกครั้ง “มึงคิดดู กูคบกับพี่เขามาสามปี ไม่เคยมีปัญหาเชี่ยไรเลยสักอย่าง แต่จู่ๆวันนี้แม่งมาบอกเลิกกู บอกว่าให้กูเป็นน้องชาย น้องพ่อมันดิ เป็นแฟนกันอยู่ดีๆให้ไปเป็นน้องเนี่ยนะ”

            “...”

            “ฮืออออออ ชอบล่ำๆแบบนั้นทำไมไม่บอกกูวะ แล้วที่สุดของที่สุดเลยนะ ฮึก เป็นผัวกูอยู่ดีๆ กลับมาบอกเลิกกู ไปเป็นเมียคนอื่นเฉยเลย ฮืออออออออออออออ”

            ฮยองวอนส่ายหน้าอีกครั้ง ก็อย่างที่เห็น พี่โฮซอกแฟนไอ้มินฮยอกมาบอกเลิกมัน แต่มันคงไม่เฮิร์ทขนาดนี้หรอกนะ ถ้าจู่ๆพี่แกไม่เปลี่ยนสปีชีย์ จากเมะแมนๆกลายเป็นเคะตุ๊ดแตกที่ไปคบกับประธานคณะของฮยองวอนอย่างพี่ฮยอนอูน่ะ

            “ไอ้เราก็อุตส่าห์ดีใจ แม่งเห็นเปลี่ยนไป รู้จักดูแลตัวเองมากขึ้น ก็นึกว่าอยากจะทำตัวดูดีเวลาที่อยู่กับกู ที่ไหนได้ แม่งมาทำตัวสวยแข่งกับกูซะงั้น เวลากูชมพี่ฮยอนอูทีไร แม่งก็โวยวาย กูก็นึกว่าหึง เออใช่ มันหึง แต่มันหึงพี่ฮยอนอู ไม่ได้หึงกู ฮือออออออออออออออ”

            “เอาน่ามึง คิดซะว่าพี่เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อมึง”

            “ใช่ดิ มันไม่ได้เกิดมาเป็นเมะแมนๆ แต่มันเกิดมาเป็นตุ๊ดไง”ยิ่งพูดก็ยิ่งเจ็บใจ ทั้งรักทั้งไว้ใจ แต่ดันมาหักหลังกันได้ “ผู้ชายแม่งก็เหี้ยเหมือนกันหมด”

            “- - เพื่อนครับ เพื่อนอย่าลืมนะครับว่าเพื่อนก็เป็นผู้ชาย”ฮยองวอนรีบพูดแก้ “อีกอย่าง มันก็ไม่ได้เหมือนกันหมดทุกคนซะหน่อย ตั้งสติหน่อยมึง”

            มือใหญ่ของฮยองวอนจับแก้มทั้งสองข้างของมินฮยอกแล้วตบเบาๆเพื่อหวังเรียกสติเพื่อน มินฮยอกย่นจมูกมองหน้าเพื่อนก่อนจะรู้สึกแปลกๆขึ้นมา อย่างกับโดนไฟช็อต

            เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน เพิ่งจะสังเกตแฮะ ตาฮยองวอนมันโตขนาดนี้เลยเหรอ

            จมูกก็โด่งเป็นสัน แถมปาก.. ยังกระจับน่าจูบอีก

            มินฮยอกส่ายหัวรัวๆ อาจเป็นเพราะว่าเขาเมา ทำให้มองเห็นคนตรงหน้าหล่อชิบหาย

            พอไม่มองมันหล่อ จ้องหน้ามันอีกทีมันก็ดูสวยขึ้นมาซะอีก

            หรือกูจะเมาจริงๆอย่างที่มันบอกวะ

            ไม่นะ ปกติกินมากกว่านี้ก็ยังไม่เมาเลย

            “มึงเป็นไรของมึงเนี่ย สติหลุดแล้วเหรอ”

