`.,what is the love ?., อยากจะรู้รักเป็นเช่นใด? yaoi

ลำดับตอนที่ #25 : ◆ how to 23 : idk what I feel

คือบับ อาร์ตี้น่ารักง่ะ ><

JAYLYN.

< สามีที่รัก

< คิดถึงมากๆเล้ยยยย

ไอโฟนที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นระหว่างผมนั่งทำการบ้านเลขเพิ่มให้ไอ้เก่งอยู่โรงอาหาร หลังจากซัดมื้อกลางวันเสร็จไปเมื่อไม่นานมานี้ notification เล็กๆบนหน้าจอปรากฏไลน์เจย์ลินทักผมมา

ผมรู้ว่าพี่รักเค้า แต่พี่ต้องรักตัวเองด้วย

คืนนั้นหลังจากที่ผมเล่าทุกอย่างให้ไอ้เก่งฟัง มันก็บอกกับผมแบบนี้ พร้อมกับการถอนหายใจหนักๆใส่ผม แล้วบอกให้นอนซะ

A.TY

< งานเสร็จละหรอ

JAYLYN.

< เสร็จแย้ววว

< เหนื่อย คิดถึงมาก อยากกอด

< ตอนเย็นมาให้กอดเลย

< รู้น้าว่าหม่ามี้ กะแด๊ดดี้ของตี้ไม่อยู่ เดี๋ยวคืนนี้ไปนอนเป็นเพื่อน

“ แน่ะ นอนด้วยกันเดี๋ยวก็บ้านโยกหรอก ” เสียงแซวกวนๆดังขึ้นข้างๆหู พร้อมกับเจ้าของใบหน้าขาวตี๋สุดกวนของไอ้คิมที่กำลังยิ้มให้ผม ไอ้นี่ไม่มีมารยาท - -

“ มึงคิดได้ละหรอว่าจะเอายังไง ” มันนั่งลงตรงที่นั่งข้างๆผมก่อนจะถามขึ้นมา

“ มันอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดเหี้ยไรก็ได้ ถึงจะเป็นเรื่องจริงกูก็รักเจย์มาก ถ้าถามว่ากูให้อภัยเจย์ได้ไหมกูบอกเลยว่าได้ มันดีกว่าที่กูจะต้องเลิกกับเจย์ ” ผมตอบตามความรู้สึก มันอาจจะดูเหมือนคนโง่ แต่ผมคิดว่าถ้าไม่มีเจย์ลิน ผมคงรักใครไม่ได้อีก

“ ถ้ามึงทำแล้วสบายใจ ก็แล้วแต่มึงละกัน ” มันตบบ่าผมเป็นเชิงให้กำลังใจก่อนจะวิ่งไปก่อกวนโต๊ะพวกรุ่นผมที่กำลังแซวไอ้เซฟกับไอ้ดลซะเสีย เพราะว่าเมื่อเช้าไอ้เซฟใส่ชุดไอ้ดลมาเรียน(ตอนนี้แม่งหายหัวไปทั้งสองคน ไปดูโอเพ่นเฮ้าส์คอนแวนต์ตรงเจริญกรุง ) ตอนผมใส่ชุดไอ้เก่งมาเรียนก็เป็นงี้อ่ะ ช่วงนี้เซฟมันก็สนิทกะดลแบบผิดหูผิดตาจริงๆ ปกติอยู่โรงเรียนเดียวกันมาสิบกว่าปี คุยกันก็แค่เรื่องงานแต่ช่วงนี้เห็นมันอยู่ด้วยกันโคตรบ่อย

คนเราอยู่ใกล้กันบ่อยๆ บางทีความผูกพันธ์มันก็มาแบบไม่รู้ตัว กว่าจะรู้ตัวอีกที เราอาจจะขาดคนๆนั้นไม่ได้เลยก็ได้

