คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : เจอสักที...
“อึก อืม ที่นี่ที่ไหนกัน แล้วฉันทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะเนี่ย”สึนะพูดพร้อมกับมองซ้ายมองขวาเพื่อสำรวจสิ่งรอบตัวของตนเอง
“มืด มืดไปหมดเลย ที่นี่ที่ไหนกัน โอยเจ็บจังเลย”สึนะพูดพรางมองรอบๆตัวอีกครั้งเพื่อมองหาแสงสว่างแต่พอขยับตัวมากๆก็ทำให้บาดจากการถูกยิงฉีกขาดมีเลือดซึมออกมา
“ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วงไปหรอกเจ้าวองโกเล่ เราไม่ทำอะไรแกหรอกแค่จะ ทรมารแกจนกว่าจะพอใจก็เท่านั้นเอง”ชายชุดดำปริศนาเดินออกมาจากประตูทำให้เกิดแสงสว่างขึ้น สึนะที่กำลังตกอยู่ในความมืดเลยพอมองเห็นแสงไฟบ้างเลยหันไปตามแสงสว่างนั้นก็พบชายชุดดำเดินเข้ามาใกล้ตัวเค้า
“พวกแกจับพ่อแม่ของฉันไปไว้ที่ไหน”สึนะเริ่มเปิดประเด็นพูดเค้าอยากรู้ว่าพ่อแม่ของเค้าอยู่ที่ไหนจะได้ช่วยเหลืออกมาพ้นจากพวกชั่วๆพวกนี้สักที
“อืม เดี๋ยวแกก็จะได้เจอพ่อกับแม่แกแล้ววองโกเล่เอ๋ย”ชายชุดดำพูดทำให้สึนะค่อยๆสงบลงนิดๆหน่อยๆแต่ก็ไม่วายเป็นพวกพ่อแม่ของตนเองเช่นเคย
“ฉันมีอะไรจะให้นายด้วยล่ะ วองโกเล่”ชายชุดดำพูดกับสึนะที่ตอนนี้ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิอยู่
“อะไร”สึนะพูดพรางจ้องตากับชายชุดดำ
“นี่ไง เอามาเป็นเพื่อนนาย”ชายชุดดำพูดพรางดึงหญิงสาวที่ไหรออกมา ผมสีเหลืองๆส้มๆ ร้องเสียงอู้อี้
“เฮือก ระ หรือว่าจะเป็น...”สึนะพูดพรางตกใจสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าของตนเองนั้นคือ มือสังหารของแฟมิลี่ที่ขึ้นชื่อและยังเก่งกาจในเรื่องยุทศาสตร์มาก
“อือ อืมอ่อยอานนน”หญิงสาวที่ถูกมัดปากมัดมือปิดตาอยู่นั้นร้องออกมาด้วยเสียงอู้อี้
“ละ ลูก้าจัง”สึนะพูดพร้อมเสียงที่แสดงออกว่าตกใจมากๆที่ตอนนี้คนที่นอนสงบสไหลอยู่ในบ้านเค้าออกมาจากบ้านด้วยสภาพแบบนี้
“อ่ะ อาเอ็นอุง”ลูก้าได้ยินเสียงอยู่สึนะที่เรียกชื่อของเธออยู่นั้นเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
“กะ แก แกจะทำอะไรลูก้าจังห่ะ”สึนะที่กำลังตกใจและขาดสติเมื่อเห็นพวกพ้องของตนเองมาโดนแบบตัวเองนั้นเกิดโมโหขาดสติในการยังคิด ทำให้ไฟนภาและบาปนภาพลุ่งพลานออกมา
“หยุดเลยนะแก ถ้าแกใช้พลังนั้นฉันจะฆ่ายัยนี่ทิ้ง”ชายชุดดำพูดและสามารถหยุดการกระทำของสึนะได้เนื่องจากไม่อยากให้ลูก้าเห็นพลังนี้และไม่อยากให้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเค้า เค้าแค่จะมาตามฆ่ามาเฟียและพ่อแม่ที่หายไปของเค้าเท่านั้นไม่ได้อยากจะมีมิตรสหายมากหนักนอกจากคนที่รู้จักที่นามิโมริ
