JackJae // SunshineYoungjaeDay
แต่งขึ้นเนื่องจากเป็นวันสำคัญนั่นก็คืออออ วันเกิดยองแจนั้นเองง เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะคะ เพราะเรื่องนี้ยองแจของเราเป็นสาวน้อยน่ารักจ้าา
ผู้เข้าชมรวม
608
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
608
อัปเดตล่าสุด : 17 ก.ย. 59 / 23:30 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
YOUNGJAE : ยองแจน
เรางอนนายแล้ว!!!!
JACKSON : แจ็คสัน
เธออย่างอนเราเลยนะ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เ้าวันเสาร์ที่แสนะสใสเป็นวันที่ทุนวระพัผ่อนแ่สาวน้อยร่าบาที่เพื่อนๆเรียเธอว่ายอแนลับไม่ไ้หยุพัเพราะวันนี้ที่ะหรรมัิรรมรับน้อเฟรี่ปีหนึ่ันึ่เธอ็้อมาเ้าร่วม้วย
“มาสายนะยอแน” ูเนียร์เพื่อนสาวในลุ่มหันมามอเพื่อนที่วิ่มา้วยวามไว
“โทษทีๆรถิมาเลยอ่ะ”
“รถิหรือื่นสายันแน่ย่ะ”
เอินาวะหรรมเพื่อนร่วมลุ่มอยอแนเอ่ยแว “็รวมๆันอ่ะ ะัรับน้อวันเสาร์ทำไม็ไม่รู้”
มือบาหยิบเอสารารรับน้อึ้นมาพัให้เิลมรหน้านเอ
“เอาเถอะๆ แฮปปี้เบิร์เย์นะแน”
ล่ออวัที่มีโบว์สีมพูผูอยู่ยื่นมารหน้ายอแน “อบุนะเนียร์”
“อันนี้อันห่อไม่ทันยัไ็แะเลยไม่ไ้ห่อมาให้”
ล่อใส่นาฬิาสีมพูยื่นมารหน้ายอแนใบหน้าน่ารัแย้มยิ้มึ้นเมื่อเพื่อนทั้สอนอเธอไม่ลืมว่าวันนี้เป็นวันเิอเธอ
“อบุพวเธอทั้สอนมาน้า” รอยยิ้มสใสผุึ้นบนใบหน้าน่ารัอีรั้มันว้ามานเพื่อนทั้สอนยยิ้มาม
“ไปเหอะเาเรียให้ไปูน้อๆแล้ว”
ูเนียร์ลุึ้นาโ๊ะที่นั่อยู่ไม่ไล่อนะพาเพื่อนๆอีสอนให้เินเ้าไปหาลุ่มรุ่นน้อและเพื่อนๆที่ยืนุมน้ออยู่
“สวัสีรับน้อๆทุนวันนี้เป็นารรับน้อรั้แรอะหรรมปี59 พี่ื่อแ็สันเป็นเือนอะหรรม่อานี้ไปพี่็อยาให้น้อๆทุนั้ใและสนุไปับารรับน้อในรั้นี้นะรับ”
เสียปรบมือปนเสียรี้าสาวๆที่รี้ให้เือนอะหรรม
“สวัสี่ะพี่ื่อเอินเป็นาวอะหรรม
ถ้าน้อนไหนสนใที่ะเ้าประวาว-เือนอะมาปรึษาที่พี่ไ้เลยนะะ”
เสียปรบมือัึ้นอีรั้ให้ับาวอะหรรมหลัาที่แนะนำื่อาว-เือนอะไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วรุ่นพี่ปี2,3
้เริ่มเ้า่วสันทนาารทันที
“พี่ื่ออะไรเหรอรับ”
เ็หนุ่มที่ป้ายื่อเียนว่าิมเอ่ยถามยอแนที่ยืนถือใบบูมอะอยู่ “พี่ื่อยอแน๊ะ
ถามทำไมเหรอ”
ยอแนหันไปุยับรุ่นน้ออนที่เพื่อนๆปล่อยให้น้อๆพัื่มน้ำเ้าห้อน้ำ “เปล่ารับ
พี่น่ารัีผมเลยอยารู้ั” มือหนาอใรบานโอบที่ไหล่บาอยอแน
นใบหน้าน่ารัหันไปมอ “แฟนพี่น่ารันานั้นเลยเหรอรับ
้ออบุัวเอแล้วสิที่เลือรัไม่ผิน”
“แ็สัน....”
