คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่11:ผมแค่จะไปเมืองหลวง(100%)
ผมแ่ะไปเมือหลว
ผมเินยิ้มมุมปาสำรวไปทั่วโถถ้ำอันสวยามแห่นี้้วยเรว่าระหว่าที่ผมรอน้ำลมิินี่ะไม่มีอะไรโผล่มาให้ใเล่น
“เอาละ พวุอยาไ้อะไรหรือะไป่อั้นสุท้าย็ไ้นะ ผมะอยู่นอที่นี่”ผมหันไปบอเอเนไอออนและเบอร์นาร์ สวนโเรย์นั้นไม่ยอมเินไปไหนนอาเินามผม
“โอเ ไหนๆเรื่อ็ร้อนไ้ทีแล้ว อไปเินสัหน่อยละัน”เบอร์นาร์พูพลาหันิ้วไป้วย โว์เี้ยวยาวๆสีาวแวววับ่อนะลายเป็นวันหายไป วามสามารถอพวึ่ผีึ่ปีศานี่สะวใ่เล่น
“ลีอาน้อยอย่าไปเล่นนที่ไหนละ”เอเนหันมายิ้มาหยีให้ผมและออไอออนหายไปามเบอร์นาร์ไปิๆนเหลือเพียผมที่ำลัโลภ แฮ่ม ำลัะเินไปรอน้ำาแห่ผืนน้ำลมิิที่ลทุนศึษาและสร้าึ้นมาเพื่อเ็บมันโยเพาะ มันะเป็นประโยน์อย่ามาในอนานี้ ผม็พูไปั้นอย่าเื่อผมมาเลย
“ถ้าว่าะไปเ็บริสัล็ไ้นะ”ผมบอเ็น้อยที่เินูรอบๆระหว่าที่้มสวมแหวนมิิอีวพร้อมับถ่ายพลัเวทย์ลไปสัมผัสน้ำ เิน้ำวนในแอ่อย่าบ้าลั่ น้ำสีฟ้าอมเียวเปล่ประายไหลเ้ามิิอย่า่อเนื่อแ่ปริมาน้ำในแอ่ลับไม่ลลเลย ผมเ็บมันไปเรื่อยๆ
“อืม”โเรย์รับำแ่นั้น่อนะเินไปรอบๆอันไหนีอันไหนน่าสนใเา็เ็บลระเป๋าเล็ๆที่ผมื้อให้
ูม!!!
เสียนี้มาาั้นที่สุท้ายเอรับไม่้อใ สสัยพวเาะสนุมา ปล่อยไปสัวันละันเมื่อเ็บน้ำนแหวนมิิที่สามารถเ็บน้ำไ้เือบๆหนึ่บึที่ว้าราวๆสี่ไร่เสร็ผม็เ็บแหวนมิิเ้าแหวนอีวทันที ผมมอโเรย์ที่เินสำรวโถถ้ำอย่าระือรือร้น่อนะทรุัวลนั่พิ้อนหินเพื่อรอสามสิห์ที่ออไปเผิโลว้าลับมา
ูม!!!!
เปรี๊ยะ!!
