คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ***ตามใจฉัน*** (All59) [2]
ตามใจฉัน [2]
“หืม?”
“ใครได้กันเอ่ยค่ะ?”
“ไม่ใช่ฉันนะ”
เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลส้มพูดขึ้น
“ผมก็ไม่ได้ครับรุ่นที่10”
เด็กหนุ่มผมสีเงินพูดต่อ
“ฉันก็ไม่ได้ล่ะ”
เด็กหนุ่มผมสีดำร่างสูงพูดต่ออีก
“คนที่ได้นี่ต้องได้อะไรเหรอจ๊ะ?”
อยู่ๆเด็กสาวผมสีส้มถามขึ้น
“อ่า..ต้องไม่ได้ตัวเลขค่ะ”
เด็กสาวผมสีน้ำตาลขึ้นตอบ
“งั้นผมก็ได้สิครับ”
เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินพูดขึ้นยิ้มอย่างระรื่น พร้อมให้ดูกระดาษ ที่มีรูปมงกุฎ
“งั้นสั่งให้ใครทำอะไรก็ได้นะค่ะ”
“อะไรก็ได้งั้นเหรอครับ?”
“งั้นฆ่าคนก็ได้สินะ”
อยู่ๆเสียงของเข้มๆของเด็กหนุ่มผมสีดำทำให้ทำทุกคนขนหัวลุกบางคนก็นิดๆหน่อยๆ
“เอ่อ..ให้เขาทำเรา ไม่ใช่เราทำเขานะค่ะ”
“ยุ่งยาก..น่าขย้ำคนคิดเกม”
เด็กสาวขนหัวลุกอีกครั้ง (ยัยฮารุนี่แหละคิดเกม=_=; :ไรเตอร์) (ฮาฮิ! คนแต่งคิดนะค่ะ ฮารุไม่เกี่ยวสักหน่อย:ยัยฮารุ)
“งั้นสั่งได้เลยค่ะ”
“อืม..งั้น..”
เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินเหลือบตาไปที่เด็กหนุ่มผมสีดำร่างสูง ชายหนุ่มผมสีทอง และเด็กหนุ่มผมสีดำ ที่จ้องเขาอย่างเขม็ง
“เบาๆละกันเนอะ”
เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้กับเด็กหนุ่มผมสีเงิน
“งั้นให้..ฮายาโตะคุง หอมแก้มผมหน่อยสิครับ”
เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินพูดยิ้มอย่างหน้าระรื่นทั้งๆที่คนอื่นทำหน้าช็อคสุดขีด (ยกเว้น3คนนั้น)
“หะ..หา!! ฉันเนี่ยนะ!!”
“ครับ ฮายาโตะคุง ต้องหอมแก้มผมฟอกใหญ่ๆเลยนะครับ”
“คะ..ใครจะไปทำ!!”
“ตะ..ต้องทำตามคำสั่งนะค่ะ”
เด็กสาวพูดอย่างยากเย็น
“มะ..มันเป็นเกมนะ โกคุเดระคุง”
“ในเมื่อรุ่นที่10พูดยังงั้น..”
เด็กหนุ่มผมสีเงินค่อยๆเลื่อนริมฝีปากเข้าที่แก้มของเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงิน อีกนิดเดียวไม่กี่เซ็นต์ก็..
พลั่ก!!!!
แรงลมเข้ากระทบหน้าของเด็กหนุ่มผมสีเงินอย่างหวุดหวิด และสิ่งที่กระแทกลงมาโดนโต๊ะจนแทบหัก คือท่อนฟานั่นเอง
“ฮะ..ฮิบาริ”
“ฉันทนเห็นสัตว์กินพืช2ตัว มาทำอะไรที่ทุเรศต่อหน้าฉันหรอกนะ”
หน้าของเด็กหนุ่มผมสีดำหน้าโกรธแบบสุดๆ
“อย่าเพิ่งโมโหสิ..ขนาด2คนนั้นยังอดทนได้เลยนะครับ”
เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินชี้ไปทาง เด็กหนุ่มผมสีดำร่างสูงและชายหนุ่มผมสีทอง ที่หน้าดาร์กอย่างสุดๆ ทุกๆคนพากันงงกันไปหมด
‘ละ..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน!!??’
เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดโวยวายในใจ
“เอ่อ..ทุกคนผมว่าอย่าทะเลาะกันเลยเนอะๆ มาเล่นต่อกันเถอะ”
เด็กหนุ่มผมสีส้มใจเด็ดเดี่ยวพูดขึ้น อย่างกล้าๆกลัวๆ
“เมื่อกี้ถือเป็นโมฆะละกันนะค่ะ ปัญหาจะได้จบลง”
เด็กหญิงผน้ำตาลพูดเสริมต่อ
“ยังนี้ไม่ค่อยยุติธรรมเลยนะครับ”
“ยุติธรรม!”
เด็กหนุ่มผมสีดำพูดแย้งขึ้น
“ไม่ครับ!”
“ยุติธรรม!!!”
3เสียงพร้อมใจกันพูด
“พอแล้ว! พวกแก3คนเป็นอะไรกันฟ่ะ!!”
เด็กหนุ่มผมสีเงินหมดความอดทน จนเริ่มขึ้นเสียงใส่
“ก็เพราะ..”
หมับ
เด็กหนุ่มผมน้ำเงินสูงจับมือข้างหนึ่งของเด็กหนุ่มผมสีเงิน
“พวกเราน่ะ”
หมับ
ชายหนุ่มผมสีทองจับมืออีกข้างหนึ่งของเด็กหนุ่มผมสีเงิน
“รู้สึกว่า..”
หมับ
เด็กหนุ่มผมสีดำร่างสูงจับที่ไหล่ของเด็กหนุ่มผมสีเงิน
“สัตว์กินพืชอย่างแก..”
หมับ
เด็กหนุ่มผมสีดำจับที่คางของเด็กหนุ่มผมสีเงินให้เงยขึ้น
“เป็นคนที่พวกเรารักไงล่ะ!”
ทั้ง4คนพูดขึ้นพร้อมกัน ทำให้เด็กหนุ่มผมสีเงินเบิกตากว้างอย่างตกใจ
“นะ.นี่พวกแก!? อุ๊บ!!”
อยู่ๆริมฝีปากของเด็กหนุ่มผมสีดำของประทับลงที่ริมฝีปากของเด็กหนุ่มผมสีเงิน
“กรี๊ด!! ~”
เด็กสาวทั้ง2ประสานเสียงพร้อมกัน (2คนนี้เป็นสาววายรึ=[]=:ไรเตอร์)
“ฮิบาริ/เคียวยะ!!”
“ช่วยไม่ได้ ดันทำหน้าอย่างนั้นเอง เจ้าสัตว์กินพืช”
“....”
(และต่อจากนี้ไป หนูก๊กของเราอึ้งไปได้พักใหญ่ๆเลยล่ะค่ะ:ไรเตอร์)
(จบ)
**********************************
ยะโฮ้!! จบ ง่ายไปใช่ม้า~
(ใช่!!!!:รีดเดอร์)
แต่เรามาตกลงกันก่อน ถ้าจะให้ไรเตอร์ยังไม่ปิดบทความ ให้ลงนิยายต่อ
ถ้าลงช้า อย่าโกรธ อย่าเกลียด อย่าเบื่อ ไรเตอร์นะ TT^TT เพราะไรเตอร์จะต้องไปแต่งนิยายเว็ปอื่นอีก
ไรเตอร์ก็คิดว่าจะปิดบทความแล้วไปเขียนนิยายเรื่องนั้น (นิยายยังไม่ลงเลย แต่ก็คงจะลงแล้ว)
นะๆ ถ้าลงช้าอย่าว่านะ อ๋อ..แล้วอีกอย่างนิยายที่เราจะลงอีกเว็ปคือ ‘8059’ ล้วนๆ (อาจมีคู่ไหนติดมาบ้าง)
งั้นเรามาตกลงกัน ถ้ายอมรับไม่ได้เยอะกว่าไรเตอร์จะปิดบทความ ทันทีค่ะ
ความคิดเห็น