BaBY_LoVe : แรกรักเธอ

ลำดับตอนที่ #72 : SS2 EP 21 : กำลังใจจากมะม๊า (LOADING 100%)

“อะไรคือพี่มิณทร์บอกว่าทุกอย่างเกิดขึ้น ‘พอดี’”
SOL SAID

EP 75: กำลังใจจากมะม๊า
SOL’S TALK    
วันเปิดตัวสินค้าใหม่ของมานพสกุล, สัปดาห์ต่อมา

        

“กุญแจซอลยังไงซะวันนี้หนูก็ห้ามเบี้ยว ต้องอยู่ช่วยมะม๊าให้จบงานนะ”
          

มะม๊าในชุดราตรีแสนสวยหันมากำชับฉันอย่างรู้ทันก่อนจะหันไปสั่งงานแม่บ้านและเดินตรวจตราความเรียบร้อยของคฤหาสน์มานพสกุลต่อ  หูยยย ทั้งสวย ทั้งเซ๊นส์แรงงงง แม่ใครอ่ะคะ??
         

“ซอลรู้แล้วล่ะค่ะ..” ฉันอุบอิบตอบรับมะม๊าเสียงอ่อยก่อนจะเดินเลี่ยงกลับไปที่ห้องเพื่อเตรียมข้าวของตัวเอง  นี่ถ้าไม่ติดว่าที่ผ่านมาฉันเบี้ยวออกงานกับมะม๊ากับย่าหยกแล้วไปขลุกอยู่กับพี่มิณทร์มาตลอด  ฉันคงไม่ต้องมาชดใช้กรรมทั้งอาทิตย์แบบนี้หรอกนะ  “ซอลจะอยู่ให้จบงานค่ะ”
          

ความจริงฉันไม่ได้อยากไปงานยักษ์ใหญ่ที่จัดกันขึ้นวันนี้เลย ฉันอยากไปเจอพี่มิณทร์  ฉันคิดถึงพี่มิณทร์  นี่ฉันไม่ได้เห็นหน้าพี่มิณทร์มากี่วันแล้วนะ? 
         

“สัญญากับมะม๊าแล้วว่าจะอยู่ช่วยงานมะม๊าทั้งอาทิตย์  คำไหนต้องคำนั้น”
         

“ซอลรู้ค่า ~” ไอ้เรื่องไล่ต้อนจนหลังติดเบาะมะม๊าฉันถนัดด  อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ฉันถือว่าฉันชดใช้กรรมที่ฉันเบี้ยวนัดทั้งของมะม๊าและย่าหยกแบบรัวๆมาหลายเดือน คือตั้งแต่พี่มิณทร์กลับมาจากลำพูนฉันก็ขลุกอยู่แต่กับพี่มิณทร์ทุกกกกกกกวัน
         

“ไม่กินข้าวเย็นกับแฟนสักอาทิตย์ ไม่น่าจะเป็นไรนะ?”


มะม๊าหันมาหรี่ตาแซวฉัน หูยย สวยแซ่บส์สุดไรสุดอ่ะ คุณนายพิมพ์ดาว มานพสกุลลลลล  มะม๊ารู้เรื่องที่ฉันแอบคบกับพี่มิณทร์และช่วยเก็บเป็นความลับ
         

“พอดีช่วงนี้พี่มิณทร์งานยุ่งน่ะค่ะ”
         

“พวกวิศวะกับนักธุรกิจก็มักจะงานยุ่งแบบนี้แหล่ะ” มะม๊าหันมายิ้มให้ฉันอย่างอารมณ์ดี “ถ้าอาทิตย์ไหนเฮียเรากับป๊าไปดูงานที่สิงคโปร์ยาวๆ หนูก็ชวนมิณทร์มาทานข้าวกับมะม๊าบ้างแล้วกัน”
         

งื้ออออออออ รักกกก!! เข้าอกเข้าใจและพร้อมจะอยู่ข้างๆฉัน  ต้องยกตำแหน่งคุณแม่อันดับหนึ่งให้มะม๊าฉันเลย  ตั้งแต่มะม๊ารู้เรื่องฉันกับพี่มิณทร์ฉันก็เล่าเรื่องความ สัมพันธ์ของฉันกับพี่มิณทร์ให้มะม๊าฟังอย่างไม่ปิดบัง (แต่ไม่ทุกเรื่องนะ)
          

“เดี๋ยวซอลจะแอบกระซิบบอกพี่มิณทร์ให้นะคะ”
         

“ว่าแต่แฟนเรา..หล่อนะ” มะม๊าหันมายิ้มล้อใส่ฉัน “ แต่เสียดายหล่อน้อยว่าพี่ชายเราไปนิดนึง” โง้ยยยย งานอวยลูกชายตัวเองคุณนายพิมพ์ดาวก็มาค่ะ!
          

