คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ◆ how to 12: what do you do? for what !! (100%)
PAINT
: คนสวย คิดถึงมึงจัง
ผมอยากจะลุกขึ้นว๊ากดังๆเมื่อเห็นประโยคทักทายยามเช้าที่ส่งมาในไลน์ผมจากไอ้เพ้นท์ คือมึงทักกูดีๆหน่อยไม่ได้หรอวะ
JANYAWATT
: สวยแม่มึงอ่ะ
PAINT
: ใช่แล้ว แม่กูสวย ลูกออกมาเลยหล่อคมเข้มขนาดนี้
ขนาดด่าไปขนาดนั้น มันยังอุตส่าห์อารมณ์ดีมาหลงตัวเองใส่ผมได้
JANYAWATT
: กูไม่คุยกะมึงละ มึงเป็นบ้า หลงตัวเอง
PAINT
: กูไม่ได้หลงตัวเอง มีแต่คนมาหลงกู
เดี๋ยวเลิกเรียนกูไปหาที่โรงเรียน
ห๊ะ ใครไปเชิญมันมาหาผม แฟนก็ไม่ใช่ มึงอะไรกะกูเนี่ยไอ้ดำ
JANYAWATT
: มาหากูไม กูเป็นญาติผู้ใหญ่ฝ่ายไหนของมึง - -
PAINT
: กูไม่รู้ ไม่มีไรทำ
เพื่อนกูแม่งจะไปต่อยกะเด็กที่มากวนตีนมัน
กูขี้เกียดไป ไม่รู้จะไปไหน กลับคอนโดก็ไม่มีไรทำ เลยไปหามึง
เอ๊า นี่เพราะมันไม่รู้จะไปไหนเลยมาหาผมเนี่ยนะ เห็นกูเป็นศาลเจ้าป่ะเนี่ย
JANYAWATT
: ไม่มีที่ไปเลยมาหากูว่างั้น
PAINT
: ใช่มั้ง เย็นนี้เจอกัน จุบุคนสวย กูไปเตะบอลก่อนนะ
จุบุคนสวย - - คือผมก็อยากรู้ว่าหน้าผมไปเหมือนนางงามคนไหนของโลกรึป่าว มันเลยมาเรียกผมคนสวยๆ คือกูหล่อได้ป่ะ แบบนายแบบTOPSHOP ไรงี้ มาเรียกคนสวยๆ เสียเซลฟ์นะเนี่ย ผมวางบีบีลงข้างตัวก่อนจะนั่งดูน้องๆซ้อมหลีดกันต่อไป
“ เห้ยจ๊ะ ” ไอ้ดลวิ่งหอบแห่กๆเข้มาหาผมที่แสตนก่อนจะตะโดนเรียกซะเสียงดัง กูรู้แล้ววว
“ ตี้อ่ะ ” มันทิ้งตัวลงนั่งข้างๆผมก่อนจะลูบเหงื่อออกจาหน้าตัวเอง โอ้โห เปียกมาขนาดนี้ โดนใครเอาน้ำถูพื้นสาดมาหรือเหงื่อมึงออกเยอะกันแน่วะดล
“ ไม่รู้ว่ะ ไม่เห็นเลยเหมือนกัน ” ผมตอบ
“ เอาไงดี คือ เช้านี้มันประชุมชมรมว่ะ เอางี้ ถ้าตี้ไม่มา จ๊ะไปเข้าประชุมแทนได้ป่ะ ถ้าไม่มีใครไปซักคนรับรองอาจารย์ศิริพรอาละวาดห้องแตกชัวร์ ” ไอ้ดลพูดข้ามา ซึ่งผมก็พยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ อาร์ตี้เพื่อนรัก มึงทำดี หนีไปกินข้าวเช้ากะแฟนที่แมค เพื่อนอย่างผมดันต้องมารับภาระงานแทนซะงั้น
คาบแรก ผมก็ได้จรลีออกจากห้องแลปคาบชีวะออกไปนั่งหน้าตึงฟังาจารย์ศิริพรพูดเป็น ต่อยหอยเรื่องไปเล่นคอนเสิร์ตที่โรงเรียนคอนแวนต์นั่น สรุปคืออาจารย์ศิริพรบอกว่าให้วงผมไปเพราะพวกเรามีไอ้ตี้เป็นเลขาชมรม เอาจริงๆแล้วคือพวกพี่ชล พี่เจย์ พี่บี เค้าอย่มอหกแล้ว ไม่มีเวลามาทำอะไรแบบพวกผมนั่นเอง - - และ อาจารย์ก็บอกอีกว่าไอ้พวกน้องๆหรือพี่ๆที่จะไปเล่นคอนด้วยกันเอาไปแค่อีก สองวงพอ เพราะเอาไปเยอะมันจะวุ่นวายและไม่ลืมกำชับอีกว่าอย่าให้เสียชื่อโรงเรียนเรา ล่ะ