“ พี่ตี้ การบ้านผมเสร็จยัง เหนื่อยไหมๆ ” ระหว่างผมคิดอะไรเพลิน ตัวอะไรซักอย่างก็วิ่งมาแบบความเร็วแสง ก่อนจะโผล่หน้ามาใกล้ซะผมเกือบตกเก้าอี้ แล้วบีบๆ นวดๆให้ สาด กูไม่ได้ประกวดศึกเจ้ามวยไทย

“ เค้าหรอ ” เก่งพูดขึ้นมา ตาของมันจ้องอยู่ที่ไอโฟนผมที่เปิดไลน์แชทที่กำลังคุยกะเจย์ลินอยู่ ผมเลยรีบเอาไอโฟนไปซ่อนไว้ข้างหลัง เก่งไม่อยากให้ผมคบกับเจย์ลินต่อ เพราะมันบอกว่าไม่อยากให้ผมเสียใจไปมากกว่านี้

“ ใกล้เสร็จแล้ว อีกนิดเดียวเอง ไปล้างหน้าไป โคตรเหม็นเหงื่ออ่ะ เดี๋ยอาจารย์จงกลก็ด่าอีก ” ผมเลี่ยงที่จะตอบ แล้วไล่มันไปล้างหน้า เพราะตอนนี้มันตัวชุ่มเหงื่อมาก แถมอาจารย์ที่จะสอนมันคาบต่อไปโคตรเกลียดนักเรียนที่เข้าห้องในสภาพเหงื่อซ่ก

“ ไม่อ่ะ แบบนี้เซ็กซี่แล้ว แน่ะๆ ไม่กล้ามอง ไม่กล้าสูดกลิ่นอ่ะดิพี่ตี้ กลัวหลงผมหรอ ” ไอ้เก่งไม่ไปก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้ๆผม กลิ่นน้ำหอมโปโลอ่อนๆผสมกับกลิ่นเหงื่อแบบผู้ชายทำเอาผมเคลิ้มเหมือนกัน ถ้าไม่นับเสื้อนักเรียนที่เปียกเหงื่อจนบางแนบตัวเห็นทุกส่วนเหมือนมันไม่ใส่เสื้ออะไรเลย แม่งน่ากลัว (ถึงมันจะหุ่นดีก็เหอะ - __ -)

“ โอ๊ยย อกหักอกแหกกันหมดทั้งชายหญิง ตุ๊ดเกย์ โดนน้องเก่งแย่งไปซะแล้ว สาวแย่งเกย์ เกย์แย่งกะกะเทย สุดท้ายน้องเก่งเป็นม้ามืดได้พ่อรูปหล่อนี่ไปครอง อดๆๆๆๆ ” ระหว่างที่ผมโดนไอ้ลูกลิงคุกคามอยู่ ไอ้โบกี้(พ่อแม่ตั้งว่าบอส = = ) เพื่อนตุ๊ดที่แรดที่สุดในโรงเรียนมันก็เดินผ่านมา ผมก็เลยโดนแซวตามระเบียบ โบกี้มันดูเป็นตุ๊ดปากร้ายนะครับ แต่มันเรียนเก่งชิบหาย และยังนิสัยดีอีกด้วย

“ พี่โบอิจฉาอะดี้ ก็พี่ตี้น่ารักอ่ะ คนนี้ใครก็ห้ามแย่งนะ ผมรักของผม ” ไอ้ลูกลิงว่าพลางดึงผมไปกอดซะแน่น ก่อนเสียงเห่าหอนแซวของเพื่อนๆและรุ่นน้องแถวนี้จะดังขึ้น แม่งแรงเยอะชิบหาย แกะก็ไม่ออก

“ โอ๊ยน้องเก่ง เห่อเมียจริงๆเลย ฉันไม่แย่งแกหรอกย่ะ รอพ่อรูปหล่อนี่ให้เลิกกะเมียมันให้ได้ก่อนเถอะ เชอะ ” ไอ้โบกี้ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ลงกลางหัวผมกับไอ้เก่ง อ้อมแขนนั่นคลายออกนิดๆ ก่อนมันจะเงียบไป

