ลำดับตอนที่ #59
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : องค์หญิงชาล็อต
"อืมม... อืออ..."
ผมค่อย ๆ ลืมตาอย่างลำบากยากเย็น แสงสว่างจากหลอดไฟช่างเจิดจ้าทำเอาผมแสบตาไปหมด นี่มันนานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้เจอกับแสงไฟกำลังสูงแบบนี้นอกเหนือจากแสงจันทร์กับแสงเทียน แต่เดี๋ยวก่อนนะ! เราโดนพวกมนุษย์ต่างดาวมันจับตัวไว้นี่หว่า!
"ฟื้นแล้วหรือ?"
ชายผิวดำรูปร่างสูงใหญ่ที่เห็นก่อนหน้านี้เข้ามาทักทายเมื่อเห็นว่าผมลืมตาตื่นขึ้นแล้ว ไอ้เรานี่ถึงกับสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ ก่อนจะทันรู้สึกตัวว่าแขนขาถูกยึดตรึงแน่นกับเก้าอี้โลหะอันแข็งแกร่ง เหลียวมองไปรอบด้านจึงพบว่าที่นี่คือห้องทรงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางไม่น่าจะเกินสักสิบเมตรได้ และเก้าอี้ตัวที่ผมนั่งอยู่ก็ตั้งอยู่ที่ใจกลางของห้องนั้นด้วย และแสงไฟที่ส่องหน้าผมนี่ดูยังไงก็เหมือนกับที่เห็นในหนังเวลาจะสอบสวนพวกนักโทษหรือคนร้ายชัด ๆ
"พยายามอยู่เฉย ๆ จะดีกว่านะ ถึงดิ้นรนยังไงก็..."
ชายคนนั้นยังไม่ทันพูดจบประโยค พลังลมปราณขั้นสีแดงก็ช่วยให้ผมถอนแขนขาออกจากพันธนาการทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย เก้าอี้ที่ดูมั่นคงแข็งแรงแหลกหลุดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยท่ามกลางความตื่นตะลึงของอีกฝ่าย และผมไม่รอที่จะอธิบายใด ๆ ทั้งสิ้น รีบพุ่งตัวไปทางประตูที่ใกล้ที่สุดทันทีเพื่อหนีออกจากยานอวกาศลำนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
"ดะ... เดี๋ยวก่อน...!"
ทันใดนั้นกระแสไฟฟ้าปริมาณมหาศาลก็พุ่งเข้าจู่โจมทั่วทั้งร่างของผมในทันที และต้นกำเนิดของไฟฟ้านั้นก็มาจากปลอกคอที่สวมเอาไว้ตรงคอของผมนั่นเอง กระนั้นก็ยังฝืนทนเจ็บวิ่งไปถึงประตูจนได้ ซึ่งตรงนั้นมีหญิงสาวอีกคนที่ผมเห็นเมื่อก่อนหน้านี้มายืนดักรอท่าไว้เรียบร้อยแล้ว
"ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละบาว..."
คราวนี้ทั่วทั้งร่างของผมรู้สึกร้อนระอุขึ้นมาในพริบตา ราวกับน้ำในตัวกำลังระเหยออกมาจากข้างในเรื่อย ๆ แถมยังร้อนผ่าวจนผมถึงกับอ้วกออกมาเพราะอวัยวะภายในมันบิดมวนไปหมด เรี่ยวแรงที่จะใช้หนีเมื่อครู่พลันมลายหายไปในพริบตา
"แค่ไฟฟ้าน่ะเอาพวกคนเถื่อนไม่อยู่หรอก ต้องคลื่นไมโครเวฟสิรับรองเสร็จทุกราย!"
เธอคลายมือจากปุ่มกดเครื่องส่งสัญญาณ เท่านี้ปลอกคอของผมก็หยุดการทำงานในทันที และอาการของผมก็ดีขึ้นนิดหน่อยกลายเป็นแค่เนื้อย่างระดับมีเดียมแรร์ไม่ถึงกับสุกไปหมดทั้งตัว ไอความร้อนระเหยออกมาจากตัวผมอย่างต่อเนื่อง ถ้าโดนเจ้านี่อีกรอบมีหวังตายหยังเขียดแหง ๆ
"เอ่อ... คุณผู้หญิงครับ คลื่นไมโครเวฟนี่มันออกจะ..."
"ทำไม? เพราะสหภาพทางช้างเผือกไม่ยินยอมให้ใช้ได้งั้นหรือ? แต่เมื่อครู่เจ้าคนเถื่อนนี่มันพยายามจะหนีจากการควบคุมตัวนะ อ้างอิงจากกฎข้อที่ 2544-16 เจ้าหน้าที่สามารถใช้เครื่องมือหรือวิธีการต่าง ๆ ได้โดยอิสระในกรณีฉุกเฉินเพื่อป้องกันมิให้ยาน..."
"ไม่ใช่อย่างนั้น! เพียงแต่ผมยังไม่เห็นว่าสถานการณ์จะเข้าสู่สภาวะฉุกเฉินระดับหนึ่งเลยนะครับ!"
ชายผิวดำดูกระอักกระอ่วนเมื่ออยู่ต่อหน้ายัยจอมโหดแสนสวยนั่น ไม่รู้อีนี่ไปกินรังแตนมาจากไหนถึงปั้นหน้าบึ้งตึงตลอดเวลาเหมือนกับมีใครจะตายยังงั้นแหละ เอ่อ... แล้วถ้าเถียงกันเสร็จแล้วก็ช่วยเก็บตรูที่นอนเดี้ยงอยู่นี้ไปปฐมพยาบาลทีเถ๊อะ เกรียมไปหมดแล้วเนี่ย!
