คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : สู่บ้านธนบดินทร์ (100%)
บทที่ 3 สู่บ้านธนบินทร์ (100%)
ายหนุ่มเอื้อมมือะเาะประูแ่เาะัไว้ ่อนที่ะลมือที่ำลัะเาะประูนั้นลมาหมุนลูบิประูแทน อืม แม่ไม่ไ้ล็อประูอย่าที่ิไว้้วยสิ ายหนุ่มอมยิ้ม่อนะ่อยๆ เปิเ้าไป เาไม่ไ้บอมาราไว้่อนว่าะมาในวันนี้ ายหนุ่มหันไปว้า้อมือเล็อนที่เินมา้าๆ ให้เินเ้าไป พร้อมับยนิ้วทำสัาให้เธอเินเ้าไปอย่าเียบๆ เาแ่อยาเ้าไปเอร์ไพรส์มาราเท่านั้น
เสียัุัอยู่หลับ้านึ่เป็นส่วนรัวอบ้านหลันี้ ายหนุ่มพาหิสาวเินไปยัเสียที่ไ้ยิน เาไปยืนอยู่หน้าประูรัว มอมาราที่ำลัหันหลัให้แล้วสาละวนอยู่อาหารที่ำลัทำรหน้า แม่อเารูปร่ายัเหมือนเิมไม่เปลี่ยนแปล ร่าบอบบาอมาราับผมที่รวบอย่า่ายๆ เายืนนิ่อยู่พัหนึ่ แพรไหมเยหน้ามามอายหนุ่มร่าสูที่ยืนมอภาพรหน้านิ่อยู่นั้น เธอเห็นเาน้ำาลอ่อนที่ะปล่อยมืออเธอ แล้วเินไป้านหลัอมารา ายหนุ่มรวบอมาราา้านหลั
“อุ๊ย” นาใับารโอบอทีู่่โมนั่น พยายามที่ะหันมามอว่าใร แ่ผู้เป็นบุรายอมาราแน่นน้ำาไหลพรา
“ผมเอรับแม่ ผมเอ” ายหนุ่มพึมพำบอมารา
“ธาวิน...” ผู้เป็นแม่พึมพำพร้อมับยืนนิ่อย่าไม่อยาเื่อว่ามันเป็นเรื่อริ ายหนุ่มลายมือที่โอบอ ปล่อยให้มาราหันมามอเาให้เ็มา
“ธาวิน” นาเอามือลูบหน้าลูบาบุรายที่ยืนอยู่รหน้าอย่าไม่อยาเื่อสายาัวเอว่าบุรายที่นารออยมานานถึเ็ปีมายืนอยู่รหน้า
“แม่” ายหนุ่มรวบมาราไปอแนบแน่นน้ำาไหลรินอย่าสะลั้นเอาไว้ไม่อยู่ ผู้เป็นมารา็เ่นัน นาอยู่ที่นี่็เหมือนัวนเียว อยู่อย่าเียบๆ น้อยรั้ที่ะออไปพบหน้าผู้นในบ้านหลันี้ อยู่เพื่อรอารลับมาอบุรายนเียวอนาเท่านั้น
“ผมลับมารับแม่ อนนี้เรามีบ้านอเราแล้วนะรับ เราไม่้ออาศัยเาอยู่แล้วนะรับแม่” นาอบุรายแน่นพร้อมับำถาม
“แล้วพ่อล่ะลู เราะทิ้เาเหรอลู”
“พ่อ เา็มีวาทินอยู่แล้วนี่รับแม่” ายหนุ่มอบทั้ที่ยัอมาราแน่นไม่ยอมปล่อย
“แ่...เอ่อ ลูไปราบแม่วิไลหรือยัล่ะลู” นาถามบุราย
“ยัรับ ลูมาหาแม่ปราอลู่อน” นานวลปราลูบหัวบุรายที่อยู่ในอ้อมอเบาๆ ่อนะเยหน้าไปมอหิสาวอีนที่ยืนอยู่
“แม่หนูนั่น...ใรล่ะลู” นาถาม ธาวินปล่อยแนที่โอบอมารา หันไปหาหิสาวที่นเอพามา้วย
“อ้อ เธอเป็น เป็น...” ายหนุ่มอ้ำอึ้ เาะแนะนำอย่าไรีะบอวามริับมาราหรือะ...เอาน่า..ไหนๆ ็ไหนๆ แล้ว ็้อเลยามเลย บเรื่อแล้ว่อยไปอธิบายับมาราทีหลั็ไ้
“อ้อ เธอเป็นนรัอลูรับ ื่อน้อแพร” ายหนุ่มอบ่อนะหันไปหาหิสาวที่ยืนทื่ออยู่ที่เิม
“น้อแพรรับ นี่แม่อพี่” ายหนุ่มหันมาแนะนำ หิสาวเยหน้ามามอายหนุ่มที่าแ่ำเาระพริบาถี่ๆ พร้อมับใ้นิ้วปาน้ำาที่มันึมออมา่อนหน้านี้ ่อนที่ะหันหลัให้เธอ
“สวัสี่ะ ุแม่” เธอยมือไหว้อย่านอบน้อม
“ไหว้พระเถอะหนู ไหนมาให้แมู่ใล้ๆ หน่อยสิ๊ะ” นานวลปราเอ่ยปาเรีย หิสาว่อยๆ เินเ้าไปหาอย่าเร็ๆ เฮ้อ ันะเป็นประสาทายับนายอยู่แล้วนะาพ่อรัวให่ เธอมายืนยิ้มหวานอยู่รหน้าหิวัยลานที่ใบหน้ายัมีร่อรอยวามสะสวยในอี
“หน้าาน่าเอ็นูนะหนู แล้วน้อเาิน้าวินปลามารึยัล่ะลู” นาพิศมอใบหน้าแล้มอหิสาวที่ยืนอยู่รหน้า่อนะหันไปถามบุราย
“เอ่อ ผมิว่าะพาเธอไปินอะไรในานเลี้ยรับ ุแม่ไม่ไปานเลี้ยวันเิุพ่อเหรอรับ” เาหันมาอบมาราพร้อมับถามลับ
“แม่เอ่อ แม่ไม่ไปหรอ้ะ แม่ทำอาหารับนมไปให้แล้ว ให้เ็ยไปไ้สัพัแล้ว” นานวลปราอบลับมา
“รับ ั้นผมไป่อนนะรับแม่ านะเริ่มแล้ว เี๋ยวพ่อะบ่นเอาอี แล้วพรุ่นี้อนเย็นผมะมารับแม่ไปทาน้าว้านอนะรับ” ายหนุ่มบอมารานายิ้มบาๆ ่อนพยัหน้าน้อยๆ
“ไปเถอะลู” นาอบุรายอีรั้่อนะบหลัเบาๆ แล้วยับถอย แพรไหมยมือไหว้ลานานวลปรา่อนะปล่อยให้ายหนุ่มับูมือเธอเินออไป
-----------------------------------------------
แ่นี้่อนนะะ บท่อไปเียนแล้วแ่อเลา่อน เย็นๆ อาะอัพึ้นอีรอบ่ะ...17/4/2014
ความคิดเห็น