ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    "___***All59***____"

    ลำดับตอนที่ #8 : ***ความรักต่างวัย*** (L59)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 834
      10
      14 ก.ค. 53



    ความรักต่างวัย




    "ฮ่าๆๆๆ เจ้าโกคุเดระงี่เง่า แบร่ๆๆ"

    "หน๊อย! เจ้าวัวบ้ามาให้ฉันถลกหนังหัวซะดีๆ!!"

    เด็กหนุ่มผมสีเงินวิ่งไล่จับเด็กน้อยผมสีดำฟูๆน่ากอดในห้องนอนของเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลส้ม



    ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 1 ชั่วโมงก่อน



    "โกคุเดระคุง ฉันฝากแรมโบ้หน่อยได้มั้ย?"

    "รุ่นที่10จะไปไหนเหรอครับ"

    "ไปฝึกพิเศษกับฉันน่ะสิ"

    เด็กน้อยสวมหมวกมีกิ้งก่าเกาะอยู่ได้พูดขึ้นมา

    "กับคุณรีบอร์น..แล้วผมต้องดูแลเจ้าวัวบ้านั่นเหรอครับ!"

    "ขอร้องล่ะนะโกคุเดระคุง"

    'ไม่ได้ๆต้องทำเพื่อรุ่นที่10!!'

    เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดในใจ

    "ก็ได้ครับ เพราะผมเป็นมือขวาต้องทำทุกอย่างเพื่อรุ่นที่10ครับ!"

    "ขอบคุณมากนะโกคุเดระคุง"




    กลับมาในปัจจุบัน



    'ถ้ารุ่นที่10ไม่ขอร้อง ไม่มีทางที่จะมาเลี้ยงเจ้าวัวบ้าแน่!'

    เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดในใจ

    "หยุดนะเจ้าวัวบ้า มาให้ฉันเอาระเบิดยัดปากแกซะ!"

    "จับไห้ได้สิ แบร่ๆๆๆ"

    "หน๊อย!!"

    ไม่นานเด็กหนุ่มผมสีเงินก็จับเด็กน้อยผมสีดำได้

    "จับได้แล้ว มาให้ฉันเอาระเบิดยัดปากแกซะดีๆ!!"

    "แงๆๆๆๆๆ~!!"

    "อย่าร้องไห้นะเว้ย!!"

    เด็กหนุ่มผมสีเงินดึงหน้าของเด็กน้อยผมสีดำยืดไปยืดมา

    "แง!! ทนไม่ไหวแล้ว!!"

    เด็กน้อยผมสีดำหลุดออกจากแขนเด็กหนุ่มผมสีดำ แล้วหยิบบาซูก้าทรรศวรรษออกมา

    ปัง!

    ควันพุ่งออกมาจากบาซูก้า

    "แค่กๆๆ"

    เด็กหนุ่มผมสีเงินไอเบาๆ เมื่อควันค่อยๆลางหายไปก็เจอกับเด็กหนุ่มผมสีดำยืนอยู่

    "สวัสดีครับคุณโกคุเดระ"

    "แก"

    "ผมตอน10ปีที่แล้วก่อเรื่องสินะครับ แย่จัง..กำลังกินข้าวอยู่ด้วยสิครับ"

    "แล้วไง..หิวรึไง"

    "ก็ประมาณนั่นละครับ"

    "ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านหรอกนะ"

    "แต่ผมหิว.."

    "เออๆ เดี๋ยวฉันจะทำให้"

    "ขอบคุณมากครับ"

    เด็กหนุ่มผมสีเงินกับเด็กหนุ่มผมสีดำลงมาด้านล่างชั้น1

    "นั่งรอก่อน ฉันอาจทำไม่อร่อยนะ"

    "ครับ"

    แล้วเด็กหนุ่มผมสีเงินก็หยิบผ้ากันเปื้อนมาผูกกับตัว

    'นะ..น่ารัก'

    เด็กหนุ่มผมสีดำคิดในใจ

    "มองอะไร"

    "ปะ..เปล่าครับ"

    แล้วเด็กหนุ่มผมสีเงินก็เดินไปที่ครัว

    'ทำอะไรดีหว่า? ไข่เจียวธรรมดาละกัน'

    เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดในใจ แล้วเด็กหนุ่มผมสีเงินก็ไปหยิบไข่มาตอก แล้วเทใส่จานคนกันแต่แรงไป

    น้อยเลยทำให้มือเลอะไปหมด

    "โธ่เว้ย เลอะหมด"

    เด็กหนุ่มผมสีเงินกำลังจะไปที่อ่างล้างมือแต่โดนดึงมือก่อน

    "มีอะไรเจ้า.."

    เด็กหนุ่มผมสีดำใช้ลิ้นเลียที่นิ้วของเด็กหนุ่มผมสีเงินค่อยๆเลียที่ละนิ้วๆ

    แผล๊บ~

    "ไข่ยังเค็มไม่พอนะครับ"

    "อะ..ไอ้เจ้าบ้า!!

