คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
บทนำ
10.00 PM.
บรื้นนน~
ฉันกำลังเร่งเครื่องรถสปอร์ตเปิดประทุนสีดำคันใหม่ที่เพิ่งถอยมาได้สองสามวันที่แล้ว ก่อนจะเปิดเพลงของ Rihanna และฮัมเพลงตามจังหวะไปเบาๆ พร้อมกับมองไปข้างทางที่มีเพียงแสงไฟตามร้านค้าต่างๆ เส้นผมสีน้ำตาลของฉันถูกพัดปลิวไปตามสายลมจนดูยุ่งเหยิง ฉันค่อยๆ เสยผมขึ้นและหยิบแว่นตาสีชาขึ้นมาใส่
เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่ถนนย่านธุรกิจบันเทิงฉันก็ยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ ฉันไม่ได้ปาร์ตี้มาเกือบเดือนแล้ว คืนนี้ฉันลงทุนซื้อชุดใหม่จากแบรนด์ดัง แต่งหน้าทำผมกับสไตล์ลิสต์ส่วนตัว... ฉันจะต้องโดดเด่นที่สุดในคืนนี้
-Topaz Club-
เสียงรองเท้าส้นสูงของฉันกระทบลงบนพื้นฟลอว์เต้นรำทันทีเมื่อมาถึง ฉันหยิบแก้วมาติเน่จากพนักงานเสิร์ฟก่อนจะเดินตรงเข้าไปที่มุมVIP
“เฮ้! เจ้าแม่ปาร์ตี้มาแล้วนี่นา” เสียงของ’เนเน่’ เจ้าของงานวันเกิดทักฉันขึ้น
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์จ้ะเนเน่ ” ฉันพูดพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญให้
“ขอบใจจ้าลิส สนุกให้เต็มที่เลยนะ”
“^^” ฉันส่งยิ้มให้เน่แล้วนั่งลงนั่งดื่มอย่างสบายใจ
...เจ้าแม่ปาร์ตี้อย่างฉันจะสนุกให้เต็มที่ไปเลย
2.03 A.M.
“หากพวกเรากำลังซาบายยยจงตบมือพลัน~” เสียงของฉันกำลังร้องเพลงอย่างสบายใจในขณะกำลังเข้าบ้านของตัวเองหลังจากกลับงานวันเกิดของเนเน่
ที่จริงแล้วบ้านฉันไม่ใช่บ้านสักหน่อยแต่เป็นคฤหาสน์ต่างหากล่ะ... ฉันเกิดมาในตระกูลที่เพียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียงหรือเงินทอง คนอื่นๆ ต่างก็มองว่าฉันสวยและรวยมาก J
อ่า... ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ ฉันพูดตามความจริงทุกประการ
“คุณหนู! ทำไมเพิ่งกลับมาป่านนี้คะ นมรอตั้งนานแล้วนะ” เสียงแม่นมเดินเข้ามาถามพร้อมกับหยิบกระเป๋าและรองเท้าออกจากมือฉัน
“ฮ่าๆๆๆ >0<” ฉันหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“คุณหนูเมาอีกแล้วใช่มั้ยคะเนี่ย ถ้าคุณพ่อรู้จะว่ายังไงคะ”
“เปล่าน้า~ ลิสไม่ได้มาววว ” ฉันหอมแก้มแม่นมที่ทำสีหน้าหนักใจอยู่
“กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้ยังบอกว่าไม่ได้เมาอีก”
“ฮ่าๆๆๆ >0<”
“ไปอาบน้ำเถอะค่ะ นี่ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้คุณพ่อจะกลับจากอังกฤษแต่เช้านะคะ”
“ค่า~”
ฉันลืมตาขึ้นมาด้วยอาการสะลืมสะลือก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ่างน้ำ เมื่อส่องกระจกก็ต้องตกใจกับสภาพตัวเองในตอนนี้ คราบสีดำของมาสคาร่าเปรอะเปื้อนบนใบหน้าฉันเป็นทางยาว คราบสีแดงของลิปสติกยี่ห้อแพงเลอะมุมปากอย่างดูไม่ได้
...สงสัยเมื่อคืนจะดื่มไปเยอะจริงๆ แฮะ - -;
ก๊อกๆ!
