คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความรักไม่เลือกที่เกิด(รีไรท์)
อนที่ 6 วามรัไม่เยเลือที่เิ
นายแพทย์หิวันทนา้มหน้าลเียนรายาน เหมือน้อาระหลบสายาอหมอเลนิน ที่เอ่ยถาม่อนที่ะอบ
“ วันไม่ล้าิมาว่า่ะ “
หมอเลนินเินเ้ามาใล้ และนั่ลรหน้าหมอวันทนา “ ผมรู้ว่าอีไม่ี่วัน เรา็้อาันอี ผมไม่อยาเ็บอะไรไว้ในใแล้วนะหมอ ั้แ่ราว่อนทีุ่าไป ีวิอหมอนนี้็ไม่มีวามสุอีเลย มันลุ่มร้อนเหมือนไฟที่ลามเลียหัวใ และยันึอยู่ลอเวลา ว่านที่าไปะิถึเราบ้ามั้ยนะ สัแ่วันละเสี้ยววินาที็ยัี แ่็รู้ว่าัวเอเพ้อฝันลมๆแล้ๆ “ ระแสเสียอหมอหนุ่มาวสวาิิ ทออ่อน สีหน้าเศร้าสร้อย้วยแรแห่อารม์ และถอนหายใน้อยๆ
หมอวันทนาเยหน้าาสมุ และทอมอหน้าอายหนุ่ม และยิ้มอย่าเ้อเิน ่อนที่ะเอ่ยบอ “ ถ้าวันไม่รู้ัหมอมา่อน ว่าหมอเป็นนายแพทย์ผู้เี่ยวา ้านอายุรรรม และเป็นผู้อำนวยารโรพยาบาล วันนึว่า วันุยอยู่ับวีเอ อสวาิิแล้วละ่ะ “
“ วามในใที่อยาะบอใรสัน ที่ร่ำรวิถึ มันสวยามอยู่เสมอ โยไม่้อแ่เิมอะไรเลยนะรับ เพราะมันออมาาใริๆ “
“ อบุมา่ะหมอ ที่มีวามรู้สึที่ีๆให้ับวัน “ นายแพทย์สาวาวไทยเอ่ยอบ ้วยอาารเินน้อยๆ แ้มแปลั่ึ้น
“ แล้วุหมอสาวสวยอเมือไทย ะใ้สายาสวยๆ ำเลือมอหมอสวาิิ นนี้สันิมั้ยรับ “
“ อืม....ไม่ล้า่ะ ที่สวาิิอาะมีนอหมอ ที่เป็นเ้าอหมออยู่แล้ว็ไ้ ใระไปทราบ “ แพทย์หิวันทนา เอ่ย้วยรอยยิ้มเยือน และเหมือนะยั่วเย้าน้อยๆอยู่ในที
“ ถ้ามี็เป็นในอี แ่็นานมาแล้ว และนๆนั้น็อยู่ไลเินเอื้อม “
“ ถ้าไม่ิะเอื้อมะไ้หรือ “
“ อนนี้ถ้าเอื้อมไป ถูลูปืนแล้วละรับ เพราะหมสิทธ์ไปแล้ว เป็นแ่รอย้ำในอีเท่านั้น “
“ ใรนะะที่เป็นผู้หิผู้โี ที่ไ้หัวใอหมอไปรอแบบนั้น “ หมอวันทนาเอ่ยถามและ้อมอหน้าเาอย่าใร่รู้ริๆ
“ ็พี่ายุสอยอฟ้าไปแล้วไรับ “
“ อ์หิรายาเหรอะ “ หมอวันทนาทำสีหน้าใ แมประหลาใ
“ รับ....ผมเยรัอ์หิ แ่็เมื่อเือบสิบปี่อน เราเยเรียน เยเล่นันมาั้แ่เ็ๆ เป็นรัแบบวัยรุ่นน่ะรับ แ่็เป็นรั้าเียว แ่็รัไ้นานนะรับ รัน้าเียวนี่ แ่อนนี้ไม่อยารัใร้าเียวแล้วละรับ อยามีใรสันที่เ้าใเรา เป็นเพื่อนยามที่เราเหา แ่็ไม่ล้าาหวัอะไรลัวว่าวามห่าไละทำให้้อเ็บอี “