 “มะม๊าา งั้นถ้างานนี้เสร็จเร็วซอลขอไปหาพี่มิณทร์ได้มั้ยคะ”
          

“เพลาๆลงบ้างนะเราน่ะ” มะม๊าถอนหายใจเอือมๆใส่ฉัน “คราวก่อนเฮียเราก็แอบถามมะม๊าเรื่องเราทีนึงแล้วนะ แล้วเมื่อไหร่จะบอกเฮียซะทีล่ะเรื่องที่คบกับมิณทร์” 
          

มะม๊าพูดเตือนสติเพราะฉันกับพี่มิณทร์ก็คบกันมาปีกว่าแล้ว..นี่ไม่รวมที่ฉันแอบ รักพี่มิณทร์ก่อนหน้านี้มาเกือบสี่ปีด้วยนะ
        

“ซอลกำลังหาทางบอกค่ะ”
         

“หนูต้องบอกเฮียก่อนอย่าให้เฮียรู้ทีหลังนะ  เรื่องความรักความสัมพันธ์มันห้ามกันไม่ได้และมะม๊าเองก็เห็นมิณทร์มาตั้งแต่เด็กๆ  เพราะงั้นมะม๊าถึงไม่ห้ามและก็ดีใจที่หนูยอมให้ผู้ใหญ่รับรู้เรื่องที่พวกหนูคบกัน”
         

“ซอลจะรีบหาทางบอกเฮียนะคะ”
         

“ดีมากจ้ะ แล้วฝากไปบอกมิณทร์ด้วยนะว่ามะม๊าอยากเจอ” มะม๊าวิ้งซ์ตาใส่ฉัน “ว่าแต่มิณทร์ยิ่งโตยิ่งหล่อจริงๆนะ”
         

งื้อออออออออ  แฟนฉันหล่อฉันยอมรับ! ฉันอมยิ้มเขินที่มะม๊ายังหาทางเปิดช่องแซวฉันไม่เลิก  ฉันยอมรับว่ายิ่งพี่มิณทร์อายุมากขึ้นความหล่อของเขาก็ยิ่งเพิ่มขึ้นตามลำดับขั้นบันได  ฉันไม่เคยเจอใครยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด ยิ่งอายุมากยิ่งฮ็อตแบบเขาเลย             
         

หล่อพรีเมียมสุดไรสุดอ่ะ
         

“แหมม  พอเฮียกรไม่อยู่ มะม๊าก็แซวซอลใหญ่เลยนะคะ”
         

“หล่อระเบิดเถิดเทิงขนาดนั้น.. ลูกสาวมะม๊าต้องคู่แข่งเยอะชัวส์” มะม๊าแหย่ฉันอย่างเอ็นดู “โอเคๆ มะม๊าไม่แซวแล้ว ซอลเตรียมตัวเสร็จเจอกันห้องโถงข้างล่างนะ”
          

“มะ มะม๊าคะ!!” ฉันพลั้งปากเรียกมะม๊าที่กำลังหมุนตัวกลับเพราะทันทีที่ได้ยินคำว่า “คู่แข่ง” ลอยมาหน้ายัยนางฟ้าก็โผล่มาทันที  ความจริงฉันอยากปรึกษาม๊าเรื่องพี่มิ้นท์  แต่พอบทจะต้องพูดออกมาจริงๆฉันดันอึกอัก..
“มะ ไม่มีอะไรค่ะ”
          

“ว่าไงจ้ะ” มะม๊าเดินยิ้มกลับมาหาฉัน  มะม๊าก็ยังคงเป็นมะม๊าวันยังค่ำ คือแค่มองตาก็เหมือนจะล่วงรู้ความคิดฉัน  มนุษย์แม่เซ๊นส์ดีแค่ไหนถามใจดู “หนูมีเรื่องอะไรอยากจะบอกมะม๊าอีกรึเปล่า หือม?”
          

“คะ คือ..”    
         

