คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เย็นชา...
[กริ๊งก้องงงง ได้เวลาเรียนช่วงบ่ายแล้วค่ะ ขอให้นักเรียนทุกคนเข้าห้องเรียนด้วยนะค่ะ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ]
“ได้เวลาเข้าห้องเรียนแล้วสิ ไปดีกว่า บายรีบอร์น”สึนะพูดกับตัวเองและบอกลารีบอร์นคู่พิเศษของเค้า
“อืม”รีบอร์นตอบรับคำลาของสึนะเลยเดินหายไป
ในห้องเรียน ของสึนะโยชิ
“......”สึนะเดินเข้าห้องมาไม่ได้พูดอะไรออกมาระหว่างการเข้าห้องเรียนของเค้า
“สะ สวัสดีค่ะ คุณคาเซ็น ดิฉันชื่อ ลูก้า คาฟาเด ค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ คุณคาเซ็น”เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งคู่กับสึนะแนะนำตัวเอง เป็นเด็กหญิง ผมสีทองนวลๆยาวลงมาปะบ่าทั้งสองข้าง เหมือน เคียวโกะที่สึนะเคยชอบ รอยยิ้มของ ลูก้าเหมือนรอยยิ้มของเคียวโกะ
“ยินดีที่ได้รู้จัก”สึนะตอบเสียงเรียบนั้นทำให้ลูก้ารู้สึกว่า ‘คนๆนี้ท่าทางจะเลวร้ายอะไรสักอย่างแน่ๆ’
“คะ ค่ะ”ลูก้าตอบรับ
วิชาเรียนผ่านไป และได้เวลากลับบ้าน สึนะที่ยังนั่งอยู่ในห้องยังไม่ได้ออกไปไหนนั้น เหมือนกำลังนั่งเหม่อมองดูอะไรสักอย่างที่อยู่ด้านนอกของห้องเรียน ทุกคนกลับบ้านกันหมดทั้งห้องแล้ว เหลือแต่สึนะคนเดียวที่ยังนั่งมองดูอะไรสัก ที่ไม่มีตัวตน
“.....”สึนะลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องเรียนพร้อมถือกระเป๋านักเรียนของตัวเองเดินไปตามระเบียงทางเดินตรงไปที่หอพักแต่สึนะไม่ได้พักที่หอ แต่เป็นที่โรงแรมที่ไม่ไกลมากจากโรงเรียนเป็นโรงแรมห้าดาวสุดหรู แต่ก็มีมาเฟียหรือพวกนักเรียนโรงเรียนของสึนะพักอยู่หลายคนเหมือนกัน
สึนะเดินเข้าไปในโรงแรมสุดหรูที่เป็นที่พักของตนเอง ระหว่าเดินนั้นพนักงานได้ทักทายกับสึนะ
“สวัสดีค่ะ/ครับ บอส”พนักงานในโรงแรมทักทายสึนะ ด้วยน่าตาที่ยิ้มแย้ม เพราะโรงแรมเครสตันเป็นโรงแรมที่อยู่ในเครือของวองโกเล่แฟมิลี่
“อืมต่อไปนี้อย่าเรียกผมว่า บอส ให้เรียกว่า คาเซ็น นะทุกคน”สึนะตอบเพียงสั้นและเดินตรงไปที่ห้องพักของตนเอง ชั้น10 ห้อง27 สึนะเปิดไปตูเข้าไปและพบว่า รีบอร์นกำลังนั่งอยู่บนเตียง
“กลับมาแล้วเรอะ แกเจ้าสึนะ”รีบอร์นเอ่ยทักทายสึนะที่เข้ามาในห้อง
“อืม”สึนะตอบเพียงสั้นและวางกระเป๋าลงที่ปลายเตียงเดินไปที่ระเบียง สายลมเย็นปะทะหน้าของเค้า
“เอ้อ สึนะแกเรียกผู้พิทักษ์ของแกมาเรียนด้วยล่ะ พวกเราต้องรวบรวมผู้พิทักษ์นะจะได้ตามหามันเจอง่ายๆ”รีอบร์นพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไปทิ้งให้สึนะที่ยังยืนอยู่ตรงระเบียงอยู่คิดเรื่อยเปื่อยไป
สึนะเดินไปที่กระเป๋านักเรียนของตัว และค้นหาโทรศัพท์มือถือ กดเบอร์โทรไป
“ฮาโหล โกคุเดระคุง”สึนะพูดกับโกคุเดระที่อยู่ปลายสาย ในฐานทัพสองโกเล่ รวมตัวกับพวกผู้พิทักษ์อยู่นั้น
“ครับ รุ่นที่10 ได้เวลาแล้วงั้นหรอครับ เดี๋ยวผมจะบอกทุกคนให้นะครับ ได้ครับ โรงเรียนอาร์ทฟาเน่ ถ้าอยู่ที่โรงเรียนให้เรียกรุ่นที่10 ว่า “คาเซ็น” ในฐานะน้องชายของม้าพยศ ได้ครับ ครับ แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ”โกคุเดระพูดคุยกับสึนะอยู่ประมาณ 10 นาทีได้และตัดสายลง
