{F I C B.A.P} ถึงจะไม่ได้กอด n o t _ h u g {B a n g C h a n}

เนื้อเรื่อง

ถึงจะไม่ได้กอด n o t _ h u g {B a n g C h a n}

 

m u s i c _ c u t ; ถึงจะไม่ได้กอด -ILLSLICK

อีกไม่ถึง15นาที จะเป็นเวลาของวันใหม่ ภายใต้แสงไฟในคอนโดหรู ยังมีผู้ชายอีกสองคน ที่ยังไม่ได้หลับไหลไปพร้อมกับแสงไฟในกรุงโซล..

"พีี่ฮะ...ง่วง"      เสียงกระเง้ากระงอนดังมาจากด้านหลังของร่างหนาที่กำลังตั้งใจทำงาน

"ง่วงก็ไปนอนสิครับ... ฮิมชาน" เสียงทุ้มต่ำตอบกลับมา ทั้งๆที่ตาคมยังจดจ่ออยู่ที่เนื้อเพลงใหม่

"จะให้พี่ไปนอนด้วย...!" เสียงติดแหบๆยังคงดื้อดึง

"ฮิมชาน ไม่ดื้อครับ" ร่างหนาพูดติดรำคาญเล็กน้อย ตอนนี้เค้าต้องรีบปั่นเนื้อเพลงใหม่ให้เสร็จก่อน

"พี่ยงกุก!!!!" เพราะเสียงติดรำคาญทำให้ฮิมชานปี๊ดแตกทันที

ง่วง... แต่อยากให้พี่ไปนอนด้วย

"ครับ" ยงกุกตอบกลับมาเสียงเรียบๆ

"พี่ยงกุกไปนอนกับฮิมชานเดี๋ยวนี้นะ!" น้ำเสียงเชิงบังคับ ร่างสูงได้แต่ปลายตามอง และกลับไปสนใจงานตรงหน้าก่อน

"พี่ยงกุก...ง่วงแล้วไปนอนกัน"

"....."

"พี่ฮะ....อยากนอนแล้ว"

"....."

"ฮยอง.... ไม่พาไปนอนจะงอนนะ"

"....."

และอีกหลายประโยคที่คิมฮิมชาน กำลังพูดกับ บังยงกุก แต่คำตอบที่ได้รับกลับเป็นความเงียบแทน

ฮิมชานนั่งกอดหมอนอยู่ด้านหลังคนตัวสูงที่ทำงานอยู่ ปากอิ่มงับเข้าที่หมอนใบโปรด รอคนใจร้ายที่เห็นงานดีกว่า เมีย!!! จะมาง้อ

แต่ฮิมชานคิดผิด!!!!

บังยงกุกไม่สนใจเค้าเลย

#ฮิมชานร้องไห้ทำไม ธูธธธ

ตอนนี้ฮิมชานงอนแล้วจริงๆ ไม่ง้อก็ไม่ต้องง้อ จะนอนแล้ว!!!

#งอนตัวโตๆ

{h i m c h a n i e}

ผมไม่ชอบนอนคนเดียว มันทำให้ผมคิดถึงเหตุการณ์ร้ายๆ เพราะผมเคยถูกจับตัวไป ถูกจับขังไว้ในห้องมืดๆ ถูกทำร้าย

แต่ ที่ผมรอดมาได้ เพราะพี่ยงกุก ตอนนั้นเราไม่รู้จักกัน ผมรู้แค่ว่าพี่ยงกุกเป็นหนึ่งในพวกที่จับตัวผมมา แต่เค้ากลับช่วยผมออกมาจากนรก

หลังจากนั้นผมอยู่กับพี่ยงกุกมาตลอด เราเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์ จนมาถึงตอนนี้ ... เราอยู่ด้วยกันในสถานะของคนรัก

พี่ยงกุกรู้ว่าผมไม่ชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบความมืด ทุกๆคืนไม่ว่าพี่เค้าจะมีงานมากขนาดไหน แต่พี่ยงกุกจะมากล่อมผมก่อนนอนเสมอ

"ฮึก..." ผมกลัว... ตอนนี้ในห้องมืดหมด เตียง6ฟุตมันกว้างไปสำหรับผม ภาพในอดีตย้อนกลับเข้ามา

"พี่ยงกุก ..ฮึก.... ฮิมชานกลัว"

{y o n g g u k i e}

ฮิมชานงอนผมแน่ๆ

ผมยังจำเด็กผู้ชายตัวเล็ก ขาวๆ ตาเรียวๆที่ตอนโดนจับตัวมาน้ำตาไหลอาบมาตามแก้มเนียน ปากอิ่มร้องขอชีวิต

ทุกๆอย่างในวันนั้น ทำให้ผมมีวันนี้ ผมตัดสินใจทรยศแก๊ง เพื่อพาฮิมชานหนี โชคดีที่ผมรอดมาได้ และไอ้พวกเลวๆนั้นโดนจับเข้าคุกไป

ผมกับฮิมชานอยู่ด้วยกันมา7ปี รู้ทุกอย่างของคนตัวเล็กนั่น และตอนนี้ยังรู้อีกว่า

คิมฮิมชาน งอน!!!! บังยงกุก

"รอก่อนนะครับเจ้าหญิง"

~

เสียงปิดประตูเบาๆดังขึ้นแทรกเสียงร้องไห้ของคนบันเตียง ฮิมชานกำลังกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองอยู่

"ฮิมชาน.." ยงกุกคลานขึ้นมาบนเตียงจับคนที่นอนหันหลังให้ตนพลิกกลับมาหา แต่แมวน้อยก็ยังดื้อดึง

"......"

