คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : สมาชิกใหม่ 100% รีไรท์
หลังจากรับประทานอาหารเย็นพร้อมกับเจ้านิลเรียบร้อยแล้ว เบญจาก็เก็บกวาดทำความสะอาดบ้านก่อนจะเอากุญแจบ้านที่คนเป็นเจ้านายให้ไว้ขึ้นมาดู ตอนนี้เธอสามารถเข้าออกบ้านหลังนั้นได้ตามใจชอบแล้วสินะ หญิงสาวยิ้มบาง ๆ มีประกายบางอย่างผุดขึ้นในดวงตาวูบหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองเจ้านิลซึ่งกำลังนอนผึ่งพุงบนพรมเช็ดเท้าปุกปุยสีชมพูตัดกับสีขนของตัวเองอย่างสบายอารมณ์
“เราไปจัดบ้านโน้นกันดีกว่านะเจ้านิล ป่ะ
ไปด้วยกัน” เธอคว้าเจ้าตัวนุ่มนิ่มมาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะถือไม้กวาดและอุปกรณ์ทำความสะอาดบ้านสองสามชิ้นเดินออกจากบ้าน
แล้วไปเปิดประตูรั้วบ้านหลังใหญ่
แม้ยามมืดค่ำบ้านจะดูมืดทึมทึบน่ากลัวกว่ากลางวันหลายเท่า
แต่เธอไม่ได้ยี่หระเลยสักนิด ก็มันเป็นบ้านของเธอ บ้านที่อยู่มาตั้งแต่เล็กแต่น้อย
พอหลุดจำนองไปแล้วเธอก็ยังเฝ้ามองมันอยู่ทุกวัน
มือเรียวควานหาสวิชต์ไฟท่ามกลางความมืด
เมื่อแสงไฟสว่างจ้าขึ้นเธอจึงไปเปิดไฟในห้องอื่น ๆ ต่อไป เบญจาวางเจ้านิลลงก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนเพื่อกวาดห้องนอนใหญ่ของเขากับห้องฝั่งตรงข้ามของเธอก่อน
เพราะพรุ่งนี้เขาจะมาอยู่แล้ว เธอกลัวว่าจะทำความสะอาดไม่ทัน เจ้านิลกระโดดโหยง ๆ
ขึ้นบันไดตามเจ้านายไปด้วย
หญิงสาวใช้ไม้กวาดหยากไย่ที่เกาะอยู่บนผนังลงมา
ก่อนจะใช้ไม้ขนไก่ปัดฝุ่นบนตู้โต๊ะเก้าอี้ แล้วดึงผ้าคลุมเตียงสีขาวออกมา
เหมือนกับตอนที่เธอช่วยแม่บ้านทำความสะอาดห้องนี้สมัยที่เพิ่งย่างเข้าสู่วัยสาว
ตั้งแต่นั้นมาห้องนี้ก็กลายเป็นความรับผิดชอบของเธอ
เมื่อบิดาเห็นว่าเธอโตพอที่จะทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้ได้แล้ว จึงให้เธอฝึกทำงานบ้านงานเรือน
จ้างครูพิเศษมาสอนวิชาการเรือนเย็บปักถักร้อยรวมทั้งวิชาดนตรีควบคู่ไปกับการเรียนในโรงเรียนจนกระทั่งจบมหาวิทยาลัย
เธอกำลังจะเรียนต่อในระดับปริญญาโท
แต่ทุกอย่างก็มลายหายไปหมด เมื่อบิดาเสียชีวิต บ้านหลังนี้เป็นกรรมสิทธิ์ของเธอ
ส่วนที่ดินอีกหลายแปลงรวมทั้งทรัพย์สินของบิดาอีกหลายอย่างตกเป็นของพี่สาวซึ่งแต่งงานไปกับนักธุรกิจใหญ่
ต่อมาเพียงขวัญได้มายืมเงินเธอเมื่อธุรกิจของสามีประสบปัญหาขาดทุน
เพื่อเอาเงินก้อนใหญ่ไปกู้สถานการณ์
แต่เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเมื่อให้ไปเท่าไหร่ก็ถมไม่พอ
สุดท้ายเพียงขวัญ ก็ขอให้เธอจำนองบ้านหลังนี้
