คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โครงสร้างหัวใจ
EP 1 : โครงสร้างหัวใจ
MIN’S TALK
10:45 PM, ร้านเหล้าข้างมหาลัย K
“ดื่มกันสักแก้วววนึง จะได้ลืมเธอสักแปปปนึงงงง
สิ่งที่ฉันฝันกับความรักของฉันนั้นพังไปหมดแล้ววววว เอิ้วววววว”
CR: ดื่ม/ JOEY BOY
เสียงแหกปากร้องเพลงอย่างแสบแก้วหูเคล้าไปกับบรรยากาศกึ่มๆในร้านเหล้าเป็นไปอย่างสนุกสนาน เสียงยานคางที่ร้องเพลงอย่างน่ารำคาญชวนถีบดังแว่วออกมาเป็นระยะๆ การลำเลียงแอลกอฮอล์ลงคอเป็นไปอย่างลื่นไหลพิสูจน์ได้จากขวดโซดาเปล่าที่กองระเนระนาดล้นลงไปที่ขาโต๊ะ หวานกว่าน้ำตาลก็รสชาติเหล้าในคืนนี้ล่ะวะ!
“เราดื่มกันอีกแก้วววนึง จะได้ลืมเธออีกแปปปนึงงงง
ให้ใจฉันนี้ตื่นขึ้นมาวันพรุ่งนี้ ไม่ต้องร้ากกกกกเธออออออ ฮริ้ววววว”
ผมชูแก้วเหล้าแล้วร้องเพลงอย่างคึกครื้นก่อนจะจับกระดกยกซดรวดเดียวหมด ความขมของเหล้าที่แปรเปลี่ยนเป็นความหวานจนผมต้องรีบวางแล้วชงใหม่ ผมใช้นิ้วคนๆจุ่มลงให้มวลโซดากับแอลกอฮอก์ผสมกัน คุณพระ.. เหล้าห่าไรทำไมหว๊านหวาน!
“เพื่อนมิณทร์ หมดมิกเซอร์ชุดนี้กูพอก่อนนะ เอิ๊กก”
ไอ้นัทที่หน้าแดงก่ำพูดกับผมด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ก่อนจะโงนเงนเอื้อมมือไปหยิบขวดเหล้าเทพรวดจนไอ้ฉัตรที่นั่งอยู่ข้างๆต้องร้องห้ามก่อนจะโบกไอ้นัทหัวทิ่ม
“เชี่ยยย เทเบาๆเดี๋ยวเหล้าก็หกหมดหรอก”
ไอ้ฉัตรที่ดูเมาน้อยสุดเอื้อมมือไปกระชากขวดเหล้ากลับมาก่อนจะวางไว้ไกลๆมือเพราะเดี๋ยวไอ้นัทจะเมาแล้วเทเหล้าหกพรวดอีก ผมมองไอ้นัทที่คลำหัวตัวเองป้อยๆอย่างขำๆ นี่พวกผมนั่งสนทนาธรรมกันตั้งแต่กี่โมงวะ แมร่งจำไม่ได้.. เรียกได้ว่าตั้งวงตั้งแต่บ่ายและที่เหลือก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย รู้ตัวอีกที โอ้วว จะสี่ทุ่มแล้วอ่ะ
ดีนะ.. ที่ร้านเหล้าอยู่ระแวกเดียวกับมหาลัย ผมจำได้ว่าพอพวกผมทำโปรเจ็คจบเเสร็จก็ออกมาแรดปลดปล่อยกันทันที เรียกได้ว่างานนี้พี่พร้อมเมาาาาา
“เหยดดด มึงจะรีบกลับไปไหนวะ มาดื่มฉลองโปรเจ็คจบไปพร้อมๆกับที่กูอกหัก เสื้อช็อปวิศวะหรือจะไปสู้ปีกนักบิน ไอ้เชี่ยยยย เอ้า ชนนน ”
แหมๆๆ กินเหล้าเคล้าน้ำตานี่มันอร่อยกว่าปกติจริงๆว่ะ พวกผมยกแก้วเหล้าขึ้นกระแทกกันหลายครั้งก่อนจะร้องเพลงโวยวายกันเสียงดังจนหลายสายตาแถวนั้นหันมามองเราเป็นตาเดียว เปรี้ยวตีนแบบนี้.. มีที่นี่ที่เดียวคร้าบบบ
“แก้วนี้กูดื่มให้ไอ้มิณทร์ที่โดนสาวอักษรทิ้งไปซบอกนักบินเฉ้ยยย เอ้าชนๆๆ”
ไอ้นัทชูแก้วเหล้าประจานผมเสียงดัง พอได้ยินเรื่องเศร้าเคล้าความจริงจากปากไอ้นัทแล้วแม่งปวดตับชิบบ สุดท้ายเกียร์ก็แพ้ปีกนักบิน เยด..เข้!!
