REPAIR ซ่อมหัวใจให้ยัยตัวจุ้น

“พัฟน้อยจะเข้ามาอยู่ในบ้านนี้เป็นเวลาสองเดือนเพื่อเตรียมตัวเป็นทายาทของอาม่าไง โฮะๆๆๆๆ”

วะ...ว่าไงนะ!!ทายาทอะไรกัน สงสัยฉันจะฟังเข้าข้างตัวเองเกินไป

“ทำไมถึงเป็นน้องหนูของผมล่ะ”

“อาม่าหลงพัฟอะ มีปัญหาอะไรไหม?”

“เหตุผลเอาแต่ใจอย่างรุนแรงเลย”

“พัฟมาอยู่ที่นี่สองเดือนกับอาม่านะ ถ้าทำให้อาม่าพอใจได้ครบกำหนดแล้วเดี๋ยวอาม่าจะส่งกลับบ้าน”

“พัฟยังเป็นเด็กไร้อนาคตอยู่เลยนะคะอาม่า T^T ยังไม่รู้จะเลือกเข้ามหาลัยไหนเลยเป็นทายาทอะไรนั่นให้ไม่ไหวหรอกค่ะ”

“ไม่เป็นไรๆ อาม่ามีพี่เลี้ยงให้”

พี่เลี้ยง? ! โฮ T^T นี่ฉันยังมีพี่เลี้ยงไม่พออีกหรือไง!

“ที่ว่าพี่เลี้ยงนี่...?”

รอยยิ้มกริ่มของอาม่าไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด แล้วไอ้เสือบ้ามันจะยิ้มทำไมล่ะฟะนั่น!

“ต่อไปนี้ก็ฝากตัวด้วยนะครับ คุณลูกแกะ”

แง ฉันว่าแล้วว่ารอยยิ้มนั่นมันไม่น่าไว้ใจ!ไอ้เสือบ้าจริงๆด้วย