“หือม กุญแจซอลว่าไงจ้ะ”
         

..ช่วงนี้ฉันกับพี่มิณทร์ไม่ค่อยได้เจอกัน  กว่าอาทิตย์ที่ฉันต้องเดินสายออกงานกับมะม๊า ขณะที่พี่มิณทร์ต้องไปๆมาๆระหว่างกรุงเทพกับไซต์งานที่เขาใหญ่  แต่ถึงอย่างนั้นเรื่องของยัยนางฟ้าก็กลับมาทำให้ฉันเป็นกังวลอีกครั้ง

         

“พี่ขอบคุณนะคะที่ให้พี่ยืมทั้งเสื้อ  ยืมทั้งแฟน”
MINT SAID

“อ้าว  หนูซอลบังเอิญจัง” 
         

ช่วงที่พี่มิณทร์ไม่อยู่นั้น.. ฉันไม่รู้ว่ามันบังเอิญจริงๆอย่างที่พี่มิ้นท์พูดรึเปล่า ฉันได้เจอกับพี่มิ้นท์โดยบังเอิญที่ร้านกาแฟที่ฉันมักจะแวะเข้าไปซื้อกาแฟทุกเช้าก่อนจะเข้าไปเรียน  และมันก็ให้บังเอิญที่วันนั้นฉันเจอรถของพี่มิ้นท์จอดอยู่ข้างๆรถฉัน  
          

มาได้ไงวะ?
          

“สวัสดีค่ะ”  ฉันทักทายพี่มิ้นท์ที่เหมือนจะยืนรอการมาของฉันอยู่ ฉันก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าการเจอกันครั้งนี้มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เรามาพบกัน  “พอดี.. ซอลมีเรียนต่อ งั้นซอลขอตัวก่อนนะคะ”
          

ฉันเลือกที่จะไม่สนทนากับยัยนั่น.. ถามหน่อยกับคนที่มีเจตนาจะแย่งแฟนคนอื่นฉันควรเสวนาด้วยไหม?  และยิ่งฉันหลีกเลี่ยงการปะทะกับพี่มิ้นท์เท่าไหร่ก็ดูเหมือนพี่มิ้นท์จะยิ่งหาเรื่องป่วนฉันมากขึ้นเท่านั้น 
         

“น้องซอลเดี๋ยวก่อนค่ะ!!” พี่มิ้นท์ร้องเรียกฉันก่อนจะเดินหนีขึ้นรถ ฉันหันกลับ ไปมองตามเสียงเรียกอย่างเซ็งๆ  ยัยนางฟ้าจะมาไม้ไหนอีกนะ?
         

“พี่ฝากคืนนี่ให้มิณทร์หน่อยค่ะ”
       

พี่มิ้นท์ยื่นบางสิ่งบางอย่างส่งให้ฉัน.. และสิ่งที่ทำให้ฉันต้แงชะงักก็คือเสื้อแจ็กเก็ตสีดำที่ฉันคุ้นเคย  เพียงแค่แวบแรกฉันก็จำได้ว่าเป็นเสื้อของพี่มิณทร์.. แต่ทำไมเสื้อของพี่มิณทร์ถึงไปอยู่กับพี่มิ้นท์ได้ล่ะ??
        

“อ๋อ ค่ะ”
          

“พี่ขอบคุณนะคะที่ให้พี่ยืมทั้งเสื้อ  ยืมทั้งแฟน”
          

ฉันกำหมัดแน่น..เกิดมาฉันไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนร้ายกาจเท่าเธอคนนี้เลย พี่มิ้นท์จ้องจะบ่อนทำลายความสัมพันธ์ของฉันกับพี่มิณทร์อย่างเห็นได้ชัด  เรื่องนี้ฉันมารู้จากพี่มิณทร์ทีหลังว่าคืนก่อนเขาขับรถกลับมากระทันหันเพราะมีงานด่วนต้องกลับมาแก้ปัญหาที่ไซต์งานที่กรุงเทพ


เขาเคลียร์หน้างานเสร็จเขาก็รีบกลับ  อารมณ์ประมาณพองานเสร็จปุ๊ปเขาก็รีบกลับปั๊ปเพราะงั้นเขาเลยก็ไม่ได้บอกฉันเพราะเขากลับมากรุงเทพแค่ไม่กี่ชั่วโมง  แต่นั่นกลับทำให้ฉันจุกหนัก..
         

“อ๋อ พอดีวันก่อนพี่รีบกลับไปกรุงเทพตอนตีหนึ่งค่ะ ขอโทษที่พี่ไม่ได้บอกหนูนะคะเพราะพอดีวันนั้นงานด่วนจริงๆ พี่เคลียร์ปัญหาหน้างานเสร็จช่วงบ่ายพี่ก็รีบบึ่งรถกลับ แต่พอดีว่าตอนนั้นมิ้นท์ก็โทรมาหาจากโรงพยาบาลพอดี”  
          

อะไรคือพี่มิณทร์บอกว่าทุกอย่างเกิดขึ้น ‘พอดี’ ทั้งๆที่ทุกอย่างพี่มิ้นท์เป็นคน “รู้เห็น” และพี่มิณทร์เป็นคนทำให้มันเกิดขึ้นโดย “ไม่ตั้งใจ”  ฉันรู้ว่านิสัยอย่างพี่มิณทร์อาจไม่คิดอะไร  แต่การที่เขากลับมากรุงเทพแล้วฉันรู้เป็นคนสุดท้าย
          

มันโคตรจุกเลย.. 