ผมวิ่ง เข้าห้องมาเรียนชีวะต่อในคาบที่สอง โดยเมื่อเข้าห้องแล้วก็ไม่ลืมจะส่งสายตาพิฆาตไปใส่ไอ้ตี้ที่หน้าตาดูแฮปปี้ ดี๊ด๊าเพราะมันจะเจย์ลินดูรักกันมากขึ้นหลังจากทะเลาะกันในวันนั้น เออ แฟนผมอยู่มหาลัยไง ดันอยู่แถวรังสิตอีก โรงเรียนผมก็อยู่สาทร ได้เจอกันก็น้อยเต็มที่ แถมแฟนผมยังเป็นสาวลั๊ลลาได้โล่ จะแอบไปมีกิ๊กรึป่าวก็ไม่รู้ คิดแล้วมันว้าวุ่นหัวใจจริงๆ
เพ้นท์ : จ๊ะ : พี่อลิซคนสวย
“ สงสารพ่อแม่มึงว่ะ มีลูกกินเก่งขนาดนี้ เป็นกูกูเอาไปปล่อยวัดนานละ ” ผมมองไอ้ดำตรงหน้าด้วยความอยากด่าเต็มแก่ คือแบบ ในวันที่อากาศร้อน 40 องศาแบบนี้ไอ้ดำแม่งลากผมจากสาทร นั่งเรือมาถึงวังหลัง ตอนนี้ผมสุดจะทนเต็มที่หลังจากมันกินซูชิเป็นชิ้นที่สิบสอง ขอไม่กล่าวถึงทาโกะยากิหกลูกกับแซลมอนครึ่งจานที่มันกินไปหมดแล้ว
“ กูกินไปละไม่เสียประโยชน์โว้ย สารอาหารที่กินเข้าไปเอาไปเลี้ยงหน้าตาให้หล่อเหลาคมเข้ม และเลี้ยงสมองให้ชาญฉลาด อีกทั้งหุ่นอันเซ็กซี่ของกูอีก มึงอย่าบ่น จะกินอะไรอีกไหม ” ไอ้เพ้นท์พูดออกมาหลังจากกลืนซูชิหน้ากุ้มกิมจิชิ้นที่ 12 ของมันลงไปแล้ว ผมได้แต่ทำหน้ารังเกียจ เอาจริงๆก็ปฏิเสธที่มันพูดไม่ได้ เพราะแม่งหุ่นดีจริงง
“ ไม่ อิ่มแล้ว ” ผมตอบเสียงเรียบ ก่อนที่มันจะคว้าบิลของมันกะผมลงไปจายตังค์ที่เคาเตอร์ข้างล่าง (ขอใช้คำว่าผมกับมัน ไม่สามารถทนใช้คำว่าเราได้จริงๆ)
“ เอาบิลกูมา กูจ่ายเองได้ ” ผมไปยืนข้างมันก่อนแบมือจะเอาบิลคืน แต่ไอ้ตัวดำตรงหน้าก็ส่งบิลพร้อมแบงค์ม่วงให้พนักงานคิดเงินไปแล้ว เชี่ยสักกกก
“ ผมเลี้ยงเองครับ คุณจ๊ะ ลูกท่านฑูต ” ไอ้เพิร์ทยิ้มแล้วยักคิ้วซ้ายให้ผมอย่างกวนๆ ว๊ากกก ประสาทจะขึ้น
“ น้องเพ้นนนน ” เสียงหวานใสดังขึ้นเมื่อผมกับไอ้เพ้นท์เดินออกจากร้านซูชิ หันไปตามเสียงก็พบกันพี่สาวครับในชุดนักศึกษามหาลัยอาร์ทชื่อดังยืนสวยอยู่ พี่เรียกมันทำไม เรียกผมดีกว่า ผมชอบผู้หญิงอาโออิ เอ๊ย อายุมากกว่า
“ อ่าว พี่อลิซ หวัดดีครับ ” ไอ้เพ้นท์เดินเข้าไปทักพี่สาวคนสวยนามว่า อลิซ
“ เห่ย พี่ไปโซนิคตั้งหลายอาทิตย์ ไม่เห็นแกเลย เลิกเป็นดีเจที่นี่แล้วหรอ ” พี่คนสวยคุยกับไอ้เพ้นท์ แต่ก็ไม่ลืมที่จะยิ้มให้ผม อย่ายิ้ม หวั่นไหวง่ายกับนักศึกษาสาวครับ
“ ใช่พี่ เบื่อในเมืองอ่ะ ตอนนี้ผมไม่ได้ไปทุกวันแล้ว ตื่นไปเรียนไม่ไหว ” ไอ้เพ้นท์ตอบ
“ จะไปไหนต่อ กินไปกินหนมกับพี่ไหม แล้วนี่มากับเพื่อนสองคนหรอ ” พี่อลิซ นอกจากสวยแล้วยังใจดีอีก ผมชื่อจ๊ะครับ แฟนมีแต่ไม่มา แฟนไม่มาแสดงว่าแฟนไม่มีครับบ
