คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : OS: บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต (30%)
OS: บัเอิ โลลม พรหมลิิ
Cast: Chanbaek
ผมไม่เยเื่อเรื่อบัเอิ
ยิ่ับเรื่อบัเอิที่พาวามิบหายมาให้ีวิผม้วยแล้ว......
3ปี่อน
ผมำลันั่อยู่ในร้านอาหาร
รอเวลานัเทับสาวสวยนหนึ่ เธอเป็นาวะที่ใรๆ็ว่าถือัวอยู่พอสมวร
ยามาที่เธอะปารับำใรออมาเท้วย และผมที่รอมานาว่า3ปี็ไ้ิวในวันนี้
ปีสุท้ายอีวินัศึษา
ผมหันมอระเาวับอร้านพลาส่อวามเรียบร้อยอัวเอในระ
แอบเ็ลิ่นปาัวเอเล็น้อยเสริมวามมั่นใ อีเพีย5นาทีเท่านั้นเธอ็ะมา
และเทสุวิเศษอผม็ะเริ่มึ้น ถ้าโีเราไ้สาน่อัน
แ่วามวย็เิึ้นับผม
่าาาาาาา!!!!!
เสียน้ำพร้อมวามเปียอันแสนเหนอะหนะบริเวแนวาลามลไปถึาเือสิ่แรที่ผมรู้สึ
่อนะามมา้วย...
"ุ!!!ผมอโทษฮะ เลอะหมเลย
เี๋ยวผม่วยเ็ให้นะรับ"ผู้ายัวเล็นหนึ่ในุพนัอที่นี่
ู้ัวลไปับพื้นเพื่อทำวามสะอาให้ผม
ใ่รับ หมอนี่ทำน้ำหใส่ผม
และไม่ใ่น้ำธรรมาแ่มันือน้ำส้ม แม่เหนียวเ็มาผมเลยไ
แ่วามิบหายอผมไม่บลแ่นั้น
"ายแล้วาเุ็เลอะนี่
มารับผม่วย" พนัานนที่ว่าร้อ่อนะรีบหยิบทิู่ลมาเ็ให้ผม
และมันะไม่อะไรเลย ถ้าเ้าะไม่เ็บริเวเป้าาเผม้วยท่าทาล่อแหลมแบบนั้น
และผม็ันทำหน้าเหวอแบบสุพลั และสำหรับเธอนนั้นมันเป็นเรื่อ......
"ว้าย! นี่มันอะไรันะ!?
ทำไมมาทำอะไรบัสีบัเถลิันลาร้านแบบนี้ะานยอล"
"เอ่อ...มันไม่....."
"ฮันนาไม่ิเลยนะะว่าุะมีรสนิยมประหลานานี้"เธอว่าผมอๆแบบไม่เว้นวรรให้ผมอธิบาย
ะที่ผมและหมอนั่น็ไ้แ่นิ่้า
"ทุเรศที่สุ
อย่าไ้เอะอีเลยู่เทห่วยๆแบบนี้" เธอส่ท้ายแล้ว็สะบัหน้าลส้นาไปท่ามลาวาม๊ออผม
ฮือออออ ฮันนารับ ลับมาฟัปาร์านยอลนนี้๊อนนนนนน
เรื่อราวในวันนั้นบล้วยี
หรอ!!!!!!
สรุปวันนั้นบล้วยพนัานัวเล็นนั้นหันมาอโทษอโพยผมยให่
แถมพี่ายเ้าัวยัมาร่วมอโทษ และยัมอบบัรรับประทานอาหารฟรีให้ับผมอี
แ่เอแบบผมเ้าไปุิว่าผมะลับมาที่นี่อีหรอ
ไม่ มี ทา!!!!!
บาทีโล็ลมเินไปนะว่าไหม
1ปี่อน
ผมเรียนบแล้วรับ
อเสียแสวามยินีับผมหน่อย
เป็นารเรียนบที่โรทุ์ทรมานมาสำหรับผม
ไม่ใ่ะแนน
ไม่ใ่เรหรอรับที่ทรมาน
แ่มันมาาแม่นาฮันนา
าวะที่สันานินมาผมอพูเลย
ฮันนาอีู่เทอผมที่ล่มไม่เป็นท่านนั้นแหล่ะรับ
บวันนั้น
เ้าหล่อนเอาผมไปโพนทะนาทั่วมหาลัยเลยว่าผมเป็นเย์
และมีรสนิยมวิปริอบฟันเ็
ให้ายนี่หล่อนเห็นแ่แว้บเียวหล่อนเอาไปเล่าเป็นาๆแบบนั้นไ้ยัไ
ที่ร้าย็ือนทั้มหาลัยเื่อหล่อนน่ะสิ
ฟั๊
ุเ้าใำว่าทุ์ระทมอผมึ้นมารึยั
หลัเรียนบผมอแม่ออเินามหาวามฝันเป็นเวลา1ปีใน่าแน
แน่นอนรับแม่ไม่ว่า
แม่่าเลยแหล่ะ
“ถ้าะไปออทุนเอนะ ไอ้ลูบ้า”
แม่ผมว่ามาอย่านั้น
แน่นอนรับผมเย์เยสพร้อมหยิบสมุบัีมาให้แมู่
เินเ็บหลายหลัแบบที่แม่ยัใ
ลท้ายท่าน็ยอมปล่อยให้ผมมาามวามฝัน
แบเป้ สะพายล้อ ท่อโล
และุหมายแรอผมือที่นี่ นิวยอร์
สหรัอเมริา
เมือแห่วามทันสมัยและแสนศิวิไล์ำลัรอผมอยู่
ถ้าไม่ิว่า......
โลมันะไม่ลมเินไปหน่อยหรอ.........
Writer’s Talk
เอามายั่วันพอรุบริบ
(ประเ็นือปั่นอยู่)
เี๋ยวะพยายามมา่อเรื่อเ่าๆให้บนะะ
อบิ้วท์อารม์ใหม่นินึ
ฝาเม้นท์ ิแท็ให้้วยน้า
#ฟิเพลานแบ
ความคิดเห็น