"งอนพี่หรอ..หืม?" ยื่นหน้าไปสูดดมความหอมของแก้มใสๆ

"......"

"รู้นะว่ายังไม่หลับ"

"....."

"ฮิมชาน" น้ำเสียงแหบต่ำที่ดังข้างใบหู ทำให้คนในอ้อมกอดอย่างฮิมชานใจเต้น

"พี่ขอโทษ...."

...............ฮิมชานกลั้นน้ำตาไม่ไหว

น้ำใสๆไหลลงมาจากตาเรียว หน้าหวานซุกกับหมอน พยายามจะผลักตัวเองออกมาอ้อมกอดของคนตัวสูง

"มาคุยกันกอนสิ"  ยงกุกดึงคนที่นอนหันหลังให้ลุกขึ้น   "ร้องไห้ทำไม"

"สนใจหรอฮะ?" คนตัวสูงโดนลูกแมวน้อยข่วนไปเต็มๆ

"สนสิ เมียร้องไห้ไม่สนได้ยังไง ใครทำเมียพี่ร้องไห้ พี่จะไปฆ่ามัน" ร่างสูงเย้าขึ้น

"ฆ่าก็ดีสิฮะ จะได้หาใหม่" แต่ฮิมชานเย้าแรงกว่า

"แรงไปนะฮิมชานแค่แกล้งนิดเดียวเอง"

"นิดเดียวหรอ? .... พี่ก็รู้ว่สผมไม่ชอบอยู่คนเดียว กลับความมืด แล้วพี่ก็ไม้สนใจผม พี่สนใจงานบ้าอะไรนั่น ฮึก... พี่ไม่สนใจผมแล้ว"

น้ำตาที่หายไผเริ่มไหลอีกรอบ มันทำให้หัวใจของยงกุกกระตุกวูบทันที

"ทุกๆวันพี่จะมานอนกลับผม ฮึก... แต่วันนี้พี่ไมาสนใจผม พี่รำคาญผม ฮึก.... พี่.."

"พี่ขอโทษ" เสียงทุ้มเอยขัด พร้อมกับดึงคนที่ร้องไห้มากอด ถึงตอนแรกฮิมชานยังดิ้นอยู่บ้าง แต่สุดท้าย แมวน้อยก็ยองสงบเสียที

"พี่ไม่ได้สนใจงานมากกว่าฮิมชานนะ"

"อย่ามาแก้ตัวพี่ยงกุก" เสียงอู้อี้ดังขึ้นมา ตาเรียวจิกกัดคนตรงหน้าเต็มที่

"พี่ไม่ได้แก้ตัวนะ ที่พี่ทำเพื่อฮิมชาน" รอยยิ้มอบอุ่นถูกส่งมาให้ แต่คำถามมากมายอยู่ในหัว

ฮิมชาน

"ถึงฉันจะไม่กอดเธอตลอดทั้งคืน
แต่ฉันจะเป็นคนแรกที่จูบเธอเมื่อยามตื่น
ต้องทำงานอื่นเขียนเพลงทั้งคืน
แต่ไม่เป็นไรถ้าฉันมีเธอก็ไม่ต้องการใคร
ตอนนี้ที่เธอต้องทำคือเป็นเจ้าหญิงนิทรา
รอจุมพิตแล้วเธอค่อยตื่นขึ้นมา...
จะร้องเพลงให้เธอฟัง....
ไม่แน่เราอาจเจอกัน...
เดินเคียนในความฝันที่ไร้ซึ่งกาลเวลา"

สิ้นเสียงร้องเพลงของร่างสูง ยงกุกก้มไปจุมพิตเบาๆที่กลุ่มผมนิ่ม คนในอ้อมกอดเขาหลับไปแล้ว ใบหน้าหวานซุกอยู่ตรงอก

ปากอิ่มงับหมอนเอาไว้ ยงกุกยิ้มมุมปากฮิมชานชอบนอนงับหมอน มันเหมือนลูกแมวตัวน้อยที่ชอบเอาแต่ใจ แต่เวลาอ้อน ก็เอาใจเค้าไปเต็มๆเหมือนกัน

"หลับฝันดีนะครับ เจ้าหญิง"

-f i n-

 

t h a n k  a  l o t : 0