“คุณหนูตื่นรึยังคะ” เสียงของแม่นมดังขึ้นอยู่หน้าห้องหลังจากเคาะประตู
“มีอะไรแต่เช้าคะนม” ฉันถามด้วยเสียงงัวเงีย
“แต่เช้าซะที่ไหนคะ นี่มันจะเที่ยงแล้วนะ”
แม่นมเดินเข้ามาในห้องฉันก่อนจะเข้าไปเตรียมน้ำอุ่นเพื่อให้ฉันอาบน้ำ เธอผสมอโรม่ากลิ่นลาเวนเดอร์ที่ฉันชอบเพื่อให้รู้สึกผ่อนคลายและสร่างเมา
“แล้วมีอะไรเหรอคะ” ฉันยืนพิงประตูห้องน้ำถามแม่นม
“คุณพ่อกลับมาแล้วค่ะ”
“ฮะ!? ว่าไงนะคะ O_O!”
ตายแน่ๆ ฉันตายแน่ๆ ถ้าพ่อรู้ว่าฉันเมา ท่านต้องฆ่าฉันแน่ๆ!
“อย่ามัวแต่อึ้งค่ะ รีบอาบน้ำเถอะ นมจะไปโกหกท่านว่าคุณหนูแต่งตัวอยู่”
“ค่ะๆ ขอบคุณนะคะนม รักแม่นมที่สุดเลย”
ล่าสุดเมื่อเดือนที่แล้วก่อนที่พ่อจะไปอังกฤษ ท่านกำชับไว้ว่าถ้าฉันเมากลับมาจากงานปาร์ตี้อีก ท่านจะลงโทษฉัน ครั้งที่แล้วฉันก็โดนกักบริเวณไปเกือบสัปดาห์ แล้วครั้งนี้ฉันจะโดนอะไรอีกล่ะเนี่ย TOT
“คุณหนูมาแล้วค่ะคุณผู้ชาย” แม่นมพูดกับพ่อฉันขณะที่ฉันเพิ่วเดินลงมาจากบันได
“พ่อขา ลิสคิดถึงพ่อที่สุดเลย” ฉันสวมบทลูกสาวแสนดีเข้าสวมกอดพ่อทันที
“ไม่ต้องเลยยัยตัวดี บอกมาว่าเมื่อคืนเมามาอีกแล้วใช่มั้ย”
“ปะ...เปล่าสักหน่อย”
“คุณหนูขา ยอมรับไปเถอะค่ะ”
แม่นมพูดแบบนี้หมายความว่าไงกัน… พ่อรู้แล้วงั้นเหรอ!?
“ไหนนมบอกจะช่วยลิสไงคะ“ฉันหันไปทำหน้าน้อยใจใส่แม่นม
“ไม่ต้องไปว่าแม่นมเขาเลย พ่อรู้ของพ่อเอง” พ่อยื่นซองสีน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะให้ฉันดู
ฉันเปิดมันออกก่อนจะพบว่า... มันคือรูปถ่ายเวลาตีสองกว่าๆ ที่ฉันขับรถเร็วเกิน 120 กม./ชม. พร้อมกับฝ่าไฟแดง
“อย่าลืมไปจ่ายค่าปรับล่ะ” พ่อพูดขึ้นเชิงตอกย้ำฉัน
“พ่อขา T^T”
“อ้อ! จ่ายค่าปรับแล้วก็รีบกลับบ้านด้วยนะ”
“พ่อจะกักบริเวณลิสอีกแล้วเหรอคะ ลิสไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ”
“แล้วเมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเด็กๆ ซะทีล่ะลิส”
“TOT”
“รีบไปเถอะ... พ่อไม่กักบริเวณหรอก”
“จริงนะคะ”
“…” พ่อไม่ตอบอะไรแต่หยิบหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่ข้างๆ แก้วกาแฟขึ้นมาอ่าน
“เย้ พ่อของลิสใจดีที่สุด ><” ฉันหอมแก้มพ่อก่อนจะรีบหยิบกุญแจรถไปจ่ายค่าปรับ
แต่เดี๋ยว!.. ถ้าพ่อไม่กักบริเวณฉัน แล้วพ่อจะทำโทษฉันด้วยวิธีไหนอีกล่ะเนี่ย หวังว่ามันคงไม่แย่กว่ากักบริเวณนะ T__T
. . . . .
เรื่องนี้แต่งนานแล้วนะคะ
เป็นเรื่องแรกๆที่พัทเริ่มแต่งนิยายเลย
เคยลบไปแล้วแต่ว่ามีคนอ่านไม่ทัน
ก็เลยอยากรีไรท์แล้วอัพลงเด็กดีอีก
ใครติดตามอยู่คอมเม้นบ้างน้าา
ความคิดเห็น