คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ ๑๑ Rewrited
บทที่ ๑๑
เ็มเือนเ้ามาในห้อทราน เห็นพระอ์ายประทับหลัโ๊ะัวให่พระหัถ์พลิหน้าหนัสือภาษาฝรั่ไปมา
“อประทานอนุาเพะ” หล่อนเอ่ย่อนะใ้ผ้าุบน้ำหมาเ็โ๊ะไปทาเียวัน โยรบวนพระอารม์ให้น้อยที่สุ ท่านวาหนัสือเท้าหัถ์ทั้สอที่หนุมอหล่อนเลื่อนอหนัสือไปมาแล้วทำวามสะอาให้ทั่ว พระอ์มิโปรให้บ่าวเ้ามาในห้อทรานและห้อบรรทม ้วยทรหววามเป็นส่วนัวมิน้อย อีทั้ยัมีเอสารและอมี่าอยู่มามาย
“เือน” พระอ์รัสเรีย หล่อนเยหน้าสนอรับสั่
“เพะ”
“มานี่” ‘นี่’ ที่ท่านหมายถึือเ้าอี้ที่ประทับอยู่ หรือ็ือพระเพลาแร่... หล่อนวาผ้าเ็โ๊ะ เินเ้าไปหาท่าน็อ้ารออสั่ให้หล่อนนั่บนพระเพลาโยมิ้อออโอษ์ นาสิโ่สวย้มลสูวามหอมที่้นอพาให้สะท้าน
“ฝ่าบาท...” ลมหายใสะุ พระอ์ไล้โอษ์าไหลปลาร้าึ้นประทับุมพิที่อ ัน้อยๆ พอให้หล่อนสะุ้ หัถ์ทั้สอลูบไปทั่วาย ะที่ำลัหลในอารม์หวามท่าน็รัสึ้นมา
“ล็อประูรึยั”
“ละ... ล็อแล้วเพะ” หล่อนหอบแร พลันทูลเสร็เส็็ับร่าบาหันมาประันพัร์มเ้ม ประบโอษ์ลไปูบรุนแร
“อืม เือน... เือน” ท่านรัสแล้ว้มลอี สูบวิาหล่อนมาอยู่ในายพระอ์ หัถ์วาลูบลาไหล่และหลัสีน้ำผึ้นวลเนียนเหนือผ้ารัอ มือทั้สออหล่อนโอบอและำลออ์ฝ้ายเนื้อบานมันยับ
“ฝ่า...ฝ่าบาท...หม่อมันมีรอบเือนเพะ” หล่อนรีบทูลสิ่สำั่อนที่พระอารท์ะไปไลว่านี้ พระอ์ะัันอุปมาั่ถูผลัลผา ท่านัโอษ์อ์เอ บพระพัร์ับอหล่อนำรามออมาอย่าาโทษ
“เือน...” พระโอษ์ยัยับหยุหยิ เมื่ออารม์แรยัมิลลท่าน็ัเธอ!
“โอ๊ย!... เส็เพะ” รอยัประทับัเนพร้อมเสียท้วิ
“เธอใร้าย... ันอมาั้หลายวัน” เสียเ้าอนส่มารานี้เส็ระมทัู้บทั้ับนหล่อนแทบะละลายไปับอารม์ รั...ใร่
“อื้อ... โทษระไรหม่อมันเล่า รับสั่เอว่าะพัให้ยาหมฤทธิ์” หลัฟื้นาารโนยาท่าน็มีพระอารม์มาน้อยามประสาหล่อนิว่าเป็นธรรมาอเส็้วย้ำ แ่พระอ์ำริว่าอาเป็นฤทธิ์อยา มิโปรที่ะใ้เป็น้ออ้าในารร่วมรัึหัิบอ์เอ ทรวิ่ทรวิพื้นามประสานัีฬาอโรเรียน รั้นผ่านมาหนึ่อาทิย์พระอาารเริ่มีึ้นพระนิษา็ส่พระอ์ายน้อยมาแย่เวลาส่วนัว... แย่หม่อมท่าน้วย...