ยอแนพวแ้มึ้นสีแระเรื่อทันทีเมื่อเือนะหรรมมาแสวามเป็นเ้าอัเนนานี้
“ว่าไรับ เินหรอที่รั”
มือหนายึ้นลูบพวแ้มสีแระเรื่ออยอแนอย่าเบามือ “มีแฟนสะแล้วเหรอรับ
แย่ั” ิมถอนหายใออมาเสียั้วยวามเสียาย
“ไม่แย่หรอนโสมีอีเยอะแยะแ่นนี้ไม่โสแล้วรับ ถ้าไม่มีเรื่อะถามแล้วพี่อัวแฟนพี่ไป่อนนะรับ” แ็สันยิ้มโปรยเสน่ห์ไปหนึ่ที่อนะลาร่าบาอยอแนให้เินามเาออมาาแสน
“้าๆหน่อยแ็สันเราเินามไม่ทันแล้ว”
“เราไม่อบเลยที่เธอไปน่ารัใส่นอื่นแบบนั้น”
ิ้วหนามวเ้าหาันทันทีเมื่อิว่าที่รนี้ลับานแล้ว “นี่ำลัหึเราเหรอ”
ยอแนถามออมา้วยวามใสื่อ “หึสิมา้วยเธอเป็นแฟนเรานะแน” ยอแนหลุำับอาารี้หึอแ็สันทันที
“หัวเราะอะไรแน เราริันะ”
“อโทษทีๆ ิ ี้หึมาๆเี๋ยวหน้าแ่นะ”
แ็สันหน้าึึ้นมาทันที “ั้นถ้าเราไปเล่นับผู้หิอื่นเธอะไม่หึใ่มั้ยแน”
ยัไม่ทันที่ยอแนะอบอะไรแ็สัน็สะบั้นหนีไปทันที้วยวามอน “านเ้าอีแล้วยัยแนเอ้ยย”
สาวน้อยร่าบาวิ่ระโปรพลิ้วามหลัแฟนหนุ่มที่เินเร็วไปที่แสน
“เห้ยแนมานี่แป็ปิ” แบอมเพื่อน่าะอแ็สันที่รู้ัับแนมานานแล้วลาแนให้เินามเาไปอีทานึ
“แ่แบอมเรา…เอ่อ…” แนพยายามะบอเหุผลที่เธอะไม่ไปับแบอม “เออน่ามาแป็ปเียวเอ
่วยูให้หน่อยว่าแบบนี้มันถูเปล่า”
แบอมี้ไปที่ป้ายาว-เือนอะหรรม
เาอยู่ะศิลปรรมศาสร์ที่ถูเอินไหว้วานให้มา่วยทำป้ายให้หน่อยเพราะเธอไม่มีหัวทา้านนี้เลย
“รสายสะพายมันเียนผินะแบอม มัน้อเป็นปี2558 ไม่ใ่2559” แบอมพยัหน้า่อนะ้มลไปแ้สายสะพายอทั้สอนให้ถูามที่แนบอ
“เี๋ยวแนอย่าเพิ่ไปเรามีอะไรให้่วยูอีหน่อยอ่ะ รอนี่แป็ปนึนะ”
แบอมวิ่ไป้านในอาารใ้ึหรรม่อนะถือเ้้อนโออมา
“Happy Birth Day To You…”
เสียร้อเพลัึ้นที่้านหลัอยอแนสาวน้อยหันไปามเสียร้อเพลอแบอมและเพื่อนๆอีสอสามน
“To You.....สุสัน์วันเินะแนมีวามสุมาๆนะ”
แบอมยื่นเ้ไปให้ยอแนเป่าวาลมหลับาล้าๆ่อนะอธิานในสิ่ที่ัวเอ้อาร
