หลังจากจบมัธยมต้นแล้ว ป้อม ตัดสินใจสมัครเข้าเรียนมัธยมปลาย ที่ วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล สาขาเตรียมดนตรี เพราะต้องการอยู่ใกล้กับ ดาว เด็กสาวจากโรงเรียนเดียวกัน ที่เขาแอบหลงรัก
ในขณะที่พ่อของป้อมเข้าใจว่า ลูกชายเรียนสาขาเตรียมแพทยศาสตร์ โดยที่ป้อมเองก็ไม่กล้าบอกความจริง เนื่องจากพ่อของป้อมเห็นว่า ดนตรีเป็นวิชาชีพที่ไม่มั่นคง
ขณะเดียวกัน ป้อมก็ได้พบกับ อ้อม ลูกสาวของเพื่อนพ่อ ที่ถึงแม้ด้านปฏิบัติจะไม่เอาไหน แต่ความรู้ด้านทฤษฏีดนตรีเป็นเลิศ และสอบเข้าที่วิทยาลัยฯ เช่นกัน เมื่อทราบเรื่อง อ้อมก็เข้าใจว่า ป้อมรักดนตรีเหมือนกัน จึงสัญญาจะช่วยป้อมเก็บความลับ
ถึงแม้จะตามผู้หญิงที่แอบรักมาเรียน แต่ป้อมกลับค้นพบว่า ตัวเขามีพรสวรรค์ในการตีกลองชุดที่เป็นเลิศ ทำให้ เฉด และ ฉัตร สองหนุ่ม ผู้กำลังมองหามือกลอง ให้กับวงดนตรีของตัวเอง เลือกป้อมเข้าร่วมวง เพื่อเข้าประกวด การแข่งขันวงดนตรี ฮอทเวฟมิวสิคอวอร์ด โดยตั้งชื่อวงว่า Ass-Ho-Le (แอสโฮลี่)
นอกจากนี้ ฝีมือการตีกลองของป้อม ยังไปเข้าตา จิทาโร่ อาจารย์ชาวญี่ปุ่น ผู้สอนเครื่องดนตรีประกอบจังหวะ (เพอร์คัชชัน) อาจารย์จิทาโร่ จึงมักจะเรียกใช้ป้อม ให้มาช่วยทำวิทยานิพนธ์ของเขาอยู่เสมอ
อย่างไรก็ตาม ป้อมกลับเลือกสมัครเป็นมือกลองทิมปะนี ในวงออร์เคสตราของ โรงเรียนแทน เพราะต้องการอยู่ใกล้ชิดดาว ซึ่งเป็นมือไวโอลินของวง ส่วนอ้อม ซึ่งเคยเป็นมือไวโอลินเช่นกัน ต้องเปลี่ยนไปเล่นฉาบแทน เนื่องจาก ฝีมือการเล่นเครื่องดนตรีอื่นไม่เอาไหนจริงๆ
เนื่องจาก วงออร์เคสตรา ใช้การเคาะจังหวะด้วยกลองไม่มาก ป้อมจึงต้องรออย่างเบื่อหน่าย กว่าจะถึงช่วงเล่นของตนแต่ละครั้ง ต่างกับอ้อม ที่มีความสุขกับดนตรี แม้ทั้งเพลงจะได้เล่นน้อยมาก ป้อมจึงเริ่มนึกถึงความรู้สึกของตนเอง ที่เปลี่ยนแปลงไปมาอยู่เสมอ ทั้งเรื่องดนตรี การเรียน ความรัก และชีวิตของตนในอนาคต ราวกับอากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อย
ประโยคเด็ด
- ดาว "ไม่กินผักทำไมไม่บอก"
- พ่อป้อม "ป้อม จะกินที่นี่หรือกลับไปกินที่บ้าน"
- ดาว "เธอมาจาก โรงเรียนอะไรหรอ"
- ป้อม "บดินทร์"
- ดาว "เฮ้ย มาจาก รร เดียวกะเราเลย แต่ทำไมเราไม่เคยเห็นเธอเลยล่ะ"
- อ้อม "นึกว่ารักดนตรี ที่แท้ ก็ตามผู้หญิงมา"
- ป้อม "นี่ อ้อม นอกจากเล่นดนตรีเพี้ยน เธอยังเต้นเพี้ยนอีกหรอเนี่ย"
- อ้อม "ฝนเริ่มลงเม็ดแล้วอะ"
- ป้อม "นี่ลืมเอาร่มมาอีกแล้วหรอเนี่ย ... ใครจะเตรียมมาเผื่อได้ทุกวัน "
- ป้อม "ประเสริฐ วิวัฒนานนท์พงศ์"
- อ้อม "เรียกหา พ่อ เราหรอ"
- เฉด "ถ้ามึงชอบก็ลุยเลยดิวะ มึงจะรอให้ดาวตกใส่กบาลมึงรึไง"
- ฉัตร "ถูกต้องครับพี่เฉด วันนี้พูดดีมาก เป็นวันแรก จริงๆ"
- ป้อม "นี่ ใช้เงี้ย สามปีก็ไม่หมด"
- อ้อม "ก็ใช้มาตั้งแต่อนุบาลแล้ว"
- อ้อม "คนอะไร พกร่มสองอัน"
- ป้อม "ก็รู้ว่าคนแถวนี้ขี้ลืม ก็เลยเอาร่มมาเผื่อ"
- ฉัตร "น้ำยาล้างคอนแทค เอาไว้เช็ดตูดมึงมั้ง ไอสัด"
- แม่ป้อม "คนเราอ่ะนะ อะไรควรจะบังคับกันก็ไม่รู้จักบังคับ เด็กมันไม่กินผักก็ปล่อยมันไม่กินไปจนโตไปอย่างงั้นนะ ตอนเนี่ยโตขึ้นมามันอยากเรียนอะไรจะไปบังคับกะเกณฑ์มันอยู่ได้"
- ประเสริฐ "คนเรานะอยู่กับลูกไปไม่ได้ตลอดหรอก แต่ว่าไอ้สิ่งที่เค้าชอบเนี่ย จะอยู่กับเค้าไปตลอดชีวิต"
ความคิดเห็น