คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Before party
“ไม่หล่อได้มั้ยคะ”
SOL SAID
EP 17: Before party
คฤหาสน์มานพสกุล, 5:10 PM
SOL PART
ฉันหมุนตัวอยู่ในชุดเดรสผ้าลูกไม้กรุยกรายสีขาวที่ปักลายฉลุอวดลวดลายลูกไม้สวยงามตั้งแต่ช่วงอกจนไปถึงใต้สะโพก เดรสแขนกุดซีทรูทิ้งตัวสวยอวดอยู่บนเรือนร่างโดยเน้นทรวดทรงตั้งแต่ช่วงอก เอวเล็กคอด สะโพกผาย ก่อนผ้าจะทิ้งตัวยาวกรุยกรายเพื่อเน้นบั้นท้ายกลมงอน รวมๆชุดมันก็สวยนะ..
แต่ฉันไม่รู้ว่ามันจะสวยพอสำหรับงานคืนนี้รึเปล่า?
“เสียดายคนที่ได้เกียร์มิณทร์ไม่ใช่หนูซอล” คำพูดของพี่แอ๊นท์ยังก้องวนเวียนอยู่ในหัวฉันอยู่เลย วันนี้ฉันได้ไปอยู่ท่ามกลางดงเกียร์.. ทุกคนมีเกียร์ยกเว้นพี่มิณทร์ ฉันเห็นลำคอของพี่มิณทร์ว่างเปล่า
“เกียร์.. ใช่สร้อยที่พี่แอ๊นท์ใส่อยู่รึเปล่าคะ?”
ฉันลองถามพี่แอ๊นท์กลับเพื่อประติดประต่อเรื่องราวในหัวของตัวเอง ฉันสงสัยมาตั้งแต่ก้าวแรกที่ก้าวเข้ามาที่นี่ พวกรุ่นพี่ที่สวมช็อปสีแดงเลือดหมูเหมือนพี่มิณทร์ใส่สร้อยสีเงินแขวนจี้รูปเกียร์เหมือนกันทุกคนยกเว้นพี่มิณทร์.. ถ้าไม่นับพี่นัทหรือคนที่มีแฟนแล้วพาแฟนมางานนี้ด้วย ผู้หญิงเหล่านั้นต่างสวมสร้อยที่แขวนจี้เกียร์เหมือนกันทั้งนั้น
“ใช่จ้ะ นี่คือเกียร์รุ่นของนัท”
พี่แอ๊นท์จับจี้รูปเกียร์ยกขึ้นก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆฉัน นอกจากด้านหน้าของจี้จะสลักเป็นโลโก้ของสถาบัน ตรงกรอบตัวเฟืองด้านนอกมันยังสลักเป็นชื่อมหาลัย สาขา และเลขรุ่นอีกด้วย นี่หรอ.. เกียร์ของเด็กวิศวะ
“ซอลไม่ต้องคิดมากนะที่ไม่ได้เกียร์ของมิณทร์ พี่ว่ามิณทร์เองก็เสียดายที่ไม่ได้เก็บไว้ให้ซอลเหมือนกัน”
เกียร์ไม่ได้อยู่ที่คอพี่มิณทร์แสดงว่าพี่มิณทร์ให้ยัยนั่น.. ระบบการประมวลผลของฉันสรุปออกมาง่ายๆอย่างน่าหงุดหงิด ความรู้สึกดี๊ด๊าของฉันอึมครึมและดร็อปลงมานิดหน่อยเมื่อรู้เรื่องเด็ดๆอีกเรื่องที่ยัยตัวแสบนั่นก่อ
ที่หล่อนฉวยเอาไปน่ะ เกียร์ของฉันนะยะ..
ความจริงฉันก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรขนาดนั้น เพราะพี่มิณทร์บอกกับฉันตั้งแต่แรกแล้วว่าฉันคือเกียร์ของพี่มิณทร์ แต่การที่ฉันต้องมานั่งอยู่ในดงหนุ่มวิศวะที่ห้อยเกียร์กันทุกคนแบบนี้.. ฉันรู้สึกแป้กๆอ่ะ
เป็นนางงามแต่ไร้มงกุฎมันเจ็บปวดฉันใด เป็นแฟนพี่มิณทร์แต่ไร้เกียร์ห้อยคอก็เจ็บปวดฉันนั้น.. ฉันยังจำสายตาของเหล่าชะนีที่มองจิกฉันหลังจากรู้ว่าฉันเป็นแฟนใหม่พี่มิณทร์ได้เลย นังชะนีนั่นมองประหนึ่ง ว้ายย ยัยนี่ไม่มีเกียร์แล้วยัยนี่น่ะหรอจะเป็นแฟนพี่มิณทร์ เห้ยย เรียกได้ว่าขึ้นเลยอ่ะ!
การไปงานรับหมวกวิศวกรตอนเช้าสอนฉันให้รู้ว่าผู้ชายที่ชื่อ มิณทร์ ปันณพัชรฮ็อตแบบสุดๆ พอกลับมาจากงานนั้นฉันรู้ตัวเลยทันทีว่าฉันแต่งตัวเรียบๆไปงานไม่ได้แน่ๆ ฉันในฐานะแฟนใหม่ถูกท้าทายด้วยสายตาชะนีที่มองมาและพร้อมจะช่วงชิงอย่างสูง เพราะงั้นฉันเลยต้องกลับมาเตรียมชุดไปงานใหม่เพื่อประกาศศักดาซะ!
ฉันว่าฉันเข้าใจความรู้สึกพี่ก้อยแล้วล่ะ.. การมีแฟนที่เป็นทั้งเดือนมหาลัยและเดือนคณะมันไม่ใช่เรื่องดีเอาเลยจริงๆ เฮียกรเองก็เคยได้ควบทั้งตำแหน่ง Prince คณะและPrinceมหาลัยมาก่อน พี่ก้อยมีวิธีจัดการกับเหล่าสาวๆที่มาตอมเฮียกรยังไงนะ?