(LOADING 50 %)

“เด็กดื้อทำตัวเย็นชาห่างเหินตั้งแต่ผมงี่เง่าทำอะไรไม่บอกซอลในตอนนั้น”
MIN SAID

         
หรือระหว่างพี่มิณทร์กับพี่มิ้นท์มันมีเส้นใยบางๆที่ฉันมองไม่เห็นนะ?
         

“กุญแจซอล  ว่าไงจ้ะ” เสียงของมะม๊าดึงฉันให้ออกมาจากภวังค์  ฉันควรจะปรึกษามะม๊าเรื่องนี้ดีมั้ยนะ?  หรือเรื่องนี้ควรจบที่ฉันที่เป็นคนคิดมากไปเอง
          

“คือ ..มะม๊าเคยมีปัญหาเรื่องแฟนเก่าปะป๊าบ้างมั้ยคะ”
          

“หือมมมมม  หนูกำลังมีปัญหาเรื่องแฟนเก่าของมิณทร์หรอจ้ะ?” มะม๊าเดินหรี่ตากลับมาหาฉัน  จะยิงตรงอะไรเบอร์นั้นมะม๊าคนสวยของฉันเนี่ยยยย  สายตามะม๊าเหมือนเครื่องเอ็กซเรย์ที่กำลังสแกนสิ่งที่ฉัน ซ่อนอยู่ในใจ  และฉันคงปิดบังอะไรไม่ได้ถ้ามะม๊าจะมองทะลุใจกันขนาดนี้ “ไหน เกิดอะไรขึ้นลองเล่าให้มะม๊าฟังหน่อยสิ”
          

“ซอลแค่กลัวแพ้คนในอดีตของพี่มิณทร์ค่ะ..”
          

ฉันกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูดได้แค่นั้นและนั่นก็แทนความรู้สึกฉันทั้งหมด  ฉันกลัวเยื่อใยบางๆระหว่างพี่มิ้นท์กับพี่มิณทร์  ที่ถึงแม้มันจะไม่แน่นหนาแต่มันก็ไม่เคยขาดไปจากกัน
         

“มิณทร์เคยรักแฟนเก่ามากหรอจ้ะ”
         

“อันนี้ซอลก็ไม่รู้ค่ะ..แต่ตอนที่พวกเขาคบกันพี่มิณทร์ก็ไม่มองใครเลย”ฉันตอบมะม๊าไปอย่างหงอยๆ “และก็เป็นซอล ที่อกหัก”
          

“แล้วตอนนี้มิณทร์รักหนูมากมั้ยจ้ะ”
          

พี่มิณทร์รักฉันมากไหม..ฉันแทบบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เลย  ความรักของเราช่างอ่อนหวาน อบอุ่น หวานละมุน ลึกซึ้ง และดึ่มด่ำ
         

“พี่มิณทร์ขอซอลแต่งงานแล้วค่ะ..”
         

“คุณพระ!!!! ลูกสาวมะม๊าเพิ่งจะยี่สิบเอ็ดเองนะมาขอแต่งงานอะไรเร็วไปแบบนี้” มะม๊าตบอกตกใจ  “ยังไงมะม๊ายังไม่ยอมให้แต่งกันเร็วๆนี้หรอกนะ!”
         

“มะม๊าา ก็มะม๊าถามซอลก็แค่ตอบไม่ใช่หรอคะ”
          

“โอ้ยย ใครจะไปคิดล่ะว่าเด็กสมัยนี้จะขอแต่งงานกันเร็วขนาดนี้” มะม๊าถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ “มะม๊าก็มองอยู่ แหวนที่เหมือนแหวนแต่งงานวงนี้มิณทร์เป็นคนซื้อให้หนูสินะ?” มะม๊าใช้สายตาชี้ไปที่แหวนเพชรเม็ดน้อยที่นิ้วนางข้างซ้ายฉัน
         

“ใช่ค่ะ..”
         