หมอหนุ่มเอ่ยเพียแ่นั้น และในวามรู้สึอเา ็ิอย่านั้นริๆ ที่ลัวว่าะ้อเ็บอีรั้ เพราะเาทำท่าเหมือนะหัใ แล้วหันหลัเินออไปาห้อนั้น ทิ้ให้หมอสาวุนับอาารอเา เมื่อเอันอีรั้ภายหลัอาหารเย็น ที่อ์หิรายาทรประทานเลี้ย นายแพทย์และทหารเสนารัษ์ และเ้าหน้าที่ที่มาาเมือไทยทุน หมอเลนินึ่นั่เียบรึมมาลอ ไ้เินออาห้อัเลี้ย มายืนเียบๆอยู่ที่ระเบียึ เหม่อมอลไปที่สนามห้า ที่ำลััให้ทุน ไ้ื่มาแฟและพูุยัน มีเสียเพลบรรเลับล่อมเบาๆ เพื่อลายเรีย หลัาที่ทำานหนัันมาลอสี่วัน
แพทย์หิวันทนา ึเินเลี่ยออมา และเินเ้าไปหาหมอเลนิน และเอ่ยถามึ้น
“ วันไม่เ้าใที่หมอพูเมื่อลาวัน่ะ “
เาหันมายิ้มเยือนน้อยๆ มอร่าสวยอเธอ ที่อยู่ในุสวยน่ารั ามสไล์หวานอเธอ เามอและนึื่นมเธออยู่ในใ ถึหมอวันทนาะไม่ไ้สวยส่าาม อย่าอ์หิ แ่เธอ็สวยใสน่ารั วาที่มีแววใสื่อ แ่็มีแววหยอเย้า อย่าอารม์ีอยู่เสมอ เธอัไ้ว่าเป็นผู้หิที่น่ารั น่าบมานหนึ่ เท่าที่เาเยพบ
“ ็หมายวามรเป๊ะอย่าที่พูรับ ไม่อยารัเพราะลัวอหั ลัววามเ็บ้ำมาเยือน แ่วามริถ้านเราห้ามใัวเอไม่ให้รัใรไ้ ็ีนะรับ ในเมื่อห้ามไม่ไ้ ็เพียแ่้อัใให้รัน้อยลเท่านั้น ะไ้เ็บน้อยล้วย “
“ ารมอายหนุ่มที่นี่น่าฟั น่าหลใหล และ็น่าปวหัวมา่ะ ถ้าวันรัผู้ายที่นี่สัน ็ะามารมไม่ทันหรอมั้ะ และ็้อทานยาแ้ปวหัวทุวัน้วย่ะ “ เธอเอ่ยึ้นพร้อมับรอยยิ้มเย้าๆ
“ ถ้ารั็ไม่้อลัวำว่าเสียใ เพราะนที่นี่รัใรรัริ เหมือนที่อ์หิอผม รัพี่ายอุ ท่านรัพีุ่ อย่าที่ไม่เยรัใรไ้เท่านี้ ทั้ๆที่่าานันรัน แ่หัวใอทุน มีสิทธิ์ที่ะเท่าเทียมันไม่ใ่เหรอรับ หมอ “
“ ุ่าหาะ ที่ลัวำว่าเสียใ สำหรับวันแล้วถ้าะรัใรสัน วัน็ไม่ลัวว่าวามห่าไละเป็นอุปสรรหรอ่ะ หัวใอเราโบยบินมาหาันไ้ทุเวลา “
หมอเลนินมอหน้าหมอสาว แล้วเินเ้ามาใล้ ับมือบาๆอเธอมาุมไว้ “ หมอวัน.....ถ้าระยะทาไม่เป็นอุปสรร หมอะรับรัผมมั้ยรับ ผมรัหมอนะ อย่าบอว่าเร็วเินไปนะรับ เพราะผมะทนใหุ้าไป โยไม่บอวามในใ ไม่ไ้แล้วละรับ “
