คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปี่ยมรัก เปี่ยมสุข(รีไรท์)
อนที่ 2 เปี่ยมรัเปี่ยมสุ
วามรัอหนุ่มสาวที่ถูบ่มเพาะาาลเวลา่วหนึ่ ไ้เปลี่ยนแปลมาเป็น วามรัที่บริสุทธิ์ หัวใอทัู้่ อิ่มเอมล้นเปี่ยมารั เาพาเธอไปที่น้ำ ใ้แมพูที่ื้อมาในอเล็ๆ เทใส่มือ ยี้ฟอลบนผมหยิอๆให้ ใ้สายน้ำรารล้านสะอา เธอหยิบฟอที่ผม ลั่นแล้ ป้ายลามเนื้อัว ที่มีรอนล้ามสวยเป็นมัๆอเาเล่น สายาอทัู้่สบาัน บอวามในใ
“ นาฟ้ามีวามสุมา ที่สุเลยนะสายล เราน่าะมีวามรัแบบนี้ ันมาั้นานแล้วเนอะ “ เธอเอียอถามเา ้วยรอยยิ้มสวยใส
“ สายล็รันาฟ้ามาั้นานแล้วไ แ่นาฟ้าไม่รู้เอนี่ “
เธอยิ้มอวฟันสวย และหัวเราะน้อยๆาเป็นประาย เาให้เธอี่หลั และพาเินมาเรื่อยๆเรียบริมหา วามรัทำให้โล่าแสนามเหลือเิน ีวิที่อ้าว้าอนทัู้่ ไ้พบวามริวามสุสมในีวิ เพราะแม้แ่ท้อฟ้ายามมืมิที่เธอหวาลัว ็ยัามยามที่ไ้นอนมาว ับเาที่ริมหาทราย เธอลัวเสียลื่น ยามที่ลมพายุแรเร้า แ่็มีอเาใหุ้ายอย่าอบอุ่น และหลับอย่ารู้สึปลอภัยมีวามสุ อยู่ในอ้อมออเา และในวันที่ท้อฟ้าใส าพราวพร่าระยิบระยับ นาฟ้าอสายล ะยิ่รู้สึมีวามสุมาเหลือเิน เธอะวนเามาที่ายหา นอนหนุนแนเา ี้วนให้เามาว และวันทร์ที่ทอแสสุสาว สาพรมไปทั่วายหา
“ สายล....นาฟ้านึึ้นมาไ้แล้วละ “ เสียใสๆอเธอเอ่ยึ้นอย่านึไ้
เาใหายวูบับำ ที่เธอเอื้อนเอ่ยออมาทันที เรว่าเธอะำัวเอไ้ และอาะรบให้เาพาเธอไปส่บ้าน ทำให้เา้อลั้นใฟั
“ นาฟ้าะร้อเพลให้สายลฟั๊ะ ฟัมั้ย “
เาผ่อนลมหายใออมาอย่าโล่อ “ ร้อสิ...ะฟั๊ะ “ เธอหัวเราะิั ่อนะร้อเพล เป็นภาษาที่สอนเาทุวัน
Imagine there's no heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today...
Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace...
You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one
Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world...
