[SF EXO]อี้ฟาน...พระโขนง~ II Kris x Lay II

ลำดับตอนที่ #4 : [SF EXO] อี้ฟาน...พระโขนง~ ||Kris x Lay|| -ตอนที่ 4(100%)

4

"ฉันเริ่มจะใจหายเมื่อมองฟ้าไกล ฟ้าใกล้จะรุ่งสางเริ่มมีแสงรำไร

รู้ว่าใกล้เวลาจากกันแสนไกล หัวใจเริ่มสลายแต่จะทำเช่นไร

อยาก...จะร้องไห้ อยากให้เวลาเดินช้าช้า ขอเวลาสักหน่อย
อยากมองหน้ากัน อยากหยุดวันเวลานี้ไว้ นานเท่านาน ก่อนจะต้องไป~"

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก

          "ครับ?"ชานยอลที่นอนหลับอยู่ข้างๆคนตัวเล็ก ได้ยินเสียงเคาะประตูกระท่อมก็ลุกออกไปเปิดประตูดู

           "ค่าเช่า สิบบาท"

 

          "หะ?"ค่าเช่าอะไรวะ 

          "ยังจะมาทำงง ก็ค่าเช่าห้องนี่ไง เสร็จๆกันแล้วรีบๆออกไปซะที คิวยาวเว่ย!"ค่าเช่ากระท่อม?

          "อ่า นี่ครับๆ"ชานยอลที่ยังงงๆอยู่แต่ก็ยอมควักเงินเบี้ยที่มีอยู่จ่ายไป

                         

          "เช็กเอ้าท์สิบโมงนะน้อง รีบล่ะ พี่มีลูกค้า"

          "เดี๋ยวนะครับ ที่นี่ที่ไหน?"เช็กเอ้าท์อะไรวะ งงครับ หยอยงง!O_O

 

 

          "กระท่อมโมเต็ลไง ไม่รู้จักไง๊?!"ชายหนุ่มเจ้าของกระท่อมบอกกับชานยอล หะ? กระท่อมโมเต็ล?! หยอยอยากตายว่ะครับ บอกฉันทีว่านี่คือกระท่อมธรรมดาไม่ใช่ม่านรูดT_T ชายหนุ่มเจ้าของกระท่อมเดินจากไปทิ้งให้ชานยอลยืนงงกับตัวเองอยู่พักหนึ่ง อา ไปปลุกแบคฮยอนดีกว่า พาลูกเขามานอนค้างอ้างแรม(ที่ม่านรูดT^T)ถ้าพ่อแม่เขารู้มีหวัง ไอ้ชานหยอยคนนี้โดนยิงหัวกระจุยแน่!

 

          "แบคฮยอนๆ ตื่นเถอะ เช้าแล้ว"ชานยอลสะกิดคนตัวเล็กที่ยังคงม้วนตัวเป็นดักแด้ นอนขดตัวอยู่มุมหนึ่งของแคร่ไม้ไผ่ เมื่อคืนเราคุยกันนิดหน่อยก่อนจะหลับไปพร้อมกันทั้งคู่ 

          "งื้อ~ ขออีก5นาทีนะพ่อ งึมๆzZ"

          "แบคฮยอน ฉันไม่ใช่พ่อนาย ลุกขึ้นได้แล้ว"

          "..."

 

          "แบคฮยอนอา~ ถ้านายไม่ลุกฉันจะปล้ำนายเดี๋ยวนี้ล่ะนะ"ชานยอลกระซิบที่ข้างหูคนตัวเล็ก แบคฮยอนที่นอนอยู่สะดุ้งโหยงขึ้นมาอย่างกับติดสปริง ฮิฮิ

 

 

          "รู้แล้วๆ ลุกๆแล้วๆ>< ไม่ปล้ำๆ!"ฮ่าๆๆ น่ารักเหมือนหมาเลย อา ชานยอลคนนี้ใจเต้นอีกแล้ว

          "เอ่อ รีบๆใส่เสื้อผ้าเถอะ ฉันเอาไปตากให้จนแห้งแล้ว จะได้กลับบ้านกัน-///-"ชานยอลบอกแบบนั้นเนื่องจากคนตัวเล็กที่ลุกขึ้นมาคงลืมไปว่า... ตัวเองโป๊!อยู่ใต้ผ้าห่ม พอลุกขึ้นผ้ามันก็เลยร่นมาถึงเอว-///- แบคฮยอนอายชานยอลจังเลย

          "นาย!! ออกไปรอข้างนอก! เดี๋ยวฉันออกไปเอง"ชานยอลยอมเดินออกไปรอด้านนอกอย่างว่าง่าย 

 