“ อบุมา่ะ ที่มอบวามรู้สึีๆให้วัน วันะรับหมอไว้สำหรับพิสูน์นะะ ว่าระยะทาะเป็นอุปสรร สำหรับเราเหรอเปล่า “
“ รับ.....ผมะไม่รอให้รัรั้นี้ เนิ่นนานนั ผมเริ่มะใร้อนแล้วสิรับ สสัย้อเ้าไปใล้ิพี่ายุอีรั้ ะไ้หาทาอน้อสาวแล้วละ ผมับพี่ายุ วามริเราสนิทันนะ เมื่อ่อนพี่ายุ อบปรึษาผมเรื่อวามรั ่อไปนี้ผมะ้อไปอำปรึษา าพีุ่บ้าแล้วละรับ ว่ารัน้อสาวเาเ้าแล้วะทำยัไี “ หมอเลนินเอ่อออมา ้วยสายาระยิบระยับ นหมอสาวอออาารเิน
านพระราพิธีฝัพระบรมศพในสุสานหลว ไ้ถูัเรียมพระราพิธีอย่ายิ่ให่ มิรประเทศใล้เีย ไ้ส่ัวแทนมาบ้า และบาประเทศผู้นำ็เินทามาเอ มีสารส่มาแสวามเสียใ าทั่วทุมุมโล อ์หิรายาและพระสวามี ลไปรวานทุอย่า้วยพระอ์เอ ทาฝ่ายสำนัพระราวัไ้ประาศ ถวายพระอิสริยยศ ให้อ์หิรายา เป็นอ์สมเ็พระราินี รายาสวาิิ ึ้นรอราย์สืบ่อาสมเ็เ้านาิฟ และะมีพิธีอภิเษในภายหลั านพระบรมศพแล้ว
านฝัพระบรมศพในอนเ้า เป็นพระราพิธีแห่พระบรมศพ าพระบรมมหาราวั ึ่ใ้รถม้าแ่เรื่อทราม ประิษานหีบไม้ บรรุพระบรมศพ เลื่อนออาพระบรมมหาราวั ้าๆ ้านหน้ามี เหล่าทหารมหาเล็ รัษาพระอ์ ในเรื่อแบบามเป็นบวนนำ วุริยา์ทหารเป็นบวน่อมา และบรรเลเพลไว้อาลัย้าๆ ทำให้บรรยาาศเ็มไป้วยวามโศสล พระราินีรายาและอ์พระสวามี ทรประทับรถม้า แบบประเพีโบรา ามหลับวนและาม้วย รถม้าพระที่นั่อายาออสา และพระธิา และพระบรมวศานุวศ์ เหล่า้าราบริพาร และทหารรัษาพระอ์ ที่เินแถวปิท้ายบวน ประานสอฟาถนน มายืนถวายวามอาลัย ส่เส็อ์สมเ็เ้านาิฟ สู่สวรราลัยันเนือแน่น เมื่อรถพระที่นั่ออ์สมเ็พระราินีเส็ผ่าน ประาน่าพาันยอบายถวายวามเารพ
ริ้วบวนยาวเหยีย ่อยเลื่อนสู่สุสานหลว อ์สมเ็นพระราินี และพระสวามีำเนินลารถม้าพระที่นั่ อ์สมเ็พระราินี ในลอพระอ์เ้ารูปำ พระภูษายาวถึ้อพระบาท ทรพระมาลาปีว้าและมีา่ายำลุมบัพระพัร์เพียน้อยๆ ทรสวมถุพระหัถ์สีำ ทำให้ทรมีพระวรายสูส่าบา อย่าทรสิริโม สีพระพัร์เศร้า วพระเนรสีน้ำาลอ่อน เรียบนิ่ พระสวามีในเรื่อแบบเ็มยศสีาว ูสมาร์ามส่า ทรำเนินเยื้อมาทา้านหลั อ์พระราินีนิหนึ่ ทหารรัษาพระอ์ที่ยืนั้แถว รับเส็อยู่ ถวายวามเารพ โยเรียบอาวุธและิเท้า