แต่เหนือสิ่งอื่นใดนั้น..ฉันจำได้ว่าตอนพี่มิณทร์กอดคอฉันเดินเล่นอยู่ในมหาลัยฉันแอบเห็นสายตาอันแสนละห้อยของโฟล์คมองส่งมาด้วย โฟล์คยืนรวมอยู่ในกลุ่มเด็กปีหนึ่งที่ตั้งแถวคอยบูมให้พี่มิณทร์ ไอ้หมาโฟล์คมองฉันด้วยสายตาเหมือนหมาถูกทิ้งจนฉันรู้สึกผิดจึ๊กกกเลย สายตาเคียดแค้นออกแนวประชดประชันได้ความว่า
‘ยัยบ้า..เห็นหลัวดีกว่าเพื่อน’
อูยย แรงงง ว่าแล้วฉันก็ไลน์ไปขอโทษโฟล์คซะ
GUNJAE_SOL โฟล์คคค วันนี้ที่ไม่ได้ทักขอโทษนะ 5:25 pm
FOLK_EN47 เออ ตกลงคบกับพี่มิณทร์แล้วหรอ 5:30 pm
GUNJAE_SOL อือ 5:30 pm
FOLK_EN47 ตั้งแต่เมื่อไหร่ 5:31 pm
GUNJAE_SOL ก็ตั้งแต่สอบวันสุดท้าย พี่มิณทร์มาหาที่มหาลัยน่ะ 5:32 pm
FOLK_EN47 แล้วดีป่ะ? 5:34 pm
GUNJAE_SOL คือไรอ่ะที่ถามว่าดี 
5:34 pm
FOLK_EN47 คบกับพี่มิณทร์อ่ะดีมั้ย? 5:35 pm
GUNJAE_SOL คือดียยยยยย์! สุดยอดแห่งความดีย์!! มีความสุขสุดๆ!!!
5:35 pm
FOLK_EN47 หรอ ก็ดีแล้วไง 5:37 pm
GUNJAE_SOL เป็นไร งอนหรอ 
5:37 pm
FOLK_EN47 ป่าว 5:39 pm
GUNJAE_SOL ไอ้หมาโฟล์คคคคคคคคคคค ไอ้ขี้งอนนนนนนนนนน 5:39 pm
FOLK_EN47 ไม่ได้งอน เจอกันที่งานตอนเย็นแล้วกัน ยุ่งอยู่ 5:40 pm
โฮะ .. ยุ่งอยู่? หรออออ ไอ้หมาโฟล์คหูตูบขี้น้อยใจ!! ฉันเห็นหลัวดีกว่าที่ไหน นี่ไงก็ไลน์มาง้ออยู่! พอง้อก็ทำมาแรดบอกไม่งอนเชียวนะ หนอยย มาทำเป็นน้อยใจจนต่อมสำนึกผิดฉันสั่น ปกติโฟล์คไม่งอนอะไรงี่เง่าทำนองนี้นะแต่ช่วงหลังดูจะอ่อนไหวยังไงไม่รุ
ฉันว่าโฟล์คแปลกๆไปตั้งแต่คืนที่พาฉันไปเจอกับพี่มิณทร์ อุตส่าห์สมหวังในความรักทั้งทีเพื่อนไม่ดีใจด้วยแบบนี้ โคตรเซ็งเลยอ่ะ!!
"ไปรักกันไกลๆได้ป่าววะ"
FOLK PART
FOLK PART
มหาวิทยาลัย K, คณะวิศวกรรมศาสตร์
ซ่าาาา
ผมเปิดน้ำก่อนจะเอาหัวจุ่มลงไปซิงค์ล้างหน้าเพื่อดับความหัวร้อนของตัวเอง แต่แม่ง..สายน้ำเย็นๆก็เหมือนจะไม่ช่วยเลย เวรเอ้ยย ยิ่งนึกยิ่งหงุดหงิดว่ะ ไปรักกันไกลๆได้ป่าววะทำไมต้องมาให้เห็นด้วย ยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิดรำคาญใจปนกับหมั่นไส้ที่ใครๆก็เอาแต่พูดถึงเรื่องพี่มิณทร์กับกุญแจซอล
‘เฮ้ย มึงงง พี่มิณทร์พาแฟนใหม่มาว่ะ’
‘ไหนวะ เห้ยยย เยดเข้.. สวยสัสอ่ะ พี่มิณทร์แม่งกวาดตัวท็อปตลอดเลย’
‘แต่หน้าคุ้นๆว่ะ คนนี้ดาราป่าววะ’
‘เห้ย กูว่าใช่ว่ะ คนนั้นไงมึงที่เพิ่งถ่ายแบบลงแม็กกาซีนไง น้องเน็ทไอดอลคนนั้นไง ที่สวยๆหน้าใสๆหุ่นดีๆ น้องกุญแจซอล-’
‘เชี่ยยย แต่พี่มิณทร์เพิ่งเลิกกับดาวมหาลัยเองป่าววะ’
‘แล้วมึงจะทำไมล่ะ หล่อเลือกได้ขนาดนั้น สาวๆแม่งแทบพุ่งชน’
‘แต่กูว่า คนนี้แมร่งสวยจริงว่ะ..’
