เทพเซียนเกรียนยุทธภพ!

ลำดับตอนที่ #26 : เดินทางสู่สถานีขนส่งความเร็วแสง

     ชีวิตและการเดินทางช่างเป็นเรื่องที่น่าเบื่อสำหรับชาล็อตอย่างยิ่ง  เธอถอนหายใจยาวในระหว่างเอนกายบนห้องพักส่วนตัวในกระสวยอวกาศซึ่งเร่งความเร็วไปยังสถานีขนส่งความเร็วแสงที่ใกล้ที่สุดในอาณาบริเวณนี้  กระทั่งมีกลุ่มคนเดินเข้ามา

     "คุณหญิงชาล็อตครับ  กระผมร้อยเอก เกรแฮม เบเกอร์  เจ้าหน้าที่พิเศษจากสมาพันธ์ความร่วมมือทางช้างเผือกและลูกทีมอีกสามคนรับหน้าที่ดูแลความปลอดภัยและคอยประสานงานกับทุกฝ่ายตลอดการเดินทางครับ!"

     ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเธอพร้อมด้วยลูกทีมที่มีความโดดเด่นในด้านต่าง ๆ อีกสามคนยืนเรียงแถวทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียง  ชาล็อตเหลือบมองด้วยหางตาเล็กน้อยเพื่อประเมินทั้งสี่คนด้วยสายตาคร่าว ๆ  ชายที่ชื่อเกรแฮมรูปร่างผอมสูง  ดวงตาสีฟ้าผมสีทอง  แต่งตัวเนี๊ยบท่าทางเอาการเอางานดี  ส่วนที่เหลือมีชายผิวดำรูปร่างใหญ่กล้ามเป็นมัด ๆ กับชายตัวเตี้ยแต่กำยำสมส่วนดูละม้ายคล้ายชาวเอเซีย  สุดท้ายคือเด็กผู้หญิงที่น่าจะอายุไม่เกินสิบห้าด้วยซ้ำ  เหลือเชื่อว่าทางสมาพันธ์จะคัดเลือกให้มาร่วมงานสำคัญในครั้งนี้ด้วย

     "จากซ้ายไปขวา บาว อูกาตู เจ้าหน้าที่เชี่ยวชาญพิเศษด้านอาวุธยุทโธปกรณ์และอุปกรณ์ไฮเปอร์นาโนเทคนิคทุกประเภท  ชาง เหรินตี่  เจ้าหน้าที่ดูแลด้านความปลอดภัย  และสุดท้ายคือ มารีน นอยด์  เจ้าหน้าที่ด้านการสื่อสารและฐานข้อมูลครับ!"

     เกรแฮมแนะนำทีมงานให้เธอได้รู้จัก  ชาล็อตยิ้มและพยักหน้าอย่างเหนื่อยหน่าย  ถึงอย่างไรจบภารกิจนี้ไปในภายภาคหน้าก็คงจำชื่อหรือหน้าของลูกทีมทั้งหมดไม่ได้อยู่ดี  แล้วจะเสียเวลาทำความรู้จักไปทำไม  รู้แค่ว่าใครทำอะไรได้  ต้องเรียกใช้ใครตอนไหนก็พอแล้ว

     "อะแฮ่ม! ดูเหมือนว่าผู้กองจะลืมอะไรบางอย่างไปนะคะ?"

     เสียงสังเคราะห์ใส ๆ ดังขึ้น  เกรแฮมหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะบอกว่า

     "อ้อ! ขอโทษด้วยนะ อลิซาเบธ  ฉันลืมเธอไปได้ยังไงนี่?"

     แล้วเขาก็แนะนำให้รู้จักกับอลิซาเบธ  ระบบจักรกลประดิษฐ์ (A.I.) ซึ่งรับหน้าที่คอยดูแลและอำนวยความสะดวกในด้านต่าง ๆ บนกระสวยอวกาศและบนสถานีความเร็วแสงที่กำลังเดินทางไปด้วย  โดยอลิซาเบธนั้นเป็นระบบที่มีความสำคัญและเปิดใช้งานมานานที่สุดในบรรดาจักรกลประดิษฐ์ทั้งหมดที่สหราชอาณาจักรเคยมีใช้มาก่อน

     "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณผู้หญิง"

     "อืมม..."

     ชาล็อตนึกหงุดหงิดในใจว่าภารกิจใหญ่ขนาดนี้ทำไมถึงส่งหน่วยย่อยแค่ไม่กี่คนเข้ามา  แทนที่จะส่งพวกระดับผู้พันหรือแม้กระทั่งพวกกัปตันยานรบทั้งหลายให้เข้ามารับหน้าที่ตรงนี้  นี่พวกสมาพันธ์กำลังดูถูกสหราชอาณาจักรอยู่หรือไงกันนะ?

     "งานหลักของเราในครั้งนี้คือการสอดแนมและสำรวจตรวจตราชั้นบรรยากาศรวมถึงสภาพแวดล้อมต่าง ๆ บนดาวเคราะห์ใหม่ดังกล่าว  หากพบอารยธรรมที่ควรค่าแก่การปฎิสัมพันธ์ด้วยจึงค่อยให้คุณผู้หญิงเดินหน้าสร้างความสัมพันธ์  เพราะฉะนั้นการเดินทางด้วยหน่วยย่อยย่อมมีความคล่องตัวมากกว่าครับ!"

