เทพเซียนเกรียนยุทธภพ!

ลำดับตอนที่ #65 : จดหมายเรียกค่าไถ่

     หลังจากที่เกรแฮมได้ออกคำสั่งให้ลูกทีมออกสำรวจและค้นหาตัวองค์หญิงชาล็อตเป็นการด่วนแล้ว  ตัวเขาก็ได้ย้อนกลับมายังสะพานเดินเรืออีกครั้งเพื่อช่วยมารีนตรวจสอบรายละเอียดปลีกย่อยอื่น ๆ โดยเฉพาะในจังหวะที่กล้องวงจรปิดถายในยานชำรุด  ว่าชั่วขณะนั้นยัยแอนดรอยตัวแสบกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน  ทว่าก็คว้าน้ำเหลวเพราะอลิซาเบธกำลังทำงานในครัวตามตารางเวรปกติและไม่มีจุดให้ผิดสังเกตแต่อย่างใด

ปิ๊บ... ปิ๊บ...

     "โทมัสหรือครับ?  ผมมีสถานการณ์ฉุกเฉินที่ต้องร้องขอความช่วยเหลือจากทางคุณเป็นการลับเสียแล้ว!"

     เกรแฮมแอบส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปยังโทมัส  กัปตันผู้ควบคุมกองยานที่สามสิบสองซึ่งพวกเขาเคยสนทนามาก่อนหน้านี้และทางกัปตันผู้มากประสบการณ์ก็ได้มอบเครื่องส่งสัญญาณฉุกเฉินแก่เขาเอาไว้  พร้อมกำชับว่าให้ใช้ในเฉพาะสถานการณ์ฉุกเฉินระดับสามขึ้นไปเท่านั้น  และเกรแฮมก็เห็นควรว่านี่คือเวลาที่ต้องใช้งานมันแล้ว

     "อืมม... เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอจึงสั่งให้ลูกน้องทั้งหมดออกปฎิบัติการพิเศษในการช่วยเหลือตัวชาล็อต  โดยปฎิเสธที่จะแจ้งเรื่องทั้งหมดแก่ทางสมาพันธ์ฯ หรือแม้แต่ทางสหราชอาณาจักรงั้นสินะ?  โอ้โหถ้าเกิดผิดพลาดไปมากกว่านี้แค่ชีวิตของเธอคนเดียวอาจชดใช้ไม่หมดเชียวนะ!"

     โทมัสทำเป็นขึ้นเสียงสูง  แต่เกรแฮมก็รู้จักกับชายผู้นี้ดีมากพอจะเข้าใจว่านั่นคือการประชด  เพราะถึงอย่างไรผู้นำกองยานอาวุโสคนนี้ก็เคยตั้งประเด็นเรื่องการส่งตัวองค์หญิงคนสำคัญมายังนอกชายขอบอวกาศเช่นนี้ตั้งแต่แรกแล้ว  จึงไม่น่าแปลกใจที่เขาจะมอบเครื่องสื่อสารแก่แกรแฮมไว้ราวกับคาดเดาเหตุการณ์ได้ล่วงหน้า

     "อย่างไรก็ตามตอนนี้ผมเชื่อใจคุณเสียยิ่งกว่าไอ้แอนดรอยเส็งเคร็งนั่นอีก  ดังนั้นผมจึงอยากขอความช่วยเหลือจากกองยานที่สามสิบสองเท่าที่จะเป็นไปได้  แน่นอนว่าเป็นการลับด้วยครับ!"

     เขากำลังตกที่นั่งลำบากเพราะรับหน้าเสื่อในเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันนี้  และลำพังตนเองกับหน่วยย่อยที่มีสมาชิกแค่สามสี่คนไม่มีทางรับมือกับสถานการณ์ที่เผชิญอยู่นี้ได้เลย  ดังนั้นความช่วยเหลือจากใครก็ตามในเวลานี้นับว่าเป็นสิ่งล้ำค่ามาก

     "เรื่องนี้ง่ายมาก... แค่ผมติดต่อไปที่ทางสมาพันธ์ฯ แจ้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและตบท้ายว่านี่คือแผนบ่อนทำลายความน่าเชื่อถือของทางนี้จากพวกสหราชอาณาจักร  ปัญหาคือทางเบื้องบนจะเชื่อคำพูดของเรามากน้อยแค่ไหน?"