ผมหันมอประูที่ถูทำลายล้วยฝีมือเอเนบนไหล่อเามีถุนาให่ึ่ผมว่าน่าะเป็นสมบัิ ส่วนเบอร์นาร์นั้นลาเาับเล็นาให่ว่าสิบอันามมาิๆ ส่วนไอออนามบับนี้เาและูี้เีย็ถือมันอะไรบาอย่าามมา
“โอ้ ลีอามาูนี่เร็ว ้าไ้มาเยอะแยะเียว!”เอเนวัมือเรียผม ผมลุึ้นยืนปัฝุ่นและเินไปหา เอเนลี่ห่อผ้าออมาเผยให้เห็นเหรียทอ อัมีและเรื่อประับมามาย ผม่อยๆเยหน้ามอทั้สามน้วยสายานิ่ๆ ่อนเอเนและเบอร์นาร์ะยิ้มหัวเราะแฮะๆออมา
“อา นี่ ทาแห่วารี และนี่บวรัผนึ ออ สวนนี่ไ่มุมัรวารี”เอเน่อยๆหยิบสมบัิที่มา่ามาๆอันเี้ยนออมา
“พวุอยาไ้?”ผมถาม ทั้สามนส่ายหน้าไปมา
“แ่เราเอาไปายไ้นะ ูแล้วราาีมาๆ้วยละ”
“เฮ้อ ่าเถอะมันเป็นสิทธิ์อพวุ”ผมไม่ไ้ว่าอะไรหาเาะเอาไปโยนเาอไฟทำเป็นฟืน็าม เมื่อูแล้วเรื่อบล้วยีพวผม็ออาันเี้ยนทันที เพราะไม่อยาอยู่นานว่านี้แล้ว
อา อาาศบริสุทธิ์สิ่แรที่ผมเห็นหลัาออมาาันเี้ยนือเหล่านัล่าและนัผที่มีสภาพูไม่ืเ็มหาเล็ๆอเาะันเี้ยนไปหม ผมรีบึฮูึ้นมาสวมหัวและลาเหล่าผู้ิามออไปอีทาเพื่อหาที่ลับานเพื่อที่ะไ้ี่หลัเอเนึ้นฝัและหาเมือหรือหมู่บ้านพัผ่อน
็ไม่ไลเท่าไหร่ว่าะเอเมือแ่ห่าาทะเลออมาอีราวๆเือบสอร้อยิโลเอ ไม่ไลเลย แฟั้วยรอยยิ้มหวาน เ้าเมือนแรลัวสึนามิรึไถึไ้ออไปอยู่ไลนานั้น ผมเินไปามเส้นทาินแเพื่อเ้าเมือ เรา้อไปอย่าธรรมาที่สุห้ามเ่นเ็า แ่ิว่าทุอย่าเป็นไปามที่ิหรอ หึ หวัลมๆแล้ๆ
ที่ามผมมานี่ F4ัๆแ่อีนเ็น้อยที่น่าหล่อเหลาส่อแววออมานวามหล่อที่ผมน้อยนิไ้สลายหายไป ุลุปวใ ผมเลยให้โเรย์ไปี่หลัเบอร์นาร์แทน เหนื่อยใริ
“เอเน ไอออนรับ”
“ว่า/หืม”
“ทำไมพวุ้อแปลร่าเป็นมนุษย์้วยรับ”
“็อยู่ในร่านี้มันสะวในารูแลเ็น้อยแบบเ้ามาว่านี่น่า”เอเนพูออมาโยไม่ิอะไรแถมยัิ้วทำหน้าทะเล้นใส่ผมเสียอี เะสัว์เทพผมะนรมั้ยรับเบื้อบนสูสุ อบ!