          ฉ่า~

 

          ชานยอลเขินครับ คนอะไรวะ ข๊าวขาว>< เลือดจะพุ่งเอา ดีที่ผมเป็นคนธรรมมะธรรมโม(?)เลยยับยั้งสติด้วยคาถายุบหนอง พองหนอ ได้ 

          รอไม่นานแบคฮยอนก็ออกมา ใบหน้าเล็กยังคงมีสีเลือดฝาดจางๆอยู่บนหน้า ชานยอลอ้ะ!มามองเค้าโป๊เค้าอายนะตัวเอง>*<

 

 

 

          "อ่าวเห้ย! ไอ้ชานยอล"เสียงใครวะ? คุ้นๆ ชานยอลหันไปตามที่มาของเสียง

 

          "อ่าวเชี่ย! ไอ้เฉิน!"เป็นเฉินนั่นเองที่ออกมาพร้อมกับซิ่วหมินจากกระท่อมข้างๆ เชี่ย!โมเต็ลห่าไลวะกระท่อมใกล้กันขนาดนนี้ นี่ถ้ามีคนตื่อดือดึ๊ดกันคงได้ยินกันทั้งพระโขนงเป็นแน่แท้-..-

 

          "มึงมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย?"ชานยอลถามเพื่อนรัก บังเอิ๊ญบังเอิญเนาะ- -

          "กูกับซิ่วหมินมาหลบฝน เห้ยๆ อย่ามองแบบนั้นกูไม่ได้ทำอะไรนะ มาหลบฝนจริงๆ-.,-"ชานยอลหรี่ตามองเพื่อนเล็กน้อย

          "แหมมมมม กูก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ร้อนตัวไปได้ไอ้มหา เอ้อ!แล้วนี่มึงเห้นไอ้ไคไหมวะ?"

 

          "อ่อ อยู่กระท่อมถัดไปนี่ไงสงสัยยังไม่ตื่นมั้ง ขี้เซาจะตายห่า พอดีเมื่อคืนกูกับมันเจอกันระหว่างทางน่ะฝนตกพอดีเลยพากันมาหลับที่นี่ เห็นแม่งควงสาว(?)มาด้วยสวยน่าดู" เฉินกล่าวยิ้มๆเมื่อพูดถึงเพื่อนรักตัวดำอีกคน

          "โลกมันจะกลมอะไรขนาดน้านนนนนน เห้อ กูว่าเรากลับกันเถอะ ป่านนี้ไอ้อี้ฟานกับอี้ชิงคงเป็นห่วงเราแย่"เฉินพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะจับมือซิ่วหมินให้เดินไปพร้อมกัน ทั้งคู่พาสาว(?)ของตัวเองไปส่งถึงบ้านก่อนจะกลับไปที่บ้านของอู๋อี้ฟาน...

 

 

 

          :: Kris x Lay ::

          "ตัวเอง เดี๋ยวเค้าไปเก็บผักในป่าก่อนนะ เดี๋ยวเค้ากลับมา ตัวเองอยู่รอเค้าก่อนนะเดี๋ยวจะทำกับข้าวให้กิน"อี้ชิงยิ้มให้อี้ฟานก่อนจะหิ้วตะกร้าสำหรับเก็บผักออกจากบ้านไป

          เมื่อคืน ฝนหยุดตกก็เกือบเช้าเค้ากับอี้ชิงก็รีบออกจากซุ้มยาดองกลับบ้านเพราะเป็นห่วงซูโฮ อี้ชิงไปแล้วอี้ฟานก็ไม่รู้จะทำอะไรดี อยู่ว่างๆก็เลยนั่งอ่านหนังสือพิมพ์(?)FHM-.,-ที่ Daddy เคยให้ไว้ก่อนกลับไป United State of America 

 

 

          ทึก ทั่ก ทึก ทั่ก

          "แฮ่กๆ ไอ้อี้ฟานโว้ยยยยย! ไอ้อี้ฟาน มึงอยู่ไหมมมมมม? แฮ่ก"อี้ฟานได้ยินเสียงคนตะโกนเรียกชื่อของตนก็รีบเดินออกมาหน้าบ้าน พบว่าเป็นบังยงกุก หนุ่มชาวบ้านละแวกนี้นั่นเอง

          "ว่าไงไอ้บัง มีไรกับกูเหรอ ขึ้นมาบนบ้านกินน้ำฝนเย็นๆก่อนไหม วิ่งมาเหนื่อยๆ"

 

          "เอ่อ.. ไม่เป็นไร กูแค่มีเรื่องจะมาบอก เป็นความจริงที่มึงควรจะรู้ไว้นะ"บังยงกุกเงียบไปอึดใจหนึ่ง อะไรของมันความจริงอะไรกัน?