ทรำเนินบนลาพระบาทสีแ ไปที่เรียมพิธี พระายาออสา และพระธิาทรำเนินามมา เมื่อถึบริเวพระราพิธี ทรมาหยุประทับยืน บาทหลวเริ่มพิธีสวเพื่อส่เส็ เมื่อสวเสร็เรียบร้อยแล้ว ทหารยิปืนสลุยี่สิบเอ็นั และทหารำนวนแปนายในเรื่อแบบเ็มยศ มายหีบพระบรมศพ ที่มีรอทีทำารรอหีบลไป เสียสะอื้นอพระธิาเรานีัึ้น และทรโถมเ้าอพระมาราไว้ อ์พระราินีทร้มพระพัร์ลน้อยๆ ทรสะลั้นวามอาูร ไว้อย่าเ็มที่ เสียทหารเป่าแรยาว เสียโหยหวนัยาว เสียแทหัวใให้รู้สึ ถึวามเศร้าสล พระสวามีทรเอื้อมไปับพระหัถ์มาุมไว้ เหมือนะปลอบพระทัย เมื่อเห็นว่าทร้มพระพัร์อยู่นาน ทรหันมาทอพระเนรพระสวามีนิหนึ่ ไม่มีน้ำอัสสุล แ่วพระเนรอ้าว้าเศร้าสล ้วยทรโทมนัสนั
เสียแรเียบลแล้ว เพลมาร์ถวายอาลัยบรรเลเบาๆ ้วยทำนอที่เศร้าสร้อย อ์หิเรานี ทรสะอื้นันแสไม่ยอมหยุ และทรประวรพระวาโย ลทันที พระอ์ายอิภูำเนินเ้ามา ทรูแลปลอบพระทัย
พระราพิธีไ้ผ่านพ้นไปแล้ว เมื่อทรส่พระราอาันุะลับหมแล้ว เส็เ้าสู่พระบรมมหาราวั ึ่ท่านนายพล ารุวศ์ ุหิสมลัษ์ และแพทย์หิวันทนา ไ้โยเส็เ้าไปในพำนัในพระบรมมหาราวั้วย
อ์สมเ็พระราินี ไ้เิใหุ้พ่อุแม่อพระสวามี ไ้เาพำนัในห้อที่ทรประทานัไว้ให้ ุหิื่นเ้นับวามามอลัาร อพระบรมมหาราวั น้อแอบระิบ ับท่านนายพล “ ิันนึไม่ถึว่าามนานี้เลย่ะท่าน อย่าับมาอยู่ในแวร์าย์เลย่ะ “
“ แล้วุเยเ้าไปอยู่ ในแวร์าย์ับเา้วยเหรอ “
“ แหมท่านนี่...็เปรียบเทียบน่ะ่ะ “
แพทย์หิวันทนาเอ่ยึ้นบ้า “ ริอย่าทีุ่แม่ว่านะะุพ่อ ที่นี่สวยอลัารริๆ่ะ หิยันึไม่ถึเลย่ะ ว่าะามนานี้ “
“ อืม.....พ่อว่าืนนี้ พ่อะนอนหลับเหรอเปล่า ็ไม่รู้นะเนี่ย “
พระระยาหาร่ำ ไ้ถูัึ้นในห้อเสวย หมอเลนินและะแพทย์ที่มาาประเทศไทยอีห้าท่านไ้รับเิเป็นแพิเศษ และมาถึเมื่อรเวลาพอี หมอเลนิน ส่สายาไปที่หมอวันทนา ที่อยู่ในุสวยน่ารับอวามในใที่เ็มเปี่ยม นหมอสาวอออาารเินน้อยๆ หมอเลนินทำวามเารพ ท่านนายพล ารุวศ์และุหิสมลัษ์ เมื่อแพทย์หิวันทน าแนะนำให้รู้ั ับท่านทั้สอ