โชคดีที่บ้านหลังนี้กับที่ดินที่อยู่ติดกันเป็นโฉนดคนละใบ
เธอถึงได้เหลือที่ดินผืนติดกันไว้สร้างบ้านหลังเล็ก ๆ
หลังจากบ้านนี้ถูกยึดและธนาคารนำไปขายทอดตลาด
จากนั้นพี่สาวกับพี่เขยก็ทะเลาะและแยกทางกันทิ้งไว้เพียงแพรไหมลูกสาวคนเดียวที่ยังไม่รู้อิโหน่อิเหน่ไว้กับเธอ
หญิงสาววัยเพียงยี่สิบเอ็ดแต่ต้องแบกรับภาระเลี้ยงหลานสาววัยเพียงห้าหกขวบตามลำพังมาจนถึงปัจจุบัน
จนเธอลืมช่วงเวลาแห่งวัยสาวสะพรั่งที่จะต้องมีคู่ครอง
และทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เงินมาเลี้ยงหลานสาวราวกับเลือดในอกของตัวเอง
แต่หลานสาวตัวน้อยเมื่อเติบใหญ่ขึ้นมาก็ไม่ได้ทำให้เธอผิดหวัง
เพราะทั้งกตัญญูและห่วงหาอาทรเธอดุจแม่แท้ ๆ
แล้วหญิงสาวก็ต้องหยุดความคิดของเธอเอาไว้เพียงแค่นั้นเมื่อเจ้านิลเห็นเธอกวาดพื้นแล้ววิ่งมาตะกายไม้กวาด
แถมส่วนที่กวาดไว้เจ้านิลแสนซุกซนก็ลงไปนอนเกลือกกลิ้งจนเศษขยะกระจาย
“นิล
จะโดนแม่ตีแล้วนะ” หญิงสาวเงื้อมือทำท่าจะตี เจ้านิลทำตาปรอยเมื่อรู้ตัวว่าโดนดุก่อนจะไปนั่งดูอยู่ห่าง
ๆ เธอจึงรีบปัดกวาดห้องนี้ให้เสร็จ
รวมทั้งไปปัดกวาดห้องของเธอและบริเวณทางเดินรวมทั้งบันได
ก่อนจะลงมากวาดห้องโถงชั้นล่างจนเสร็จเรียบร้อย
หญิงสาวดูนาฬิกาข้อมือก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น
“เกือบเที่ยงคืนแล้ว
ไปนอนดีกว่านะนิล พรุ่งนี้ค่อยมาถูบ้านต่อ”
พูดเสียงเบากับเจ้านิลราวกับว่ามันฟังภาษาคนรู้เรื่องแล้วก็เดินไปปิดไฟก่อนจะออกไปจากบ้าน
เพราะพรุ่งนี้เธอคงต้องมาที่นี่แต่เช้าพร้อมกับอุปกรณ์ถูบ้านอีกที
ซึ่งไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เช้า
คนเป็นเจ้านายของเธอจะเข้ามาตอนกี่โมงกัน
เมื่อคิดถึงคนตัวใหญ่ที่เธอไม่มั่นใจสักนิดว่าจะอายุเท่าเธอจริง ๆ อย่างที่ว่า
ก็อดลูบแก้มเบา ๆ ไม่ได้ เมื่อนึกถึงตอนที่เขาเผลอกอดตอนเจ้านิลกระโดดเข้ามาทางหน้าต่าง
แม้จะอยู่ในช่วงตกใจ แต่เธอก็จำความรู้สึกวูบวาบที่เขาสัมผัสใกล้ชิดได้อย่างชัดเจน
บ้า! แก่แล้วจะคิดอะไรไปไกล หญิงสาวห้ามความรู้สึกแปลก
ๆ ของตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูรั้วบ้านหลังเล็กเพื่อกลับเข้าไปนอน
----------------------------------------------------
มีใครอ่านอยู่บ้างเอ่ย ส่งเสียงนิดนึงนะคะ เพราะตอนที่ผ่านมารู้สึกเงียบกริบ ขอบคุณสำหรับบางคนที่แอด fav เข้ามาใหม่นะคะ ยินดีต้อนรับเข้าสมาคมโคอ่อนหญ้าแก่กันนะคะ อ่านแล้วเจอตรงไหนบกพร่องก็แนะนำเข้ามาได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ...ทิพย์ทิวา 21/2/2016 20.55
ความคิดเห็น