คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 2
CHAPTER 2
เป็นภาระของผมอีกครับที่ต้องแบกยงกุกฮยองมานอนบนเตียงเนี้ย ตัวก็โคตรจะหนักเลย = =
“เจลโล่ นายโผล่มาแบบนี้ได้ไงเนี้ย เห็นไหมว่าฮยองเป็นลมเลย”
“อยู่แต่ในตู้มันเบื่อนี่ฮะ ก็เลยออกมาข้างนอกบ้าง”
“เฮ้อ นายนี่จริงๆเลยนะ”ผมยืนขยี้หัวตัวเองจนผมกระเซอะกระเซิงเหมือนรังนก ผมต้องทำยังไงครับ เจลโล่ถึงจะออกไปจากที่นี่เนี้ย ถึงเขาจะไม่ได้ทำอะไรแต่เวลามีคนมาห้องผม เขาต้องออกมาป่วนตลอดเลย ขอให้หมอผีมาทำพิธีให้ดีไหมเนี่ย
“ที่นี้..ที่ไหน”โห นี่แค่ตกใจจนเป็นลม ฮยองแกถึงกับจำอะไรไม่ได้เลยหรอเนี่ย หรือเพราะแก่(?)
“ห้องผมไงฮยอง ดีและที่ฮยองตื่นได้ซะที”
“แล้วตกลงเมื่อกี้ใคร แฟนแกหรอวะไอ้แด้” โถ้ะ ผมไม่มีรสนิยมจับผีมาเป็นแฟนนะครับ
“เอ่อ...”
“ผมชื่อเจลโล่ฮะ เป็นผีที่สิงอยู่ที่ตู้สีขาวโน่นไง ^^” เฮ้ย ตรงไปแล้ววววว
“ก..แกเป็นผีจริงๆด้วย อ๊ากกกกก”
“ใจเย็นก่อนสิฮะ ถึงผมจะเป็นผี ผมก็ไม่ได้ไปทำร้ายใครซะหน่อย อย่าพึ่งโวยวายสิ”
“น..นายจะไม่ฆ่าฉันใช่ไหม”
“ผมจะฆ่าฮยองไปทำไมล่ะฮะ ติ๊งต๊องจริง”
“ใครจะไปรู้เล่า! แล้วเรื่องมันเป็นไงมาไง ทำไมนายถึงเลี้ยงผีไว้ที่ห้อง ทำไมนายไม่ไล่มันออกไป นายไม่กลัวมันทำร้ายหรอ”
“ฮยองคร้าบบ จะถามอะไรเยอะขนาดนั้นล่ะ ผมไม่ได้เลี้ยงเขาไว้ในห้องครับ ผมซื้อตู้มาแล้วเจลโล่ดันติดมากับตู้ด้วย ผมเห็นว่าเขาไม่น่าจะมีพิษมีภัยอะไรก็เลยไม่ได้คิดอะไร”
“ทำไมนายไม่ได้ไปเกิดใหม่ซะทีล่ะ” ยงกุกฮยองหันไปถามเจลโล่ที่ยืนอยู่ข้างๆผม เออ จริงด้วย! ทำไมเจลโล่ไม่ไปเกิดใหม่ล่ะ ผมลืมเรื่องนี้ไปเลย!
“ผมยังไม่ตายนะจะไปเกิดใหม่ได้ไง” ยังไม่ตาย?แล้วทำไมถึงมาสิงตู้
“แล้วทำไมนายถึงต้องมาสิงตู้นี่ด้วยล่ะ”
“เรื่องมันยาวฮะ ไว้ผมค่อยเล่าละกัน”
”เห้ย ได้ไงวะ เล่ามา.. หายไปไหนอีกว่ะเนี้ย แน่จริงก็ออกมาดิ”ยงกุกโวยวาย
ผมไม่พูดอะไร ปล่อยให้ยงกุกฮยองแกโวยวายคนเดียวจนเหนื่อยแล้วหลับไป(หลับง่ายดีแท้) ในเมื่อเจลโล่ยังไม่ตาย ทำไมถึงกลายมาเป็นผีสิงตู้แบบนี้ แล้วร่างจริงๆของเขาอยู่ไหนล่ะ ผมเริ่มสงสัยขึ้นมาแล้วสิ ผมเดินตรงไปที่ตู้ก่อนจะสำรวจรอบๆ มีข้อความนึงเขียนไว้ที่ด้านข้าง
‘ผมจะดูแลตู้นี่เป็นอย่างดีเลยฮะ’
“เจลโล่ ข้อความนี่หมายความว่าไง”ผมกระซิบเบาๆที่ตู้ กลัวยงกุกฮยองจะได้ยิน
“...”