“อึก กรอดๆ”สึนะหยุดการกระทำของตนเองลงและกัดฟันกรอดๆเพื่อระบายความแค้นแทน
“หึ ดีมาก งั้นฉันจะพาแกไปอยู่ห้องที่ดีกว่านี้นะเจ้ามาเฟียชั่วช้า”ชายชุดดำพูดพร้อมกับสติของสึนะดับวูบลง
“(ไม่รู้เพราะอะไรทำไมร่างกายมันเหนื่อยล้าขนาดนี้เป็นเพราะอะไรกันนะหรือว่าจะเป็นบาปนภาที่กลืนกินจิตใจของเรากันนะ เฮ้อน่าเบื่อๆ)”ในจิตใต้สำนึกของสึนะที่ล่ำให้กับบาปนภาที่กำลังกลืนกินจิตใจของเค้าไปเรื่อยๆ และอยู่ดีๆก็มีแสงสว่างเหมือนกับสปอร์ตไลน์วงกว้างฉายแสงลงมายังพื้นที่ตอนนี้เค้ากำลังนอนขุกอยู่อย่างเหนื่อยล้า
“ตื่นได้แล้ว วองโกเล่เอ๋ย”เสียงใครบ้างคนปลุกสึนะให้ตื่นขึ้น แต่เมื่อสึนะได้ยินเสียงนั้นด้วยความสงสัยสึนะเลยลืมตาขึ้นมาผมกับดวงไฟสีแดงสดที่อยู่ตรงหน้าตนเอง
“อ่ะ นี่มัน...”สึนะลุกขึ้นนั่งและชี้ไปยังดวงไฟสีแดงสดที่อยู่ตรงหน้า
“ใช่ข้าเอง เจ้าจะทดสอบมั้ยว่า เจ้าจะสมควรได้พลังนี้”ดวงไฟพูดกับสึนะ
“ต้องสิ ต้องทดสอบสิ ฉันจะต้องเอาพลังนี้ไปปกป้องเพื่อนนะ อยากให้ฉันทำอะไรฉันทำได้หมดแต่ขอให้พ่อกับแม่และลูก้าจังออกไปจากที่นี่ให้ได้”สึนะตะโกนและร้องไห้ไปด้วยกับดวงไฟตรงหน้า
“ได้ งั้นจงพิสูทธิ์ซะว่าเจ้าจะช่วยทุกคนที่อยู่ที่นี่ออกไปให้ได้ สัญญานะ เดชิโม่”ดวงไฟพูดกับสึนะและรายไฟเป็นรูปหน้าคนสักคนที่อยู่ในวองโกเล่
“ครับ ผมสัญญาว่าจะพาทุกคนออกไปให้ได้”สึนะพูดด้วยมั่นใจและทุกอย่างรอบตัวก็มืดสนิทลง
“คาเซ็นคุง”เสียงผู้หญิงคนหนึ่งร้องเรียกสึนะด้วยน้ำเสียงแสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใย
“.......”ไร้การตอบรับจากสิ่งที่คุณเรียก
“คาเซ็นคุง ตื่นสิ เป็นอะไรมากหรือเปล่าคาเซ็นคุง”ลูก้าเรียกและเขย่าพยายามให้สึนะตื่น
“อึก อืมมมม”สึนะได้สติฟื้นขึ้นก็เห็นลูก้าที่ตอนนี้หน้าอยู่ใกล้เค้ามากเกือบจะจูบกันได้เลยทีเดียว
“ละ ลูก้าจัง ปลอดภัยสินะครับ”สึนะพูดกับลูก้าที่ตอนนี้มองไปทางอื่นอยู่
“ค่ะ จุ๊บ”ลูก้าหันหน้ามาหาสึนะที่ตอนนี้นอนหนุนตักของเธออยู่พอดี จังหวะที่เธอหันมาสึนะกำลังจะยกหัวดันตัวขึ้นเพื่อที่จะลุกนั่งแต่ดันปากของลูก้าและสึนะประกบกันพอดิบพอดี
“.....”ลูก้าที่ตอนนี้ริมฝีปากของเธอแตะกับริมฝีปากของสึนะหน้าแดงเป็นลูกตำลึงอย่างอาย เพราะนี่คือจูบแรกของเธอ
“อึก อ่ะ ขอโทษทีลูก้าจัง ผมไม่ได้ตั้งใจ”สึนะพุดลุกขึ้นมาพยายามจะบอกไม่ตั้งใจแต่ลูก้าในตอนนี้....