     โทมัสออกความเห็น  แน่นอนว่าเกรแฮมเองก็คิดเผื่อเรื่องนี้ไว้เช่นกันเพียงแต่การจะติดต่อกับทางการในขณะที่มียัยอลิซาเบธป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ ๆ ย่อมไม่ใช่ทางเลือกที่ดีแน่  แถมน้ำหนักคำพูดรวมถึงหลักฐานแวดล้อมต่าง ๆ ก็ยังไม่หนักแน่นพอจะปรักปรำผู้ต้องสงสัยได้  ดีไม่ดีคนที่ซวยอาจจะเป็นตนและพรรคพวกเสียเองด้วยซ้ำ  หากว่าเบื้องบนจะหาเหยื่อเซ่นสังเวยความผิดพลาดอันใหญ่หลวงเช่นนี้โดยการผลักภาระความรับผิดชอบทั้งหมดลงมาที่หน่วยของเขา

     "เกรแฮม ๆ เกิดเรื่องใหญ่แล้วล่ะ!"

     คราวนี้เป็นน้ำเสียงอันร้อนรนของมารีน  ซึ่งตรวจเจออะไรบางอย่างที่น่าตกใจ  เกรแฮมแทบจะพุ่งไปหามารีนในทันทีเพื่อดูว่าเธอค้นพบอะไร?  และเจ้าสิ่งนั้นก็ทำให้เขารู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงไขสันหลัง  พร้อมด้วยความโกรธแค้นที่พุ่งสูงขึ้นอย่างน่าประหลาด  ท่ามกลางทะเลป่าที่เบื้องล่างไม่ห่างจากจุดที่ยานสำรวจของเขาลอยลำอยู่นั้น  ปรากฎแผ่นกระดาษจำนวนมากที่แปะติดไว้ตามต้นไม้พร้อมด้วยรูปวาดและข้อความสั้น ๆ ไม่กี่ประโยค  เมื่อถอดรหัสภาษาออกมาแล้วอ่านความได้ดังนี้...

     ...ข้ามีของที่เจ้าต้องการในครอบครอง
     และของสิ่งนี้มีราคาค่างวด
     จงตีค่าและชดใช้แก่ข้าอย่างงดงาม
     แล้วนำของล้ำค่าเจ้ากลับคืนไป...

     แน่นอนว่ารูปวาดนั่นคือภาพขององค์หญิงชาล็อตที่ถูกมัดไพล่หลัง  เปลือยท่อนบน  สีหน้าแววตาเรียบเฉย  ในรูปไม่ปรากฎร่องรอยการถูกทำร้ายหรือขืนใจแต่อย่างใด  ที่แน่ ๆ ภาพและข้อความนี้ทำให้เกรแฮมเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ  ไอ้พวกคนป่าเถื่อนไร้อารยธรรมพวกนี้มันกล้าดียังไงบังอาจมาดูถูกชาวโลกได้!

     "ใจเย็น ๆ ก่อนเกรแฮม! ข้าว่าเนื้อความและรูปภาพนี่ออกจะแปลกสักหน่อยนะ?"

     ด้านกัปตันโทมัสเองก็ได้เห็นภาพและข้อความดังกล่าวผ่านทางเครื่องสื่อสารลับ  เกรแฮมจึงปลีกตัวจากมารีนเพื่อกลับมาสนทนากับทางนี้ต่อในทันที

     "โทมัส คุณเองก็เห็นใช่มั้ยว่าพวกมันเป็นแค่คนป่าเถื่อนไร้วัฒนธรรมแค่ไหน?  ทีแรกผมแค่วางแผนจะชิงตัวเธอกลับคืนมา  แต่ตอนนี้เห็นทีว่าคงต้องวางแผนเตรียมล้างโคตรไอ้พวกหลังเขาเช่นนี้ให้เหี้ยนเสียแล้ว!"