“ โบกี้แม่งเลว เสียเวลาทำงานเลย ” ผมพูดขึ้นทำลายความเงียบระหว่างผมกับเก่ง(ไอ้พวกเพื่อนๆผม น้องๆมอสี่แม่งแซวกันไม่หยุด เช่น ไรอ่ะ กอดกันขนาดนี้เลยหรอ ปี้เลยดีกว่า  // พี่ตี้ใจร้ายทำไมไม่เลือกผม ดักฉุดพี่ตี้เลยสาดดด // ไอเก่งแม่งเด็ดจริงว่ะ ได้กันกี่รอบแล้ววะ) ไอ้เก่งไม่ตอบ ทำเพียงแค่เสียงหัวเราะหึหึในลำคอ

“ แล้วเย็นนี้พี่ไปไหนป่ะ อยากกินโคลด์สโตนตรงสยามกิตต์อ่ะ ไปกินกัน ” ผมเปลี่ยนอารมณ์ตามมันแทบไม่ทัน เมื่อกี้ยังหงอยอยู่เลย ตอนนี้กลับดี๊ด๊าชวนผมไปกินไอติมซะแล้ว

“ ไม่ว่างว่ะ ไว้วันเสาร์ละกัน ” ผมบอกไป มันทำเพียงแค่ยิ้มรับ ก่อนที่จะถึงเวลาเข้าเรียนในคาบบ่าย การบ้านไอ้เก่งก็เสร็จพอดี ไอ้ลูกลิงหอมแก้มผมแทนการขอบคุณก่อนจะวิ่งหายไป ทิ้งผมไว้ท่ามกลางเสียงแซวของรุ่นน้อง ไอ่เหี้ยยยยยยย - -

____________________________________________________

ผมยืนรอเจย์ลินอยู่ตรงสกายวอร์คชิดลม มีสายตาของเด็กโรงเรียนเดียวกันเจย์ลินส่งมาให้เป็นระยะๆ ถึงจะน่ารักก็เถอะ แต่อย่าให้เจย์ลินเห็นเชียว น้องได้ตายแบบไม่ต้องสงสัย เห็นอย่างงี้เจย์ลินขี้หึงมากเลยนะครับ วันนั้นที่นั่งกินข้าวกันอยู่แล้วมีเด็กโรงเรียนคอนแวนต์โต๊ะข้างๆยิ้มให้ เจย์ยังแทบจะไปเราะฟันน้องเค้าออกมาเลย -..-

“ มองแฟนพี่ทำไมคะน้องกานต์ ” คิดยังไม่ทันขาดช่วง เจย์ลินก็เดินมาควงแขนผม พร้อมส่งสายตาดุไปใส่น้องกานต์ สาวน้อยน่ารักที่หันมามองผมอยู่หลายรอบแล้ว

“ เจย์ ดุน้องทำไมอ่ะ ไปกันๆ ” ผมดึงแขนขาวนั่นออกมาแล้วดันหลังเธอให้เดินไปข้างหน้า แฟนผมก็ยังไม่วายหันไปส่งสายตาอาฆาตใส่น้องกานต์ ที่ตอนนี้หน้าน้องซีดแล้วซีดอีก

“ ทำไม ตี้ชอบหรอ ได้ข่าวฮอตมากเลยใช่แมะ ” เจย์ลินหันขวับมา ก่อนหน้าดุๆนั้นจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแซวผม โอ่ยย โล่งอกนึกว่าระเบิดจะลงซะแล้ว

“ ฮอตน้อยลงไปเยอะเลยแหละ แฟนดุขนาดนี้ ” ผมกระชับมือที่จับกับเจย์ลินอยู่แน่น เพื่อจะส่งผ่านความรู้สึกที่ผมมีอยู่ตอนนี้ เพื่อที่จะบอกว่ารักเธอแค่ไหน

“ นี่ขนาดฮอตน้อยละนะ พอยัยพวกแฮ่นๆที่โรงเรียนเจย์รู้ว่าวงตี้ขึ้นเล่นวันคริสมาสต์ที่โรงเรียนตี้มีงานอ่ะ มันจะแห่กันไปเกือบทั้งระดับ ถ้าใครส่งสายตาให้ตี้นะ เจย์จะควักลูกตามันออกมาดีดเล่นเล๊ย ” ฟังละสยอง แฟนผมหวงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