     ราวกับอ่านใจของเธอออก  เกรแฮมรีบอธิบายถึงเหตุผลของจำนวนคนในครั้งนี้ทันที  พร้อมสำทับด้วยว่าทุกคนในที่นี้นับเป็นบุคลากรชั้นพิเศษผู้เชี่ยวชาญในสาขาของตนเองอย่างยิ่งยวด  ไม่มีอะไรที่น่าวิตกกังวลแต่อย่างใด

     "นี่ ๆ ว่าแต่พวกเราจะได้เดินทางด้วยเครื่องส่งความเร็วแสงใช่มั้ย?  ว้าว! นี่เป็นครั้งแรกของชั้นเลยนะที่จะได้มีประสบการณ์กับเครื่องมือที่หรูหราราคาแพงขนาดนี้น่ะ"

     "มารีน! ต่อหน้าคุณผู้หญิงช่วยสำรวมด้วย!"

     ยังไม่ทันไรมารีนก็ออกอาการดีใจนอกหน้าจนเกรแฮมต้องดุเสียงดัง  ชาล็อตถอนหายใจเบา ๆ ไหนว่าผู้เชี่ยวชาญยิ่งยวดไง  ในสายตาเธอทีมนี้ก็เป็นแค่การรวมตัวของคนต่างชาติพันธุ์กับเด็กน้อยอ่อนโลกนั่นแหละน่า  ดูท่าว่าจะกลายเป็นภารกิจที่น่าเบื่อกว่าที่คิดไว้เสียอีกนะ

     "ต้องขออภัยคุณหญิงชาล็อตด้วยนะครับ  กระสวยอวกาศจะเดินทางถึงสถานีในอีกยี่สิบนาที  ระหว่างนี้พวกผมต้องขอตัวไปทำสิ่งอื่นก่อนนะครับ"

     เกรแฮมรู้สึกเสียหน้าจึงลากมารีนออกจากห้องพักของชาล็อตโดยมีบาวตามไปด้วยติด ๆ ส่วนชางยังคงยืนหัวโด่อยู่คนเดียว

     "ไม่ตามพวกเพื่อน ๆ ไปหรือไง?"

     "หน้าที่ของกระผมคือเฝ้าระวังรักษาความปลอดภัยให้กับคุณหนูครับ"

     ชาล็อตเลิกคิ้ว  เฝ้าระวังความปลอดภัย?  ไอ้ลิงเหลืองตัวสูงไม่ถึง 170 ซม. เลยด้วยซ้ำจะไปทำอะไรได้  เกิดหน้าสิ่วหน้าขวานขึ้นมาจะสู้แรงคนร้ายตัวใหญ่ ๆ ไหวหรือไงกัน  โอยให้ตายสิพวกสมาพันธ์โง่ ๆ ที่ดีแต่ยึดติดกับความรุ่งโรจน์ในอดีตก็คงมาได้แค่นี้สินะ  สักวันเมื่อเธอได้สืบราชบัลลังก์คงต้องปัดฝุ่นทบทวนข้อตกลงหลาย ๆ อย่างกับพวกนี้สักหน่อยแล้ว

     "โอเคฉันเข้าใจแล้ว  แต่ช่วยออกไปเฝ้าระวังที่ด้านนอกเถอะนะ  ขอความเป็นส่วนตัวด้วย"

     ชางเดินออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย  ชาล็อตถอนหายใจซ้ำอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์ด้วยการเดินเข้าไปอาบน้ำฝักบัวอุ่น ๆ เพื่อผ่อนคลายเสียหน่อย  จังหวะนั้นเองที่เอลิเซ่ติดต่อเข้ามาพอดี  เธอจึงปิดระบบโฮโลแกรมและเปิดแค่ระบบเสียงอย่างเดียวเพราะกำลังโป๊อยู่

     "ว่าไงชาล็อต  เดินทางไปถึงสถานีขนส่งหรือยัง?"

     "ใกล้แล้ว  ตอนนี้กำลังอาบน้ำอยู่น่ะ  แล้วเธอทำอะไรอยู่เหรอ"

     เอลิเซ่กำลังง่วนอยู่กับงานประจำนั่นคือการบริหารจัดการทรัพยากรที่พวกตนนำกลับมาจากดาววอนอชบี  ทั้งสินแร่หายากและวัตถุโบราณล้ำค่าต่าง ๆ เพื่อการศึกษาด้านประวัติศาสตร์  พอได้เวลาพักจึงรีบติดต่อหาเพื่อนรักในทันที

     "คราวนี้ถ้าเจอของแปลก ๆ หรือพวกวัตถุโบราณเฉียบ ๆ อีกจะรีบถ่ายรูปแล้วส่งไปให้ดูก่อนใครเพื่อนเลยนะ"

     เมื่อเป็นงานสำรวจไม่ใช่สงครามชิงดินแดน  การจะหยิบของมีค่าติดมือกลับโลกถือเป็นเรื่องผิดกฏความคุ้มครองระหว่างอวกาศที่สหราชอาณาจักรและสมาพันธ์ความร่วมมือทางช้างเผือกได้ร่วมกันร่างขึ้นมา  จึงทำได้เพียงแค่บันทักหลักฐานในรูปแบบดิจิตอลเพียงเท่านั้น

     "แหมน่าสนุกจังเลยนะ! คราวหน้าชั้นขอตามไปด้วยคนดีมั้ยน๊า?"

     เอลิเซ่กล่าวติดตลกก่อนที่ทั้งสองจะคุยสัพเพเหระอีกเล็กน้อยแล้วตัดสัญญาณไป  ชาล็อตยิ้มกับตัวเองในกระจกห้องน้ำและคิดว่าจบภารกิจนี้คงต้องเดินทางกลับไปลาพักร้อนบนโลกแบบยาว ๆ เลยทีเดียว  จากบ้านเกิดไปหลายปี  เธอโหยหาบรรยากาศและแรงดึงดูดบนโลกเฉกเช่นเดียวกับคนหลงทางที่โหยหาน้ำในทะเลทรายเหลือเกิน...


จบตอน