You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one
“ สายล.....แปลเพลนี้ที่นาฟ้า ร้อให้ฟัหน่อยสิแปลไ้มั้ย นาฟ้าอยาให้สายลแปลไ้นะ เราะไ้พูัน้วยภาษานี้ไ๊ะ “
“ แปลไ้ แ่ไม่ีนั ไม่่อยเ้าใบาำน่ะ นาฟ้าแปลให้สายล ฟัีว่านะ “
“ ็ไ้๊ะ......เพลนี้บรรยายถึ ินนาารอนๆหนึ่ ที่ไม่อยาให้โลนี้มีสวรร์ มีนร ไม่มีอาาเอประเทศใๆ ไม่มีาร่าฟันรบราัน ไม่มีวามโลภ วามหิวโหย ทุนเป็นพี่น้อัน และมีแ่มิรภาพ ไม่มีศาสนาไม่ลัทธิใๆ มีแ่วามสุ ที่ทุนแบ่ปันให้ัน้ะ “
“ ้ะ สายลพอะเ้าใ เหมือนันนะ เพลบอว่า อยาให้โลนี้เป็นหนึ่เียวันใ่มั้ย “
“ เ่ัเลย สายลแปลไ้เ่มา้ะ เ่ที่สุเลยละ “ เธอเอ่ยและลุึ้นนั่ บมือให้เาเหมือนเ็ๆ
“ แ่มัน็เป็นแ่วามฝัน ไม่ใ่เหรอ วามริแล้ว ไม่มีอะไรสัอย่าที่เป็นไปอย่านั้น โลยัมีวามโหร้าย แ่แย่ิีัน มีารแบ่นั้น ระหว่านรวยับนน นมีารศึษาับนโ่ พวเราที่นี่เป็นาวเาะ ็ถูแบ่แยับนบนแผ่นิน ที่นี่ไม่มีวามเริ เ้ามาถึั่วนาาปี ็ยัอยู่เหมือนเิม ไม่มีไฟฟ้าใ้ ะูทีวีแบบบ้านหัวหน้าเาะ ็้อใ้แบเอรี่ แ่ทุวันนี้สายล็พอใับีวิที่นี่นะ อเพียมีนาฟ้าอยู่้วย สายล็พอใ และมีวามสุที่สุแล้วละ “ เธอฟัเาพูและยิ้มเพียน้อยๆ ไม่ออวามเห็นใๆออมา
สายลมอหน้าอหิสาว อย่านึเวทนา ึ้นมาน้อยๆ เาิว่านาฟ้า มีวามำบาอย่า ในส่วนลึอวามรู้สึ แ่สมอเธอเหมือนเ็ๆ ที่ไม่ไ้รับรู้วามเป็นไปอะไรอโล เธอมีสมอและิใที่บริสุทธิ์ ปราศา้อมูลใๆ เธอใสื่อเหมือนมี่วิใหม่ วันที่เาพบเธอ เธอยัอยู่ในุประาน้ำ ใบหน้าีเียว และมีลมหายใรวยริน ถึแม้เธอะมีสมอเท่าับเ็ๆ เา็พอใในสิ่ที่เธอเป็นอยู่นี้ และอยาให้เธอเป็นอย่านี้ลอไป
เธอหันมายิ้มว้าับเา ่อนที่ะเอ่ยึ้น “ สายล....นาฟ้าเป็นใร บอไ้มั้ย “
เาส่ายหน้าให้ อย่าที่เธอถามทุรั้ แ่วันนี้เาส่ายหน้าและเอ่ยถามึ้น “ นาฟ้า....ทำไมถึอยารู้ว่าัวเอเป็นใรล่ะ นาฟ้าเป็นเมียอสายลไล่ะ๊ะ “
“ ้ะ...นาฟ้าเป็นเมียอสายลนะ และ่อไปนี้นาฟ้าะไม่อยารู้อีว่า นาฟ้าเป็นใร ีมั้ย๊ะ “ เธอเท้าแนึ้นับพื้นทราย และมอหน้าเา ยิ้มสใสนเห็นฟันาวสวย
เาเพียเผยอริมฝีปาะอบ แ่เาลับ้อเียบ เพราะเธอ้มหน้าลมาแนบริมฝีปา ลบนปาบาสวยอเา มือที่หยาบร้าน โลมไล้เนื้อนวลแผ่วเบาทะนุถนอม เสียรารวอลื่นลมเริ่มแรึ้น เป็นลำับ ลื่นเริ่มถาโถมระแทฝั่ ละลอแล้วละลอเล่า ้นสนที่ายฝั่เอนลู่ามแรลม และพยายามยืน้น้านลมแรนั้นไว้ ิ่ใบระริสะท้านไหว เหมือนะแหั เมื่อลื่นละลอสุท้ายโถมเ้าหาฝั่ เสียลมรวรำพันเบาๆอออ้อน เมื่อลื่นเริ่มสบล ิ่อสน็สะท้านเฮือ เหมือนับยัอาวร์ ับลื่นลมระนั้น เสียระิบที่ริมแ้มแผ่วหวาน
