ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

    ลำดับตอนที่ #33 : ทะเลยามเช้า 100%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.59K
      23
      4 มิ.ย. 60

              “ลงไปเล่นน้ำกันดีกว่าครับ ช้ากว่านี้เดี๋ยวแดดจะร้อนจัดซะก่อน” นายแพทย์หนุ่มเอ่ยชวนหลังจากที่นั่งพักผ่อนหลังรับประทานอาหารเสร็จมาพักใหญ่แล้ว แต่หญิงสาวส่ายหน้า

              “คุณดลลงไปเล่นก่อนนะคะ เดี๋ยวเบญค่อยตามไป ขอนั่งดูก่อนสักพัก” เธอว่าแล้วก็มองไปยังฟองคลื่นสีขาวที่ซัดสาดกระทบหาดทรายเบา ๆ น้ำทะเลสีฟ้าครามกระทบกับแสงแดดยามเช้าดูระยิบระยับ

              “งั้นผมให้เวลาทำใจสิบนาที ถ้าไม่ลงไปผมจะขึ้นมารับ” ว่าแล้วก็วิ่งเหยาะๆ ลงทะเลว่ายน้ำมาอยู่ครู่หนึ่งก็ตะโกนเรียก

              “คุณเบญ ลงมาสิครับ น้ำใสมากเลย” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา

              “เดี๋ยวก่อนค่ะ” อยู่ ๆ เธอไม่อยากลงไปเล่นน้ำตามลำพังกับเขา เกิดมาก็ไม่เคยสักทีที่จะเล่นน้ำทะเลกับผู้ชายมันไม่คุ้นเอาเสียเลย

              “ครบสิบนาทีแล้ว เดี๋ยวผมไปรับนะ” ชายหนุ่มดูนาฬิกาข้อมือแล้วตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง

              “ไม่เอาค่ะ เบญไม่เล่นแล้ว” คนที่อยู่บนบกตะโกนออกไป

              “ไม่ยอม ไหนสัญญาว่าจะตามลงมาทีหลังไง ผมไม่ยอมเปียกน้ำคนเดียวแน่ ๆ นับหนึ่งถึงสามถ้าไม่ลงมาผมจะขึ้นไปรับแล้วนะ”

              “ไม่เอาค่ะ คุณดลเล่นเถอะ เบญจะนั่งดูเป็นเพื่อน” แต่ชายหนุ่มไม่สนใจรีบนับทันที

              “นับหนึ่ง...” เขาตะโกน หญิงสาวส่ายหน้าไปมาปฏิเสธ

              “นับสองงงงงงงง” ลากเสียงยาวแล้วว่ายน้ำมาใกล้ชายหาด แต่หญิงสาวยังไม่ขยับ

              “อ้าว ผมให้โอกาสลงมาเอง นับสองครึ่งงงง” คนที่อยู่บนบกเริ่มตื่นเต้นเพราะไม่รู้ว่าเขาจะมารับเธอด้วยวิธีไหน

              “ไม่เอาค่ะ คุณดลไปเล่นเถอะ” เธอยังส่ายหน้ายิกยืนยันคำเดิม ในขณะที่คนในทะเลยิ้มกว้างแล้วเดินขึ้นมา

              “นับสาม...ผมขึ้นไปรับละน้า” ว่าแล้วก็วิ่งเข้ามาหาคนผิดสัญญา

              “ผมมารับแล้วไปเลยครับ เล่นน้ำด้วยกัน” ว่าแล้วก็คว้าข้อมือขาว ๆ ของคนที่นั่งอยู่ให้ลุกขึ้น

    “ไม่ค่ะคุณดล เบญไม่อยากเปียก” หญิงสาวขืนตัว

    “ไม่ได้ครับ คุณเบญหลอกให้ผมเปียกแล้ว ผมก็ต้องเอาคืนให้เปียกด้วยกัน” ชายหนุ่มหัวเราะอย่างสนุกสนานคนที่โดนฉุดดิ้นไปมาแต่สุดท้ายเขาก็อุ้มร่างบาง ๆ นั่นไปลงทะเลด้วยกัน

    หญิงสาวใจเต้นแรงรู้สึกราวกับหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อร่างกายของเธอแนบชิดอยู่ในอ้อมอกกว้างของเขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งแรง แถมตอนนี้เสื้อยืดสีขาวของเขาก็เปียกน้ำจนแนบกับลำตัวมองเห็นทุกอย่างแทบจะชัดเจน

    “ว้าย” เขาปล่อยเธอลงทะเลแต่ก็พยุงร่างของเธอไว้ไม่ให้จมน้ำ

    “เบญเปียกหมดเลย” หญิงสาวบ่นอุบอิบพลางเช็ดหน้าที่น้ำกระเซ็นมาโดนใบหน้า

    “ก็ช่วยไม่ได้นี่ครับ คุณเบญหลอกให้ผมลงมารอนี่นา มาครับ เล่นน้ำกัน” ว่าแล้วเขาก็ดึงแขนเธอให้เดินลงทะเลในระดับที่ลึกขึ้นกว่าเดิม หญิงสาวเสียหลักเลยล้มลงในน้ำจนเปียกไปทั้งตัว น้ำเย็น ๆ ที่ซัดสาดเข้าใส่ทำให้ความกังวลเมื่อสักครู่นี้หายไปกลายเป็นความสนุกสนานเข้ามาแทนที่ หญิงสาววักน้ำสาดใส่คนที่เธอเปียกไปทั้งตัว