‘โคตรน่าอิจฉาพี่มิณทร์เลยว่ะมีเมียสวยหมดทุกคน แต่คนนี้แม่งแจ่มสุด’
‘โห เอาแก้มแนบแก้มด้วยย แม่งโคตรน่าอิจฉาเหี้ยๆ’
เหอะ.. อิจฉา? จะอิจฉาส้นตีนไรกันวะ? ผมพยายามยืนสะกดอารมณ์ฟังเพื่อนในรุ่นพูดกันถึงเรื่องพี่มิณทร์กับแฟนใหม่ แต่ให้ตายเหอะ..ทำไมผมต้องฟังอะไรเชี่ยๆแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้
ไม่ได้อยากรู้ป่ะว่าพี่มิณทร์จะคบกับใคร แฟนใหม่พี่แกจะแจ่มแค่ไหน จะสวยทัดเทียมกับคนเก่ามั้ยถ้ายัยนั่นจะไม่ใช่ยัยกุญแจซอล เหอะ.. ผมแค่นยิ้มให้กับความรักที่เพิ่งเริ่มต้นขึ้นของตัวเองด้วยอาการเต็มกลืนสุดๆ
ผมมันก็แค่หมาขี้เรื้อนตัวนึงที่แอบรักเธอเพราะยัยนั่นไม่เคยมองคนอื่นเลยนอกจากพี่มิณทร์ ชีวิตแม่งเล่นตลกว่ะ..
“ไอ้โฟล์คมึง กูแม่งงงงงเจ็บคอสาดดดด..” ไอ้อินเดินโผเผเข้ามากอดไหล่ผมก่อนจะเปิดก๊อกน้ำแล้วเอาหัวจุ่มอย่างที่ผมทำเมื่อกี้เด๊ะ ไอ้อินเป็นเพื่อนสนิทผมเพราะเราอยู่กรุ๊ปเดียวกัน
“เออ ยังเหลือบูมคืนนี้อีกป่ะวะ” ผมยกเอาแขนเสื้อช็อปเช็ดหน้าก่อนจะถอดเสื้อออกมาสะบัดๆ
“กูว่าถึงจะเหนื่อยแต่ก็สนุกว่ะ คืนนี้นะกูต้องละเมอออกมาแน่ๆ” ไอ้อินหมุนบิดก๊อกแล้วเงยหน้าขึ้นมาหัวเราะกับผม “เชี่ยย ถ้าอยู่ๆกูลุกขึ้นมาบูมตอนตีหนึ่งทำไงวะ”
เออ ก็จริงก็มัน ผมเองก็เคยละเมอนะ ละเมอออกมาเป็นเพลงเชียร์เนี่ยแหล่ะ สงสัยแม่งซึมลงไปในกระแสเลือดและฝังรากลึกลงไปในสมองแล้วมั้ง
“ถ้าคืนนี้มึงลุกขึ้นมาบูม ให้กูเอาตีนสะกิดป่ะล่ะ?” ผมอดขำไปกับสถานการณ์สมมุติของมันไม่ได้ นี่ถ้ามันลุกขึ้นมาบูมจริงผมถีบมันออกจากห้องแชร์กันอยู่เลยนะ
“เชี่ยยย สะกิดปลุกกูดีๆก็ได้ป่ะ? แล้วนี่ยังไงของมึงวะกูบูมๆอยู่ดีๆเงยหน้ามาอีกทีก็เห็นกุญแจซอลนางฟ้าของมึงควงมากับพี่มิณทร์ซะแล้ว มึงตามจีบกุญแจซอลอยู่ไม่ใช่หรอวะ?” คำถามไอ้อินกระแทกใจคนอกหักหมาดๆอย่างจัง เค้าไม่ได้ควงกัน.. เค้าเป็นแฟนกันแล้วโว้ยยยยยยยย แม่งงง เจ็บซี๊ดดเลยว่ะ!
“ก็เขาเป็นแฟนกัน”
“เห้ยยยยย จริงอ่ะ?” ไอ้อินกระพริบตาปริบๆ “แล้วมึงอ่ะไอ้โฟล์ค มึงเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงอยู่ไม่ใช่หรอวะ” พอรู้ใจตัวเองปุ๊ปก็ต้องมาอกหัก นี่รักครั้งแรกเลยนะแต่เสือกอกหักอย่างจังเลย ผมพ่นลมหายใจทิ้งอย่างหงุดหงิด
“จะให้กูพูดย้ำห่าไรนักหนาก็กูบอกว่าเขาเป็นแฟนกัน..”
“เชี่ยยย กุญแจซอลเป็นแฟนกับพี่มิณทร์เนี่ยนะ?” ไอ้อินดูตกใจโวยวายเสียงดัง แม่งจะโวยวายทำไมครับ! คนอกหักคือกู โอนลี่กู.. ไม่ใช่มึง เคป่ะ?
“มึงจะเสียงดังเหี้ยไรนักหนาวะ”
“โอ้โห ถ้าคู่แข่งมึงเป็นพี่มิณทร์นะกูว่ามึงเก็บของกลับบ้านดีกว่าคนเหี้ยไรหล่อชิบหาย แม่งยืนเฉยๆไม่ทำอะไรก็หล่อ กูว่ามึงทำใจแพ้ดีกว่าว่ะ”
“มึงนี่ไม่ช่วยแถมยังให้กำลังใจโคตรๆเลยนะ” ไอ้เชี่ยอินนี่มีชีวิตตั้งอยู่บนความจริงเกินไปป่าววะ? แม่งฝันบ้างก็ได้.. มีอย่างที่ไหนแม่งไม่บอกให้เพื่อนสู้แต่กลับบอกให้ยอมแพ้ซะงั้น
“แล้วมึงจะแข่งกับพี่มิณทร์ให้ได้อะไรวะ? กูรู้ว่ามึงก็ศักดิ์ศรีเดือนวิศวะแต่มึงก็ไม่หล่อเทพเท่าพี่มิณทร์ คนเหี้ยไรหล่อสัส”
“เชี่ยย ไอ้อิน นี่มึงเพื่อนกูป่ะ!”