ผมเลยทำใ้วยารเมินเย่อเหล่าไออลที่ามมา้วยสีหน้าเบื่อหน่ายผม็อยาแสสีหน้ามาอยู่หรอรับ แ่ผลลัพธ์ราวับำสาปหน้าายนี่ไม่่วยให้ผมยิ้มแย้มร่าเริแบบเมื่อ่อนไ้เลย อา ผมิมาอีแล้วสิ
ภาพประูเมือที่นเินเ้าออมามามายนั้นทำให้ผมอึ้เล็น้อย เพราะหน้าประูเมือหาไ้มีทหารยามเฝ้าหรือรวนเ้าเมือไม่นอู้รับบัรหรือ่ายเินทำบัรับศิลาผลึที่อยู่้านบนประู มันือศิลาที่ใ้รวนเ้าเมือแทนที่ะใ้น สู่ให้ทหารไปเินรวเมือูเหุร้ายๆออำลัายีว่ามายืนน่อโปร่หน้าประูเหมือนยัษ์ถือระบอ ผมและสี่สหายเินผ่านประูมาไ้อย่าสบายๆเพราะเรายัไม่มีีร้ายแรอย่าเินเหยียบเท้าพระราาหรือึผมเ้าายเ้าหิมาทำสายี้า แฮ่ม ผมิมาอีแล้ว
“อืม เรา้อหาที่พั่อน”ผมพูิถึแผนที่ที่เยูเมื่อเ้าห้อสมุเี่ยวับเมือายทะเลนี่ ไม่นานภาพโรแรมระับสามาวแ่หรูหราสมราา็ผุึ้นมาในหัวผม
“ามมา”ผมเินริ่ไปยัโรแรมที่ว่าทันที้อเินผ่าเมือไปอีีหนึ่เลยทีเียวนะเนี่ย
สอั่วโมในารเินหาโรแรมในที่สุผม็เอ แอบับน้ำาในใเลยเลยทีเียว
“โรแรมเ้าปูน้อย แม่เ้า”เบอร์นาร์ผิวปาออมาเมื่ออ่านป้ายื่อโรแรม โรแรมหั้นสามึที่สร้าใล้ๆันเป็นรูปัวยูโยมีสวนย่อมและสระว่ายน้ำเป็นัวั้นอสามึเอาไว้ ็เหมือนโรแรมในแถวภูเ็ละนะ
“่วแล้วนะ เ้าไป้าในันลีอา”ไอออนเอ่ยัวเีย่อนะเินมาวาาลไหล่อผม
“ไ้ทีเอาให่”เอเนแวะสหายอน้วยสายิๆ ไอออนทำาสะลึมสะลือมอลับ่อนะยยิ้มมุมปา ผมเห็นนะแล้ว็เ้าใวามหมาย้วยผมไม่ไ้ใส่ื่อนาูไม่ออนะเว้ย ผมะสี่สิบแล้วนะ ผมเลยัปัหา้วยาร้วยารรอามอบนเินเ้าโรแรมไปิ่ออห้อพัทันที
“สวัสี โรแรมปูน้อยยินี้อนรับ่ะ”หิสาวหน้าาสะสวยหุ่นีเอ่ย้อนรับเมื่อผมและพวสี่สหายเินเ้ามา
“สวัสีรับ อห้อเียู่สอห้อและห้อเียเี่ยวหนึ่ห้อรับ”ผมยิ้มบาๆให้หิสาว เธอยิ้มลับและเินไปที่เาน์เอร์เพื่อิ่อและรับุแห้อมาให้
“นี่่ะุแห้อพัอให้มีวามสุับารพัผ่อนนะะ”เธอยิ้มและผายมือไปอี้าน็มีพนัานายมารับ่ว่อพาพวผมไปห้อพั
ห้ออพวผมนั้นอยู่ึสอั้นสามเมื่อมาถึหน้าห้อผม็ให้ทิปพนัานไปสามเหรียเินและหันมาแุแให้พวเา
“เอเนับไอออนพั้วยัน ส่วนโเรย์ับเบอร์นาร์”
“แล้วนายละ”เบอร์นาร์พูึ้นเมื่อรับุแไปแล้ว