“ นี่ๆ เย็นนี้เราไม่ต้องกินข้าวร้านดีไหม กลับบ้านไปทำกับข้าวกินกัน ” หลังจากเมื่อกี้เจย์ลินอยู่ในโหมดโหด ตอนนี้กลับมาอ้อนผมเสียงหวานซะแล้ว อะไรกัน ช่วงนี้มีแต่คนอารมณ์แปรปรวน

“ แล้วแต่เจย์เลยละกันครับ ” แล้วผมก็ได้รอยยิ้มหวานที่ทำให้ผมไปไหนไม่ได้นั่นเป็นรางวัล

ผมเดินเลือกซื้ออาหารสดในซุปเปอร์มาเกตแถวบ้าน คอนนี้ของในตระกร้าชอปปิ้งเหมือนผจะไปเปิดร้านหมูกะทะ - - จนผมต้องเบรคเจย์ลินบ้างว่ากินกันแค่สองคนแถมเป็นเมนูง่ายๆอีก เจย์ลินชะงักมือที่กพลังจะหยิบข้าวโพดแท่งๆก่อนจะหัวเราะแหะๆแล้วเดินไปจ่ายตังค์

“ ตี้ว่าอันไหนสวยกว่ากัน ” มือขาวนั่นชูลิปสติกแบรนด์ดังสองแท่งมาให้ผมช่วยเลือก หลังจากเราซื้อของกินเสร็จแล้วเจย์ลินบอกว่าอยากชอปปิ้งเลยขึ้นมาดูโซนเครื่องสำอางค์

“ สีปากจริงๆของเจย์อ่ะ สวยที่สุดแล้ว ” ผมตอบตามความจริง ปากเจย์ลินเป็นสีชมพูแบบน่ารักๆ และอีกอย่างผมว่าแฟนผมต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ เพราะแม่คุณเล่นซื้อลิปสติกแทบทุกสีที่มีอยู่บนโลก คือปากก็มีอยู่ปสกเดียวจะซื้ออะไรขนาดน้านน

“ อ๊อยย เขินน ตี้อ้ะ ” เจย์ลินตีแขนผมเบาๆด้วยความเขิน ก่อนจะหยิบลิปสติกทั้งสองแท่งนั้นไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์ เอิ่ม เพราะผมไม่เลือกเลยซื้อทั้งสองอันเลยใช่ป่ะ - -

เสร็จแล้วเราก็เข้าบ้านกัน ตอนนี้บ้านว่างโล่ง เพราะมีผมอยู่คนเดียว ผมกับเจย์ลินเลยแบ่งหน้าที่กันว่าเจย์ลินจะทำแกงจืด แล้วผมจะทำข้าวผัด เป็นมื้อเย็นง่ายๆสำหรับเราสองคนในวันนี้ และข้าวมื้อนี้คงจะเสร็จเร็วขึ้นถ้าเราไม่มัวแต่แกล้งกัน เช่น เจย์ลินสะกิดผมตอนหั่นหมูอยู่แล้วเธอก็เดินไปทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แหม่ะ คงไม่รู้เลยนะใครสะกิด บ้านทั้งบ้านอยู่กันสองคน หรือว่าจะเป็น ตอนที่ผมกำลังจะตักข้าวขึ้นจากกระทะแล้วเรียกผมไปหา บอกว่ามีอะไรให้ช่วยแล้วจูบผม อื้มมม ให้มันได้อย่างงี้ดิ !