“กูก็เพื่อนมึงดิวะแต่กูก็แค่พูดให้มึงเห็นภาพเฉยๆ กูเงยหน้าขึ้นมางงฉิบหายมองไปก็เห็นกุญแจซอลนั่งกอดคอเอาแก้มแนบแก้มกับพี่มิณทร์ กูหันไปดูมึงงี้หน้ามึงแม่งร้าวสัสอ่ะ..”
เออ.. แต่ร้าวสัสเดียวไม่เอานะ จุกแบบนี้ต้องร้าวสัสๆ! ยัยกุญแจซอลไม่เคยบอกผมสักคำว่าหลังจากคืนนั้นยัยนั่นก็ตกลงคบกับพี่มิณทร์ นี่ตกลงผมเป็นตัวอะไรของยัยนั่นกันแน่วะ แค่เพื่อนป่ะหรือแค่หมาตัวนึง? แล้วยังมีหน้ามาไลน์หาว่าผมงอนอีก ผมไม่ได้งอนแต่โกรธผสมน้อยใจก็แค่นั้น
“ไม่ร้าวได้ไงก็กูอกหัก..”
ความจริงผมควรดีใจกับยัยนั่นแต่พอเอาเข้าจริงๆผมกลับไม่รู้สึกอะไรอย่างนั้นเลย มันจุกๆ มันอึ้งๆ มันมวนๆอะไรประมาณนั้น
“ก็คบกันเป็นเพื่อนกันไปก่อนดิวะ เดี๋ยวพอเขาเลิกกันมึงค่อยเสียบ” ผมว่าไอ้ห่าอินอีกนิดนึงมันก็เกือบเป็นคนดีนะแต่ปริมาณความชั่วในตัวมันมากกว่าว่ะ
“เหี้ยย เค้าคบกันแล้วจะแช่งให้เลิกกันทำไมวะ”
“เหยดโด้วว มึงแม่งก็พระเอกสัสอ่ะมึงก็อย่ารีบช้ำนักดิวะอีกหน่อยเดี๋ยวเขาก็อาจเลิกกันก็ได้” ไอ้ห่าอิน.. ไอ้นี่แม่งไม่เลิก ถึงผมจะอกหักแต่ผมก็ไม่อยากให้สองคนนั่นเลิกกันป่ะวะ พี่มิณทร์ก็เป็นรุ่นพี่สายรหัส..ส่วนยัยกุญแจซอลก็เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของผม เห็นยังงี้พี่มิณทร์เป็นรุ่นพี่สายเทคที่คอยพาพวกผมไปเลี้ยงเหล้า หลีหญิง และยังดูแลอย่างดีสารพัด
“มึงนี่เกิดมาเพื่อเสียบสัสอ่ะ”
“อย่าบอกนะว่ามึงมีความสุขที่เห็นเขารักกัน มึงอวยพรให้พี่มิณทร์กับกุญแจซอลโชคดี อย่าบอกนะว่าคืนนี้มึงจะร้องเพลง ‘คำยินดี’ บนเวทีน่ะ”
“ร้องเหี้ยอะไรล่ะ”
“งั้นมึงกล้าสาบานต่อหน้าเกียร์ที่คล้องคออยู่ป่ะล่ะว่ามึงยินดีและมีความสุขที่เห็นกุญแจซอลกับพี่มิณทร์รักกันจริงๆ เอาจากใจจริงๆเลยนะ รู้สึกอย่างงั้นจริงป่ะ?”
ให้เอาจริงๆนะ.. แค่เห็นพี่มิณทร์กับกุญแจซอลจูงมือกันผมก็เหมือนโดนอะไรหนักๆทุบใจจนช้ำไปหมด นี่ยังไม่รวมที่ยัยนั่นโชว์หวานเอาแก้มแนบแก้มกับพี่มิณทร์โชว์คนทั้งลานเกียร์อีกนะ
“ตกลงสุขไม่สุขวะ?”
สุขดิ.. สุคติ.. สุขเหี้ยอะไรล่ะ!!
“เชี่ยอินมึงแม่งก็บิ้วด์กูกัส เออ กูไม่ชอบแต่กูก็อยากให้ซอลมีความสุข นี่มึงเข้าใจกูป่ะ?”
“ก็รอเสียบอย่างที่กูบอกไงคร้าบบบ ใจร่มๆรอสั้นๆ เดี๋ยวอีกไม่นานเขาก็เลิกกันเชื่อกู กูได้ข่าวว่าพี่มิณทร์ได้งานที่ต่างจังหวัด มึงว่าจะรักกันยืดหรอวะตัวไกลใจก็ไกล เนี่ย กูถึงบอกให้มึงใช้จังหวะนี้รอเสียบซะ”
คำแนะนำไอ้อินแม่งเชี่ยสัสๆ.. แต่ก็นะเสียงหัวใจผมเสือกเห็นด้วยเฉยเลย ผมไม่อยากเป็นเพื่อนนางเอก แต่ผมอยากเป็นพระเอกของเรื่องนี้เองป่ะวะ ใจนึงผมก็เห็นด้วยกับไอ้อินแต่อีกใจนึงก็..จะดีหรอวะ?