ทางด้านรีบอร์นในขณะนี้กำลังโทรศัพท์เรียกตัวของดีโน่มายังโรงแรมที่สึนะพักอยู่นั้นเอง
“เฮ้ ดีโน่ มาหาฉันหน่อยสิ โรงแรมเครสตัน ห้องที่ 27 นะโอเคแค่นี้และ”รีบอร์นพูดจบไม่ทันให้ดีโน่ปฏิเสธเลย
“เฮ้อ รีบอร์นนี่นะ จะไม่ให้พูดปฏิเสธกันเลยนะ โรมาริโอ เตรียมรถไปโรงแรมเครสตัน ไปกันแค่สองคนพอนะ”ดีโน่สั่งลูกน้องมือขวาที่สามารถทำอะไรก็ได้เพื่อดีโน่ เป็นคนของรุ่นพ่อตนเอง แต่ตอนนี้มาเป็นมือขวาของรุ่นดีโน่แล้ว
“ครับ บอส”โรมาริโอตอบรับและเดินไปที่รถพอกับดีโน่ ขับตรงไปยังโรงแรม เครสตันไม่นานก็ถึงโรงแรมเครสตัน
ณ ห้องของสึนะ
ติ๊งต๊องงงง
“มาแล้วสินะ”รีบอร์นพูด
“ยินดีต้อนรับครับ คุณดีโน่ ขอโทษที่ต้องรบกวนนะครับ”สึนะเดินไปเปิดประตูและพูดกับดีโน่อย่างมีชีวิตชีวา ปกติเค้าจะเย็นชาแต่สำหรับดีโน่ผู้เป็นศิษย์พี่เค้าก็น่าจะมีชีวิตชีวาสักหน่อย
“โย่ว สึนะ รีบอร์น มีเรื่องอะไรงั้นหรอ”ดีโน่เอ่ยทักทายสึนะและรีบอร์น
“อืม มีเรื่องจะให้ช่วยน่ะ เข้ามาก่อนสิ ทั้งดีโน่และโรมาริโอเลยนะ”รีบอร์นพูดขึ้น
“อืม/ครับคุณรีบอร์น”ดีโน่และโรมาริโอตอบรับเดินมานั่งที่โตะน้ำชาขนาดใหญ่ของห้องสึนะ
“คุณดีโน่ครับ ผมมีเรื่องให้ช่วย คือ....”สึนะพูดและเว้นให้ดีโน่เผื่อดีโน่จะพูดอะไร
“อะไรหรอสึนะ”ดีโน่พูด
“คุณดีโน่เป็นผู้ปกครองผมในฐานะพี่ชายได้มั้ยครับ และอีกอย่างหนึ่งคุณดีโน่ต้องแสดงตัวว่าเป็นพี่ชายผม และผมต้องใช้ชื่อแฟมิลี่ของคุณมาปกปิดเพื่อไม่ให้ใครในโรงเรียนรู้ว่าผม คือ วองโกเล่เดชิโม่ ได้มั้ยครับคุณดีโน่”สึนะพูดกับดีโน่ด้วยท่าทีจริงจัง
“อืมได้สิ”ดีโน่ตอบรับคำขอของสึนะ
“พรุ่งนี้คุณดีโน่ต้องไปรายงานตัวผู้ปกครองที่โรงเรียนผมและพวกโกคุเดระคุงด้วยนะครับ และให้เรียกผมว่า คาเซ็น”สึนะพูดต่อเพื่อเป็นการไม่เสียเวลา
“อืมได้ พรุ่งนี้สินะ โรงเรียนสึนะคือโรงเรียนอาร์ทฟาเน่ ใช่มั้ย”ดีโน่พูดกับสึนะพรางชิบน้ำที่โรมาริโอเตรียมไว้ก่อนหน้านี้
“ครับ โรงเรียนอาร์ทฟาเน่ ขอบคุณมากนะครับคุณดีโน่”สึนะพูดขอบคุณดีโน่
“อืม ไม่เป็นไรเพื่อ สึนะและรีบอร์น ฉันทำได้อยู่แล้ว เนอะโรมาริโอ”ดีโน่พูดขึ้น
“ครับ บอสทำได้อยู่แล้ว แต่ก่อนอื่นไปทำงานต่อให้เสร็จพรุ่งนี้จะได้มีเวลาให้คุณซาวาดะนะครับบอส”โรมาริโอพูดขึ้นทำให้ดีโน่ลุกจากเก้าอี้ทันทีด้วยความไวแสง
“จริงด้วย ไปทำงานต่อให้เสร็จ อืม สึนะงั้นฉันขอกลับก่อนนะ บายสึนะรีบอร์น”ดีโน่พูดอำลาและเดินออกจากห้องของสึนะไปกลับคฤหาร์สคาบัคโรเน่
“อืม ครับ”สึนะพูดตอบรับดีโน่
“รีบอร์นเดี๋ยวฉันจะโทรหานายนะ”ดีโน่พูดกับรีบอร์น
“อืมได้สิ ทำไมแกไม่พูดต้องนี้เลยล่ะ ดีโน่”รีบอร์นพูดกับดีโน่
“ไม่ได้ง่ะ มันเป็นเรื่องที่ยากจะถามนายเป็นกองเท่าภูเขาฟูจิเลย เกี่ยวกับสึนะ”ดีโน่พูดขึ้น
“งั้นหรอ คุยกันเดี๋ยวนี้ก็ได้ ร้านกาแฟข้างล่างโรงแรม”รีบอร์นพูดแนะนำให้ดีโน่ไปคุยที่นั้น
“อืม เอางั้นก็ได้”ดีโน่พูดขึ้น
มาต่อครับผม ไม่รู้สนุกรึเปล่าแต่อยากให้อ่านนะครับ
ตอนหน้าอย่าลืมติดตามนะครับ
ความคิดเห็น