 

          "อะไร?"

          "คือ... มึงอย่าหาว่ากูอย่างนู้นอย่างนี้เลยนะ แต่ว่า...จางอี้ชิงที่มึงอยู่ด้วยตอนนี้น่ะ มันไม่ใช่คนนะเว่ย!!"

          "อะไรของมึง อย่ามาพูดบ้าๆน่ะ!"

          "จริงๆนะ ชาวบ้านแถวนี้เขาก็รู้กันหมด ที่กูมาบอกมึงเพราะไม่อยากให้มึงโง่โดนหลอกนะเว่ย!"บังยงกุกพูดแต่ในใจก็แอบระแวงว่าอี้ชิงจะกลับมา

 

          "แล้วถ้าเมียกูไม่ใช่คน เมียกูจะเป็นอะไรหะไอ้บัง?!"อี้ฟานตะคอกถามด้วยความโกรธ อยู่ๆก็มาปรักปรำเมียเขาแบบนี้ได้ไง เขาไม่ยอมหรอกนะ!

 

          "ก็เมียมึงน่ะเป็น..."ยงกุกแทบหยุดหายใจเมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นมาซะก่อน

 

 

 

          "เป็นอะไรเหรอจ๊ะ"

 

 

:: Kris x Lay ::

เฮือก!!O[]O
ซวยแล้วไอ้บัง ไม่น่าไปยุ่งเรื่องของผัวเมียเขาเลย ชิบหายละกูเอาไงดีวะ
"อะ... เอ่อ เป็น เอ่อ เป็นนางฟ้าจ้ะ!!"อ๊ากกกกกกก ซวยซวยซวย!

"ไอ้บ้า ทำเอากูตกอกตกใจหมด แหมๆ ไม่ต้องชม กูรู้ว่าเมียกูสวย ฮิฮิ"
"เอ่อ ไม่ได้หรอกเรื่องแบบนี้ต้องรีบมาบอกให้เร็วเลย เนอะ แหะๆ(^^")"ยกกุกปาดเหงื่อบนใบหน้า เหลือบมองจางอี้ชิงที่กลับมาแล้วเล็กน้อย T^Tพ่อแก้วแม่งแก้วกังนัมสไตล์ช่วยลูกด้วย

"เหรอจ๊ะ หึหึ มากินข้าวก่อนไหมจ๊ะ ฉันเก็บผักมาเต็มเลยกินกันสองคนไม่หมดหรอก"อี้ชิงกล่าวนิ่งๆ ตาจ้องมองบังยงกุกที่ยืนตัวสั่นงันงกอย่างไม่วางตา
"มะ... ไม่เป็นไรจ๊ะ พอดีว่าฉันกินมาแล้วน่ะ ฉะ... ฉันไปก่อนนะ!"ยกกุกรีบกล่าวบอกลาทั้งคู่ เตรียมตัวสาวเท้าก้าวเดินคิดในใจแค่ว่าต้องไปให้ไกลๆบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด!

"อ่าวเห้ย!ว่าไงไอ้บัง เป็นไงมาไงวะ"ไค เฉิน เทา ชานยอลนั่นเอง พวกเขาทั้งสี่กลับมาแล้วหลังจากไปพบเทาที่'บ้านมาลี'หรือสถานที่ที่รู้ๆกันน่ะนะว่าสำหรับผู้ชาย'ไร้เมีย'-*- แหม โกหกเพื่อว่าปวดขี้สุดท้ายไปนอน***อยู่ที่บ้านมาลี มันน่านัก.
"อ๋อ!มาเยี่ยมอี้ฟานมันน่ะ จะกลับแล้ว"ยงกุกยิ้มโชว์เหงือกและฟันดำๆให้เห็น 
"ขึ้นมากินข้าวกันก่อนดิ มาๆๆ"ทั้งสี่คนดันยงกุกให้ขึ้นไปบนบ้านพร้อมๆกัน



อี้ชิงเตรียมสำรับกับข้าวอยู่ อี้ฟานก็ไปดูซูโฮอยู่ในห้อง พวกเขาทั้งหมดนั่งรวมกันอยู่ที่โต๊ะกินข้าวตัวเตี้ยๆ

"ไอ้เชี่ย!กูไม่อยู่แล้ว ไปก่อนนะ"ยงกุก ที่เมื่อเห็นช่องทางการหลบหนีก็รีบผุดตัวลุกขึ้นเตรียมกลับบ้าน เขาไม่น่ามาเลย หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ!
"เห้ยๆ จะไปไหน อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนเลย"ไค เอ่ยเรียกรั้งยงกุกเอาไว้
"อยู่กับผีมึงสิ! มึงรู้ไหมว่าพวกมึงน่ะโดนหลอกกันอยู่!"ยงกุกพูดเสียงเบา
"โดนหลอกอะไรวะ"เฉินถามขึ้นด้วยสีหน้างงๆตามแบบฉบับพ่อมหา