สะดุดลานเกียร์.. ระวังเป็นเมียวิศวะ แต่เด็กวิศวะก็ไม่ได้มีพี่มิณทร์คนเดียวป่ะมันอาจจะเป็นผมก็ได้ใครจะไปรู้ ระยะทางพิสูจน์ม้าระยะเวลาพิสูจน์รักฉันใดอะไรมันจะเกิดมันก็เกิดขึ้นได้ฉันนั้น ฝากเกียร์ไว้กับใครฝากใจกับคนนั้น เธอคือเจ้าของเกียร์ของฉัน.. กุญแจซอล
"ซอลคือผู้หญิงที่เป็นทั้ง ‘เกียร์’ และ ‘หัวใจ’ ของผม"
MIN SAID
MIN PART
ถนนใต้ทางด่วนพระรามเก้า
ผมนั่งเซ็งอยู่ในรถที่ติดกันแพใต้ทางด่วนพระรามเก้าระหว่างทางไปรับซอลที่บ้าน แม่งจะติดอะไรกันนักกันก็ไม่รู้.. คงจะจริงอย่างที่หลายคนพูดกันว่าคนกรุงเทพบ้านมีรถกันทุกหลังต่างคนต่างเอาออกมาขับแต่ถนนไม่มี ชั่วโมงนึงขยับได้ไม่กี่โลนี่ผมโคตรเซ็งเลยอ่ะ ที่ขนาดแค่ขยักแรกนะ.. ยังล่อเป็นชั่วโมง! และกว่าผมจะฝ่ารถติดกลับไปบางเขนอีกทีงานนี้มีขาร้าวอ่ะ แต่ช่วงนี้ขับไปขับมารถติดแค่ไหนก็ไม่ยั่นเพราะตั้งแต่ได้กินเด็กเรี่ยวแรงดีโคตร
อุ้ย พูดแล้วก็อยากฟัดเด็กอีกแล้วอ่ะ
ผมนั่งยิ้มเป็นคนบ้าอยู่ในรถในชุดกึ่งสูทสีดำที่เรียกได้ว่าเป็นทางการเกือบจะที่สุดในชีวิตเลยก็ได้มั้งเพื่อไปร่วมงานบายเนียร์ของวิศวะโยธาที่จัดขึ้นในธีม final walk แม่งออกหัวคิดกันซะอย่างหรูไม่รู้ใครแม่งคิดธีมนี้วะ? ปกติใส่แค่เสื้อช็อปกางเกงยีนส์ก็ออกมาแรดแล้วป่ะนี่แม่งจะเอาหรูเลิศอลังการกันเลยทีเดียว ใครคิดไม่รู้แต่ที่รู้ๆหาชุดยากสัส..
ผมไม่เคยพิศมัยการแต่งตัวหรูหรือติดแบรนด์เลยสักครั้งเพราะงั้นผมเลยขอซอลไปขุดชุดออกมาจากตู้เสื้อผ้าไอ้กร ไอ้กรไม่อยู่ไปสิงคโปร์เลยเสร็จหัวขโมยอย่างผมซะ.. ผมปล่อยให้ซอลแต่งตัวรออยู่ที่บ้านและขอออกมาทำธุระพอทำธุระเสร็จผมก็วกกลับไปที่คอนโดแต่งตัวออกมารับซอลอีกรอบ แต่แม่งเอ้ยย ตอนเลือกก็ไม่ได้ดูแต่พอมาใส่จริงแล้วสูทไอ้กรนี่อย่างหรูเลยอ่ะ
ผมว่ามันหรูไปเลยแขวนทิ้งไว้แถวนั้นแล้วออกจากคอนโดมาด้วยสภาพเสื้อเชิ้ตสีขาวคู่กับกางเกงสแล็คและสวมทับด้วยเสื้อคลุมกึ่งสูทของผมเองสีดำ ผมปิดท้ายด้วยการเซ็ทผมให้เป็นทรงเสยตั้งๆ อาจจะดูไม่หรูเท่าไหร่นะแต่ขอบอกว่าหล่อ แซ่บส์ แล้วก็น่ากินสุดๆ
งุ้ยย แต่งานนี้อนุญาตให้หนูซอลกินผมคนเดียวนะ จะกินหัว กินหาง กินกลางตลอดตัวเลยก็ได้อ่ะยอมหมด งานนี้ใจง่ายอย่างแรงงง เพราะแฟนผมน่ารักกกกก ฮุฮิ
หูยย แค่คิดถึงหน้าหวานๆก็พาลยิ้มแก้มแทบปริอีกแล้วอ่ะ.. ความจริงผมปรามซอลแล้วนะว่าไม่ต้องแต่งสวยไปงานนี้ก็ได้เพราะผมหวง ผมควงซอลไปงานบายเนียร์ในฐานะเกียร์เจ้าของหัวใจของผมและในฐานะสะใภ้วิศวะ วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมพาซอลไปเจอกับพวกไอ้นัทไอ้ฉัตร แล้วรู้อะไรป่ะ? เสียงตอบรับดีสุดๆ ซอลเข้ากับพวกเพื่อนๆผมได้ดีมากกก เล่นหัวกันหัวเราะดังมากกกอารมณ์แบบเข้ากันได้อย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย
ก็เงี้ยะ.. ก็แฟนผมน่าร็อคคคคคคคอ่ะ
ซอลดูเข้ากับพวกมันได้ง่ายผิดกับมิ้นท์ที่ไม่ค่อยพอใจเวลาที่ผมชอบมาขลุกอยู่กับพวกมัน ทั้งไอ้ฉัตร ไอ้นัท ต่างเอ็นดูและเข้ากับซอลได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ แม่งเจ๋งว่ะ.. ผมยังจำบทสนทนาที่คุยกันกับพวกไอ้นัทไอ้ฉัตรข้างลานเกียร์ได้เลย ซอลคือเกียร์ที่ผมตามหาจริงๆ
“เพื่อนมิณทร์ กูชอบแฟนมึงคนนี้ว่ะ”
ไอ้นัทกอดคอกระซิบกระซาบกับผมขณะที่ยืนอออยู่ข้างๆลานเกียร์เพื่อรอให้รุ่นน้องบูมก่อนขึ้นหอประชุม ผมหันไปมองซอลก็ต้องยิ้มแทบแก้มปริ ซอลกำลังยิ้มหวานและโบกมือให้ผม โหยย ใจละลายเลยง่ะ
“เชี่ยยย มองเด็กมึงตาเป็นมันกันทั้งคณะ สัส.. งานบายเนียร์คืนนี้สนุกแน่ๆ” ไอ้นัทหัวเราะคิกก่อนที่ผมจะลองมองไปรอบๆอีกที ที่เด่นสะดุดตาและดึงดูดความสนใจของหมาป่าทุกตัวในลานเกียร์ตอนนี้คือซอลจริงๆด้วย เหี้ยละ..
