หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

ลำดับตอนที่ #53 : จูบ 30%

๑๙

จูบ

          จุมพิตแผ่วเบาบนหน้าผากระเรื่อยมายังนวลแก้มเนียนละเอียดเพื่อปลอบประโลมใจทำให้คนในอ้อมกอดใจเต้นไม่เป็นส่ำ แต่ยังไม่ทันที่จะต่อต้าน ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาก็ประทับลงบนริมฝีปากของเธอเสียแล้ว จูบแรกของเขาแสนอ่อนโยนอ่อนหวานและวาบหวามจนร่างบอบบางไร้เรี่ยวแรง

          “พะ...พอก่อนค่ะ” เธอพยายามดันรางใหญ่ของเขาออกจากตัวเมื่อริมฝีปากของเธอเป็นอิสระ แต่มือไม้เจ้ากรรมทำราวกับใช้การไม่ได้ขึ้นมากะทันหันเหมือนเธอกำลังใช้มันดันหินก้อนใหญ่เสียอย่างนั้น

          แทนที่เขาจะปล่อยอย่างที่เธอต้องการ กลับกอดแน่นขึ้นอีกโดยให้ซบหน้ากับอกของเขาอยู่อย่างนั้นเป็นนาน

          “ป๊ารักม๊านะ รักที่สุด” เขาพึมพำบอกเพราะแค่กลับมาเห็นเธอรออยู่เขาก็ยิ่งรู้สึกผิด ทั้งที่เขาไม่ได้คิดอะไรกับสาลี่สักนิด เพียงแต่ไม่อยากทำให้เธอรู้สึกแย่ไม่ว่ากรณีใด ๆ ก็ตาม

          “เอ่อ คุณดลกลับมาเหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำอาบท่าเถอะนะคะ จะได้เข้านอน พรุ่งนี้ก็ต้องทำงานอีก” เธอบอกพลางเสหลบตา ความรู้สึกหวามไหวจากรอยจุมพิตยังติดอยู่ที่ริมฝีปากจนไม่กล้าที่จะเงยขึ้นสบตาเขา

          “ผมตัวเหม็นเหรอ หืม ถึงต้องใช้ให้ไปอาบน้ำ” เขาถามเย้า ๆ ทั้งที่แทบจะทนความต้องการตามธรรมชาติของตัวเองไม่ไหว เมื่อร่างนุ่มนิ่มของเธอยังเคลื่อนไหวอยู่ในอ้อมกอด

          “เอ่อ ปละ...เปล่าค่ะ แค่คิดว่าดึกแล้ว คุณดลควรจะพักผ่อนได้แล้ว” เธอว่าอย่างนั้น จะให้บอกอย่างไรกันล่ะว่า กลิ่นโคโลญจ์ของเขาหอมจนเธอใจสั่นไปหมดแล้ว

            “ถ้าไล่กันแบบนี้ก็คงต้องไปแล้วจริง ๆ” พูดเสียงเนิบ ๆ ในขณะที่มือทั้งสองข้างก็ยังโอบเอวบางอยู่หลวม ๆ

          “เอ่อ ก็...ไปสิคะ..” พูดยังไม่ทันขาดคำ จุมพิตของเขาก็ประทับลงอีกครั้งเมื่อเธอแหงนเงยขึ้นสบตา แล้วคราวนี้เขาอ้อยอิ่งยิ่งกว่าเดิม ค่อย ๆ ละเลียดชิมริมฝีปากอิ่มเย้ายวนที่เขากระหายอยากจะลิ้มลองมาตั้งแต่วันแรกที่เจอ

          เธออายุมากกว่าแต่ดูไม่ประสีประสาเรื่องนี้สักเท่าไหร่ ทำอะไรก็ดูขัด ๆ เขิน ๆ น่าเอ็นดู ท่าทีของเธอไร้เดียงสากว่าเด็กสาวไวไฟสมัยนี้อยู่หลายขุม แต่ดูมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาดจนเขาแทบจะยับยั้งความปรารถนาของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่

            เขาผละจากริมฝีปากของเธอก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นรวบร่างบางเข้ามากอดไว้แน่นเพื่อรอให้ผ่อนคลายอาการตึงเครียดของร่างกายที่กำลังเป็นอยู่จนกระทั่งทุกอย่างเริ่มกลับสู่สภาพปกติเหลือเพียงความอบอุ่นจากร่างกายที่กระชับกันอย่างแนบแน่นจนไม่อยากแยกจาก

          “เบญ...เบญจะเข้านอนแล้วค่ะ” เธอดันตัวเขาออกแล้วเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วเบา ธนดลก้มลงหอมแก้มนวลอีกทีก่อนจะพยักหน้า

          “ครับ เดี๋ยวผมไปส่ง” เขาว่าแล้วก็โอบเอวคนร่างบางขึ้นไปบนห้อง ในช่วงเวลานี้หากจะทำอะไรเธอก็คงไม่ยากนัก แต่เขาไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวที่จะทำอะไรรวบรัดโดยที่เธอต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

          “อยากให้ผมอยู่ด้วยไหม” เขากระซิบถามเสียงพร่าเมื่อมายืนอยู่หน้าประตูห้องของเธอ หญิงสาวส่ายหน้าเขิน “ไม่ค่ะ”

          “ว้า แย่จัง งั้นขออีกที นะครับ” ว่าแล้วก็ดึงร่างบางมาอยู่ในอ้อมกอดแล้วจุมพิตแรง ๆ หนึ่งทีก่อนจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

          “กู๊ดไนต์ แบบนี้เรียกกู๊ดไนต์คิสส์” กระซิบบอกด้วยสายตาหยอกเย้า ที่เห็นคนตรงหน้าแก้มแดงซ้ำแล้วซ้ำอีก

          “กู๊ดไนต์ค่ะ” พูดแล้วก็เผลอเม้มปากจนคนที่ยืนส่งอยู่แทบจะคว้ากลับเข้ามาจูบอีกรอบ

          เธอปิดประตูไปแล้วแต่เขายังยืนอยู่ตรงนั้นครู่ใหญ่ ทบทวนความดื่มด่ำหวานล้ำที่ติดตรึงอยู่ตรงปลายลิ้นราวกับเพิ่งลิ้มลองน้ำหวานชั้นยอดที่เขายังกระหายอยู่ไม่รู้จบสิ้น

-------------------------------------------

แอร๊ยยย เขียนเองเขินเอง หมอดลนะหมอดลไวจริง ๆ เลย เอามาให้อ่านแค่นี้แล้วไปล่ะ ใครที่ขอหวาน ๆ ไว้จัดให้แล้วนะคะ ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่า ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ฝากแอด fav. ด้วยนะคะ...ทิพย์ทิวา 10/4/2016 20.05

ปล.ฝากอีบุ๊คพี่ดลด้วยนะคะ