"อี้ชิงเป็นผี"ยงกุกกระซิบด้วยลำคอที่แห้งผาก ใช่!อี้ชิงตายแล้ว ตายทั้งกลมด้วย!ตายทั้งแม่ทั้งลูก 
"หะ? มึงพูดไรของมึงวะ ดังๆดิ๊"ชานยอลบอก
"อี้ชิงเป็นผี"ดังขึ้นมานิดนึง
"เห้ยยงกุก พูดไรอ่ะทะลึ่งป่าวเนี่ย"เฉินทำหน้าแหยงๆ
"มึงพูดไรของมึงเนี่ย เอ็นๆอี๋ๆใครจะฟังออกหะ!"ชานยอลขมวดคิ้ว พูดทีเหมือนคุยกะมด คนหล่ออย่างกูคงจะฟังออกหรอกนะ


"เชี่ยกูไม่ได้ทะลึ่ง!กุบอกว่า อี้-ชิง-เป็น-ผี!"ยงกุกพูดจบก็รีบวิ่งลงบันไดบ้านไปทันที ได้ยินดังนั้นเทา เฉิน ไค และชานยอลดูเหมือนจะช็อคไปเลย อะไรกันเนี่ย? อี้ชิงเป็นผี ชิบหายละ!ไอ้อี้ฟาน

"อ่าวพวกมึง ไอ้ยงกุกไปไหนอ่ะ?"อี้ฟานออกมาดูเพราะได้ยินเสียงคนวิ่งอออกจากบ้าน
"อ่ะ... เอ่อ"เทาถึงกับพูดไม่ออกเพราะยังช็อคจากประโยคเมื่อกี้
"คือ.. ไอ้ยงกุกมันกลับบ้านแล้ว! เอ่อ มันบอกว่าแมวมันท้องเสียน่ะต้องรีบไปดู! ใช่ๆ!"ไคแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ ใครจะไปกล้าบอกว่าที่ไอ้ยงกุกมันรีบกลับนั้นเพราะว่าอี้ชิงเป็นผีน่ะ!
"อ้าวเหรอ"




"กับข้าวมาแล้วจ้ะ"

เฮือก!
เสียวสันหลังวูบ

"เอาพวกมึง กินเลยๆ อร่อยทุกอย่างอี้ชิงทำสุดฝีมือเลยนะ"อี้ฟานกอดอกยิ้มแฉ่งภูมิใจในฝีมือเมียตัวเอง

แต่กับข้าวที่พวกเขาเห็นมัน...

มัน..

มันเป็นใบไม้หมดเลย! นี่ไอ้อี้ฟานมันมองไม่ออกหรือตาบอดกันวะ! อี๋~จานนั้นมีหนอนด้วยอ่ะ
อี้ชิงนั่งอยู่ด้านหลังอี้ฟานไม่แสดงสีหน้าท่าทางอารมณ์อะไร

"เอ่อ..คือพวกกู เอ่อ กินข้าวแล้วน่ะ"ชานยอลบอก
"ใช่ๆ! เอ่อ พอดีกูแวะตลาดก่อนมาน่ะ"ตามมาด้วยเทา
"เอ้อ!ที่ตลาดมีบุฟเฟ่ต์ฝอยทองด้วย เอ่อ มึงพาเมียมึงไปกินสิ"เฉิน
"พวกกูอิ่มแล้ว เอ่อ พวกกูกลับก่อนนะ"และชานยอลตบท้ายแถมถือโอกาสกล่าวบอกลาทันทีทันใด

"จะไม่ชิมหน่อยเหรอจ๊ะ"


เฮือก!!
"อะ.. เอ่อ กินสักหน่อยก็ดีนะพวกมึง เนอะ แหะๆ"ชานยอลโพล่งขึ้นแล้วค่อยๆยื่นมาไปหยิบใบไม้แห้งๆในถ้วยหนึ่งใบมาใส่ปาก เคี้ยวด้วยความรู้สึกที่ยากจะเดา ก่อนจะยกนิ้วโป้งขึ้นมาชู
"อะ.. อื้อหือ! อ.. อร่อย กลมกล่อม! เห้ย!พวกมึงก็กินบ้างดิ อี้ชิงเค้าอุตส่าทำ!"พูดไม่พอแถมยังพยักเพยิดไปทางเพื่อนอีกสามคน
ไคจึงยื่นมือไปหยิบใบไม้เหมือนกับชานยอลก่อนจะเอาเข้าปากเคี้ยวบ้าง
"อึก อื้อหือ! อะ.. อี้ชิงไปเรียนทำอาหารมาเหรอ กอร์ดองเบลอป่ะเนี่ย"ไคแกล้งเอ่ยปากชมก่อนจะส่งยิ้มเจื่อนๆ เชี่ย!กูนั่งกินข้าวกับผี!