"องค์หญิงครับ ปลอดภัยดีใช่มั้ยครับ!"
คราวนี้ชายหนุ่มโทนฝรั่งหน้าตาดีพลุนพลันเข้ามาในห้องแล้วเอ่ยถามความปลอดภัยของยัยนั่นในทันที เอิ่มม... ที่เอ็งควรถามน่ะคือตรูนี่! นอนแผ่เป็นเนื้อสเต็กมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วเฟ้ย!!! ขนาดนิ้วสักนิ้วยังขยับไม่ได้เลยแบบนี้คงไม่พ้นโดนพวกมันจับไปชำแหละร่างทดลองแหง ๆ ฮืออ...
"ไม่ต้องเป็นห่วงเกรแฮมฉันปลอดภัยดี แต่ช่วยกันจับเจ้าคนเถื่อนนี่ตรึงไว้กับอุปกรณ์ที่แข็งแรงกว่านี้ได้มั้ย? อยากจะสอบปากคำมันสักหน่อยว่าแอบลักลอบขึ้นยานเรามาทำไม?"
ว่าแล้วยัยโหดนั่นก็จับร่างผมย้ายไปไว้ในอีกห้องหนึ่งเพื่อลงมือสอบสวนด้วยตัวเอง เอาวะ... อย่างน้อยก็ยังไม่ได้คิดชำแหละตรูในเร็ว ๆ นี้แน่ ผมค่อยใจชื้นขึ้นนิดนึงก่อนจะหมดสติสลบไปอีกรอบ
@@@@@@@@@@@@
"ตกลงเจ้าหมอนั่นเลยถูกจับไปสอบสวนโดยท่านชาล็อตเป็นการส่วนตัวงั้นเหรอ ว๊าแย่จัง เรื่องนี้ถ้ารู้ไปถึงหูพวกเบื้องบนล่ะก็มีหวังโดนด่าอานแน่ ๆ เลย!"
มารีนถอนหายใจเมื่อได้ยินเรื่องราวจากปากของบาว ราวหกชั่วโมงก่อนหน้านี้เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นจากในแฮงเกอร์ที่เก็บเกียร์ออร์ก้า และสิ่งที่ทุกคนพบหลังจากนั้นก็คือร่างของเด็กหนุ่มผมดำคนหนึ่งนอนสลบเพราะฤทธิ์ยาจากระบบป้องกันภัยอัตโนมัติภายในยาน จึงได้นำตัวมาไว้ที่ห้องสอบสวนเพื่อเตรียมจะไต่สวนในหลาย ๆ เรื่อง ไม่นึกว่าองค์หญิงจะขอลงมือทำหน้าที่นี้ด้วยตัวเอง
"ช่วยไม่ได้นี่ ในเมื่อเจ้าตัวยืนกรานขนาดนั้นแถมยังอ้างถึงชื่อของราชินีคลาวเดียด้วยซ้ำ ทางเกรแฮมจึงต้องยอมให้คุณผู้หญิงนำตัวหมอนั่นไปสอบปากคำเป็นการส่วนตัวได้ แถมชางยังถูกกันไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยอีกต่างหาก!"
บาวเองก็ตีสีหน้าเหนื่อยหน่ายเต็มที ตั้งแต่ลงมาแตะชั้นบรรยากาศของดาวดวงนี้ก็มีแต่เรื่องวุ่น ๆ ไม่หยุด ไหนจะโดนอุกกาบาตจนเครื่องเกียร์ออร์ก้าเสียหาย ไหนจะจับตัวชนพื้นเมืองบนดาวขึ้นมาโดยพลการ ตบท้ายด้วยสปายที่ไม่รู้ว่าใช้วิธีไหนแอบลักลอบเข้ามาในยานได้อีก
"ถึงบ่นไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกนะ บาวนายจัดการตรวจเช็คซ่อมแซมความเสียหายของเกียร์ออร์ก้าต่อเถอะ ส่วนมารีนแปลงโค๊ดภาษาบนดาวดวงนี้เรียบร้อยดีแล้วสินะ? ช่วยส่งข้อมูลกลับไปที่สหภาพฯ ด้วย"
เกรแฮมเข้ามาเบรคการสนทนาของทั้งคู่แล้วออกคำส่งให้ทำหน้าที่ของตนต่อไปจะได้ไม่ฟุ้งซ่านและหลุดคำพูดที่ไม่จำเป็นออกมา นี่ล่ะคือความยากลำบากในการทำงานกับชนชั้นสูงเพราะบางครั้งสิทธิที่มีมากเกินขอบเขตก็มักจะทำให้อะไร ๆ ดูเลวร้ายลงได้
"แล้วผมควรจะทำอะไรดีครับหัวหน้า?"
ในฐานะที่เป็นบอดี้การ์ดรับหน้าที่ดูแลบุคคลพิเศษ ทว่ากลับถูกขับไล่ไสส่งอย่างไม่ใยดีจากบุคคลในอารักขา ชางจึงรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในทีแต่พยายามไม่แสดงมันออกมา เกรแฮมจึงบอกให้เขาอยู่ช่วยบาวที่นี่ไปก่อน จนกว่าคุณผู้หญิงจะเสร็จภารกิจสอบปากคำเจ้านั่น...
จบตอน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น