fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #29 : 26

สายลมที่พัดกระหน่ำพัดสิ่งของที่เบาบางลอยขึ้นแล้วปลิวไปอย่างไร้จุดหมายมาพร้อมกับเสียงเดินของร่างบางที่เดินตามจีอ็อคโต้และบาจิลเตรียมตัวขึ้นรถกลับบ้าน ร่างบางหอบเล็กน้อยเมื่อต้องเดินตามความเร็วของจีอ็อคโต้
"แฮ่ก แฮ่ก"
ร่างบางหอบดังออกมาแน่ชัดจนจีอ็อตโต้หันมามองและยุดเดิน
"เป็นอะไรรึ สึนะ"
"พี่จีอ็อคโต้ช่วยเดินช้าๆหน่อยสิ"
ร่างบางพูดและยืนหอบเบาๆ จีอ็อคโต้มองร่างบางซักพักก่อนที่จะหลุดขำออกมา
"คริคริ ฮ่าๆ"
"ขำอะไรพี่จีอ็อคโต้"
ร่างบางขมวดคิ้วมองจีอ็อคโต้ด้วยความสงสัย
"ฮ่าๆ ตัวเตี้ยขาสั้นตามพี่ไม่ทันก็บอกมาเถอะ จริงๆแล้วพี่ไม่ได้เดินเร็วเกินไปหรอก ตัวเองน่ะขาสั้น"
จีอ็อคโต้พูดพลางขำยกใหญ่ ร่างบางหน้าแดงจัดด้วยความเขินอายก่อนที่จะตรงมาเหยืยบขาจีอ็อคโต้เต็มแรง
"โอ้ย!!!!! เจ็บน่ะสึนะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
จีอ็อคโต้้ยิ้มทั้งน้ำตา ใครบอกว่าเค้าไม่เจ็บล่ะ  โครตเจ็บเลย แต่เค้าก็อดที่จะหมั่นใส้น้องชายสุดน่ารักของเค้าไม่ได้แหะ จีอ็อคโต้เดินไปขยี้หัวฟูสีน้ำตาลของสึนะอย่างเอ็นดู ร่างบางสะบัดหัวไปมาแบบไม่ให้จีอ็อคโต้จับ
"ฮ่ะฮ่ะ ป่ะ ไปกันได้แล้ว สึนะที่น่ารักของพี่"
จีอ็อคโต้ยิ้มก่อนที่จะเดินนำหน้าร่างบางไปต่อ ในขณะที่ร่างบางอมยิ้มเล็กน้อย เพราะว่าร่างบางก็รู้สึกดีที่พี่ชายตนร่าเริงขึ้น 
เมื่อถึงรถ โกคุเทระก็รีบเดินมาเปิดประตูให้รีบอร์นที่ยืนรออยู่ก่อนหน้านี้แล้ว จีอ็อคโต้เดินเข้าไปนั่งก่อนคนอื่นและตามด้วยบาจิล 
ในขณะที่ร่างบางจะเข้าไปนั่งในรถ มุคุโร่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับพวก M.M ในมือของมุคุโร่ถือของที่ระลึกอยู่
"เอ๋?"
ร่างบางมองของที่ระลึกที่มุคุโร่ยื่นมาให้
"รับไปสิ พวกเราอุสาห์พยายามทำให้เลยน่ะ "
"ครับ^^ ขอบคุณมากๆเลยครับ"
ร่างบางยิ้มอยางเป็นมิตรและรับของขวัญจากมุคุโร่ ในนั้นมีข้าวของมากมายที่บางอันก็เป็นของที่ร่างบางชอบ ร่างบางยิ้มให้มุคุโร่อีกครั้งพร้อมพูดขึ้น
"ถ้ามีโอกาศล่ะก็ จะแวะมาหาน่ะ"
"ครับ รักษาตัวด้วยละ คุฟุฟุ"
"รักษาตัวด้วยน่ะ สึนะคุง"
เคียวโกะพูดพลางยิ้มให้สึนะ
"อื้อ มุคุโร่คุงก็รักษาตัวด้วยล่ะ เคียวโกะจังก็ด้วย"
"อื้อครับ//จ้ะ"
ร่างบางเดินขึ้นรถไปก่อนที่โกคุเทระจะปิดประตูรถแน่นสนิท แล้วตัวเองก็เดินไปนั่งอยู่ประจำท่คนที่คนขับ ส่วนฮารุก็อยู่ข้างหลังรถเพื่อเฝ้าของและเฝ้าระวังภัย ร่างบางหันไปโบกมือให้มุคุโร่และเคียวโกะที่ยืนโบกมือให้ตนอยู่ก่อนที่ร่างบางจะหันมากอดกระต่ายอย่างถนุดถนอม 
เคียวโกะมองรถที่เริ่มเคลื่อนที่ไปก่อนที่จะเดินเข้าไปยังที่พักของฮันเตอร์พร้อมกับพวกM.M. เหลือเพื่อมุคุโร่ที่ยังมองรถของร่างบางที่เคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ
.....ขอให้ปลอดภัยน่ะ....
...แวมไพร์ที่เก่งกาจและเลวร้ายน่ะ...ไม่ได้มีแค่เบียคุรันและเดม่อนน่ะ...
...พยายามเข้าล่ะ.....
มุคุโร่ถอนหายใจเล็กน้อยและเมื่อรถขับเคลื่อนไปจนหายไปจากสายตา มุคุโร่ก็เดินตามเคียวโกะเข้าที่พักฮันเตอร์ไป

