fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #18 : 15#

กึก!!!!!!!!!

"อึ่ก"
ร่างบางสะดุ้งทันทีที่ชายหนุ่มเอาริมฝีปากมาแนบริมฝีปากนุ่มของร่างบาง เบียคุรันกระตุกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นร่างบางอยู่ในสภาพหวาดกลัวและจนมุม  ชายหนุ่มเริ่มใช้เขี้ยวขาวของตนขบกัดริมฝีปากนุ่มของร่างบางเล็กน้อยแต่ค่อยๆแรงจนทำให้ริมฝีปากชมพูบางของร่างบางมีเลือดซึมออกมา ชายหนุ่มค่อยดูดเลือดนั้นอย่างเอร็ดอร่อยก่อนที่จะสอดลิ้นร้อนของตยเข้าไปลุกล่ำ ทำให้ร่างบางรู้สึกช็อคและเกรงเป็นอย่างมาก ดวงตาสีส้มกลมโตของร่างบางมองชายตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ก่อนที่จะพยายามขัดขื่น ชายหนุ่มเริ่มดูดดำแบบหยอกล้อก่อนที่จะเริ่มดุดัน ยิ่งร่างบางขัดขื่นก็ยิ่งทวีคูณยิ่งขึ้นจนร่างบางเริ่มหายใจถี่ๆและเริ่มติดขัดขึ้น
...ไอ้แวมไพร์นี้...แกจะฆ่าฉันวิธีนี้รึ...
ร่างบางเริ่มใช้เล็บจิกไปที่มือแกร่งของอีกฝ่ายไว้จนเลือดเริ่มใหลออกมา  ชายหนุ่มค่อยๆถอดริมฝีปากออกจากร่างบางช้าๆอย่างเสียดาย เมื่อปล่อยออกไปแล้ว ร่างบางก็ผลักคนตรงหน้าแล้วไอยกใหญ่
"แค่กแค่กแค่กแฮะแฮะ"
"อะไรกันนี้ ทำอย่างกับไม่เคยอย่างนั้นแหละ สึนะจัง"

เพียะ!!!!!!!!!

ฝามือเล็กบางกระทบไปที่หน้าหล่อเหลาปนเจ้าเล่ห์เต็มแรง จนมีรอยแดงระเรื่อแดงก่ำประดับบนหน้าเบียคุรัน ชายหนุ่มค่อยๆเช็คเลือดบนมุมปากก่อนที่จะกระตุกยิ้มอีกครั้งและตรงเข้ามาบีบคางร่างบางอีกครั้งแน่น จนร่างบางรู้สึกเจ็บกรามและปวดร้าวอย่างมากและมองชายตรงหน้า ร่างบางน้ำตาซึมเล็กน้อยแต่พยายามข่มไว้เพื่อไม่ให้แสดงความอ่อนแอของตน ชายหนุ่มมองร่างบางตรงหน้าพลางใช้มือปาดน้ำตาร่างบางที่ซึมออกมาซึ่งร่างบางพยายามเบือนหน้าหนีแต่เบียคุรันดึงหน้าร่างบางให้มองหน้าตน
"จูบไปกี่คนแล้วยังไม่รู้สิ ไม่สิ ต้องเรียกว่านอนกับคนอื่นไปแล้วกี่คนฉันยังไม่รู้เลย เที่ยวอ่อยไปทั่วทั้งแวมไพร์ มนุษย์หมาป่า มนุษย์ธรรมดาต่ำต้อยและฮันเตอร์ ชอบใช้รอยยิ้มอ่อยไปทั่ว กะอีที่ฉันทำ เจ็บใจแล้วรึ"
"แก!!!!!!ฉันไม่ใช้พวกขายตัวน่ะ จูบน่ะ พึ่งครั้งแรกรู้ไว้ซ่ะ ไอ้แวมไพร์บัดซบ"
"เหรอ หึหึหึหึแล้วกับเค้าคนนั้นล่ะ"

เพียะ!!!!!!!!!

"อย่าเอาปากโสมมของแกพูดถึงเค้า ไอ้แวมไพร์มากราคะ"
"ฮ่ะฮ่ะพูดถึงไม่ได้สิน่ะ ช่างบอบบางจังเลยน่ะ รู้ว่าสู้ฉันไม่ได้ก็ยังพยายามหรือเอานี้ไปเป็นข้ออ้างในการอ่อย"
ร่างบางจะตบหน้าชายตรงหน้าอีกครั้งแต่โดนจับมือไว้ ตอนนี้ร่างบางตัวสั่นไปหมด หน้าขาวนวลชา อับอาย อัปยศ แทบไม่เหลือศักดิ์ศรีในตัวเค้าเลย ศักดิ์ศรีในการแก้แค้นหายไปหมดสิ้น ดวงตาสีส้มเต็มไปด้วยความแค้น อาฆาต โกรธ เคืองที่มองชายตรงหน้านั้นยิ่งมากขึ้น
"ไม่มีวันเป็นอย่างนั้นเหรอ ไอ้..."
ร่างบางยังไม่ทันพูดจบก็โดนชายตรงหน้าจับลิ้น
"ลิ้นเล็กแบบนี้ ด่าเป็นด้วยเหรอ"
กึก!!!!!!
โลหิตสีแดงใหลออกมาจากนิ้วเบียคุรัน ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บเล็กน้อยก่อนที่จะมองร่างบางที่กัดนิ้วเค้าอยู่พลางยิ้มเมื่อเห็นเลือดของตนใหลเข้าปากร่างบาง
"หึหึหึ เธอกัดน่ะ เธอไม่รู้เหรอว่าเลือดแวมไพร์อสูรเป็นยังใงน่ะ"
ชายหนุ่มพูดทำให้ร่างบางเลิกกัดทันที
"เป็นอะไร"
ร่างบางพูดอย่างตกใจก่อนสติจะเริ่มไม่ทรงตัว ควบคุมตัวเองไม่ได้ และความรู้สึกที่มีต่อเบียคุรันกลับเปลี่ยนไป ร่างบางเดินตรงไปกอดชายตรงหน้าทันที
"ผมต้องการคุณ คุณเบียคุรัน"
ชายหนุ่มมองร่างบางและยิ้มอย่างพอใจก่อนที่จะจับคางร่างบางอย่างอ่อนโยน
"ต้องอย่างนี้สิ สึนะจังของฉัน"
ควับ!!!!!
อยู่ก็มีรถคันนึงขับมาชิ่งตัวร่างบางทันที ทำให้เบียคุรันล้มทันที เพราะโดนชนจังๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นมามองอย่างหัวเสีย
"ขอเจ้านี้น่ะ"
ชายหนุ่มปริศนาพูดพลางกอดร่างบางแน่น
"ฮึ คิดว่าฉันจะยอมหรอก"
"คุณเบียคุรัน"
"ถ้าคิดจะเอาสึนะจังไปน่ะ ข้ามฉันไปก่อนเถอะน่ะ"
"ได้"
ชายหนุ่มจับร่างบางมัดไว้กับรถก่อนที่จะเดินตรงไปหาเบียคุรัน พลางมองร่างบาง
"....ขอโทษน่ะที่มาช่วยช้า"




*****************************************************************
ไรเตอร์
เมี้ยววันนี้ อัพยาวหน่อย
ตอนนี้ไม่ค่อยตั้งใจแต่ง
อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะค่ะ