“นอนนเียว เอันเย็นๆที่ห้ออาหาร”พูบผม็เปิประูเ้าห้อทันทีโยไม่รอฟัำั้านาใรอี ผมอยานอนนเียวอยามีเวลาส่วนบนะ
ผมมอห้อพั้วยสีหน้าพอใ่อนะถอผ้าลุมออเ็บระเป๋าสะพายไปวาบนโ๊ะทิ้ัวลนอนบนเียนุ่มๆอย่าิถึ
“อา สบายริๆ”ผมปล่อยผมสีทอให้สยายไปทั่วเีย่อนะับมันมาู
“ยาวึ้นรึเปล่านะ”ผมยัไหล่ปล่อยผมไปและหันมานอนเอาแร่อสัหน่อย
ผมะว่าะอยู่พัที่นี่อีวันหนึ่่อยเินทา่อผมมอบ้านเมือผ่านหน้า่าเวทย์ สามบานย่าสบายอารม์ในมือ็มีถ้วยาอุ่นๆผมรู้แล้วละทำไมาวเมือถึสามารถไปเล่นน้ำทะเลไ้แม้เมือะอยู่ห่าาทะเลเป็นสอร้อยิโล ็เพราะประูับหน้า่าเวทย์มน์นี่ไละแ่เปิออ็สามารถไปเล่นน้ำไ้แล้ว
“สะวิบ”
๊อๆๆ
ระหว่าที่ผมำลัื่ม่ำับวิวสวยามสอแบบที่หน้า่า็มีเสียเาะประูัึ้นผมเินไปเปิประู็พบับพนัานายนเิม เพิ่มเิมือมีนเาะอยู่ที่แน อีหรอบนี้
“หมายรับ”พนัานายนยิ้มให้ผม่อนะส่เ้านนั้นมาให้
“เอ่อ อบุรับ”ผมำใรับนัวนั้นมาและปิประูห้อเินไปนั่ที่เียหยิบหมายมาอ่านูหน้าอ เป็นอเมน่อน เินเหลือใ้ันรึไถึไ้ยันส่มาทุเือนแบบนี้ ผมรอามอบนเินไปเปิหน้า่าเพื่อให้เ้านส่หมายบินออไปแ่มันลับทำอะไรร้ามับวามิอผม้วยารมอไปที่หมายและมอมาที่ผมไม่ยอมไปไหน
“อย่าบอนะ ว่าัน้อเียนอบหมายแถึะไป”ผมถามมันมันพยัหน้า ผมนี่รู้สึเส้นเอ็นีนมาีหน้าผาัเพี๊ยะเลย
ผมเลย้อมานั่อ่านหมายที่มีวามยามสี่หน้าระาษA4ที่ส่วนให่แสวามล้าหาที่เียนส่มาีบผมนเลี่ยนผมเลยเียนลับไปแ่ำลัเินทาไปเมือหลวและพับผูใส่านและปล่อยมันไป
ผมว่า้ามเรื่อส่วนัว่อานั้นเป็นเินทาอพวเราเลยเถอะรับ เพราะที่ผ่านมาหาสาระอะไรไม่ไ้นอาะปวหัวแล้วผมยัโนหมิ่นศัิ์ศรีาเอเนและเบอร์นาร์โยารเอาุว่ายน้ำเป็นบิินีมายัละร้าเสื้อผ้าเพื่อะเปลี่ยนุไปเล่นน้ำ ทำเอาห้อเ่ายืมุว่ายน้ำแทบเละเพราะถูอาละวา มันแสบริๆนะพวนี้ถ้าเป็นเมื่อ่อนถ้ามีนัเรียนเล่นพิเรนทร์ๆแบบนี้ผมับมาี้น้วยไม้มะยมร้อย้านแน่ๆ
“ลีอา นี่ยัโรธอีเรอะ”พวเราห้านเินออมาาเมือมุ่หน้าสู่เมือหลว้วยารเินสลับับบินไปเพราะผมอยาเห็นวิวทั้สอแบบ ที่ไหนน่าสนใ็เินมไป่อนหาเบื่อ็ี่หลัเอเน
“…..”