“ไหนูสิ ายพัน์อิ่มเอมาอหล่อนมาเทียว ให้ันลอบ้า” แ้มหล่อนแั ทำท่าะปลผ้าหล่อนออ
“ฝ่าบาทนี่ห้อทรานนะเพะ!!” หล่อนเบี่ยัวหนี
“เธอมีรอบเือนริๆ รึ” ท่านรับสั่ถามสีพระพัร์แสัเนว่าโปรให้หล่อนทูลว่า ‘ไม่’
“ริเพะ...” และหล่อนับพระอารม์หนุ่มนมอ พระนหนามว แววพระเนรุ่นเือ ท่านอมาี่วันแล้วนะ หล่อนอสสารมิไ้
“เฮ้อ” ทรถอนปัสสาสะ รัสอย่าุ่นเือ
“ันน่าัเรียอัมาว่านี้” เรียอั? หล่อนสะุหู
“เรื่อระไรเพะ” หล่อนถามพลาแ่ัวให้เรียบร้อย หลบสายพระเนรมริบทั้ที่ร่านยันั่อยู่บนพระเพลา
“ที่ผัวหล่อนโนวายาไ ฝ่ายนู้นเป็นรานิูลัเอาไปัรึ็เสื่อมเสีย ันเลยเรียเินไปมาโ ถ้ารู้ว่าะ้ออินเธอเือบสิบวันันะเรียให้้อายวัมา่าย!” ท่านุ่นเือนั บิาอพิเพรเป็นหม่อมเ้าอาวุโสาระหัพัร์เป็นเรื่อมิสมวรอย่ายิ่ นอาถวาย่าเสียหายเป็นเินหลายสิบัุ่หิอมแ่น็ไ้รับบทเรียนาพระบิาโยารับริเวให้อยู่ในสำนัีเป็นเวลาสามเือน ะรับรสพระธรรมไปบ้าระมั เ็มเือนอายและหน้าแ เหุใท่านึรัส ำนั้น ออมาไ้มิอายโอษ์
“ฝ่าบาท... รัสระไรมิเพราะเลย...” แน่ะ ุท่านอี...
“อะไรไม่พไม่เพราะ... อ่อ ผัว น่ะหรือ” ท่านออโอษ์อีรา อบทัยเสีย้วยที่ทำให้หล่อนหน้าแัวแเป็นลูำลึ อายนะแทรพื้นวัหนีอยู่แล้ว หาเพียทำไ้แ่บหน้าับอุระท่านหนีเิน็เท่านั้น
“ประเี๋ยวเถอะ หล่อนยั่วันรึ บ้าริ... ันร้อนอีแล้ว ออไปๆ” รับสั่ไล่หล่อนริัเสีย้วย เธออยาะทำามแ่อาารผู้หิ็ีื้นึ้นมาะทันหัน
“ี๊ ฝ่าบาท... หม่อมันปวท้อ...” ร่าบาอัวเหมือนุ้ลว เส็พระอ์ายทรลนลาน ับหล่อนหันหลัพิพระอ์ลายผ้าเล็น้อย เลิายึ้นเห็นหน้าท้อเนียนสวย พระหัถ์ทั้สอวาที่ท้อน้อยหัถ์หนาแทบะำเอวเล็รอบ ลเบาๆ
“นอนมา มือันร้อนพอหรือไม่” รับสั่้าใบหูหล่อน หัถ์ร้อนผ่อนผ่อนสลับันอยู่รู่ เ็มเือนหลับา ปา็สูลมอยู่เรื่อยๆ นานๆ ที ะปวรอบเือนหนัหน่ว และนานๆ ที ที่ว่าหล่อน็มิเยรบวนเ้าีวิถึเพียนี้
“พอแล้วเพะ... ฝ่าบาทมิวรรับทราบเรื่อผู้หิแบบนี้” มิวร พ่อหล่อน็มิอบ เป็นหิัพูเรื่อแบบนี้ับผู้ายไ้อย่าไร
“ทำไมะมิวร หาันมีลูสาวเล่า...” ท่านเสียั เ็มเือนอึ้ ไม่ หล่อนไม่ล้าิ
“...” หัถ์หนาลูบท้อหล่อน
“เธออยาพัรอบเือนูไหมเล่า แ่อนลอน่ะปวมาเทียว...” หล่อนำลัะร้อไห้ ท่านรัสริหรือเล่น นาห้ามอย่าหล่อนน่ะหรือะบัอาอุ้มท้อท่านเล็ๆ อพระอ์...
“ฝ่าบาททรสสารหม่อมันบ้า อย่ารัสเรื่อนี้เลยเพะ” เสียสะอื้นหลุออมา้วย
“ทำไมะพูมิไ้ สมบัิันั้มามายหล่อนะเอาไปทิ้น้ำหรืออย่าไร มีทายาทให้ันสันสิ” ทรรุ่นิลอเวลาหลัาที่เห็นหล่อนแสบท ‘แม่นม’ สีหน้าหล่อนยามถวายอภิบาลพระอ์ายพัน์ยัูมีวามสุถึเพียนั้น หาไ้เลี้ยลูริๆ อนหล่อนะมีวามสุเพียใ เส็เอ็ทรภูมิใมาที่ไ้ทอเนรพระนัาทรเริันษาอย่าแ็แรและลาเลียว อยาะโอบอุ้มสายโลหิออ์เอบ้า
“โปรให้หม่อมันมีพระทายาทถวายหรือ หม่อมันเป็นแ่นาห้าม”
“รู้แ่ว่าเธอเป็นเมียัน... แ่นั้น็พอแล้ว...”
ความคิดเห็น