“ฉันรู้ว่านายอยู่ในนี้ตอบฉันมาเดี๋ยวนี้ เผื่อมีอะไรที่ฉันจะช่วยได้”
“ความหมายของมัน..ก็ตามนั้นแหละฮะ”
“แล้วทำไมตู้นี่ถึงไปวางขายหล่ะ ในเมื่อนายก็ยังไม่ตาย นายเป็นเจ้าของตู้ไม่ใช่หรอ”
“ใช่ฮะ ผมเป็นเจ้าของตู้ แม่ผมไม่นึกว่าผมจะตื่นอีกแล้ว คิดว่าผมไม่ได้ใช้ฮะ ก็เลยเอามาขาย”
“แล้วตอนนี้ร่างของนายอยู่ที่ไหน ทำยังไงนายถึงกลับร่าง”
“… ผมบอกไม่ได้ฮะ”
“ทำไมนายถึงบอกฉันไม่ได้ นายไม่อยากกลับร่างตัวเองหรอ”
“ฮึก.. คิดว่าผมอยู่แบบนี้มันดีหรอ ผมอยากกลับร่างจะตาย แต่ผมทำไม่ได้ ฮือ..” เอาแล้วสิ ผมทำเขาร้องไห้เข้าแล้ว..
“งั้นนายก็บอกฉันมาสิว่าร่างนายอยู่ไหน!”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมบอกไม่ได้!”
‘ ทำไมล่ะเจลโล่ ทำไมนายถึงบอกฉันไมได้ว่าร่างนายอยู่ที่ไหน มันต้องมีเบื้องหลังแน่ๆ ผมจะต้องรู้ความจริงทั้งหมดให้ได้ ’
RRrr..
“ฮยองครับ ฮยองๆเมียพี่โทรมา”ผมเดินไปสะกิดยงกุกฮยองที่กำลังนอนน้ำลายยืดดดดอยู่เป็นเตียง หมดกันเตียงผม - -
“มีอาราย ~”ยงกุกคว้าโทรศัพท์ไปรับ
“กุกกี้ ฮิมขอโทษที่ไม่ยอมฟังกุกกี้นะ~”เสียงออดอ้อนจากปลายสายทำให้ยงกุกลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แล้ว..กุกกี้กลับบ้านได้ยังอ่า กุกกี้คิดถึงฮิมที่สุดเลยนะ”ผมขอตัวไปอ้วกแปบครับ หวานกันเกินไปแล้ว =_=
“กลับได้แล้ว ฮิมก็คิดถึงกุกกี้ม๊ากมากกก รีบๆกลับนะ”
“กุกกี้จะกลับเดียวนี้แหละคร้าบบ” หลังจากยงกุกฮยองวางสาย ฮยองแกก็โบกมือบ๊ายบายผมแล้ววิ่งกลับทันที ฮ่าๆๆ น่ารักจริงสามีภรรยาคู่นี้
และในที่สุดพระอาทิตย์ก็ตกดิน วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว ผมต้องไปทำงานพิเศษกับไอ้ยองแจด้วย ผมลืมบอกหรือเปล่าว่าผมทำงานอยู่ที่ผับ ไม่ต้องคิดเลยนะครับว่าผมจะไปเป็นโฮสต์หน่ะ ผมเป็นบาร์เทนเดอร์ครับ ส่วนไอ้ยองแจมันเป็นพนักงานต้อนรับ ที่ผมมาทำเพราะผมไม่อยากต้องพึ่งพ่อกับแม่น่ะ ไม่สาธยายมากและ ผมเดินไปเลือกชุดในตู้เสื้อผ้าก่อนจะเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ผ่านไปไม่นานผมออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับชุดบาร์เทนเดอร์สุดเท่(ตรงไหน)ก่อนจะหยิบกระเป๋าตังกับมือถือใส่กระเป๋าสะพาย
“คืนนี้อาจกลับดึกหน่อยนะ”ผมพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
RRrr..