     "ใจเย็นก่อนไอ้หลานชาย... ตอนนี้เธอโกรธจนสูญเสียความเยือกเย็นไปหมดแล้ว  แบบนี้คงไม่มีทางอ่านสาสน์ลับที่ซ่อนอยู่ในคำขู่พวกนี้ได้แน่!"

     เกรแฮมนึกอยากจะตอบโต้คำพูดของอีกฝ่าย  แต่เมื่อลองสังเกตจดหมายเรียกค่าไถ่ให้ดีอีกครั้งก็เริ่มมองเห็นสิ่งผิดปกติหลาย ๆ อย่างตามที่โทมัสว่ามาจริง  ประการแรกคือไม่ว่าจะอ่านยังไงจกหมายฉบับนี้ก็คือจดหมายเรียกค่าไถ่แน่ ๆ ทั้งอย่างนั้นในเนื้อความกลับไม่ลงรายละเอียดของจำนวนเงินหรือของที่จะให้นำไปแลกเปลี่ยนเลย  วันและสถานที่ในการแลกเปลี่ยนก็ไม่มี  กระทั่งวิธีติดต่อกับคนร้ายก็ยังไม่มี!  ตกลงแล้วพวกมันต้องการอะไรกันแน่?

     "น่าแปลกจริง ๆ โทมัสคุณเห็นว่ายังไงบ้าง?"

     หลังจากนั้นทั้งเกรแฮมและโทมัสจึงช่วยกันวิเคราะห์ทั้งสี่ประโยคดังกล่าว  โดยสรุปได้ความว่าในประโยคแรกสื่อความถึงการที่อีกฝ่ายได้ควบคุมตัวชาล็อตไว้  ส่วนประโยคถัดมาตีความได้ว่าพวกมันรู้ดีถึงฐานะของเธอที่เป็นถึงองค์หญิงของสหราชอาณาจักร  จุดที่เด็ดคือประโยครองสุดท้ายที่สื่อว่าให้ทางนี้เป็นคนเสนอเงื่อนไขแลกเปลี่ยนเองโดยให้เลือกสิ่งที่มีค่าเทียมเท่าชาล็อต  ทางนั้นจึงจะยอมปล่อยตัวประกัน

     "หากลองจินตนาการว่าพวกมันคือคนป่าที่ไม่รู้จักยานอวกาศหรือการเดินทางข้ามจักรวาลเลยในชีวิต  การมาถึงของพวกเราคงสร้างความสับสนและหวาดกลัวเป็นอย่างมาก  กระนั้นพวกมันก็ยังต้องการเรียนรู้ว่าพวกเราเป็นใครมีชีวิตความเป็นอยู่และศักยภาพมากน้อยแค่ไหน?"

     "เพราะฉะนั้นพวกมันจึงจงใจจับตัวชาล็อตไป  และเสนอให้แลกเปลี่ยนกับอะไรก็ได้ที่ล้ำค่าของทางนี้  เพื่อที่พวกมันจะได้นำไปประเมินว่าขุมกำลังพวกเรามีมากน้อยแค่ไหน  สรุปคือพวกมันกำลังศึกษาทางเราอยู่นั่นเอง  ร้ายจริง ๆ!"

     ในที่สุดทั้งสองก็ตีความหมายที่แฝงอยู่ออก  แต่ทั้งนี้สถานการณ์ก็ไม่ได้ดีขึ้นกว่าเดิมเลยแถมอาจแย่กว่าเก่าอีกด้วย  ดังนั้นโทมัสจึงออกไอเดียอันเฉียบแหลมว่าถ้าเช่นนี้ก็ควรเข้าหาผู้นำของโลกต้าหลงไปเลยเพื่อผูกมิตรและขอความช่วยเหลือจากทางนั้น  ไหน ๆ ก็เดินทางมาเพื่อสำรวจดาวอยู่แล้วนี่?


จบตอน