“งั้นแก้วนี้กูก็ดื่มให้ไอ้มิณทร์ วิศวะโยธาสุดหล่อที่ถูกแอร์ฮอสเตสแสนสวยทิ้งแสนเดียวก็ไม่มี..แสนดีก็เสือกเป็นหมาา เอ้าา ชนน!!” ไอ้ฉัตรชูแก้วขึ้นชน เอ้า ชนก็ชน!สนุกกันใหญ่เลยนะได้เหยียบย่ำหัวใจอันบอบบางของกูเนี่ยย แมร่งไม่เห็นโลงศพไม่เปลี่ยนศาลา
“เอ้าๆ พวกมึงง ด้วยรักและ FUCK YOU คร้าบบบ”
ผมชนแก้วแล้วร้องเพลงโวยวายกับไอ้ฉัตรไอ้นัทเสียงดัง ดีที่ร้านนี้เป็นถิ่นเด็กวิศวะไม่งั้นพวกผมต้องโดนตีนยันออกจากร้านแน่ๆ เมาแล้วร้องเพลงอ้อแอ้อ้อนมืออ้อนตีนกันฉิบหาย!
ผมดื่มไปจนมึนๆพอๆกับหัวใจที่ปวดตุบๆ.. อา โดนทิ้งมันเป็นแบบนี้เองหรอวะ? ผมนั่งซัดเหล้าอยู่กับไอ้นัทไอ้ฉัตรจนแอลกอฮอล์ตีกันจนวิ๊งซ์ไปหมด ผมหัวเราะไปกับมุกตลกที่พวกเพื่อนผมต่างพากันจิกกัดกันอย่างแสบๆคันๆ ผมเรียบจบพร้อมๆกับอกหัก สุดท้ายเกียร์วิศวะแม่งก็แพ้ปีกนักบินจริงๆ
เดี๋ยวขอเอาเสื้อช็อปเช็ดน้ำตาแปรปป..
หลังจากร่ำสุราจนเหล้าพร่องไปแล้วกว่าครึ่งขวด มิกเซอร์หมดไปอีกชุดพวกผมที่อีกนิดก็เมาคล้ายหมาต่างพากันแยกย้ายกันกลับ ผมเมาหัวทิ่มเดินกอดคอมากับไอ้ฉัตรที่ถึงแม้จะจัดหนักมาเหมือนกันแต่ดีกรีความเมาดูจะต่างชั้นกันเยอะ ไอ้ฉัตรยังดูคูลๆชิลๆขณะที่ผมเมาหัวทิ่มไม่ต่างกับหมา แมร่งง..คอแข็งสัสอ่ะ
“เชี่ยมิณทร์ กุญแจรถมึงอ่ะ?” ไอ้ฉัตรที่ยืนโอนเอนนิดหน่อยหันมาแบมือขอกุญแจผมหลังจากที่เราเดินมาหยุดอยู่ข้างรถ ผมหลับตาล้วงไปตามอกเสื้อและกระเป๋ากางเกงยีนส์ เชี่ย.. กุญแจแมร่งหายตัวได้ว่ะ
“นี่อย่าบอกนะว่ามึงทำหาย” ไอ้ฉัตรเสียงเข้มขึ้น
“เดี๋ยวดิ กูก็หาอยู่นี่ไง” ผมหลับตาคลำไปก็เจอแค่โทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์ แล้วกุญแจรถแม่งปลิวไปไหนวะ แม่งหาไม่เจอ
“ไอ้ห่ามิณทร์มึงหาดีๆเลย เชี่ยย แล้วจะทำไงดีวะ”
“พ่อเมิงงง มึงจะตุ๊ดแตกอะไรนักหนาวะ กุญแจรถหายก็เดินกลับไม่ก็กลับไปแดกเหล้าต่อ ไอ้ฟายโวยวายทำไม”
“ถ้าทั้งแฟลชไดร์ฟกับโน๊ตบุ๊คไม่อยู่ในรถกูจะโวยวายทำไมไอ้กระบือ! พรุ่งนี้ตามช่างกุญแจมาเปิดยังไม่รู้เลยจะทันที่อาจารย์นัดรึเปล่า” ไอ้ฉัตรช่วยระลึกชาติที่อาจารย์นัดพวกผมพรีเซนต์โปรเจ็คจบพรุ่งนี้
“เออจริงของมึงว่ะ..”