            ดูเวลาที่ริมฝีปากมันขยับสิ โอ๊ย เห็นแล้วอยากเข้าไปเบียดยิ่งนัก

            “ไอ้แช หรือว่ากูควรจะเปลี่ยน”

            “เปลี่ยนอะไร”

            มินฮยอกยกมือทั้งสองข้างขึ้นแตะแก้มฮยองวอนแทน จ้องคนตรงหน้าอย่างจริงจัง “กูคงเป็นเคะไม่เวิร์ค งั้นต่อไปกูเป็นเมะแม่งเลยดีมะ”

            “อะไรของมึงเนี่ย”ฮยองวอนมองอย่างไม่เข้าใจ ปัดมือเพื่อนออก “มันเปลี่ยนกันง่ายขนาดนั้นเชียว”

            “ทีไอ้ตุ๊ดนั่นยังเปลี่ยนได้เลย”

            “ก็พี่เขาเจอคนที่ถูกใจจริงๆ เขาถึงเปลี่ยน แต่มึงอ่ะ..”

            “กูว่ากูก็เจอคนที่กูถูกใจจริงๆแล้วไง”

            “ฮะ? ใครวะ”

            มินฮยอกจ้องเข้าไปแววตาของเพื่อน ใจเต้นแรงจนเหมือนแม่งจะหลุดออกมาบีบอยข้างนอกอยู่แล้วเนี่ย ทำไมที่ผ่านมากูถึงไม่เคยมองมันน่ารัก น่าจับฟัดขนาดนี้มาก่อน อ๋อ ใช่สิ มัวแต่หลงตุ๊ดอยู่ไง

            “มึง”

            “ฮะ”

            “ต่อไปกูจะจีบมึงแล้วนะ”

            “เล่นเชี่ยไรของมึงเนี่ยไอ้มิน”

            “กูพูดจริงๆไอ้แช มึงเตรียมตัวรับรอได้เลย”

            “-o-“

            “เพราะต่อไปกูจะรุกมึงแล้ว”

            หลังจากที่มันพูดอะไรแปลกๆมันก็ฟุบลงไปกับโต๊ะทันที ฮยองวอนเลยต้องเรียกเช็คบิล แล้วทำหน้าที่ของตัวเอง นั่นก็คือการแบกไอ้ขี้เมากลับบ้านอย่างปลอดภัย

            “เวลามีความสุขน่ะ ไม่เคยจะนึกถึงกู มึงทุกข์ทีไรเดือดร้อนกูตลอดเลยนะไอ้เพื่อนเวร”ร่างสูงบ่นพึมพำขณะแบกเพื่อนรักไว้บนหลัง

            มันก็ไม่ใช่ว่าไม่ตกใจอะไรเลยหรอก กับคำพูดของไอ้มินฮยอกเมื่อกี้ ตกใจนะ ที่จู่ๆแม่งบอกจะมารุกเขาเนี่ย โคตรจะไร้สาระเลย ไม่มีแฟนแม่งก็อยู่ได้ปะวะ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องมีแฟนตลอดเวลาเลย ดูอย่างเขาสิ นี่โสดมาทั้งชีวิตแล้วยังไม่เห็นแม่งจะเดือดร้อนตรงไหน ยังใช้ชีวิตได้ปกติดี ดีกว่าไอ้พวกมีแฟนแล้วอกหักด้วยซ้ำ พออกหักแม่งก็สภาพเป็นหมาแบบเนี้ย

            แดกเยอะซะขนาดนั้นสงสัยจะเมาจริง ถึงได้พูดอะไรเพ้อเจ้อ ฮยองวอนไม่ได้เก็บมาใส่ใจหรอกว่ามันจะจริงจังกับสิ่งที่มันพูด เผลอๆพอมันตื่นมันก็ลืมละว่าเมื่อคืนแม่งพร่ำไรไว้บ้าง