"อ่าวเห้ย ไอ้เทา ไอ้เฉิน กินดิๆ เอ่อ คนเค้าอุตส่าทำมา เอาเลยๆ"ชานยอลบอกเพื่อนรักอีกครั้ง เฉินแทบจะอ้วก แหวะ!ไม่เห็นน่ากินเลย สู้ซาลาเปาของเขาก็ไม่ได้T^T เทาหยิบใบไม้แห้งในจานขึ้นมาเคี้ยวบ้าง เอาน่า!คนเราอ่ะมันจะมีจุดหนึ่งที่เรียกว่าฮึด!

ปึง!
"อ่ะ เนี่ย ของมึงเลยไ้อ้เฉิน คะ.. แคลเซียมสูง"ไคยกถ้วยที่มีหนอนมาวางตรงหน้า T-Tมหาขอลาตายตรงนี้ล่ะครับ
"สูงดิ สูงปรี๊ดเลยTT"เฉินทำใจหยิบขึ้นมาคำเล็กๆ
"คำโตๆดิวะ เมียกูทำสุดฝีมือเลยนะเว่ย"อี้ฟานบอกยิ้มๆด้วยท่าทางภูมิใจ

เชี่ย!TT
เฉินหยิบมันขึ้นมาเยอะกว่าเดิมนิดหน่อย เพื่อนๆที่นั่งอยู่รอบๆต่างก็พยักเพยิดเป็นนัยน์ๆว่ากินๆเข้าไปเหอะ! เฉินค่อยๆอ้าปากก่อนจะส่งมันเข้าไปในปาก ขนแขนลูกขึ้นซุ่เกรียวกราว กลั้นใจเคี้ยวแล้วรีบกลืนมันลงไป เฮือก!T^Tพ่อแก้วแม่แก้วซาลาเปาสีเขียว มหากินหนอนเข้าไปแล้วครับ ฮือๆ เฉินทำหน้าเหมือนจะร้องไห้นิดหน่อยแต่ก็ร้องไม่ได้ ตอนนี้ทุกคนส่งซิกกันภายในวงเป็นอันรู้กันว่า'เผ่นเถอะ' ทุกคนเตรียมลุกออกจากที่ อยู่ไม่ไหวแล้ว

"อ่าวเห้ย จะกลับแล้วเหรอ"อี้ฟานถามอย่างตกใจ
"เอ่อ พอดีกู เอ่อ..พวกกูหุงข้าวไว้น่ะ!"เทารีบบอก
"เออ ใช่ๆๆ พวกกูไปก่อนนะ ฝันดีไอ้อี้ฟาน จุ้บๆ"ทุกคนพยักหน้ารัวๆแล้วรีบก้าวเท้าลงบันไดอย่างรวดเร็ว เฉินลงมาเป็นคนสุดท้าย

โครม!!
บันไดขั้นที่เฉินเหยียบหักลงมา ทำให้เฉินลงไปนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้ถุนบ้านเนื้อตัวเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยดิน ฮือๆ ชีวิตนี้กูจะมีอะไรไม่ซวยบ้างวะT^T



 

:: Kris x Lay ::
 

จึก จึก!
"ไอ้เฉินๆ ไอ้เฉินตื่นได้แล้ว"

หะ?

ผลั่ก!
"ไอ้เฉินตื่นนนนนนนน!!!"

"โอ๊ยเชี่ย! มึงถีบกูไมเนี่ย?!"เทานั่นเองที่เป็นคนถีบปลุกเพื่อนรัก
"เชี่ย มึงอ่ะนอนกินบ้านกินเมือง ลุกๆ ไปกินข้าวบ้านไอ้อี้ฟานกัน"

กินข้าวบ้านอี้ฟาน? นี่เขาฝันไปเหรอเนี่ย! อ่าว!งั้นอี้ชิงก็ไม่ใช่ผีน่ะสิ โถ่ๆไอ้เฉิน มึงนี่เพ้อเจ้อไปใหญ่แล้วมันก็แค่ฝัน อย่าไปคิดมาก
เฉินปลอบใจตัวเอง ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาแล้วพายเรือออกไปพร้อมเพื่อนทั้งสาม



ทุกคนมาถึงบ้านอี้ฟานแล้ว...
"กับข้าวมาแล้วจ้ะ"


"เอาพวกมึง กินเลยๆ อร่อยทุกอย่างอี้ชิงทำสุดฝีมือเลยนะ"อี้ฟานกอดอกยิ้มแฉ่งภูมิใจในฝีมือเมียตัวเอง

เฮือก!
เหมือนในฝันเป๊ะเลย เฉินคิดในใจ

แต่กับข้าวที่พวกเขาเห็นมัน...