ฟู่ววว….เสียเป่าเทียนัึ้นเพื่อนๆทุนส่ยิ้มให้ยอแนที่ยิ้มลับมา้วยรอยยิ้มที่ว้าว่าสอเท่า
“อบุเพื่อนๆทุนมานะ นาย้วยแบอมอบใมา”
แบอมวาเ้ที่ถือมาไว้บนโ๊ะ “มีวามสุมาๆนะแน หัวเราะบ่อยๆ
ยิ้มบ่อยๆรู้เปล่า”
“รู้แล้วน่า ิ หัวเรายุ่หมแล้ว” มือบาีที่มือหนาเสียัเพี้ยะนนโนีร้อออมา
“โอ้ย! อะไรันเอิน” แบอมลูบฝ่ามือัวเอพรามอไปที่สาวสวยีรีาวะหรรม
“มาไปละับเพื่อนับฝูเว้นไว้บ้าเถอะ”
เอินยืนเท้าสะเอวมอหน้าแบอม้วยสายาเือๆ “หึเหรอ๊ะน้อาว”
“เี๋ยวหลัมืออีรอบหรอ”
มือบาเื้อหลัมือึ้นเรียมะีเ้าที่แนแร่นยอแน้อรีบห้ามเอาไว้่อนที่ะเลยเถิไปมาว่านี้
“พอๆทั้สอนเลยวันนี้วันเิเรานะ อย่าทะเลาะันสิ”
แบอมและเอิน่าสะบัหน้าหนีไปนละทานยอแนส่ายหน้าอย่าเหนื่อยหน่ายใ “เราไปหาแ็สัน่อนนะรายนั้นอนเราอยู่”
ยอแนอัวออมาาวมวยอเอินและแบอมวาลมใสมอหาร่าหนาอแฟนัวเอที่แสน็ไม่พบหรือว่าะไปิน้าวที่โรอาหารนะ
ระหว่าทาเินไปโรอาหารเสียหัวเราะิั็ัึ้นนใบหน้าที่น่ารั้อหันไปมอ
แ็สันำลัหัวเราะอย่ามีวามสุับลุ่มรุ่นน้อที่ใุ้้มหลัแสน “แ็สัน...”
ยอแนำลัะเินเ้าไปหาแ็สันแ่เสียอรุ่นน้อ็ัึ้นมาทำให้สอาอเธอไม่สามารถ้าว่อไปไ้
“พี่แ็สันนี่ไม่น่ามีแฟนเลยนะะ ถ้าโสนะหนูีบไปนานแล้ว”
แ็สันไม่อบอะไรไ้แ่หัวเราะออมา “อโทษนะะน้อพี่มีเรื่อะุยับแฟนนิหน่อย”
ยอแนวัสายาไปมอหน้ารุ่นน้อที่พูเรื่ออแ็สันเมื่อี้นี้
นรุ่นน้อ้มหน้า้มาไม่ล้าสบาับเธอเลย “มีเรื่ออะไรเหรอแน”
“ทำไมไม่้านอะไรเลยล่ะทั้ๆที่รู้อยู่ว่าน้อนนั้นเาอบนายอ่ะ”
ยอแนเริ่มเสียสั่นไม่รู้ว่าอนนี้อารม์ัวเอเป็นแบบไหนแ่มันี๊ๆในใเธอรู้เพียเท่านั้น
“ะให้เราพูอะไรล่ะแน
เราไม่บอว่าีบเลยรับแฟนพี่ไม่ว่า็ีนาไหนแล้วอ่ะ”
“็บอไปิว่าไม่้อีบพี่ไม่อยาทะเลาะับแฟน!” ยอแนเสียัมาึ้นรอบวาเริ่มร้อนผ่าว
“อย่าเสียัิแน นอื่นเาหนวหู”
แ็สันถอนหายใออมายาวพรืเมื่อยอแนเริ่มมีอารม์โรธ “อ๋อลเราผิใ่ป่ะ?