            “หนักชิบหายเลยนะมึง”ฮยองวอนโวยหลังจากโยนร่างเพื่อนรักลงไปบนเตียง

            เพราะทางไปบ้านมินฮยอกมันไกล อีกอย่างมันก็ดึกมากแล้ว ฮยองวอนเลยพามาที่ห้องของเขาแทน เพราะเป็นเด็กต่างจังหวัด       ฮยองวอนก็เลยมาเช่าหออยู่คนเดียวตั้งแต่มอต้นแล้ว ที่บอกว่ารู้จักกับมินฮยอกมาตั้งแต่ประถมนี่ไม่ใช่เพราะเรียนโรงเรียนเดียวกันนะ แต่มินฮยอกเคยไปเยี่ยมญาติแถวบ้านฮยองวอน เลยรู้จักและสนิทกัน ดังนั้นทุกๆปิดเทอม มินฮยอกมักจะอ้อนขอไปอยู่บ้านญาติเพื่อเล่นกับ  ฮยองวอนเสมอ จนสุดท้ายฮยองวอนก็ย้ายมาเรียนมัธยมในโซล เลยได้เรียนที่เดียวกัน จนถึงมาลัย

            “ตื่นมาอาบน้ำก่อนไหม กลิ่นแม่งอย่างกับขยะเปียก”ฮยองวอนใช้เท้าเขี่ยร่างหมดสภาพของเพื่อน แต่เมื่อไม่เห็นว่าเพื่อนจะขยับตัว หนำซ้ำยังนอนนิ่งเหมือนคนตาย ร่างสูงเลยหมุนตัวเดินไปห้องน้ำแล้วกลับออกมาพร้อมผ้าชุบน้ำ

            ฮยองวอนเช็ดตัวให้มินฮยอกไปพลาง ถอนหายใจไปพลาง บอกความรู้สึกตอนนี้ไม่ถูกเลย จะว่าสมเพชก็สมเพช จะว่าสงสารไหมก็สงสาร มันรักของมันมาตั้งนาน จู่ๆเป็นตุ๊ดซะงั้น ถ้าฮยองวอนเจอแบบนี้คงเฮิร์ทอยู่เหมือนกัน แต่ก็นะ ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกเรื่องความรัก เคยมีแฟนกับเขาซะที่ไหนล่ะ

            หลังเช็ดตัวให้เสร็จแล้วฮยองวอนก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมนอนบ้าง และเนื่องจากว่าเตียงห้องเขามันเป็นเตียงเดี่ยวแค่สามฟุตครึ่ง แค่มินฮยอกนอนคนเดียวก็เต็มเตียงแล้ว

            นี่คงไม่พ้นกูต้องเสียสละเตียงให้มึงอีกใช่ไหม

            ได้แต่บ่นอยู่คนเดียวในใจ สุดท้ายฮยองวอนก็เดินไปหยิบหมอนบนโซฟามาโยนลงข้างๆเตียง เชี่ยเอ๊ย ผ้าห่มกูก็มีแค่ผืนเดียว ไหนๆแม่งก็นอนบนเตียงสบายๆไปละ งั้นกูขอผ้าห่มแล้วกันนะ

            สุดท้ายฮยองวอนก็ดึงผ้านวมผืนหนาออกมาจากมินฮยอกแล้วเอามาห่ม ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว

            เหนื่อยมาทั้งวันยังต้องมาเหนื่อยปลอบใจเพื่อนอีก

            มึงจะหาเพื่อนที่ดีเลิศอย่างกูได้จากที่ไหนอีกมินฮยอก ไม่มีใครทำให้มึงขนาดนี้ร้อกกกกก