“ อ่อใช่ นี่จ๊ะ เพื่อนผม จ๊ะ นี่พี่อลิซพี่ติวกู ” ไอ้เพ้นท์หันมาแนะนำ ผมยิ้มให้พี่อลิซ โอ้มอยก๊อด พี่อลิซยิ้มแล้วน่ารักฝุดๆไปเลย
“ พี่ชื่ออลิซนะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ ” นางฟ้าทัก ลอยเลยได้ไหม อยากรู้จักมากกว่านี้ทำไงดี (writer : เจ๊เบลล์ฆ่าตายซะดีไหมมม)
“ ป่ะ เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงขนม ” ว่าแล้วนางฟ้าในวันเดอร์แลนด์ของผมก็พาผมกะไอ้เพ้นท์ไปกินไอติม อย่างน้อยที่ไอ้เพ้นท์ลากมาวันนี้ก็ได้ฟินนิดนึงล่ะวะ
“ ขอบคุณมากนะครับพี่อลิซที่อุตส่าห์อุปปะการะค่าขนมให้วันนี้ นอกจากน่ารักแล้วยังใจดีอีก ” ผมพูดก่อนจะยิ้มให้พี่อลิซ โอยคนอะไร น่ารักโคตรๆ ถ้าไม่ติดว่ามีเบล์แล้ว ….
“ จ้าไม่เป็นไร คุยกะจ๊ะสนุกดี แล้วนี่กลับกันยังไงสองคน ” พี่อลิซถาม
“ แท๊กซี่อ่ะพี่ พอดีวันนี้ผมไม่ได้เอารถมา ” ไอ้เพ้นท์ตอบ
“ วันนี้แกกลับคอนโดดที่พญาไทใช่ป่ะ ฉันเอารถมาเดี่ยวไปส่ง แล้วจ๊ะบ้านอยู่ไหน ” พี่อลิซหันมาถามผม สาธุขอให้บ้านผ่านทางเดียวกัน เพี้ยงงงง
“ ทองหล่อครับพี่ ” ผมตอบ
“ เห้ย ทางผ่านเลย งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง รถพี่จอดอยู่ตรงท่าเตียนอ่ะ ไปกันน ” สวรรค์เข้าข้างอ่ะพูดเลย
____________________________________________
“ งั้นผมขอตัวนะครับพี่ลิซ ขอบคุณมากที่มาส่ง ยังไงก็ฝากจ๊ะกลับด้วยละกัน เห้ยไอ้สวย อย่าทำไรพี่กูนะ ไม่งั้นมึงโดนแน่ ” ไอ้เพ้นท์ยกมือไห้ขอบคุณพี่อลิซ ก่อนจะหันมาแยกเขี้ยวใส่ผม หึๆ คำพูดมึงขู่กูไม่ได้หรอกเว่ยยย
“ โห่ย กูเนี่ยนะจะทำอะไรพี่อลิซ พี่เค้าออกจะน่ารัก กูไม่ใช่มึงนะที่จะคิดแบบนั้น พี่อลิซไว้ใจผมใช่ป่าว ฮ่าๆ ” ผมตอบหน้านิ่ง ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้พี่อลิซ
“ ไว้ใจจ้ะไว้ใจ งั้นเดี๋ยวฉันไปก่อนนะเพ้นท์ เดี๋ยวยิ่งเย็นรถจะยิ่งติด ตั้งใจอ่านหนังสือด้วยล่ะ ” พี่อลิซโบกมือลาไอ้ดำ มันยักคิ้วให้ผมอย่างกวนๆ ก่อนที่ฮอนด้าแจ๊สสีขาวคันงามจะออกตัวไปบนถนน
เกือบสองชั่วโมงกว่าจะถึงบ้าน ยิ่งได้รู้จักพี่อลิซยิ่งเป็นคนที่น่ารักมากกก แต่การคุยกันทำให้ผมรู้ว่า ….
“ พี่เป็นแฟนเก่าไพร์ส ถึงจะเลิกกันไปแล้ว แต่พี่ก็ยังห่วงเจ้าเพ้นท์เหมือนน้องชายแท้อยู่ ”
พี่อลิซเป็นแฟนเก่าพี่ไพร์สพี่ชายไอ้เพ้นท์ นี่ใช่ไหมสิ่งที่เรียกว่าความรัก ต่อให้เค้าไม่รักเราเหมือนเดิมแล้ว ก็ใช่ว่ารักที่เรามีให้เค้าจะหมดลงไปตาม
TBC.
ความคิดเห็น