มัน..

มันเป็นไข่ต้ม- -*

"อะ..เอ่อ เออๆ กินข้าวเว้ยกินข้าว มาๆ"ทุกคนที่ดูจะสตั้นไปนิดหน่อยกับมื้อเช้า แต่ก็ลงมือกินอย่างเงียบตามที่ชานยอลบอก

ปึง!
จานกับข้าวอีกหนึ่งวางลงที่โต๊ะ ดึงความสนใจจากเหล่าคนที่ก้มหน้าก้มตากินข้าวกับไข่ต้ม

มัน..

มันเป็น...




หนอนรถด่วนทอด!- -*
"อ่าวเห้ย ไอ้เทา ไอ้ไค ไอ้เฉิน กินดิๆ เอ่อ คนเค้าอุตส่าทำมา เอาเลยๆ"ชานยอลบอกเพื่อนรัก เฉินแทบจะอ้วก แหวะ!ไม่เห็นน่ากินเลย สู้ซาลาเปาของเขาก็ไม่ได้T^T 
"กูขอบายว่ะ กู เอ่อ ท้องเสีย ไม่อยากกินอะไรผิดสำแดง เดี๋ยวปรู๊ดปร๊าดน่ะ"เทาบอกปัด
"กูด้วยๆ"ไครีบแสดงตัวอีกคน

"อ่า วันนี้กูเป็นมังสวิรัตว่ะ กินไม่ได้เหมือนกัน อ่ะ เหลือมึงแล้วไอ้เฉิน"ชานยอลเอ่ยก่อนจะยกถ้วยหนอนรถด่วนไปวางตรงหน้าเฉิน

ปึง!
"อ่ะ เนี่ย ของมึงเลยไ้อ้เฉิน แคลเซียมสูง"ไคยกถ้วยที่มีหนอนมาวางตรงหน้า 
"สูงดิ สูงปรี๊ดเลยTT"เฉินทำใจหยิบขึ้นมาคำเล็กๆ
"คำโตๆดิวะ เมียกูทำสุดฝีมือเลยนะเว่ย"อี้ฟานบอกยิ้มๆด้วยท่าทางภูมิใจ

เหมือนในฝันอีกแล้ว!

เชี่ย!TT
เฉินหยิบมันขึ้นมาเยอะกว่าเดิมนิดหน่อย เฉินค่อยๆอ้าปากก่อนจะส่งมันเข้าไป ขนแขนลุกขึ้นซู่เกรียวกราว กลั้นใจเคี้ยวแล้วรีบกลืนมันลงไป เฮือก!T^T แคลเซียมสูงจริงๆ กร๊อบกรอบ!

"เป็นไงบ้าง?"อี้ฟานถาม

เฉินยกนิ้วโป้งขึ้นมาก่อนจะตอบว่า..
"อื้อ.. อูมามิ!"

T-T


 

:: Kris x Lay ::

"อ่าวเห้ย จะกลับแล้วเหรอ"อี้ฟานถามอย่างตกใจ
"พอดีกูว่าจะออกไปเซนทรัลซะหน่อย จะไปหาคนมาควงบ้าง-^-"เทาบอกพลางเสมองไปยังเพื่อนอีกสามคน ชิ มีคนของตัวเองกันหมดแล้ว ยังเหลืออาเทาน้อยนี่แหละที่ยังขาดคนรู้ใจ ♥
"พวกกูไปก่อนนะ"ทุกคนก้าวเท้าลงบันได เฉินลงมาเป็นคนสุดท้าย

เชี่ย!เป๊ะเลย กูคนสุดท้ายT^T
หึ! ไม่ได้แดกกูหรอก

เฉินก้าวข้ามบันไดที่เคยเหยียบในฝันแล้วมันหักข้ามไปเหยียบขั้นอื่นแทน

แต่...