“ ตี้ ข้าวไหม้อ่ะ ขมมม ” เจย์ลินทำหน้าเบ้ขึ้นมาระหว่างเรานั่งกินข้าวกันอยู่บนโต๊ะอาหาร

“ ไหม้ตรงไหนอ่ะ ตี้ใช้กะทะเทฟล่อนนะ ” ผมว่า พลางใช้ส้อมเขี่ยวข้าวผัดสีสวยในจานเธอดู แต่ไม่พบรอยไหม้อะไรทั้งสิ้น

“ สงสัยไหม้ตอนเจย์จูบตี้แน่เบย อิอิ ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้ แสดงว่าผมโดนอำเข้าให้แล้วสินะ  -_______-

“ สงสัยคืนนี้ตี้เหนื่อยแน่เลยอ่ะ ว่าไหม ” ผมหยอกเธอกลับ เจย์ลินยิ้มแทนคำตอบ อืมมม ผมว่าคงหนักจริงๆแหละทำหน้าแบบนี้

“ ทำไมเจย์ต้องทำแครอทเป็นรูปหัวใจด้วยอ่ะ ” ผมตักชิ้นแครอทในชามแกงจืดสีสวยขึ้นมา ก่อนจะถาม เพราะการทำแครอทให้เป็นรูปหัวใจของเธอกินเวลาเกือบสิบนาที แต่ในเมื่อแฟนผมยืนยันว่าจะทำ ก็ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น

“ ก็เป็นหัวใจให้ตี้ไง ให้เยอะๆเลยยย ” คำตอบน่ารักๆแบบนี้ใครจะไปโกรธลงล่ะครับจริงไหม

“ หัวใจเยอะแล้วให้ตี้คนเดียวจริงหรอ ไม่ได้เอาไปแชร์คนอื่นแน่นะ ” ผมถามกวนๆ

“ บอกว่าให้ตี้คนเดียวก็ให้ตี้คนเดียวดิ ทำไมถามงี้อ่ะ ” คำถามของผมคงจะไปกวนผิดที่ซะแล้วแหละครับ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย แต่ตอนนี้นางฟ้าน้อยๆของผมกลายเป็นนางยักษ์ไปซะแล้ว

“ ก็ถามเล่นๆอ่ะเจย์ กินต่อเถอะ ขอโทษนะ ” ผมว่าพลางเอามือไปกุมมือเธอไว้ เจย์ลินพยักหน้าน้อยๆก่อนจะตักข้าวในจานกินต่อ โดยไม่ลืมที่จะพูดคำที่ผมฟังกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ  “เจย์รักตี้นะ”

หลังจากมื้ออาหารธรรมดาที่แสนหวานของเราเสร็จแล้ว ผมก็ต้องมานั่งเป่ายิ้งฉุบกับเจย์ว่าใครแพ้จะต้องเป็นคนล้างจาน ให้ทายครับว่าใครชนะ ก็ผมนี่ไง แต่ให้ทายอีกรอบว่าใครต้องล้าง อืมม ก็ผมนี่แหละ

“ ตี้อย่าใส่น้ำยาล้างจานเยอะนะ เดี๋ยวมันกัดมือ ” เสียงหวานๆของเจย์ลินดังมาจากห้องรับแขก ตอนนี้เจ้าตัวคงกำลังนั่งลองลิปสติกที่ซื้อมาใหม่แน่เลย ส่วนผมก็มีหน้าที่ล้างจานต่อไป ถ้าถามว่าเยอะไหม ไม่เลย แค่เจย์ไม่อยากล้างเท่านั้นเอง

KENG

<  กลับบ้านยังครับ

ไอโฟนที่วางอยู่ตรงเคาเตอร์ข้างๆอ่างล้างจานสั่น ก่อนจะปรากฎข้อความเล็กๆบนหน้าจอจากไอ้เก่ง ผมวางจานใบสุดท้ายที่ล้างเสร็จบนที่สะเด็ดน้ำ ก่อนจะเช็ดมือแล้วตอบไลน์มันไป

A.TY

< กลับแล้ว

< มึงอะ

KENG

< กำลังกลับครับ

ผมดูข้อความที่อยู่บนหน้าจอนั้น ก่อนจะเก็บมันลงกระเป๋ากางเกงอย่าเดิม ก่อนที่จะเดินไปหาเจย์ลินที่ห้องนั่นเล่น