            บอกไว้เลย

            คนที่เจ้าของห้องคิดว่าหลับไปแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นหลังจากปล่อยเวลาผ่านไปสักพัก มินฮยอกลุกขึ้นนั่งแล้วหันไปมองร่างสูงที่หลับตาพริ้มอยู่ข้างเตียง มึงนี่จะดีก็ดีไม่สุดนะ ให้กูนอนบนเตียงแล้วเสียสละผ้าห่มให้กูอีกก็ไม่ได้ กูเป็นคนนะ ไม่ใช่หมา ที่มีขนมาหุ้มตัวคลายหนาวน่ะ

            มินฮยอกจ้องหน้าฮยองวอนที่มีแสงจากด้านนอกสาดส่องเข้ามา ก่อนจะอมยิ้ม

            ยิ่งมองแม่งก็ยิ่งดูดีไปหมดทุกส่วน หน้าก็หล่อ หุ่นก็ดี สูงยาวอย่างกับนายแบบ ไม่เหมือนไอ้เตี้ยนั่นหรอก มีดีแค่ซิกแพ็คมันนั่นแหละ แต่ซิคแพ็คแม่งจะไปมีประโยชน์อะไร ในเมื่อตอนนี้เป็นตุ๊ดที่มีแฟนหุ่นล้ำบึกไปแล้ว

            คิดแล้วก็แค้นใจไม่หาย คอยดูเถอะ กูจะเมะให้แมนกว่าแฟนมึงอีก ไอ้พี่โฮซอก

            แต่เหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมดนะ ตอนนี้แม่ง       

            “หนาวชิบหายเลย”

            มินฮยอกพึมพำ จะไปแย่งผ้าห่มมาจากฮยองวอนก็ใช่เรื่อง เกิดตื่นขึ้นมาจับเขาทุ่มด้วยท่ายูโดโทษฐานทำมันหนาวขึ้นมาล่ะ

            “เอาวะ กูไม่มีทางเลือกนะมึง ไหนๆก็ไหนแล้ว อีกไม่นานมึงก็จะเป็นของกู รวบรัดแม่งตั้งแต่ตอนนี้เลยแล้วกัน”

            สรุปเองคนเดียว มินฮยอกก็คลานลงจากเตียงแล้วมุดตัวเข้าไปอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับฮยองวอน ดีที่มันขี้เซา เพราะงั้นต่อให้ตอนนี้มินฮยอกจะมานอนเบียดกับมันแล้ว มันก็ยังไม่ตื่นขึ้นมาโวยวาย

            ฮยองวอนน่ะเข้าใจอะไรผิดไปแล้วล่ะ มินฮยอกไม่ได้เมา เหล้าแค่นั้นไม่ทำให้เมาหรอก แค่มึนๆ ที่ต้องแกล้งฟุบไปตอนนั้นเพราะเขินไง ขอบคุณวิชาที่ร่ำเรียนมาเพราะมันทำให้เขาแอคติ้งเนียนขั้นเทพ หลอกฮยองวอนว่าเมา และแกล้งหลับได้สำเร็จ

            เพราะงั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพูดเขามีสติดี และแน่นอนว่าหลังจากตื่นขึ้นมาก็จะไม่ลืมด้วยว่าพูดอะไรไว้ มินฮยอกน่ะคนจริง พูดจริงทำจริง

            แต่ว่านะ ตอนนี้หนาวอย่างจริงจังเลย ถ้าไม่ว่าอะไรเมะนอนอยู่ในอ้อมแขนของเคะนี่จะเป็นไรไหม ไม่น่าเกลียดหรอกเน๊อะ

            คิดเองสรุปเองอีกครั้ง มินฮยอกก็มุดตัวเข้าไปใกล้กว่าเก่า แล้วนอนหนุนแขนฮยองวอนที่ยื่นออกมาพอดี ก่อนจะหันไปซุกหน้าอกอุ่นๆให้หายหนาว

            อุ่นขึ้นเยอะเลย

            ก่อนจะเมะให้มึงอย่างเต็มตัว คืนนี้กูขอก่อนแล้วกันนะไอ้แช

            ขอน้องมินนี่เคะอีกสักวันละกัน ><