“ สายล....นาฟ้ารัสายลเหลือเิน “
“ นาฟ้า....อยู่ที่นี่ับสายลลอไปนะ อย่าโบยบินหนีสายลไปเสียล่ะ “
เธอเพียแ่โอบอรอบายเา บหน้าสวยลับออุ่น และุมพิเาเบาๆแทนำอบ
ั้แ่นั้นสายลรื้อฝาห้อ ที่ั้นเาและเธอออ และรวมห้อเป็นห้อเียว เามีมานะที่ะออทะเลหาปูหาปลามาายึ้นอีมามาย และเมื่อมีพ่อ้านำ้าวอมาายที่เาะ เา็พยายามะื้อทุอย่า ที่ิผู้หิน่าะอบมาให้เธอ ทั้เสื้อผ้า ลิปสิ หรือว่าสายสร้อย้อมือสวยๆ แ่นาฟ้าไม่เยอยาไ้ ้าวอพวนั้นเลย เธอไ้แ่ยิ้มแล้วรับไว้ แ่็ไม่เยหยิบมาใ้ เา็ไม่เ้าใเหุผลอเธอ บาทีเา็ิว่า มันอาะเป็นอใ้ที่ไม่ถูใเธอ็เป็นไ้ เพราะเธอไม่เหมือนผู้หิบนเาะนี้เลยสัน ทั้รูปร่าหน้าา หรือว่านิสัยใอ
นาฟ้าไม่ไปนัู่ทะเลอี แ่ลับพยายาม่วยาน ในบ้านที่เาเยทำ และพยายามที่ะเรียนรู้ทุอย่าเท่าที่นในเาะนี้ทำัน
ู่ๆวันหนึ่นาฟ้าอสายล ลุึ้นมาล้าหน้า พอแปรฟัน็เริ่มอาเียน และเวียนหัวนลุไม่ไ้ สายลไม่ล้าออทะเล ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร เธอนอนหลับานิ่ๆ เมื่อสายลแะุ้วาใส่ให้ใน้าว และพยายามะป้อนเธอ นาฟ้าปิมูบอเาว่า เธอเหม็นเหลือเิน และเริ่มที่ะอาเียนออมาอี สายลบอให้เธออย เาะไปหายามาให้
สายลวิ่ไปที่บ้าน อยายปีร์ะ หิราที่เป็นเหมือนหมออาวเาะ และบออาารอนาฟ้าและอยา ยายปีร์ะหัวเราะ สีหน้าัวลอเา นเา้อเอ่ยถาม
“ ยายปีร์ะ....นาฟ้าอันไม่สบายมาเหลือเิน ยายอย่าเห็นเป็นเล่นสิ ันไม่รู้ะทำยัไ ันอยาไ้ยา้ะ ่วยันหน่อยเถอะนะ “ เาอ้อนวอนหิรา
“ นาฟ้าอเอ็ไม่เป็นอะไรหรอ เ้าสายล นาฟ้าอเอ็ำลัะมีลูน่ะสิ มันแพ้ท้อเสียแล้วละ ให้มันนอนพั หาอะไรที่เปรี้ยวๆให้มันิน มัน็ะ่อยยัั่วลื่นไส้เอละ“
สายลำไ้ว่า เาระโเ้าอยายปีร์ะ อย่าีใเหลือหลาย และวิ่ลับมาหานาฟ้าทันที เา้าวพรวเียว ถึบนบ้าน พร้อมทั้้อนายอนาฟ้า เ้ามาไว้ในอ้อมอ อุ้มเธอเหวี่ยเบาๆ้วยวามีใ ทำให้นาฟ้ายมือปิปาทำท่าะอาเียนออมาอีรั้
“ สายลอย่าเหวี่ยนาฟ้าอย่านี้สิ นาฟ้าเวียนหัวเหลือเิน “ เธอหลับาปี๋ และใ้มือปิปานเอไว้แน่น เารีบวาเธอล นาฟ้ารีบะโหน้าออไปหน้า่า แล้วอาเียนอี
เาเ้าไปลูบหลัให้เบาๆ และระิบบอเธอ “ นาฟ้า....ยูำลัะท้อรู้มั้ย “