อ์พระราินี และพระสวามีำเนิน เ้ามาในห้อเสวย ทุนลุึ้นยืนถวายวามเารพทันที แ่พระอ์หิรายา รัสให้ทุนทำัวามสบาย และไม่้อเรพระทัย ห้อเรื่อลำเลียพระระยาหารเ้ามาในห้อเสวย ทรรับสั่เิวนให้ทุท่านรับประทานอาหาร และรับสั่ับทุน
“ วันนี้หม่อมพระายา และอ์หิเรานี น้อสาวอหิ ไ้เสวยพระระยาหาร ที่ห้อเสวยอีห้อหนึ่ ้วยมีพระอ์ายอิภู เส็มาเป็นพระอาันุะ และพระนิษาอหิ ็ยัทรอยู่ในพระอาารเศร้าอยู่มาเลย่ะ ทรยัทำพระทัยไม่ไ้ หิ็ไปปลอบพระทัย อยู่พัหนึ่ ็ทรีึ้น แ่ประวรพระวาโยอยู่ลอ “
“ เส็ทรเ้มแ็มานะพระเ้า่ะ ที่ไม่ทรันแสในานพระราพิธีเลย “ นายแพทย์เลนินราบทูล
“ หมอ....พูธรรมาีว่านะะ เี๋ยวพอีนอื่น็เร็แย่สิะ “
“ เล้าหม่อมันิว่า ในพระราานนี้ ไม่เหมาะพระเ้า่ะ และอนนี้ฝ่าบาท็ทรเป็น อ์สมเ็พระราินีแล้ว้วย “
ทรมีพระพัร์สลล นิหนึ่ รัสรับสั่ับทุน “ วามริแล้วหิยัไม่เยไ้ิ เรียมัวเป็นพระราินีเลย เป็นแ่อ์หิ็เหมือน อยู่ห่าาเพื่อนฝูมามายอยู่แล้ว และ้อมาอยู่ในำแหน่นี้ ็ยิู่เหมือนยิ่ไลานอื่นไปอีมามาย ไปไหน็ยิ่ลำบามาว่าแ่่อน วามริหิอยาเป็นเหมือนุหมอวันทนาั่ะ มีอิสระเสรีเหมือนนัวน้อยๆ “
พระสวามีรับสั่ึ้นเบาๆ “ ทรเลือไม่ไ้แล้วละ เหุาร์บัับให้ทร้อเป็น ็้อเป็น อย่าทรมีพระทัยเศร้าอย่านี้สิรายา “
ทรแย้มสรวลออมาน้อยๆ “ ูสิะพระสวามี่ามีำ ที่ปลอบใไ้วิเศษริ ทั้ที่ท่านเอ็อึอัเหมือนหิเ่นัน หิอยาให้ทุนรีแล์ ไม่้อเรียหรอนะะ หิะไ้รู้สึมีวามสุบ้า สบายๆันีว่านะะ เี่ยวทานอาหารเสร็แล้ว ไปทานาแฟัน่อีว่า “
เมื่อทุน้าวเ้ามาในห้อทรสำรา ห้อเรื่อไ้นำเรื่อพระสุธารส ัให้ทหารฝ่ายในนำมาถวายและเสริฟับทุน หมอเลนินมาระิใล้ๆพระสวามี และราบทูลเบาๆ
“ หม่อมันมีเรื่อราบทูลพระเ้า่ะ “
“ มีเรื่ออะไรเหรอรับหมอ บอไ้เลย เรานันเอนี่ “
“ เรื่ออหัวใน่ะพระ้า่ะ “
พระสวามีแย้มสรวลน้อยๆ และพอะเาเรื่อราวอออยู่บ้า หมอหนุ่มราบทูลึ้นอี “ หม่อมันะอเป็นว่าที่น้อเย ไม่ทราบว่าฝ่าบาท ะทรั้อเหรอเปล่าพระเ้า่ะ “
“ แล้วน้อสาวผมเาว่าไล่ะ ุยันบ้าเหรอยั “ แย้มสรวลแล้วรับสั่ถาม
“ ็ุยันบ้าแล้วระหม่อม แ่ยัไม่่อยแน่ใ ลัวอหัรัุน่ะรับ “
“ เฮ้....น้อสาวผมยัไม่มีแฟนนะ เรื่อริผมรู้ีนะหมอ “
ความคิดเห็น