มันคงอีกไม่นานหรอกครับที่ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป ผมเองยังไม่รุเลยว่าจะเปลี่ยนไปทางไหนทั้งชีวิตจริง และในนี้ ผมไม่รุจิงๆ ว่าสุดท้ายมันจะเปนอย่างไร หนทางชีวิต มันจะพลิกผันไปซักแค่ไหนแต่สิ่งที่ผมไม่เคยลืมเลยก็คือ .อดีต. แม้บางทีจะเจ็บปวด แต่มันก็ยังมีช่วงเวลาดีๆให้เราจดจำใครจะไปรู้ว่าผมจะมาบ้าสามก๊ก ตอนม.ต้น และต้องกลายเป็นเด็กเรียนอย่างไม่เคยเป้นมาก่อนตอนปลายม.3การตัดสินใจบางครั้งมันก็ต้องเสียสละความสุขส่วนตัวไปบ้างแต่ผมก็ดีใจที่ผ่านมันมาได้และสำหรับเรื่องราวในเด้กดีนั้น มันคงเป็นบทเรียนสำหับผม ว่าเพียงขอให้เราเริ่มต้นใหม่เท่านั้นสิ่งใหม่ๆก็จะมาหาเราเสมอ แม้นิยายบางเรื่องของผม อาจจะดู ไร้ค่าในสายตาของคนอื่นแต่ผมก็ดีใจที่แต่งมันมาได้จนจบ และสำหรับคนที่คอยกัดกิน ลอบดูด ไอเดียของผมผมคงไม่ถือโทษอะไร เพราะยังไงเขาก็ชาญโลก แถมยังมีเทคนิก มากกว่าผมก็ขอให้เป็นเรื่องของ ฟ้าแล้วกันที่จะลิขิต และสำหรับคนที่คอยช่วยเหลือ หรือให้กำลังใจผมมาตลอดผมต้องขอขอบคุณมาที่ตรงนี้ด้วย ผมคงไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ถ้าไม่มีพวกท่านผมสัญญา จะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้แม้บางครั้งมันจะล้มเหลวแต่ผมก็ไม่เคยท้อและต่อจากนี้ชีวิตผมจะไปทางไหน ผมขอบอกเลยว่ามันไม่ขึ้นอยู่กับฟ้า...ผมขอลิขิตเองก็แล้วกัน...