โครม!!
บันไดขั้นที่เฉินเหยียบหักลงมา ไม่ใช่แค่ขั้นเดียวแต่มันพังลงทั้งแถบเลย อี้ฟานกับอี้ชิงและเพื่อนๆคนอื่นตกใจ รีบๆวิ่งมาดูเพื่อนรักที่บัดนี้นอนคว่ำหน้าคลุกดิน ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยย~!! จะซวยทั้งในฝันทั้งความจริงเลยไงวะ!TT



"คยองซู อันนี้น่ารักเนอะ อยากได้รึเปล่า"
"คิกๆ น่ารักจังเลย เหมือนคยองซูกับไคเลยนะฮะ"คยองซูจับพวงกุญแจที่เป็นตุ๊กตาเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายคู่กัน มองมันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม วันนี้ทุกคู่นัดกันมาเที่ยวเซนทรัล สวีทหวานแหวว น้ำตาลหกมดขึ้นกันเลยทีเดียว ส่วนอาเทานั้นเมื่อกี้เห็นเดินไปทางบ้านมาลีอีกแล้ว- -*

"เหมือนยังไงเหรอ?"ไคขมวดคิ้ว
"ก็ตัวนี้สีดำตัวนี้สีขาว สีดำก็คือไคสีขาวก็คือคยองซูไง ฮ่าๆๆๆๆๆ"คยองซูหัวเราะออกมาอย่างเปิดเผย
- -* มันน่ากัดหูนัก


คู่ชานแบคพากันมากินโอเลี้ยงอยู่ในร้านกาแฟ ทั้งคู่นั่งตรงข้ามกันดูดโอเลี้ยงไปพลางๆ
ทั้งสองคนนั่งจ้องหน้ากันเหมือนพวกข้าวใหม่ปลามัน สายตาหวานหยาดเยิ้ม ทำเหมือนว่าทั้งร้านมีแค่เราสองคน โลกนี้เป็นสีชมพู อา~ นี่มันโอเลี้ยงหรือนมเย็นกัน เอาเป็นว่าชานยอลและแบคฮยอนน่าจะรู้ใจตัวเองกันแล้วล่ะว่าเขาทั้งคู่ชอบพอกันน่ะนะ อิอิ
"นี่  ชานยอล"
"หืม?"

"นายเป็นเพื่อนกับอู๋ฟานเหรอ?"แบคฮยอนถามขึ้นมา
"อื้อ ใช่ เจอกันตอนไปรบที่สงครามน่ะ ทำไมเหรอ?"
"นายรู้ใช่ไหมว่าเมียอู๋ฟานน่ะตายแล้ว เห้อ ฉันน่ะสงสารเพื่อนนายจริงๆ ไปรบกลับมาก็ไม่เจอหน้าเมียซะแล้ว"แบคฮยอนยู่หน้าเล็กน้อย 
"หะ?!! หมายความว่าไงกัน?!"จางอี้ชิงน่ะเหรอตายแล้ว? แล้วที่เค้าเห็นล่ะ...

"อ่าว นี่นายไม่รู้เหรอว่าเมียอี้ฟานน่ะตายแล้ว เอ เห็นว่าชื่อจางอี้ชิงหรืออะไรเนี่ยแหละ ชาวบ้านเค้าก็รู้กันทั้งพระโขนง"ชัดเลย...
อึก!ชานยอลกลืนน้ำลายลงคอ
"นี่พูดจริงใช่ไหมแบคฮยอน?"
"เอ้า!ก็จริงน่ะสิ เพื่อนนายไม่ได้บอกเหรอ?"แบคฮยอนทำหน้าตาเหลอหลาก่อนจะดูดโอเลี้ยงอีกหนึ่งอึก ชานยอลถึงกับเงียบไป

"..."
"นี่ เป็นอะไรรึเปล่า?"

"แบคฮยอน นายจะว่ามันตลกไหมถ้าฉันจะบอกว่าตอนนี้น่ะ.. อี้ฟานอยู่กับอี้ชิง"เขาไม่เชื่อหรอก ถ้าเป็นผีก็ต้องหลอกสิ นี่อะไร? ยังสวยเช้งเด้งดึ๋งดั๋งอยู่เลยนะ
"O_Oแต่ว่าพวกชาวบ้านเค้าก็พูดอย่างนี้กันหมดเลยนะ ว่าอี้ชิงน่ะตายทั้งกลมเพราะว่าคลอดก่อนกำหนดแต่ไม่มีใครรู้เลยไปช่วยไม่ทัน"
"ฉันว่าไม่ใช่อ่ะ ต้องมีคนสร้างข่าวแน่ๆเลย จริงๆนะหมาน้อย เพราะว่าฉันยังเจอจางอี้ชิงอยู่เลย"ใช่ เขายังนั่งกินข้าวกับเมียเพื่อนอยู่เลย และอี้ชิงก็ไม่ได้มีท่าทางเหมือนผีสักนิด..
"อา ฉันว่า ฉันรู้แล้วล่ะว่าใครเป็นคนสร้างข่าว..."แบคฮยอนทำหน้าครุ่นคิดนิดหน่อยก่อนจะจับมือชานยอลออกมาจากร้าน(จ่ายตังแล้วนะ)