โอเั้นเราไปเออโทษที่เสียันะะุเือนะ!”
ยอแนเินระแทไหล่ผ่านัวแ็สันออไป
ในเมื่อแ็สันเลือที่ะไม่ปิเสธน้อเา็ี!!
ยอแนนนี้ะไปรับำีบานอื่นให้หมเลย
“อะไรันวะเนี้ยอนแรเราอนไม่ใ่รึไวะ” มือหนายึ้นเาหัวัวเอว่าะเอไพร้วันเิอนเย็น้วยารพาไปเที่ยวสะหน่อยไหมาอนันไ้เนี่ย!!
“ยอแน
แนรับบเราอโทษหายอนเราเถอะนะ”
แ็สันนั่ล้านหน้ายอแนที่เบือนหน้าหนีไม่อยามอหน้าเา “เราสำนึผิแล้ว
หายอนเราเถอะนะแนเี๋ยวอนเย็นพาไปิน้าวน้า”
“เอาอินมาล่อิว่าเราะหายอนเหรอแ็”
ยอแนผลัไหล่หนา้วยวามน้อยใมา้อเธอ้วยวิธีนี้ไม่ไ้ผลหรอนะแ็สัน “หายอนเถอะนะรับ
เราอโทษริๆนะะว่าะพาไปเลี้ยลอวันเิมาอนแบบนี้็หมสนุน่ะสิ”
ยอแนหันมามอหน้าแ็สันเมื่อเาบอว่าะพาไปเลี้ยลอวันเิอเธอ
“เราอยาิน๊อโบีนาย้อพาเราไปินนะ”
แ็สันยยิ้ม่อนะลุึ้นยืน “หายอนเราแล้วใ่เปล่า”
ยอแนยัไม่ยอมยิ้มให้แ็สันแ่็หายโรธไปนินึล่ะนะที่แ็สันไม่ลืมวันเิอเธอ
"เพราะวันนี้เป็นวันเิอเราหรอนะ เลยให้อภัยวันนึ”
“โหยยย หายอน็ีแล้วรับ ีใ๊ีใมาหอมทีสิ”
ไม่รอให้ยอแนอนุาแ็สัน็โมยหอมแ้มยอแนไปทันที “นิสัยไม่ีเลยนะ
ฮ่าๆไม่เอาแล้วั๊ี้” ยอแนันไหล่หนาอแ็สันออเพราะเาเริ่มทำมาว่าหอมแ้มสะแล้วสิ
“ออไปเลยนะแ็สันนลาม”
“อยาินยอแนมาว่าอาหารเย็นแล้วสิ”
วาม้อใบหน้าน่ารัอยอแนที่พวแ้มเป็นสีมพูระเรื่อ “ะบ้าเหรอเราหิวแล้วนะะไม่พาเราไปินริๆเหรอ” ปาบาเบะึ้นทำให้หัวใวน้อยๆอแ็สันอ่อนละทวยลไปทันที
“ไปรับที่รัอยาินอะไรบัามาไ้เลยเี๋ยวแ็สันนนี้ะัให้ทุอย่า”
ทั้สอนเินับมือันมุ่รไปที่อาารอรถเพื่อะมุ่หน้าไปหาอะไรินันเพียสอน
็วันนี้มันวันพิเศษอแฟนผมนิรับะให้วนนอื่นไปให้วาหูวาาผมทำไม
ิน้าวเสร็็ไ้อหวาน่อหวานปาผมล่ะ หึ หึ.........แ็สันเือนะหรรมล่าว
บอนสั้น
_____________________________________________
มาลอนพิเศษให้อีแล้ว่าาาา
อมเม้นอบหรือิไรท์ไ้นะ้าาา
ไรท์อบอ่านอมเม้นน้าาาาาาาาา
แล้วเอันอนพิเศษรั้หน้า่า
Bye Bye
ผลงานอื่นๆ ของ jaebeommark ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ jaebeommark
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น