“กรี๊ดดดดด ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้ชั่ว นั้นจูบแรกของฉันเลยนะ !!!”ลูก้าแหกปากลั่นโกดังทำเอาอีกสองคนที่ตอนนี้ถูกมัดอยู่ไม่ไกลสะดุ้งตกใจกับเสียงกรี๊ดของลูก้า
“เดี๋ยวลูก้าจัง อย่ากรี๊ดสิ อย่าๆ โอยยย”สึนะพูดพยายามจะไม่ให้ลูก้ากรี๊ดแต่แทนที่จะเงียบลูก้ากับทีบเข้าให้ที่ท้องน้อยของสึนะ
“อึก โอยย จะ จุกกก”สึนะเอามือมากุมท้องของตนเองและส่งเสียงร้องด้วยความจุก
“อ่ะ ขอโทษนะคาเซ็นคุง ฉะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”ลูก้าเมื่อได้สติก็พยายามจะขอโทษสึนะที่ตอนนี้จุก แต่แล้วก็มีเสียงประหลาดจากไหนก็ไม่รู้เกิดขึ้น
“เฮ้ย นั้นใครน่ะ”เสียงปริศนาดังขึ้นข้างหลังของสึนะ
“อ่ะ เสียงนี้มันคุ้นๆ”สึนะพูดพรางนึกเสียงปริศนานั้น
“อ่ะ ผมเอง ผมโดนพวกนั้นมันลักพาตัวมาครับ ผมชื่อ ซาวาดะ เอ้ย ผมชื่อ คาเซ็น คาบัลโลเน่ ครับ เป็นน้องชายของดีโน่ม้าพยศครับ”สึนะตะโกนกลับไปยังต้นต่อเสียงปริศนา
“อ่ะ ม้าพยศงั้นหรอ”เสียงปริศนาเริ่มได้ยินชัดขึ้นเพราะต้นต่อเสียงเริ่มเข้ามาใกล้
“อ่ะ ครับ น้องชายม้าพยศครับ”สึนะตะโกนต่อไป
“งั้นดีเลย มาทำความรู้จักกันหน่อยดีกว่า เน๊อะนานะ”เสียงปริศนาชายหนุ่มพูดขึ้น
“อ่ะ นานะ พวกคุณชื่ออะไรกันหรอครับ”สึนะตะโกนกลับไป นานะ ชื่อแม่ของเค้าหนิ
“อ๋อฮ่าๆ ฉันชื่อ ซาวาดะ อิเอมิสึ ส่วนภรรยาของฉันชื่อ นานะ”ชายปริศนานามว่า อิเอมิสึพูดขึ้นทำให้สึนะตกใจมากถึงกับต้องวิ่งไปหาคนเหล่านั้นเลยทีเดียว
“อ่ะ หนูคือ คา..สึคุง”นานะพูดขึ้นและเมื่อสึนะวิ่งไปถึงหน้าของหญิงสาวปริศนาคนนั้นก็รู้เลยว่านั้นคือสิ่งที่เค้ารอคอยที่จะได้พบว่าตั้งนาน...
“อึก คุณพ่อคุณแม่ ฮือๆ คุณพ่อคุณแม่ คร๊าบบ”สึนะโผยเข้ากอดพ่อแม่ของตนเองตรงหน้าเมื่อได้เจอกันต่างฝ่ายต่างดีใจกันที่ได้มีวันที่ได้พบกันอีกครั้ง
“สะ สึคุง/สึนะ โถ่ลูก”อิเอมิสึและนานะโผยเข้ากอดลูกชายันเป็นที่รักของตนสึนะก็เช่นเดียวกัน
“คุณพ่อคุณแม่ปลอดภัยหรือเปล่าครับ”สึนะพูดพร้อมกับปาดน้ำตาทิ้งเพื่อนที่จะมองหน้าคนที่เค้าเฝ้ารอคอยมานานตั้ง 5 ปี
“จร้าๆสบายดีจร้า แล้วสึคุงมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงล่ะ”นานะผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกชายตน
“เอ่อ เรื่องนั้นเดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟังทีหลังนะครับ”สึนะพูดกับผู้เป็นแบและโผยเข้ากอดอีกครั้งด้วยความคิดถึง
“คาเซ็นคุง ไปไหนน่ะ”ลูก้าที่เดินตามหลังสึนะมานั้นเอ่ยพูด
“อ่ะ ลูก้าจัง”สึนะหันไปตามเสียงเรียกของลูก้า
“มีอะไรหรอลูก”อิเอมิสึพูดกับลูกชายตน
“ไม่มีอะไรครับ นี่เพื่อนผมลูก้า คาฟาเด”สึนะแนะนำลูก้าให้ผู้เป็นพ่อ
“อ่ะค่ะ ฉันชื่อลูก้า คาฟาเด จากคาฟาเด แฟมิลี่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณ...”ลูก้าพูด
“ซาวาดะ อิเอมิสึ ผู้ดูแลนอกแก๊งของวองโกเล่ แฟมิลี่”พ่อของสึนะพูดทำเอาลูก้าตลึงและหันไปมองสึนะที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างๆพ่อของเค้าและแม่ของเค้า
“ผมที่จริงชื่อ ซาวาดะ คาเซ็น น่ะลูก้า”สึนะพูด
“อ๋อๆ น้องชายของม้าพยศ”ลูก้าพูดพร้อมกับยิ้มหวานใส่สึนะทำเอาสึนะหน้าแดงกับรอยยิ้มนั้นเลยทีเดียว
มาต่อแค่นี้ก็นะครับ
เดี๋ยววันที่ 5 มาต่อใหม่
วันนี้วันเกิดไรเตอร์อวยพรให้หน่อเร็วๆๆๆ >O<
รักคนอ่านนิยายผม ...
ความคิดเห็น