“ก็ถ้าจะตีตราจองลูกสาวมะม๊าขนาดนี้นะมะม๊าว่าหนูไม่ต้องกังวลเรื่องรักครั้งเก่าแล้ว” มะม๊าหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือมาลูบศีรษะฉัน “ ปล่อยให้คนที่เคยสำคัญในอดีต ตายไปกับอดีตไม่ดีกว่าหรอจ้ะ”
          

ฉันก็อยากให้เป็นอย่างนั้น  แต่อดีตอย่างยัยนั่น.. กลับพยายามทำทุกอย่างเพื่อรื้อฟื้นวันเวลานี่สิ  และสิ่งที่ฉันกลัว..คือภาพเงาในอดีตที่ไม่มีฉัน
          

“ถ้าแฟนเก่าของปะป๊ากลับมาตอแย เป็นมะม๊าจะทำยังคะ?”
         

“ถ้าเป็นมะม๊า มะม๊าก็จะสู้จ้ะ.. มะม๊าไม่มีวันคืนคนที่มะม๊ารักไปให้กับผู้หญิงที่ไม่รักจริงแน่นอน” ฉันรู้สึกเหมือนกำลังฟังเรื่องจริงผ่านจอ “ อดีตก็คืออดีต  หนูต้องบอกตัวเองว่าเราคือคนที่เขารัก  เราคือปัจจุบัน”
         

โห.. คำพูดของมะม๊าทุกช็อตกระแทกใจฉัน
          

“มะม๊าไม่มีวันยอมให้อดีตเน่าๆมายุ่งกับคนที่มะม๊ารัก และมะม๊าไม่มีวันปล่อยมือจากคนที่มะม๊ารักแน่นอน”
         

โอ้โห สำเนาถูกต้อง!  ฉันคิดเหมือนมะม๊าทุกบรรทัด
         

“แต่หนูต้องมองเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นให้ออกนะ บางทีสิ่งที่เราเห็นอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ความรักจะมั่นคงแค่ไหนขึ้นอยู่กับใจคนสองคน หนูจำคำมะม๊าสอนไว้นะ”
         

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความเชื่อมั่นที่ดูเหมือนจะโดนพี่มิ้นท์บั่นทอนเหลือเกินในตอนนี้  แต่ฉันรักพี่มิณทร์.. และฉันจะไม่หวั่นไหวกับอะไรทั้งนั้น
         

“กุญแจซอล ชื่อหนูหมายถึงกุญแจที่ใช้ไขความลับในหัวใจนะ และไม่ว่าอะไรที่ผ่านเข้ามามะม๊าเชื่อว่าหนูจะสามารถผ่านมันไปได้แน่นอน” มะม๊ายิ้มและใช้นิ้วจิ้มๆแหวนเพชรเม็ดน้อยที่นิ้วนางข้างซ้ายของฉัน  “ขอเพียงหนูเชื่อมั่นในกันและกัน”
          

ฉันก็ไม่รู้ว่าต่อไปอะไรจะเกิดขึ้นนะ.. และหากสิ่งที่เห็นมันไม่ใช่อย่างที่คิดฉันจะสามารถบอกตัวเองให้เชื่อได้ไหม?  หากการเชื่อมั่นในกันและกันจะทำให้ฉันสามารถ ผ่านพ้นมันไป  ฉันจะดูโง่ไปไหมถ้าฉันพร้อมที่จะเชื่อ.. 

(LOADING 100%)

“อุ้ย ซอลขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกพี่มิณทร์”
SOL SAID

****

TALK2

ใจเย็นๆกันทุกโคนนนนน
พี่มิณทร์ยังไม่ได้ทำอะไรเลย อย่าเพิ่งด่ากันสิคะ 555+
หลังจาก EP นี้สถานการณ์โดยรอบจะเริ่มเปลี่ยน
ทั้งพี่มิณทร์และหนูซอล
จะโดนผลกระทบจากสิ่งรอบด้านทั้งคู่
ทั้งจากการกระทำของตัวเองและไม่ใช่ อิอิ
สิ่งที่น่ากลัวใน SS2 คือความรู้สึกของตัวละคร
ทั้งหมด ทุกคาแร็คเตอร์ ทุกตัวจริงๆ บอกเลย
 

TALK1

กลับมาอัพยาวๆ ถี่ๆแล้น

พี่มิณทร์ก็ยังคงเป็นพี่มิณทร์ ที่บางทีก็ไม่คิดอะไร (เลย)
หนูซอลโดนนางฟ้าลอบปะทะ ได้ข่าวนางก็ยังไม่รู้ 5555

ตัวอย่างเล่ม SS2 โรงพิมพ์ส่งมาให้ดูแล้วเน้ออ
เตรียมรับเกียร์พี่มิณทร์กันนะจ๊ะ
ได้เล่ม 22 กย
ส่งลทบ พร้อมกันทุกออเดอร์วันที่ 29 กย จร้าาาา
EBOOK มาต้นเดือน

จุ๊บบ