    เด็กหนุ่มผมสีเงินใช้มือเจาะกลางหัว จนเด็กหนุ่มผมสีดำล้มแน่บไปที่พื้น

    "อึก..อด..ทน..ไว้ หือๆๆๆ"

    เด็กหนุ่มผมสีดำร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

    'ให้ตายสิ โตยังไงก็เหมือนเดิมเป๊ะ'

    เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดในใจพร้อมยื่นมือให้กับเด็กหนุ่มผมสีดำ

    "เอ้า! รีบลุกขึ้นมาได้แล้ว"

    เด็กหนุ่มผมสีดำจับมือเด็กหนุ่มผมสีเงินแล้วดึงเข้าหาตัวเอง สภาพตอนนี้เด็กหนุ่มผมสีเงินทับ

    เด็กหนุ่มผมสีดำอยู่

    "ฮะ..เฮ้ย! แกทำอะไรฟ่ะเนี่ย"

    เด็กหนุ่มผมสีเงินหน้าแดงขึ้นมาทันที

    'แล้วที่เมื่อกี้ที่แกร้องไห้ล่ะ!!'

    เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดในใจ เด็กหนุ่มผมสีดำค่อยๆประทับริมฝีปากที่แก้มนุ่มๆของเด็กหนุ่มผมสีเงิน

    "เฮ้ย! ไอ้เจ้าบ้า!!"

    เด็กหนุ่มผมสีเงินใช้มือเจาะกลางหัวเด้กหนุ่มผมสีดำอีกครั้ง แก้เขิน(?)

    "แอ๊ก! ผมเจ็บนะครับ"

    "แกทำยังงี้ทำไมเล่า!!"

    เด็กหนุ่มผมสีเงินเช็ดที่แก้มตัวเอง

    "รังเกียจผมเหรอครับ"

    เด็กหนุ่มผมสีดำทำท่าทางจะร้องไห้อีกครั้ง

    "ไม่รู้เว้ย!!"

    "คุณโกคุเดระมีจูบแรกรึยังครับ?"

    "อะ..อะไรแก อยู่ก็ถาม"

    "ผมอยากรู้นี่ครับ"

    "ก็..ยัง อุ๊บ!"

    เด็กหนุ่มผมสีดำเข้าประกบริมฝีปากของเด็กหนุ่มผมสีเงิน

    'อ๊ากกก ไอ้เจ้าบ้า!!'

    แล้วด็กหนุ่มผมสีเงินรู้สึกว่าจะเคลิ้มไปกับจูบตรงหน้า เด็กหนุ่มผมสีดำพยายามที่จะสอดลิ้นเข้ามา

    แต่เด็กหนุ่มผมสีเงินไม่อยากให้เข้ามาสักเท่าไหร่

    ปึง!

    ควันออกมาอีกครั้ง ทำให้เด็กหนุ่มมผมสีเงินต้องโผ๊ะจากเด็กหนุ่มผมสีดำ พอควันค่อยๆจางลงก็เจอ

    เด็กน้อยผมสีดำผมฟูๆยืนอยู่

    "นี่เจ้าบ้าโกคุเดระเมื่อกี้มีคนหน้าเหมือนนายแต่ใจดีกว่าน้อยด้วยแหละ"

    "เหมือนฉัน?"

    'สงสัยเป็นฉันในอีก10ปี'

    เด็กหนุ่มผมสีเงินคิดในใจพร้อมแตะที่ริมฝีปากตัวเอง

    'ไอ้เจ้าบ้า'




    อีกด้านในอีก10ปีข้างหน้า



    ควันค่อยๆจางลงเรื่อยๆ

    "สวัสดีอีกครั้งครับ คุณโกคุเดระ"

    "ไปเจอฉันใน10ปีที่แล้วมาสินะ"

    เด็กหนุ่มผมสีดำค่อยๆเดินเข้าไปกอดชายหนุ่มผมสีเงิน

    "คุณตอน10ปีที่แล้วใส่ผ้ากันเปื้อนแล้วน่ารักดีนะครับ"

    "อยากให้ฉันใส่มั้ยล่ะ"

    "ดีเหรอครับ แต่คุณโกคุเดระในตอนนี้ก็น่ารักดีอยู่แล้วล่ะครับ"

    "ปากหวานนะเรา"

    แล้วชายหนุ่มผมสีเงินก็ประกบริมฝีปากกับเด็กหนุ่มผมสีดำ แล้วค่อยๆถอนออก

    "ปากหวานเพราะรักคุณไงครับ"

    เด็กหนุ่มผมสีดำค่อยประกบริมฝีปากกับชายหนุ่มผมสีเงินค่อยๆสอดลิ้นเข้าข้างในริมฝีปากนั้นอย่าง

    บรรจง





    เม้นๆให้กำลังใจกันหน่อยนะจ้า~!!*0*





                                        

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×