    “นี่แน่ะ อยากเล่นน้ำมากใช่ไหมคะ” ชายหนุ่มหลบน้ำพัลวันแล้ววักน้ำสาดใส่เธอบ้าง ต่างก็สาดใส่และหลบกันไปมาพลางหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

    “โอ๊ย พอก่อนคะ เบญเหนื่อยแล้ว” เธอเอามือบังน้ำไว้พลางตะโกนบอกเพราะเขาแกล้งเธอหนักเหลือเกินวักน้ำสาดใส่ไม่ยั้งจนเข้าหน้าเข้าตาแสบไปหมด ชายหนุ่มหยุดสาดน้ำใส่แล้วเดินเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง

    “คุณเบญเป็นยังไงบ้าง ผมทำน้ำเข้าตาเหรอครับ” เขาเข้ามาประคอง แต่คลื่นลูกโตที่ซัดเข้ามาทำให้เธอเซมาหาเขาทั้งตัว จนเขาต้องกอดเธอไว้ หญิงสาวแก้มระเรื่อเมื่อรู้ตัวว่าเข้าไปอยู่ภายใต้อ้อมกอดอบอุ่นของเขาอีกแล้ว

    คนที่กอดอยู่ก็ไม่คิดจะปล่อยมือยังคงกอดเธอหลวม ๆ อยู่อย่างนั้น พลางลูบหน้าลูบตาให้คนที่อยู่ในอ้อมกอด แล้วจ้องมองเธอด้วยแววตาหวานซึ้งอีกต่างหาก เป็นไปได้หรือที่จะมีหญิงสาวคนไหนอยากจะผลักไสช่วงเวลาแห่งความสุขประหลาดเช่นนี้ออกไปได้ เธอยอมรับว่าอบอุ่นและหวามไหวในหัวใจเหลือเกิน มีความสุขจนลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่าง ได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

    ดวงหน้าหวานที่อยู่ตรงหน้าทำให้จิตใจของเขาเตลิดเปิดเปิงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไหนจะเรียวปากสีชมพูระเรื่อนั่นอีกเล่า ชายหนุ่มดึงสติของตัวเองกลับมาก่อนจะค่อย ๆ คลายมือที่โอบกอด เขาปล่อยมือทั้งที่ไม่อยากปล่อย แต่ถ้าไม่ปล่อยเขาคงต้องเผลอจูบปากสวย ๆ ของเธอแน่

    ตอนนี้ยังไม่ควรจะให้ถึงขั้นนั้น เพราะเขายังไม่รู้เลยว่าเธอคิดอย่างไรบ้าง เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าทำให้ไก่ตื่นเสียเปล่า ๆ แถมอยู่บ้านเดียวกันเสียด้วย เกิดเธอไม่พอใจขึ้นมาหอบผ้าหอบผ่อนหนีกลับบ้านไปเขาไม่แย่หรือ

    มันยังไม่ถึงเวลา...รออีกสักนิดน่าดลบอกตัวเองอย่างนั้นก่อนจะกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ลงคอ

    “ผมไม่แกล้งแล้ว นะครับ เดี๋ยวเราไปว่ายน้ำเล่นไปตรงโน้นดีไหม” หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบ ขืนยืนอยู่ตรงนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ เพราะเธออ่อนไหวกับสัมผัสของเขาเหลือเกิน

    “โอเค งั้นไปกัน” ชายหนุ่มโผตัวไปยังโขดหินที่อยู่ห่างออกไป ซึ่งเธอก็ว่ายน้ำตามมา ชายหนุ่มชะลอให้เธอค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้จะได้เล่นน้ำด้วยกันให้สนุก ทั้งเขาและเธอจะได้เก็บความสุขในวันนี้ไว้ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นในอนาคตเขาก็มั่นใจว่าความอิ่มเอมใจในวันนี้จะไม่มีวันลบเลือนไปจากความทรงจำ

    -------------------------------------------------------

    จบไปหนึ่งบท พรุ่งนี้มาต่อกันนะคะว่ากลับถึงบ้านแล้วพี่ดลจะเป็นยังไงต่อ วันนี้ไม่มีเจ้านิลแหะ ๆ โดนป๊าขังไว้ซะแล้ว อ้อ ถามนิดนึงค่ะว่ามีใครสนใจรูปเล่มของนิยายเรื่องนี้บ้างเอ่ย เพราะไรต์กะว่าจะพิมพ์เองและไม่วางขายหน้าร้าน จะพิมพ์แบบออนดีมานด์ตามจำนวนจองเป๊ะๆ ไม่อยากเอาหนังสือมาตุนไว้เยอะ เพราะเล่มเก่า ๆ ที่พิมพ์ไว้ก็จะไม่มีที่เก็บล่ะ กลัวจะโดนกองทัพปลวกแทะที่สุด กะจะตั้งราคาราว 280 บาท แต่ยังไม่ต้องโอนเงินตอนนี้นะคะ แค่สำรวจความต้องการเฉย ๆ ไรท์ยังไม่กล้าเปิดจองตอนนี้ค่ะ เพราะยังเขียนได้แค่ครึ่งเรื่องเอง  ต้องเขียนใกล้จบก่อนค่ะ ถึงจะกล้าเปิดจองจริงจัง ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ...ทิพย์ทิวา 17/3/2016 19.27

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×