(ในรถ)

"นี้ พี่สึนะ ทำไมไม่ให้เคียวโกะมาด้วยกับเราล่ะ"
บาจิลถามสึนะขึ้นหลังจากสงสัยมานาน
"ก็คิดว่าเคียวโกะอยู่ที่นั้นก็ปลอดภัยดีอยู่แล้ว"
ร่างบางพูดพลางลูบหัวกระต่ายน้อยเบาๆ
"แล้วกระต่ายนี้ได้มาจากไหนเหรอครับ ช่อดอกไม้ลิลลี่ด้วย"
บาจิลพูดพลางหิบช่อลิลลี่มาดู ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเพราะถ้าบอกว่าคุณฮิบาริให้มาล่ะก็ พี่จีอ็อคโต้ก็จะยึดแน่นอน เพราะพี่จีอ็อคโต้เป็นคนเชื่อใจคนยาก
" อะ เอ้อ คือกระต่ายตัวนี้น่ะ พี่ไปเจอมันที่สวนดอกไม้นั้นแหะ พี่เห็นมันน่ารักดีเลยเอามาเลี้ยง ส่วนดอกลิลลี่นี้ก็เจอแถวสวนดอกไม้นั้น พี่เห็นว่ามันสวยดีเลยเก็บมากะจะเอาใส่แจกันในบ้านน่ะ"
"อ้อเหรอ"
"อื้อ^^:;"
บาจิลจ้องมองสักพักก่อนที่จะระความสนใจไป ร่างบางยิ้มแห้งๆเล็กน้อยแล้วจ้องหน้ากระต่ายน้อยขนปุกปุย
....ขอบคุณครับคุณฮิบาริ....
....ผมรู้สึกดีขึ้นมากเลย......
....แต่ก็คงดีไม่มาก......
.....คริคริ......







ภายใต้ป่ารกล้าง
มีชายหนุ่มคนนึงมองรถที่ร่างบางนั่งอยู่
"คงรู้สึกดีขึ้นสิน่ะ รอยยิ้มแบบนั้น"
ดวงตาสีนิลทอแสงออกมาเล็กน้อยภายใต้ดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับไป
(ไรเตอร์:วิวดีนิ=w=)
"จะบอกเหตุผลให้5ข้อให้น่ะว่าทำไมฉันถึงหนีไปตอนคนที่ชื่อรีบอร์นมารับตัวไปน่ะ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ก็ตาม"
"1.ฉันเป็นแวมไพร์'อสูร'(เลือดบริสุทธื)"
"2.เพราะเธอคือ1ในสายเลือดพิเศษที่เหล่าแวมไพร์ต้องการ"
"3.ชั้นทนไม่ไหวถ้าต้องให้อยู่กับเธอนานๆ เพราะนั้นไม่ใช่ผมดีแน่"
"4.มนุษย์อย่างเธอไม่ควรอยู่ใกล้แวมไพร์อสูรอย่างชั้น"
"5.เพราะชั้นไม่ใช่แวมไพร์ที่ดี"
ชายหนุ่มพูดขึ้น ดวงตาสีนิลยังคงจับจ้องร่างบางอยู่
"เพราะฉะนั้น หวังว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีก......"
ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนที่จะหันหลังไปเตรียมจะหายไปจากกิ่งต้นไม้ใหญ่ แต่ยังไม่วายหันกลับมามองร่างบางที่ยิ้มด้วยความเปี้ยมสุขเล็กน้อย
....รอยยิ้มนั้น.....ทำให้ชั้น........
"กรอด!!!!!!"
ชายหนุ่มกำหมัดแน่นก่อนที่จะพุ้งหายไป ร่างบางรู้สึกถึงลมที่พัดผ่านมาแม้จะอยู่ที่รถแต่ก็ยังรู้สึกถึง
.....สัมผัสที่อ่อนโยนนี้.....
ร่างบางรีบหันไปมองกิ่งไม้ใหญ่ที่ชายหนุ่มอยู่ก่อนหน้านี้ แต่พยายามมองหาไปทั่วก็ไม่เจอ
...เราคงคิดไปเองสิน่ะ....
...ความรู้สึกนั้น...
...คุณฮิบาริ.....





********************************************************************************
ไรเตอร์

ดีค่ะ ไรเตอร์กลับมาแล้วน่ะค่ะ หลังจากสมองตันมานาน 
ตอนนี้ไรเตอร์ก็สมองตันค่ะ เลยแต่มาสั้น
ช่วงนี้ไรเตอร์จะสอบเลยไม่ค่อยมาอัพฟิต
ยังใงก็ อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะค่ะ