“งั้นเดี๋ยวกูเดินกลับไปหาที่ร้านเหล้าก่อนนะ มึงรอกูอยู่นี่แหล่ะเดี๋ยวมา” ผมพยักหน้าขณะที่ไอ้ฉัตรค่อยๆเดินสวบๆกลับไป ผมจำไม่ได้ว่าหยิบกุญแจครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ แล้วพรุ่งนี้จะพรีเซนต์งานไหวไหมก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆแมร่งโคตรเมา..
“มิณทร์ เรากลับเป็นเพื่อนกันเถอะนะ”
เสียงหวานของผู้หญิงสวยประหารคนนั้นยังตามมาตอกย้ำไม่รู้จบ ผมไถลตัวเลื้อยลงไปนั่งข้างๆรถ ผู้หญิง..บทจะเลิกแม่งก็พูดโคตรง่าย ขนาดเมื่อวานผมตามไปรั้งเธอไว้เธอยังสะบัดมือผมคาสนามบินเลย ผมยื่นมือมองมือวิศวะปอนด์ๆของตัวเอง สุดกำลังที่มี..ก็ยังดีไม่พอจริงๆว่ะ..
ผมหลับตาเอาหลังศีรษะพิงกับตัวรถเพราะรู้สึกพะอืดพะอมทั้งยังมึนหัวสุดๆ ทั้งความทุกข์ความสุขวิ่งเบียดไหล่กันเข้ามาราวกับเห็นหัวใจอันบอบบางของผมเป็นเส้นชัย เรื่องเหี้ยๆวิ่งเข้ามาต่อแถวกันจนผมแทบขย้อนออกมาให้ได้ สติผมเริ่มค่อยๆดับไปเหมือนหน้าจอคอมพ์ที่ปิดสนิท
ถ้าอ้วกออกมาแล้วลืมความเจ็บปวดได้ก็ดี ผมแม่งจะโก่งคออ้วกให้สุดกระเพาะเลย โอยย แม่งทำไมเวียนหัวจังวะ?
ขณะที่สติผมเริ่มดับ.. ผมก็เหมือนจะได้ยินเสียงฝีเท้าคนกำลังวิ่งตรงมาจากที่ไกลๆ อยากลืมตาขึ้นมาดูนะแต่ก็ลืมไม่ไหวดูเหมือนสติผมตอนนี้หลุดออกไปนอกจักรวาลเรียบร้อยแล้ว ผมได้ยินเสียงหวานเสียงหนึ่งเรียกชื่อผมอย่างเป็นห่วงอยู่ไกลๆ
“พี่มิณทร์...”
เอ.. ทำไมผมถึงคุ้นเคยกับเสียงๆนี้จัง
*******
เปิดมาก็เมาหัวทิ่มกันเลย
เรื่องนี้ก็จะอร่อยหน่อยๆ อ่านแล้วก็จะป่วนๆนิดๆ
แต่พอรู้ตัวอีกที งุ้ยย ก็ตกหลุมรักมิณทร์ไปแล้ว
เรื่องนี้อัพสดค่ะ ฮ่าๆ สต็อคไม่ทัน
สำหรับคนที่เพิ่งเข้ามา
เรื่องนี้เป็นภาคต่อของ GORN ปฏิเสธใจ-ว่าเป็นเธอ
แต่อ่านแยกกันได้ไม่มีปัญหาค่ะ
ขอให้อ่านอย่างมีความสุขค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ความคิดเห็น