“ว่าไงไอ้หมูแจ ถึงแล้วหรอ”
“กูจะโทรมาบอกว่าวันนี้กูลางานนะ กลับบ้านย่า”
“เออๆเที่ยวให้สนุกนะ อย่าลืมของฝากกูด้วย”
“เออ เดี๋ยวรอบนี้ซื้อตุ๊กตากบไปฝาก ฮ่าๆๆๆๆ”
“ทำไมต้องกบว่าไอ้หมูแจ -_-”
“กูไม่ใช่หมูเว้ย กูหุ่นดีแล้ว”
“คร้าบๆคุณหมูแจ แค่นี้ก่อนนะ”
ผมกดตัดสายไปก่อนจะมองดูนาฬิกา เวรแล้ว!!หกโมงแล้วหรอว่ะ วันนี้เจ๊ ‘ฮโยซอง’ นัดหกโมงครึ่งด้วย ผมขอวิ่งก่อนล่ะครับ รอรถเมล์คงไม่ทันแล้ววว
ที่ผับ
“ฉันนัดไว้กี่โมงห้ะไอ้ดำ นี่มันทุ่มนึงแล้วนะยะ!”เสียงของเจ๊ฮโยซองที่ใครๆก็บอกว่าเสียงน่ารักสุดๆ แต่ตอนนี้มันกลายเป็นเสียงที่ผมไม่อยากฟังมากที่สุดแล้วล่ะครับ ปวดหูจริงไรจริง -_-
“ผมขอโทษครับเจ๊ คราวหน้าผมจะไม่มาเลทอีกแล้วคร้าบบบ”ผมโค้งให้หลายๆรอบ
“อ่ะๆ ถือว่าคราวนี้เป็นการตักเตือน วันหลังอย่ามาสายอีกหล่ะ”
“ทราบแล้วครับ”
“ที่ฉันเรียกมาวันนี้ ฉันจะบอกว่าวันนี้จะมีคนใหญ่คนโตมาที่ร้าน ยังไงก็ระวังตัวไว้หน่อยละกันนะ พวกนั้นเป็นพวกมาเฟียด้วย”เอาละสิ เอาอีกแล้ว วันนี้ผมน่าจะขอลาหยุดแล้วไปนอนอยู่บ้าน เฮ้อ เบื่อจัง
- ด้านเจลโล่ -
‘เมื่อไหร่จะกลับมานะ’
ผมมองนาฬิกาที่ตอนนี้บอกเวลา 3 ทุ่มแล้ว อากาศหนาวซะด้วย ออกไปเดินเล่นข้างนอกซะหน่อยละกัน ฮยองฮะ.. ยังไงผมขอยืมเสื้อไปใส่ก่อนนะฮะ ผมลอยออกมาจากตู้ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนตัวเองเป็นกายเนื้อ ไม่ต้องทำหน้างงฮะ เดี๋ยวผมอธิบายให้ฟังนะ คือว่าเมื่อถึงเวลา 3 ทุ่มเมื่อไหร่ ผมสามารถเปลี่ยนให้ตัวเองเป็นกายเนื้อได้จนกว่าพระอาทิตย์จะขึ้น แต่ผมเลือกที่จะอยู่ในตู้ถ้าไม่จำเป็น มันทำให้ผมปวกเปียก ตอนที่ผมโดนแดฮยอนฮยองเขากอด ผมคงกลายเป็นกายเนื้อโดยไม่รู้ตัวมั้ง ระหว่างที่ผมอธิบายผมหยิบกางเกงขายาวสีดำ เสื้อโค้ตสีน้ำเงินเข้มกับผ้าพันคอสีครีมมาใส่ (ปกติผมแค่ใส่เสื้อขาวกับเกงขาวเน้อ ^^)
‘ออกไปไหนดีน้า~’
ผมเดินออกจากห้องและไม่ลืมที่จะกดล็อคประตูให้เรียบร้อย วันนี้ไปสวนสาธารณะละกัน ถึงผมจะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นกายเนื้อ แต่ผมก็ไม่ค่อยได้ไปไหนหรอกนะ ขี้เกียจเดิน ฮ่าๆๆๆ ฮ้า~ อากาศหนาวจัง ผมเดินลงบันไดไปก็ต้องตกใจเมื่อเห็นมีคนนั่งฟังเพลงอยู่รู้สึกจะคนเดียวกับที่แดฮยอนฮยองเคยแกล้งซะด้วย ผมค่อยๆย่องออกไป แต่ก็หนีไม่พ้นสายตาของเขา
“คุณเป็นใครคะ ทำไม...ฉันไม่เคยเห็นคุณที่นี้เลย”จีอึนถามด้วยความสงสัย
“เอ่อ..คือ ผมเป็นรุ่นน้องของแดฮยอนฮยองน่ะฮะ แต่มาหาแล้วฮยองไม่อยู่ ไว้ผมจะมาใหม่นะฮะ”ผมโค้งให้ก่อนรีบเดินออกจากหอให้เร็วที่สุด
‘ ทำไมหน้าไม่คุ้นเลย หรือเราจะความจำสั้นเองนะ ’
ผมเดินออกไปตามทางเรื่อยๆ อากาศหนาวมากเลยครับ รอบข้างถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ มีแค่แสงสว่างจากไฟตามถนน แต่...นั่นใครหน่ะ กำลังเดินมาหาผมด้วย
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ชเวจุนฮง”เสียงของหญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“คุณ...”
To be continue…
Bonjour! สวัสดีค่ะทุกคน
วันนี้อัพครบเลย เย้ๆๆ(ดีใจทำไม - -...)
นุ้งโล่ไปเจอใครหว่า~ เป็นผู้หญิงซะด้วย
แล้วแด้จะเป็นอะไรหรือเปล่าน้า~
รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ^^
เอ้อ พี่แด้ฝากบอกมาว่า เม้นกันเยอะๆนะ~
ความคิดเห็น