เช้าวันที่ 17 เดือนสิงหาคม พ.ศ.2559
ณ สถานีรถไฟหัวโพง เวลาประมาณ 12.00น.
รุ่นพี่ทางม.เนชั่น นัดให้ปีหนึ่งทุกคนมาเจอกันที่สถานีหัวลำโพง เพื่อจะเดินทางไปยัง ม.เนชั่น จ.ลำปาง
ตามเวลาที่รถไฟจะออกจากชานชาลา คือเวลา 13.00น. และนี้เป็นการมาสถานีหัวลำโพงครั้งแรกในชีวิตของผมด้วย กาารรับน้อง+การปฐมนิเทศ คือวันที่ 17-21
และนี้เป็นรูปภาพบรรยกาศ จากสถานีหัวลำโพง
และก็ถึงเวลาที่จะขึ้นรถไฟแล้ว ทางม.เนชั่นได้เหมา 2 โบกี้ และนี้ก็เป็นภาพบบรรยกาศบนรถไฟ
พอขึ้นรถไฟไปแล้ว ทางรุ่นพี่ก็จะมีกิจกรรมให้ทำกัน อย่างเช่น สอนร้องเพลงรับน้องใหม่ๆที่ผมไม่เคยได้ยิน แต่ก็ทำกิจกรรมไม่ได้นานนัก เพราะอากาศค่อนข้างร้อนและทุกคนก็อ่อนเพลีย พี่ๆเลยปล่อยให้พวกผมไปพักตามอัธยาศัย
เราเดินทางเวลา 13.00น. ถึง จ.ลำปางเวลา 04.00น.
ทุกคนต่างเหนื่อยล้า พอลงจากรถไฟทุกคนก็จะนั่งรถสองแถวไปยังม.เนชั่น
และแล้วก็มาถึงม.เนชั่น จ.ลำปาง ภาพจาก สโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยเนชั่น ศูนย์เนชั่นบางนา
พอเราไปถึงทางรุ่นพี่ก็จะให้น้องๆปีหนึ่งไปนอนพักจนถึง 12.00น. แล้วพอถึงเวลาก็จะเรียกมานัดรวมตัวกันเพื่อให้ไปทำกิจกรรมการรับน้อง ซึ่งมีหาลยกิจกรรมมากๆ ส่วนมากก็จะเปียกและเลอะทุกกิจกรรม
และก็มาถึงวันที่ 2 ของการรับน้อง วันนี้จะเป็นการปฐมนิเทศ และพอเสร็จจากการปฐมนิเทศก็จะมี ขันโตกอาหารของชาวเหนือบวกับการแสดงของทางม.ให้ได้ชมกัน และการปล่อยโคมลอยร่อมกัน
แล้วก็มาถึงวันที่ 3 วันสุดท้ายของการอยู่ที่ลำปาง วันนี้เป็นวันที่ต้องเดินขึ้นดอยไปปลูกฝ้ายที่วัดสามัคคีธรรมในระยะทาง 6 กิโลเมตร และนี้เป็นประสบการณ์ขนหัวลุกของผม เนื่องจากตั้งแต่เดินออกจาก ม.นั้นผมรู้สึกมีอาการปวดท้องมาก แต่ไม่แน่ใจว่าปวดแบบไหน และบวกกับฝนตกในขณะที่เดินไปด้วย สำหรับหลายๆคนเขาบอกว่าดีที่ฝนตกถ้าแดดออกจะเดินเหนื่อยกว่านี้ แต่มันยิ่งทำให้ผมรู้แล้วว่าผมปวดท้องแบบถ่าย
ในระหว่างที่เดินนั่นก็จะมีรุ่นพี่ขับทั้งรถ มอไซต์ คอยถามปีหนึ่งว่าเดินไหวมั้ย และระหว่างเดินก็จะมีรถกระบะคันนึงคอยเปิดเพลงแด๊นซ์สนุกๆ ให้ทุกคนได้เต้นกันไปด้วยในระหว่างเดิน สำหรับคนอื่นเขาคงสนุกกัน แต่สำหรับผมมันไม่ใช่เลย ผมรีบเดินมากๆเพื่อจะให้ถึงวัดไวๆ
จากตอนแรกผมอยู่ประมาณท้ายขบวน ผมรีบเดินมาจนถึงหน้าขบวนระหว่างที่ผมเดินนั้น ผมขนลุกตลอดเวลาและภาวนาให้ถึงวัดไวๆ สุดท้ายผมฝืนเดินได้ 3 กิโลกว่าๆ และรีบเรียกพี่ที่ขี่มอไซต์ให้พาผมไปส่งที่วัด แต่พี่เขาก็บอกว่าให้ผมและเพื่อนอีก 2 คนมาขับแทนเลยแล้วพวกพี่เขาจะเดินขึ้นไปแทน
สุดท้ายผมก็ไปถึงที่วัดทันและรีบเข้าห้องน้ำให้เร็วที่สุด และนี้คือภาพบรรยกาศของการเดินขึ้นดอย ภาพจากสโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยเนชั่น ศูนย์เนชั่นบางนา
พอทุกคนมาถึงที่วัดก็จะมีกิจกรรมให้ทุกคนได้ปลูกต้นฝ้ายกันในพื้นที่ของวัด
พอปลูกเสร็จแล้วก็จะมีกิจกรรมให้วิ่งขึ้นดอยในระยะทางสั้นๆ โดยวิ่งจับกันเป็นกลุ่มคณะโดยห้ามปล่อยมือกันจนกว่าจะถึงหน้าพระพุทธรูปปรางค์นาคปรก ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ผมชอบที่สุดเลยก็ว่าได้
พอตกเย็น ทางมหาวิทยาลัยก็จะพาไปเที่ยวที่ กาดกองต้า ซึ่งก็เป็นตลาดนัดขายของกิน เสื้อผ้า และอื่นๆอีกมากมาย
และพอเดินเล่น ซื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาเดินทางกลับกรุงเทพฯ ก็สิ้นสุดการรับน้องที่ลำปาง
แล้วเจอกันในบล็อคต่อไปครับ ขอบคุณครับ
ความคิดเห็น