“หลายปีก่อนที่เจอก็ว่าน่ารักแล้วนะ แต่พอโตเป็นสาวปั๊ปยอมรับเลยว่ะว่าสวยจริง” ไอ้ฉัตรพยักหน้าหงึกหงักสนับสนุนคำพูดของไอ้นัท ยิ่งหล่ออารมณ์เดียวอย่างไอ้ฉัตรพูดแบบนั้นยิ่งทำให้ผมเครียดดด ปกติไอ้ฉัตรมันโงหัวขึ้นมาชมใครที่ไหนนอกจากเกี่ยวก้อย งืออ ซอลของพี่.. หนูจะเสน่ห์แรงไปแล้วนะคะ!
“เฮ้ย ถ้ามึงไม่เก็บเอาไว้ดีๆระวังมีหมามาจีบน้องเค้านะ”
มึงไงไอ้นัท.. มึงอ่ะตัวแรกเลยที่ระริกระรี้มาแอ๊วแฟนกู ผมพ่นลมหายใจทิ้งอย่างหงุดหงิด กุญแจซอลของพี่ พี่ห้ามหนูทำตัวน่ารักตอนนี้ยังจะทันมั้ยคะ?
“โหวตตตต งานบายเนียร์คืนนี้กูจะโหวตให้เมียมึงเป็นขวัญใจวิศวะ” ไอ้นัทหันมากระดิกคิ้วจึ๊กๆให้ผม เชี่ยย เป็นขวัญใจกูคนเดียวก็พอแล้วป่ะวะ
“ไม่ต้องอ่ะ มึงจะมาเสือกอะไรด้วยวะนี่เมียกู”
“ถุยยย ไอ้มิณทร์มึงแม่งหวงออกนอกหน้าสัสอ่ะ” ผมว่าครั้งนี้ผมเป็นเอามากอ่ะ ไม่ว่าซอลจะหยิบจับหรือทำอะไรผมก็มักจะหวงซอลไปหมด ผมไม่อยากให้ใครมายุ่ง ไม่ชอบให้ใครมามอง ผมอยากให้ซอลมองแต่ผมเพียงคนเดียวเท่านั้น
“ทีแต่ก่อนกับมิ้นท์นะไม่เห็นมึงจะออกนอกหน้าขนาดนี้เลย มึงแม่งทำอย่างกับเด็กที่เพิ่งริมีความรัก”
จะพูดงั้นก็ใช่มั้ง.. เพราะกุญแจซอลทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ผมไม่ได้ใจเต้นแรงและร้อนวูบวาบในอกเหมือนเด็กหนุ่มแบบนี้มานานแล้วและซอลก็ทำให้ผมเป็นแบบนั้น แค่เห็นหน้าก็อยากฟัดแค่ได้กลิ่นก็อยากอยู่ใกล้ ครั้งนี้ผมแม่งเป็นเอาหนักจริงๆว่ะ
“กูรู้สึกเหมือนเพิ่งมีความรักครั้งแรกเลยว่ะ”
ผมพูดโดยไม่ละสายตาไปจากดวงหน้าหวานที่กำลังโบกมือยิ้มให้ผมอยู่ ให้ตายเหอะ..ผมร้อนวูบวาบในอกอีกแล้ว ผมแม่งอยากจะกระชากซอลกลับคอนโดแล้วจับกดลงกับเตียง ผมอยากจะกอด อยากจะหอม อยากจะกดจูบซอล ทั้งงงงงงงวัน
“เหี้ยยย กูว่ามึงอาการหนักว่ะ” ไอ้นัทกับไอ้ฉัตรหัวเราะเสียงดังเมื่อได้ยินคำสารภาพเหมือนหนุ่มวัยละอ่อนของผม ตายอย่างสงบศพสีชมพูเลยครับ มิณทร์ ปันณพัชร
“มึงดูแม่งทำหน้า นี่มีมายืนยิ้มทำหน้ากรุ้มกริ่มเหมือนคนบ้าเลยว่ะ” ผมโนสน โนแคร์กับคำกระแนะกระแหนของพวกมัน ก็คนมันมีความสุขอ่ะ กุญแจซอลทำให้ผมเหมือนดอกไม้ได้น้ำจริงๆ ผมรู้สึกฟรุ้งฟริ้ง โลกเป็นสีชมพูยังกับอยู่ในโลกคิตตี้ไปหมดอะไรเทือกนั้น
“ปล่อยมันมีความสุขไปก่อนเหอะว่ะเดี๋ยวไอ้กรจับได้แม่งก็ตายห่าเอง แถมตายคาตีนเพื่อนสนิทด้วยคงไปผุดไปเกิดง่ายอยู่ล่ะ” เหมือนตายด้วยความสุขแล้วก็มีตัวเวรดึงผมให้กลับมาจุติอีกครั้ง ไอ้ฉัตรนี่ก็ปากหมาชะมัดแม่งด่าผมซะ ณ จังงังไปเลย งานนี้พี่มิณทร์ต้องสวน เคป่ะ??