“ โคตรฮาเลยอ่ะตี้ แอนปัดมาสคาร่าแล้วเลอะตาล่าง ดูดิ ฮ่าๆๆ ” เจย์ลินนั่งหัวเราะพร้อมกันไอโฟนในมือ ตอนนี้เธอคงกำลังเฟสไทม์กับแอน แยกกันไม่ขาดจริงๆสินะคู่นี้ ผมได้ยินเสียงแอนดังมาจากลำโพงโทรศัพท์ประมาณว่า ห้ามให้ตี้ดูเลนะ อาย

“ งั้นตี้ไปอาบน้ำก่อนนะ ” เมื่อเห็นสาวๆเค้าคุยกันอยู่ ผมซึ่งตอนนี้ก็รู้สึกเหงื่อออกแทบท่วมตัวแล้ว เลยขอตัวไปอาบน้ำ

KIMKANYMTH

< มึง กูมีปัญหาทางเพศจะปรึกษา

ไอ้คิมส่งไลน์อันนี้มาหา หลังจากผมเพิ่งถอดเสื้อเสร็จ และกำลังจะหยิบผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ ดูมันใช้คำดิ ปัญหาทางเพศ - -

A.TY

< เป็นอะไร

< เอดส์ยังไม่มียารักษา ตายห่าอย่างเดียว

KIMKANYNTH

< อือ ว่าจะนั่งรถไปวัดพระบาทน้ำพุพรุ่งนี้

< เอดส์ก็เหี้ยละสัดดด

< กูจริงจังนะห่า

A.TY

< เออ กูล้อเล่นน่า

< ตกลงว่าไง มีไร ให้โทรไปหาป่าว

KIMKANYMTH

< คือแบบ กูไปมีอะไรกะผู้หญิง ไม่ใช่แฟนนะ แค่คุยกัน

< แล้วตอนนั้นมันกระทันหันอ่ะ

< กูไม่ได้ป้องกันเลย แต่เสร็จนอกนะ

< เค้าจะท้องป่ะ

ผมอ่านคำถามของมันแล้วแทบจะปาไอ้คิมลงพื้น เรื่องแบบนี้กับวัยรุ่นมันเกิดกันได้ แต่ทำไมแม่งโง่ไม่ยอมป้องกันตัวแบบนี้วะเนี่ย

A.TY

< มีโอกาสว่ะ

< มันขึ้นอยู่กับโอกาสด้วยอ่ะ

< มึงใจเย็นๆ ลองคิดเล่นๆว่าถ้ามันมีปัญหาจริงๆแล้วจะทำไงต่อ

< ถ้าเค้าผิดปกติหรืออะไรค่อยไปซื้อที่ตรวจมาตรวจ

< สบายๆไปก่อน มีไรกูช่วยมึงได้เสมอ

KIMKANYNTH

< ชิบหายยยย  ตายแน่กู

< แต่กูดูดบุหรี่เย็นนี่เนอะ เค้าบอกบุหรี่เย็นจะทำให้เป็นหมัน

< กูอาจจะไม่ซวยก็ได้ หุหุ

< วันนี้เจย์ไปนอนเป็นเพื่อนอ่ะดิมึง ก็อย่าลืมใส่นะ

< ขอบใจมากก : D

จะมีอะไรมีทำให้เพื่อนผมคนนี้เศร้าบ้างไหมเนี่ย เห็นไอ้คิมเพี้ยนๆแบบนี้ แต่มันคารมดีแล้วก็เจ้าชู้ใช้ได้ที่คนนึงเลยนะครับ แต่ผมก็อดเป็นห่วงมันไม่ได้ เอาจริงๆถ้าจะพูดให้ถูกต้องบอกว่าเป็นห่วงผู้หญิงของมันมากกว่า เรื่องแบบนี้ผู้ชายอย่างเราไม่มีคำว่าเสียหาอะไรหรอก โชคร้ายหน่อยก็คงแค่โดนแม่ด่า แต่ผู้หญิง มันเหมือนเสียอนาคตไปเลย ด้วยเหตุผลนี้ไม่ว่าผมจะอยากรักเจย์ลินขนาดไหน ถ้าไม่พร้อม ผมก็ไม่เสี่ยงที่จะทำร้ายเธอ