เธอหันวับมาแล้วทำาโ ถามเาเร็วปรื๋อ “ ท้อแบบ ันาใ่มั้ย “ เาพยัหน้าให้เธอทันที นาฟ้ามีท่าทานิ่ันไปั่วรู่ และโผเ้าออเาไว้ “ เย้....นาฟ้าะมีลูัวเล็ๆ มาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว ีใัเลย “
เาโอบอเธอไว้อย่าทะนุถนอม เธอเป็นัวลมามายเหลือเิน เมื่อรู้ัวำลัท้อ นาฟ้าะรู้ัารินอาหารที่ีๆ และ้อสะอา เธอแพ้ท้อและทรมาน ับร่าายที่เปลี่ยนไป
“ สายล....ยู้อไปหาื้อนม มาให้นาฟ้าินนะ ลูะไ้แ็แร้ะ “
“ ไ้สิ....พรุ่นี้ ะฝานที่ไปแผ่นิน ื้อมาให้นะ “
“ สายล....นท้อ้อไปหาหมอมั้ย ้อไปไม่ใ่เหรอ “
“ ็ไปหายายปีร์ะไล่ะ ยายปีร์ะเป็นหมอำแยทำลอ้วยนะ “
เาเห็นเธอถอนใออมาน้อยๆ ทำสีหน้าเหมือนะเ็ๆ “ นาฟ้าลัว “
“ นาฟ้าอย่าลัวนะ นที่นี่ทุน ็ให้ปีร์ะทำลอทั้นั้น “
“ ไม่รู้สิ นาฟ้าไม่รู้ว่าอะไร น่าะีที่สุสำหรับลู นาฟ้ารัลูมา รัสายลมา้วยนะ “ เธอเอยออมาเหมือนะัวล พร้อมทั้ถอนหายในิหนึ่
เาึัวเธอเ้าอไว้ ลูบหลัเบาๆอย่าปลอบประโลม “ ่อไปนี้ สายละออทะเล ไปหาปลามาายเยอะๆ แล้วะไ้มีเินมาื้ออะไรให้ลูให้นาฟ้านะ “
“ สายล้อออไปอนลาืน้วยน่ะเหรอ “
เาเพียพยัหน้า และเห็นแววาที่วิัวลอเธอ อย่าสสารับใ เารู้ว่านาฟ้าลัวที่ะ้ออยู่ามลำพัในอนลาืน เาพะวัพะวับเธอมาลอเวลา เธอบอบบา และเหมือนเ็ัวเล็ๆ ที่หวาลัววามมื ีวิเธอมีเาเพียนเียวเท่านั้น เธอ้มหน้าลเหมือน ะ่อนสายาที่เศร้าสล นิ่เียบอย่ารุ่นิ และแล้วน้ำา็เอ่อลอ และเริ่มรินไหลลอาบแ้ม
“ สายล....นาฟ้าไม่อยามีลูแล้วละ นาฟ้าไม่อยาอยู่นเียวอนลาืน นาฟ้าลัว้ะ “ เธอเอ่ยออมาพร้อมับเสียสะอื้น
เาถอนหายใเฮือให่ ่อนที่ะเอ่ยอธิบาย “ นาฟ้า.....เรา้อทำเพื่อลูนะ พอนาฟ้าลอลู เราะไ้มีเินไว้ื้ออใ้ไว้สำหรับลูไ ่อไปนี้นาฟ้า้ออทน เื่อสายลนะ “
เธอนิ่เียบและไม่พูอะไรอี เารู้ว่าเธอเริ่มัใ ้วยอาารนิ่เียบ และะเป็นอย่านี้ไปนว่าเาะยอมแพ้เธอ แ่สายลพยายามที่ะให้เธอ เ้มแ็และอทน เาึไม่เอ่ยอะไรออมาปลอบเธอ เหมือนะ้อารให้เธอยอมรับ ใน้อเสนออเาบ้า
เาออเรือไปในอนเ้ามือวันใหม่ และเมื่อลับมาในอนสาย หลัาที่ส่ปลาให้นที่มารับื้อไปแล้ว เมื่อลับมาถึบ้าน ็รู้ว่านาฟ้าหายไป เาส่ายหน้าพร้อมับถอนหายใ เหมือนะระบายสิ่ที่อยู่ในใออมา และรู้ว่ายามที่เธอโรธหรืออน ะไม่ยอมพู และบารั้็ะหนีไป่อนัว ให้เาามหา สายลเินลาเพิพั เพื่อออามหา นาฟ้าผู้แสนอนทันที
ความคิดเห็น