“ไม่เอาน่า ันแ่ล้อเล่นเอ ริัไปไ้”เบอร์นาร์ับเอเนหลัาถูผมโรธ็หาทา้อันยให่ ใรบ้าไม่โรธวะรับ ุลุึ้นเลยนะเนี่ย
“นี่ ลีอา”โเรย์ทีู่เหมือนะเป็นเ็น้อยที่แสนีเินมาระุายผ้าลุมผมเบาๆ
“หืม”
“เรื่อำสาป”อานั้นสินะ
“ไม่้อห่ว ันไ้เรียมทุอย่าพร้อมแล้ว”ผมพูพลาหยิบวยาสีำออมาาแหวนมิิส่ให้ับเ็น้อย
“นว่าะถึเมือหลว อย่าพึ่ินมัน”ผมบอเ็น้อยโเรย์
“ทำไม”
“เพราะันยาเห็นอะไรที่น่าสนุไละ”ผมยิ้มบาๆออมา้วยอารม์ี มอนในบ้านนอื่นีันนี้มันน่าสนุนะ
“อืม”
“บู๊ ุยแ่ับโเรย์นเียว”เบอร์นาร์ นายับมือับเอเนแวะผมั้เมื่อไหร่ันรับ
“รีบไปันเถอะ”ไอออนหันมาเร่พวเรามู็มฟึฟัๆไปรอบๆ อีหรอบนี้วยแน่ๆ ปีรึไวะรับเนี่ย
“ยี้ฮ้า!!”เสียร้อัึ้นลาป่าพ้อมับเสียฝีเท้าอม้าว่ารึ่ร้อยัึ้นาทิศทาที่ไอออนหันมอ เาแยเี้ยวไม่พอใออมาเมื่อเห็นเาร่าอนลุ่มนี้
“โร”พวเราพูมาพร้อมันผมระับฮูให้่ำลเพื่อปปิใบหน้าแสนอันรายเอาไว้
ะพีเินไปแล้ว ม้าอสูรว่ารึ่ร้อยถูวบเป็นวลมล้อมพวผมเอาไว้ันไม่ให้หนีโยมีศูนย์ลาือผมและโเรย์มีำแพมนุษย์เป็นเอเนไอออนและเบอร์นาร์ เหมือนอรัษ์พิทัษ์ราินีและเ้าายน้อยเลยแฮะ เปลี่ยนำแหน่ไ้มั้ย
“วู้ ูสิพวเราเออะไร”นที่น่าะเป็นหัวหน้าอลุ่มโรพูึ้นัม้าให้เินเ้ามาใล้พวผมพลาวบมันเป็นวลม
“…..”
“ฮ่าๆๆๆๆ ไ้เหยื่อไว้ล่อเสือมาายแล้วเว้ยฮ่าๆๆๆ”ลูน้อรอบๆ่าส่เสียเห็น้วยับำพูนั้นอโรนหนึ่ ผม้มหน้าสุีวิระับผ้าลุมปิร่าอโเรย์เอาไว้้วยลัวอาะมีประาศเ็บายอเาในที่มื็ไ้
“หืมมมมม”ผมรู้สึไ้ถึสายาที่มอมาที่ผมอย่าสำรวราวับะมอให้ทะลุผ้าลุมเ้า ทำเอาำแพมนุษย์อยาะระโนเ้าไปบีบอนนเสียมารยาทนั้น
“มีอน่าสนใ้วยเว้ย เฮ้ย ่าให้หมับสอนนั้นไว้!”เอาแล้วไับวามสนุสนานอเบื้อบน ผมะไม่ห้ามทั้สามนแล้วละ
“พวนายอยาทำอะไร็ทำ ผมไม่ว่า”เพียเท่านี้ป่าว่ารึ่ิโล็หายไปทันใ้วยฝีมืออสามหนอ
“ไปันเถอะ เหม็นลิ่นไหม้ะายอยู่แล้ว”เบอร์นาร์พูพลาบีบมูัวเอและเินมาล้อแนผมอี้าและลาออไปาอมรสุมพายุเพลิ
ผมแ่ะไปเมือทำไมีวิมันลำบาลเรื่อยๆแบบนี้ันวะ โอ๊ะ นิสัยเิมำเริบอีแล้ว..............................
ความคิดเห็น