จำไว้นะครับ ถ้าผู้ชายคนไหนที่จะทำแบบนี้กับคุณ แล้วไม่เตรียมตัวให้พร้อม แสดงว่ามันไม่ได้รักคุณแล้วแหละครับ มันคิดถึงแต่ความสุขของตัวเอง เพราะฉะนั้นอย่าไปยอมมันนะครับ

“ จุ๊บิ ไหนว่าจะมาอาบน้ำไง ” เจย์ลินกอดผมจากด้านหลัง ก่อนจะหอมแก้มผมทีนึง แฟนผมทำไมชอบเล่นอะไรล่อแหลมแบบนี้เนี่ยย เมื่อกี้ยังคุยกับเพื่อนอยู่เลย

“ จะไปอาบแล้วว เมื่อกี้คิมทักมาอ่ะ ปล่อยก่อนนะ ” ผมแก้ตัวเสียงหวาน ก่อนจะแกะมือเธอออก นี่มือเจย์ลินหรือปลาหมึกเนี่ยรัดแน่นชิบบบ

“ ร้อนจัง อยากอาบด้วย อาบด้วยกันนะ ” เจย์ลินโน้มหน้าผมลง ก่อนจะกระซิบที่ข้างหู ทำเอาผมขนลุกซู่ไปทั้งตัว บอกแล้วไง ว่าผมอ่ะเป็นผู้ชายเซนสิทีฟ

“ ยังหัวค่ำอยู่เลยนะ เจย์รีบหรอ ” ผมแซว แต่สงสัยจะเจย์จะรีบ มือขาวๆนั่นแกะกระดุมเสื้อนักเรียนออก เผยให้เห็นเนินอกขาวเนียน หัวใจผมเต้นแรงจนเธอรู้สึกได้ ก่อนจะดันผมเข้าไปในห้องน้ำ ……

ไอโฟนบนหัวเตียงส่องแสงท่ามกลางความมืด นาฬิกาบนหน้าจอนั้นบอกเวลาอีกสิบนาทีตีสาม แม้จะเหนื่อยกับกิจกรรมที่เพิ่งจบลงไปไม่นานมานี้ แต่ผมก็ยังไม่สามารรถจะข่มตาหลับได้ คำว่ารักที่ออกจากปากเจย์ลินซ้ำๆตอนเธออยู่ยนตัวผม มันทำให้ผมลืมทุกเรื่อง ลืมว่าเธอทำอะไรไว้ แต่เมื่อผมมาคิดดีๆแล้ว เธอรักแค่ผม คนเดียวจริงๆหรือเปล่า

KENG

< เหงาอ่ะ

< พี่ตี้นอนแล้วแน่เลย

< ฝันดีนะพี่

< พรุ่งนี้ไปกินข้าวเช้ากัน

คำบอกฝันดีเดิมๆ ที่ไอ้เก่งขยันส่งมาทุกวัน แม้ผมจะอยากจะตอบแค่ไหน แต่ก็ยังไม่อยู่ในสภาพที่จะสะดวกไปตอบ เพราะเจย์ลินนอนอยู่บนอกผมตอนนี้

ถามว่าผมรู้สึกดีไหมที่เก่งมันคอยอย่ในชีวิตผมแบบนี้ ทีแรกผมก็รำคาญอ่ะแหละ แต่พอหลังจากที่มันหายไปคราวนั้น ผมก็รู้สึกว่าชีวิตไม่ค่อยมีความสุขเท่าที่ควรเวลาไม่มีมันอยู่ด้วย ก็รู้สึกดี ที่มันยังคอยอยู่ข้างๆแบบนี้ ถึงบางทีมันจะเล่นบทผัวเมียกับผมเยอะไปก็เหอะ ถ้าถามว่าทำไมไม่ชอบ ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่า ผมไม่ชอบให้มันเล่นแบบนี้ หรือผมกลัวใจตัวเองจะไปรู้สึกตามมันกันแน่ …





TBC.