ปึง!
ชานยอลทุบโต๊ะที่เฉินกับซิ่วหมินนั่งอยู่

เผละ!
เฉินสะดุ้งอย่างแรง ทำให้ขนมจีบกุ้งที่เคี้ยวอยู่ในปากพุ่งใส่หน้าซิ่วหมินเต็มรัก ง่ะT^Tอาเปา มหาขอโทษ
"ไอ้มหา!"
"แง๊ เค้าขอโทษนะตัวเอง ก็ไอ้ชานยอลมันทำเขาตกใจอ้ะ"เฉินขอโทษขอโพยพลางเอากระดาษทิชชู่(?)มาเช็ดหน้าให้ซาลาเปาตัวน้อย
หึ! ทำลายบรรยากาศสุดๆเลยไอ้ชานยอล! 

"มึงมีอะไรวะ? ตกใจหมดสัส- -"เฉินเงยหน้าถามชานยอล
"คืองี้..."ชานยอลเล่าให้ทั้งคู่ฟังว่ามีคนใส่ร้ายอี้ชิง บลาๆ และชาวบ้านในพระโขนงก็พากันหลงเชื่อไปหมดแล้ว มิหน้าล่ะอี้ชิงถึงไม่ค่อยออกจากบ้าน เราต้องช่วยเพื่อนของเรา...  คิดได้ดังนั้นก็ต่างพากันไปตามอาเทาที่บ้านมาลี อาเทาที่ยังไม่เสร็จกิจถึงกับตกใจที่เพื่อนพรวดพราดเข้ามาในห้องแต่ก็ยอมออกมาแต่โดยดี ไม่วายยังไปตามไคโด้ที่นั่งดูหนังกลางแปลงตอนกลางวัน(?)อีกคู่ ทุกคนมุ่งหน้าไปที่บ้านของอี้ฟานและเล่าความจริงให้ฟัง


"จริงเหรอตัวเอง?!"อี้ฟาน เมื่อรู้เรื่องจากปากเพื่อน ก็โกรธมากหันมาถามคนรักว่าจริงหรือไม่
"จะ..จริง แต่ว่าตัวเองไม่ต้องยุ่งกับมันหรอก แค่เค้าได้อยู่กับตัวเองกับลูกก็พอแล้ว ช่างมันเถอะ"อี้ชิงจับแขนคนรักอย่างปรามๆกลัวว่าอี้ฟานจะลุกไปกระทืบคนที่สร้างข่าวนี้ขึ้นมา
"แล้วทำไมมันต้องสร้างกระแสด้วย?"อี้ฟานถามขึ้น
"อยากดังมั้ง ไม่มีโซเชียลแคมกับอินสตาแกรมอัพเดทตัวเอง เลยสร้างกระแส เชื่อกูดิ-..-"ชานยอลบอกกับอี้ฟาน

เพี๊ยะ!
ไคตบหัวเพื่อนรักไปหนึ่งที
"พูดอะไรมึงดูยุคด้วย สมัยนี้ไม่มีเว่ย! มึงเป็นคนสมัยใหม่ไง๊?!"ชานยอลไม่ตอบอะไร แต่หันไปอ้อนกับแบคฮยอนซะงั้น- -* นี่เครียดอยู่ใช่ป้ะ?

"เพราะว่า 'บังยังกุก' ชอบฉัน ตอนที่ตัวเองไปรบมันก็พยายามจะมาเคลมเค้า แต่พอเค้าไม่เล่นด้วย มันก็เลยสร้างข่าวทำให้เค้าออกไปไหนไม่ได้ พอออกไปก็มีแต่คนกลัว ฮึก"อี้ชิงสะอื้นเล็กน้อยก่อนอี้ฟานจะดึงตัวเข้าไปกอด



บังยงกุก เราได้เห็นดีกันแน่!!...






 

||...TBC...||

*คุยกันนะ*
สั้นไปป้ะ?
ง่ะ ขอเลื่อนNCไปตอนหน้าๆนะ สนุกกันบ้างรึเปล่าT^T
เรื่องนี้ไรต์เขียนครั้งแรก ผิดพลาดประการใดขออภัย
อัพในไอโฟนมันลำบากTT 

"เม้นเป็นกำลังใจให้เค้าเยอะๆหน่อย
ไม่มีแรงอัพเบย"

รักรีดเดอร์ทุกคนนะ จุ้บ ♥