“ปากดีจริงๆเลยนะครับเพื่อนฉัตร ขอบใจที่ช่วยอวยกูนะแต่ตายคาตีนไอ้กรนี่มึงไม่ใช่กู..พี่เขยกับน้องเขยเขาคุยกันแบบสุภาพชนกันได้ไม่ต้องใช้ความรุนแรงรู้ไว้ซะนะครับ” ผมเอื้อมมือไปผลักหัวไอ้ฉัตร อย่างน้อยคนที่เคยอ่วมคาตีนไอ้กรมาก่อนก็คือมัน สมัยก่อนตอนหนุ่มๆไอ้กรกับไอ้ฉัตรเคยฟัดกันนัวเรื่องเกี่ยวก้อย นี่ก็ว่าจะถามอยู่ว่ารสตีนไอ้กรเป็นไงบ้าง อร่อยกลมกล่อมดีป่ะ?
“สะใภ้วิศวะคนนี้สวยจังค่ะ”
MIN SAID
“เออ กูจะรอดูละกันประเจิดประเจ้อกับกุญแจซอลเบอร์นั้นกูว่าไอ้กรเห็นมึงมีปากแตกแน่ๆ เมื่อกี้ก็อีกมึงจะแก้มแนบแก้มโชว์คนอื่นทำเชี่ยไรวะ”
“คลอเคลียกับเมียผิดกฎหมายข้อไหนวะ?”
“ไม่ผิดแต่กูสงสารน้องเค้าป่ะ มึงเป็นผู้ชายไม่โดนเหี้ยไรหรอกแต่น้องเป็นผู้หญิงคนจะมองเด็กมึงว่าไม่ดี มึงเล่นทั้งกอดทั้งหอมต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ มึงจะให้คนอื่นคิดไงวะ”
ผมสะอึกไปกับคำพูดไอ้ฉัตร ผมไม่ได้ตั้งใจให้ใครมองซอลไม่ดีเลยนะแต่ที่ผมทำเพราะผมอยากประกาศให้ทุกคนรู้ว่าซอลน่ะเป็นแฟนผมแต่ผมก็คิดน้อยไปอย่างที่ไอ้ฉัตรว่าจริงๆน่ะแหล่ะ ซอลขา.. ถ้าคราวหน้าพี่จะปล้ำหนูพี่จะเลือกที่ๆคนไม่เยอะนะคะ
“เออ โทษทีว่ะ”
“ถ้ามึงจะแอบไว้ในใจแล้วจะเด็ดขนาดน้องซอลนะ กูอนุญาตให้มึงหมกไว้ในใจเยอะๆเลยไอ้มิณทร์กูชอบบ สวยใสวัยขบเผาะน่าร๊ากกอ่ะ” ไอ้นัททำหน้าหื่นแล้วเขย่าแขนผมรัวๆ เหี้ยยย..คนในหัวใจมีได้แค่คนเดียวและเกียร์ก็มีแค่อันเดียวป่ะวะ?
“มึงนี่ก็เชี๊ยเชี่ยไอ้นัท เกียร์กูมีแค่อันเดียวป่ะไม่ได้มีปั๊มไว้แจกเป็นโหลเหมือนมึง” คือ..กว่าไอ้นัทจะมาหยุดอยู่ที่แอ๊นท์ได้ เรื่องราวความรักมันนัวเนียแบบหลายแอพพิโซดมากอ่ะ
“หุยยย เพื่อนมิณทร์แรงงงอ่ะ” ไอ้นัทจีบไม้จีบมือตบอกด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้ง “มีปั๊มเป็นโหลดีกว่ามีอันเดียวแล้วรักษาไม่ได้มั้ยอ่าา เพื่อนนนน”
เชี่ยยย แม่งยอกย้อนเจ็บสัส!! คำพูดไอ้นัทเล่นเอาผมไปไม่เป็นเลย เออ กูมันทำเกียร์หาย กูมันโง่ที่ให้เกียร์กับคนที่ทิ้งกูไป อยากเอาเดินกลับไปเอาประแจฟาดปากแม่ง ย้ำจัง..
“มึงนี่ก็ทะลึ่ง ไอ้มิณทร์มีกุญแจซอลเป็นเกียร์อยู่แล้วป่ะวะ” รอยยิ้มระรื่นของไอ้นัทสะดุดตรงไอ้ฉัตรที่แทรกมือมาตบไอ้นัทหัวทิ่ม โห.. เพื่อนฉัตรแม่งหล่อว่ะ!!
“กูก็แค่ล้อไอ้มิณทร์มันเล่นๆเองอ่ะ หูยย เพื่อนฉัตรตบซะแรงเลย” ไอ้นัทสูดปากและคลำหัวตัวเองป้อยๆ ใครสงสารมันก็สงสารไปนะแต่ผมนี่ล่ะ.. สมน้ำหน้ามัน
“มึงก็ด้วยไอ้มิณทร์ถ้าใครๆก็จับตาดูเรื่องเกียร์ของมึงนัก” คราวนี้ไอ้ฉัตรหันมาชี้หน้าผมแต่สายตามันกลับระยิบระยับแปลกๆ “งานบายเนียร์คืนนี้มึงก็จัดแหวนสวยๆมาสักวงดิวะ กล้าป่ะ..จบงานปั๊ปคุกเข่าขอหมั้นเลย เกียร์ไม่ต้องงานนี้ใช้แค่ใจ มึงกล้าป่ะ?”
ผมเลื่อนสายตาไปที่ซอลอีกครั้ง ดวงตากลมสวยชวนฝันยังคงจับจ้องผมอยู่ ดวงตาคู่เดิมที่เคยเฝ้ามองผมอย่างไรก็ยังคงเป็นอย่างนั้น หัวใจผมโดนสะกดด้วยตาคู่นั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้.. กล้ามั้ยน่ะหรอ? ไม่เห็นต้องถามเลยว่ะ
เพราะไม่ว่าผมจะหันกลับไปกี่ครั้งสายตาคู่นั้นก็ยังเฝ้ามองผมอยู่
ซอลยังอยู่ที่เดิมเสมอไม่เคยทรยศผมไปไหน.. ถ้ามีทำอะไรที่ผมทำเพื่อซอลได้บอกเลยผมพร้อมทำให้ซอลได้ทุกอย่าง ผมยังจำคำพูดตัดพ้อของซอลก่อนที่เราจะตกลงเป็นแฟนกันได้
“ซอลต้องรักพี่มิณทร์มากแค่ไหนคะถึงจะถึงเวลาที่เราจะรักกันได้ หรือแค่นี้ซอลยังรักพี่น้อยไปอีกหรอคะ?”
มันมากเกินกว่าที่พี่เคยได้รับจากใครอีกค่ะ..เจ้าหญิงของพี่ ความรักของซอลอ่อนหวานอีกทั้งยังหนักแน่นและไม่เคยเปลี่ยนใจจากผมเลยสักครั้ง ถึงผมจะหันหลังให้ความรักของซอลแต่ซอลไม่เคยหันหลังให้ผมเลยสักครั้ง จะกี่หมื่นกี่พันครั้งกุญแจซอลก็ไม่เคยหมดรักในตัวผมเลยสักนิด ผมอดอมยิ้มในความโชคดีของตัวเองไม่ได้
ทั้งๆที่เราไม่ควรรักกันเลยแท้ๆ..
แต่ก็นะหนูดันทำพี่หลงรักไปแล้วหนูหนีพี่ไม่พ้นแน่ๆค่ะ และตั้งแต่ผมรู้ใจตัวเองคราวนั้นผมสาบานกับตัวเองว่าจะทำให้ซอลเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด ผมจะตอบแทนรักของซอลด้วยหัวใจทั้งหมดทั้งใจ ในชีวิตผมผ่านความรักโชกโชนมามากมายแต่สุดท้ายสิ่งที่กุมใจผมได้คือความรักมั่นคงที่แสนอ่อนหวานของเด็กผู้หญิงคนนึง
กุญแจซอลคือเกียร์ของผม..
โหยย พูดแล้วใจก็เต้นแรงอีกแล้วว่ะ ไปถึงจับฟัดอีกสักรอบสองรอบก่อนไปงานบายเนียร์ดีมั้ยวะแมร่งโคตรอยากฟัดซอลอีกแล้ว เด็กอะไรโคตรน่าฟัด.. ยิ่งได้อยู่ใกล้ยิ่งหลงรัก ยิ่งได้สัมผัสยิ่งโงหัวไม่ขึ้น..จูบแต่ละทีงี้หวานแทบขาดใจ ผมไม่เคยรู้สึกเสียดายอะไรนอกจากเสียดายเวลาที่ใช้ไปกับคนที่ไม่ใช่ซอล ซอลทำให้ผมอยากเรียกคำว่ารักกลับคืนมาจากคนเหล่านั้นทั้งหมด
แมร่งงงง เป็นเอาหนักจริงๆเลยอ้ะ
โอ้วว เพ้ออยู่คนเดียวเผลอแปปๆก็ใกล้จะถึงหน้าบ้านไอ้กรแล้วอ่ะ เมียผมจะแต่งตัวสวยแค่ไหนน๊าชักอยากเห็นแล้วสิ แต่ถ้าเด็กบ้าแต่งตัวให้คนอื่นมองอีกผมจะหาเรื่องจับฟัดซะ..พ่อจะจับจูบให้หนักๆจะจับฟัดให้จมเตียงไปเลย ฮ่าๆ
ว่าแล้วก็เปลี่ยนแผนไปสวีทกันสองคนดีกว่าว่ะ
RRRRrrrrRRRR
ทันทีที่ความคิดหื่นเข้าครอบงำเสียงโทรศัพท์ก็ดังปลุกสติผมปั๊ปเลย.. แม่งดังไม่เกรงใจจินตนากรชื่นมื่นในหัวเลยว่ะ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับและอดหน้ามุ่ยไม่ได้เพราะเป็นเบอร์แปลกๆโทรมา และหลังจากที่กดวางผมก็รู้สึกว่างานเข้าของจริง
งานเข้าเหี้ยๆ
(สวัสดีค่ะคุณมิณทร์ ดิฉันติดต่อจากฝ่ายบุคคลบริษัทวิศวกรไทยนะคะ ทางเราโทรมาแจ้งเรื่องตำแหน่งงานวิศวกรโปรเจ็คเขื่อนที่ลำพูนที่เพิ่งเปิดรับเพิ่มเติมน่ะค่ะ ทางเราต้องอภัยด้วยนะคะที่ต้องแจ้งให้ทราบว่าคุณมิณทร์อาจจะต้องขึ้นมาเริ่มงานกับทางเราเร็วขึ้น เนื่องจากทีมวิศวะกรที่ไซต์งานไม่สามรถอยู่จนครบกำหนดสัญญาได้ ดังนั้นทางเราจึงมีความจำเป็นต้องเรียกตัวคุณมิณทร์มาเริ่มงานก่อนกำหนด อย่างไรจะรีบแจ้งรายละเอียดให้ทราบรบกวนเตรียมตัวให้พร้อมด้วยค่ะ)
แล้วผมจะบอกซอลยังไงดีวะ
ผมยังไม่อยากไปไหนเลยจริงๆ
แม่ง..
(LOADING 100%)
**ขออภัยในคำหยาบบางส่วนนะคะ**
อัพครบร้อยจ้าาาา❤
ลงครบแล้วทั้งสาม part ทั้งด้านของมิณทร์ ซอลและโฟล์ค
ยังไง ยังไง งานบายเนียร์คืนนี้
ไม่ไปได้มั้ยพี่มิณทร์ เพิ่งเริ่มหวานเองง
แอร๊
ปอลอ : พรุ่งนี้จะพยายามอัพพ
รักส์ ❤
ขอให้อ่านอย่างมีความสุขค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ความคิดเห็น